Ik heb het ook niet over 5 minuutjes of een kwartierke ofzo, dat zal bij veel baby's wel nodig zijn en dat kan ik begrijpen maar om het "leren slapen" de baby's zelfs tot een uur te laten huilen kan ik niet begrijpen
Misschien juist boos omdat hij niet gewend is dat je hem even laat huilen? Zeker met 5 min vind ik echt niet dat je hem iets vreselijks hebt aangedaan ofzo.
tja als haar moedergevoel haar zegt dat het niet goed voelt dan moet ze die volgen vind ik. zij kent haar kind het beste net als jij de jouwe het beste kent
Ik laat Julia niet huilen, alleen jengelen. Dit heeft ze nodig om in slaap te komen. Eerst vond ik dat zielig en bleef ik bij haar zitten, totdat ik merkte dat ze juist dan helemaal niet meer in slaap kwam. Ze krijgt dan teveel prikkels. Als ik haar even laat jengelen valt ze binnen 5-10 minuten lekker in slaap. Echt huilen kan ik absoluut niet over m'n hart verkrijgen. Het advies van het cb vind ik ook heel erg. Wij kregen toen Julia 4 weken oud was het advies om haar wakker in haar bedje te leggen, haar daarna 15 minuten te laten huilen (zelfs als ze overstuur ging huilen), haar daarna een aai over haar bolletje te geven, en daarna weer voor 15 minuten weg te gaan. Als ze daarna nog zou huilen, mocht ik haar even de borst geven en daarna zou ze zeker slapen. Het zou even op de tanden bijten worden, maar uiteindelijk zouden we dan een makkelijke slaper krijgen Een babietje van 4 weken :x
Ik ben daarmee begonnen toen ik een goede inschatting kon maken welk soort huiltje welke betekenis had. Na een maand of 2 denk ik. Als ze dan huilde alsof er iets aan de hand was, ging ik kijken en als dat niet zo was bleef ik wachten. Als ik twijfelde ging ik altijd kijken natuurlijk. Als moeder ontwikkel je hier echt gevoel voor hoor
Neen zeker niet, hij was echt verdrietig, na dat kwartierke was hij weer lekker vrolijk en getroost en naderhand heeft hij nog heerlijk geslapen, ik hoef hem maar in bedje te leggen, hij speelt met zijn knuffel en slaapt, word hij wakker dan speelt hij weer met zijn knuffel en speelgoedje en na een kwartier roept hij me dan Echt roepen, niet huilen, niet jengelen maar het lijkt echt op roepen, dan moet ik wel komen want na 3min begint dan het jengelen
maar wat maakt het uit wat re reden is? Huilen is never nooit een positieve emotie, cortisolgehalte verhoogt en een baby kan deze moeilijk zelfstandig reguleren. wat boeit dat of de oorzaak een vieze luier of 'ik wil bij mijn moeder zijn' is? is de eerste reden beter dan de tweede?
Ik vind van wel, als je kindje iets van zorg nodig heeft, hoor je er voor je kindje te zijn. Roepen om aandacht vind ik een minder geldige reden. Als je 2 kindjes hebt wordt het wel erg lastig als je kind gewend is om altijd op zijn wenken bediend te worden.
Toen ze een week of 10-12 waren al (ongecorrigeerd). En waarom; omdat het huilen steeds erger en langer werd omdat ze gewoon uitgeput waren. Ik heb spijt dat ik niet naar mijn gevoel heb geluisterd en vanuit het ziekenhuis niet gewoon strak hetzelfde ritme heb aangehouden, maar meer heb geluisterd naar moeder die zeiden, neee joh niet laten huilen hoor! Ik denk dat mijn dochters er meer bij gebaat waren als ik het ziekenhuisritme had voortgezet. Wanneer huilden ze daarna: ziek/honger/vieze luier. Ze hebben hier zelden gehuild omdat ze uit bed willen: ze liggen rustig vaak rustig te tutten met hun knuffel of te praten naar weet ik wat
Hier in principe ook alleen jengelen/jammeren om in slaap te vallen of iets dergelijks, maar echt huilen vind ik een no go als ze nog een baby zijn.
Ik heb een drieling.. en nee, ik vind reageren op de roep van mijn kind nooit vergelijkbaar met ' op de wenken bedienen' ik zou het vreselijk vinden als mijn man (of mijn ouders) mij alleen zouden antwoorden als ze vinden dat ik een geldige reden heb om te praten. En emotionele behoefte kan veel erger zijn als fysieke behoefte. Mijn kinderen konden wel even wachten met een poepluier, totdat ik broer/zus had verschoond. maar met verlatingsangst is wachten vreselijk, aangezien een baby geen besef heeft van ruimte of tijd. Als ze je niet zien, besta je niet.
dit is misschien voor de oudere kindjes maar vind het een prachtig gedichtje (link) Quote: Please, Mom and Dad... My hands are small - I don't mean to spill my milk My legs are short - Please slow down so I can keep up with you Don't slap my hand when I touch something bright and pretty - I don't understand Please look at me when I Geweldig hoe je die test gemaakt hebt!! 100% met je eens!
