'Er was eens...'

Lieve meeleefmeisjes,

Wat een hartverwarmende lieve meeleefberichtjes heb ik van jullie mogen ontvangen. Mijn dank daarvoor. Ik vind het heel fijn om te lezen hoe jullie met mij meeleven. Het geeft mij een gevoel iets minder alleen te zijn in mijn strijd. Daarnaast geeft het mij het gevoel dat mijn verdriet er mag zijn, ook al heb ik een dochter. Het geeft erkenning van mijn pijn. Dank daarvoor.
Van manlief krijg ik ook wel steun hoor, al voelt het op dit moment niet steeds zo... Ik geloof dat hij heel erg afgevlakt is. Zo had hij toen wij op de dag van de punctie thuis kwamen mij niet gesteund op een manier welke ik fijn zou vinden. Lang blijven hangen bij de gastouder toen we onze dochter ophaalden, terwijl ik kapot van moeheid was, thuis liet hij zich op de bank kletteren waardoor ik onze dochter maar een beetje ging vermaken en uiteindelijk ging koken en daarna in huilen uit barstte in de keuken van vermoeidheid. Hij begreep me niet zo goed en zag het probleem geloof ik niet zo goed. Uiteindelijk heeft hij mij wel stevig vastgepakt en mij terug op de bank gelegd en is hij verder gaan koken. Ik werd wakker toen hij en dochterlief het eten al op hadden. Later vertelde hij mij dat hij dacht dat het allemaal iets minder heftig voor mij was omdat we al zoveel pogingen hebben doorgemaakt. Dat mijn lichaam een volledige narcose weer te boven moest komen was hij blijkbaar voor het gemak even vergeten. Net als dat elke poging mij weer stijf van de zenuwen was. En dat mijn lichaam heel wat stress en angst te verduren heeft gehad gedurende de afgelopen week, of eigenlijk weken... Afijn, inmiddels vinden wij elkaar weer redelijk lief hoor
Vandaag heb ik even een relaxdagje. Onze dochter heb ik zojuist bij de gastouder afgeleverd. Zij gaat vandaag lekker met haar vriendjes op de opvang spelen en naw ook naar het strandje. Heerlijk met de blote voetjes in het zand spelen. Ik neem de tijd om mijn gedachten weer ff te ordenen door lekker te schrijven en straks ga ik aan 1 van mijn projectjes met schuurpapier en verf werken. Dat vind ik hele fijne ontspanning.

Gisteren had ik met de kliniek gebeld om aan te geven dat ik graag iemand van het lab wilde spreken. Vanmorgen had ik ineens een voicemail, terwijl het geluid aan stond en ik mijn telefoon niet had horen overgaan. Dochterlief onder de douche gezet en snel zuruck angeruft. 'Darf ich mit herr. B. von das Labor sprechen?' Ik kreeg de beste 'herr' schnell an der telefon. Ik begon in het Duits, hij verstond mij en ik verstond hem ook redelijk. Maar omdat hij toch wat 'schneller' ging spreken heb ik gevraagd of hij het toch in het Engels wilde 'probieren'. Hij vond dat gelukkig geen probleem en sprak hij ook een goed woordje Engels.