Jammer dat dit soort topics er altijd voor zorgen dat er twee kampen ontstaan. Iedereen wilt uiteindelijk toch het beste voor zijn kind? Waarom dan onderling kibbelen wie de "betere moeder" is? Want dat is wel de onderliggende boodschap die ontstaat. Alsof mensen die hun kind laten huilen meteen hun kinderen martelen en alsof moeders die hun kind niet laten huilen hun kleintjes meteen tot op het bot verwennen.... Het is toch nooit zo zwart-wit?
Een kind huilt niet voor niets en of dat nu huid honger is of een vieze broek. Je kind heeft je nodig. Ik heb nooit laten huilen en bij deze baby zal ik ook nooit laten huilen. Als ik iets onzin vind ik dat het wel. Het is nog gevaarlijk ook dus waarom je kind ik gevaar brengen terwijl er zoveel andere opties zijn.
Ik zou het ook nooit martelen noemen, maar ik vind het wel altijd heel moeilijk als ik mensen hoor zeggen;'Ze probeert je uit, dat is geen echte huil, ze wil gewoon aandacht. En als je daar nu op reageert, heb je straks een verwende kleuter die alleen maar bij mama wil zijn. Ze moeten leren zelf in slaap te kunnen vallen.'. Zo werken babytjes gewoon niet. Een babytje huilt niet om je te pesten. En er zijn ontzettend veel dingdn die een kindje met de tijd vanzelf leert, zoals dus zelf lekker gaan slapen en doorslapen. Gek genoeg hoor ik nooit mensen over baby's met luiers;'Ja, je moet ze echt zindelijk maken nu hoor, anders heb je straks een puber die nog niet zindelijk is!' Waarom moet slapen wél zo'n strijd worden en levert dat kennelijk anders later problemen op, maar is zindelijkheid (of je eigen boterham smeren, of jezelf aankleden, etcetc) wél een kwestie van tijd? Ja; kindjes kunnen zich fysiek nog nuet zelf aankleden etc, maar mentaal kunnen ze óók een heleboel nog niet. Dus tja, ik vind het gewoon ontzettend zielig om van een babytje te verwachten dat hij/zij al zo ontzettend zelfstandig is na een paar maandjes. Het is juist nog een ontzettend afhankelijk wezentje, qua voeding, hygiene én slapen. Ik zie het zelf juist zo; eerst leren dat papa/mama (of oppas bijvoorbeeld) er altijd voor je is, áltijd, dat is je basis. En dan lekker op die basis je cognitief gaan ontwikkelen en leren dat je een individu bent.
ik vind niemand een slechte moeder,iedereen doet alles met de beste bedoelingen, wel vind ik dat je je altijd eerst in hun plaats moet indenken, hoe zou jij je voelen als mama dit of dat doet,... ik heb het ook eens geprobeerd, het laten huilen hij had een tijdje dat hij niet goed in slaap kwam, nou een weekje. ik legde hem in bed en het begon weer, hij wou weeer niet slapen dus ik dacht "ik probeer het eens" ik nam de babyfoon en zette me op de trap, als ik dan zag dat hij zijn speentje verloor dan ging ik die geven zonder iets te zeggen. na max 10 min kwam mijn vriend naar boven en we hadden beiden het gevoel dat het echt niet zou werken en we hebben hem lekker mee naar beneden genomen, in die 10min had ik wel het speentje 3keer gegeven. beneden werd hij weer zichzelf, werd lekker rustig, viel in slaap, we legden hem in bedje en het was goed. wij gaan dat ook niet meer proberen, het is zo zielig en hij vertrouwd ons voor de volle 100% en dit wil ik niet beschadigen de volgende dag had hij echt niet zo iets als "gheghe het is me gisteren gelukt ik ga dat vanaf nu elke dag doen" zo denken baby's niet
Die van mij heb ik vaak genoeg laten huilen en nu nog steeds. Laten huilen is echt niet per definitie gevaarlijk.
Ze doen het ook niet om te pesten: ze verkennen grenzen. Als je kindje straks rond gaat kruipen mag hij toch ook niet overal aanzitten omdat het zielig is om hem te corrigeren? Ik vind ook dat ieder zijn eigen methode moet hanteren, maar dan hoef je ook niet zo hard te oordelen over een andere methode die voor andere moeders wel heel goed werkt