Hij vertelde mij over de poging. Van de 9 eicellen waren er 5 rijp. Slechts 1 daarvan was bevrucht. Die ene had zich vannacht keurig ontwikkeld en inmiddels zag hij er keurig 2 cellig uit. Hij zag geen oneffenheden in het embryo. 1 bevruchting uit 5 rijpe eicellen vond hij een zeer slecht resultaat, zeker als je mijn leeftijd in ogenschouw neemt. Hij noemt mij zeer jong voor IVF (ik ben 28 jaar). Met het zaad wat voorhanden is zou een beter percentage verwacht moeten worden, maar hij had de resultaten van de vorige pogingen er ook bij gepakt en hij zag dat ik elke keer slechte aantallen had. Ik onderbrak hem en vertelde dat de eerste twee pogingen in DD lang niet zo slecht waren. Ik noemde de 9 eicellen, 5 bevruchtingen en de 7 eicellen en daar 3 bevruchtingen van. Ik vertelde hem ook dat de bevruchtingen pas slechter zijn geworden toen wij over zijn gestapt op ICSI. Zou de kans bestaan dat ik zo weinig bevruchtingen hebben omdat mijn eicellen te breekbaar zouden zijn, vanwege mijn verouderde eierstokken?
Hij achtte die kans uitgesloten. Als mijn eicellen te broos voor ICSI zouden zijn zou hij op het oog minder mooie eicellen hebben aangetroffen. Mijn eicellen zouden er op het oog mooi hebben uitgezien: mooi egaal en niet donkere plekken erin. Ik gaf aan dat het mij radeloos maakte... We hebben beiden 4 maanden geen druppel alcohol gedronken, ik slik al vier maanden DHEA, slik me voor kapitalen suf aan vitamines, let op mijn voeding, spuit enorme hoeveelheden hormonen, gebruik immuunshit........
Hij had het idee dat ik wellicht baat zou kunnen hebben bij iets met een lastige term. Het was iets met calcium. In het lab zouden ze dan ICSI uitvoeren op mijn embryo's en dan direct na de bevruchting de embryo's een kwartier tot 20 minuten in een badje van 'calcium blablanogwat' kunnen leggen. Dat zou extra voedsel aan het embryo toevoegen. Er is nog nooit op grootschalige schaal onderzoek gedaan naar dit middel, maar er schijnen goede resultaten mee behaald te worden bij stellen zoals ons: mensen die zeer weinig bevruchtingen hebben. Hij heeft het bevruchtingspercentage bij een groot percentage stellen echt omhoog zien gaan met dit middel.
Ik was compleet verrast door de laborant dat hij mij over dit middel vertelde. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik vertelde hem dat ik wellicht in de ogen van artsen een lastige patiënt kan zijn door dat ik veel dingen uitzoek en veel vragen stel en ook serieus betrokken wil worden bij de behandeling en de te maken beslissingen. Maar hoe kan het in godsnaam dan zijn als dit zo'n wondermiddel is en ik al tig keren wanhopig aan S. heb gevraagd wat we in godsnaam nog meer kunnen proberen om tot meer bevruchtingen te komen en hij niet verder komt dan DHEA??
De laborant gaf aan dat hij daar geen idee over heeft, dat zou ik aan S. moeten vragen. Hij gaf hier ook nog eens bij aan dat S. 1 van de beste artsen uit Duitsland op IVF gebied is en dat hij wellicht, omdat hij ons dossier beter kent dan de laborant, van mening zou zijn dat het niet geschikt voor ons zou zijn. Ik zou dat aan S. moeten vragen. Ik vroeg hem nogmaals hoe het middel nou precies heette. De laborant noemde het nog een keer. Ik vroeg aan hem of S. wist waar ik het over zou hebben als ik het 'calcium-nogwat' zou noemen. Volgens de laborant was dat voldoende. Oke.

En dan het dilemma over dag 2 of dag 3 tegen een dag 5 terugplaatsing.
In principe is de beste plek altijd de baarmoeder. Maar anderzijds is dat ook weer niet te bewijzen. Want embryo's die het in de stoof niet zouden hebben gehaald, daar zijn geen bewijzen van dat die het in de baarmoeder wel gehaald zouden hebben. Daar is nou eenmaal geen bewijs voor en is ook geen bewijs voor te krijgen. Wel wordt het aangenomen dat het zo is omdat in de baarmoeder de cultuur het meest natuurlijk is. En dat is een petrischaaltje niet.
Dus eigenlijk zou hij willen aanraden, ook om teleurstelling te voorkomen met geen TP om het morgen te laten terugplaatsen. Ik schrok daarvan. Ik had gisteren al mijn dienst van vandaag afgezegd omdat ik eigenlijk vandaag de TP zou krijgen, maar omdat ik toch eerst de laborant wilde spreken ging de terugplaatsing niet door. Omdat mijn collega's al een andere oplossing hadden gevonden voor mijn dienst durfde ik niet te zeggen dat ik alsnog kon gaan werken. En omdat ik al meerdere diensten afgelopen week had moeten afzeggen durfde ik niet vandaag te zeggen dat ik morgen niet kon werken... De laborant begreep het en gaf aan dat stress ook niet goed voor mijn baarmoedercultuur was en dat het lab zo goed was dat een dag vijf terugplaatsing eigenlijk om het even was dus, ook gezien alle medicijnen die ik moet gebruiken bij een TP zou hij dan toch de TP op maandag willen laten staan... Pfff...

Ik vroeg nog aan hem of hij wel of niet AH zou adviseren als wij pas op dag vijf de TP zouden willen hebben. Ik gaf aan dat omdat bij slechtere, oudere eicellen ik gehoord had dat die wel eens meer moeite zouden kunnen hebben bij het schilletje te treden... En dat mijn dochter een dag 5 + AH kindje is...

Hij gaf aan dat er geen enkel bezwaar was om die AH te gaan uitvoeren. Het embryo hoeft maar enkele minuten uit de stoof, en dat is te kort om echt schade toe te richten. Hij wilde dan aanraden om morgen de AH te laten uitvoeren en dan het embryo terug te plaatsen in de embryoscope en er maandag pas weer uit te halen voor de TP. Echter gaf hij ook aan dat mijn schilletjes (hij had alle resultaten van voorgaande pogingen er ook weer bijgepakt) er niet echt dikker dan gemiddeld uitzag. Al zou dat ook niet altijd alles zeggen, dus gezien het feit dat het zo bij mijn dochter was gegaan zou hij mij toch willen aanraden het op deze manier te laten doen. Ik hoefde niet bang te zijn voor schade aan het embryo (hihi ik vroeg hem om de AH door 'zijn beste man' te laten uitvoeren omdat ik hem toch wel een beetje knijp ) omdat de laser zo geavanceerd is dat ze het heel precies kunnen instellen.


Ik zou de Nederlandse patientenservice moeten bellen voor een afspraak voor maandag, hij zou dan alles in het lab doorgeven wbt de AH en de TP op maandag.



Ik heb een goed gevoel bij deze laborant.
Wel zit ik nu met vragen naar S. toe. Waarom heb ik nog nooit over dit middel gehoord? Waarom doet S. zo moeilijk over dag 5 + AH (op dag 2 of 3)???

 

Inmiddels heb ik een afspraak staan voor maandag voor de TP. De TP zal maandag om kwart voor 1 zijn. De assistente gaf aan dat wij zijn als laatsten aan de beurt zijn. Ik heb aangegeven dat als het tot een TP zal leiden ik tien minuten wil blijven liggen, net als bij mijn dochter. De assistente gaf aan dat mochten wij zeer ruim op tijd zijn ik dat bij de balie nogmaals moet aangegeven dat ik wil blijven liggen omdat we anders kans hebben dat we niet als laatste de TP krijgen en iemand anders nog na ons komt en wij dan dus niet kunnen blijven liggen.


En ik heb met de huisarts gebeld voor mijn intralipid infuus. Ik was niet meer van plan om deze te laten doen, geen zin in vanwege geen vertrouwen. Maar het embryootje die nu ligt te vechten in het lab heeft recht dat zijn of haar mama er alles aan doet om het een warm, goed en veilig plekje te geven. Dus (met tegenzin) ben ik vanmorgen weer gestart met de bloedverdunners, de AB en laat ik vanmiddag het infuus zetten.

Morgenochtend belt de assistente nogmaals om door te geven of het embryo het nog wel of niet doet. En dan maandagochtend om half 9 gaan we bellen, nog voordat we de auto in stappen.

Willen jullie alsjeblieft allemaal positieve energie naar mij en mijn embryootje sturen?? een kleine 3 jaar terug was ik heel verdrietig toen ik hoorde slechts 2 van de 11 bevrucht te hebben en op dag 5 na de punctie kreeg ik een prachtige blastocyst terug. Die blastocyst speelt nu met haar vriendjes en vriendinnetjes bij de oppas. Laat ik alsjeblieft nog zo'n wonderverhaal mogen schrijven.... *jank*



Gisteravond heb ik het trouwens met manlief nogmaals over ECD gehad. We hebben misschien, heel heel misschien, 2 dames die dit voor ons zouden willen kunnen doen. Beide dames willen er over na denken... Maar beide dames zouden het op zn vroegst pas over een jaar kunnen en willen....
Op dit moment voelt het fijn dat ik een soort van backupplan heb... Ons alternatief was een pleegje... Maar die kan weer weggehaald worden... Ik wil zo graag een echt broertje of zusje voor ons meisje...
Stom is het: een half jaar terug was ik er van overtuigd dat ik nooit meer nare trajecten in zou willen stappen, maar nu wij er weer midden in zitten... Onze wens is nog steeds zo veel groter dan de ellende....

 

Ik moet ff een fietspomp naar mn lieve gastouder brengen, ik kom zo terug om op jullie berichtjes van gisteren te reageren. x