Ik ben een half jaar nu alleenstaande moeder, en mijn dochtertje is nu 11 maanden. De laatste maanden zijn erg chaotisch geweest, we zijn verhuisd en ik moest veel dingen regelen qua oppas en werk en gedoe met advocaten ivm de vader. Nu is er weer een beetje rust, maar hoe gek ik ook op die kleine ben, soms valt het best tegen dat je alles alleen moet doen. Dat je elke avond vanaf half 7 aan huis vast zit en dan maar in je uppie naar de tv kijkt bijvoorbeeld. Ze is nu ook in een fase dat ze van alles wil , lopen en klimmen enzo maar nog niet alles lukt, en dan gaat ze huilen en soms zou het zoooo lekker zijn als je tegen iemand kon zeggen: doe jij het ff ? Ik heb haar dan ook de hele week, en de vader wil haar voorlopig niet zien. Heb gesmeekt en honderd keer gevraagd of hij haar af en toe wil hebben, maar meneer heeft voorlopig tijd nodig voor zichzelf zegt hij. Ben ik de enige die het af en toe ecvht zwaar vind, de hele dag alleen met die kleine bezig zijn buiten mn werk om. Ben supergek op haar maar je hebt geen seconde je handen vrij, en er is niemand die even iets van je over kan nemen in de dagelijkse dingen..... het heeft ook voordelen,maar pffff soms word ik echt ff gek .
Ik ben niet alleenstaand, maar ben wel 2 dagen in de week thuis met beide kids en dan ben ik vaak blij als mijn man thuis komt zodat we de zorg weer kunnen delen. Dus ja, ik kan me heel goed voorstellen dat het hartstikke zwaar is om alles alleen te moeten doen. En nee, ik vind het dus helemaal niet vreemd dat je je zo voelt. Het lijkt me daarbij ook een heel naar gevoel dat je expartner nu geen contact met jullie dochter wil. Sterke met de hele situatie!
Ik vind het helemaal niet gek dat je je zo voelt! Ik ben 2 dagen pw thuis, en ben sinds kort uit elkaar maar woon nog samen, Maar ik weet zeker dat ik het echt wel taai ga krijgen als ik de kids de hele tijd heb( en dan werk ik dus nog 3 dagen) en dan staat daar bij mij nog wel weer een weekend tegenover dat de vader ze wel heeft, en dat heb jij nu ook niet Probeer het te zien als zijn verlies dat hij nu geen tijd met je dochter wilt doorbrengen, hij bouwt zo ook totaal geen band op met haar en dat gaat ze hoe ouder ze word zich ook vast wel steeds meer beseffen Maar ik snap dat je daar nu nog ff niets aan hebt! Misschien kunnen je ouders soms ff bijspringen? Zodat jij ff wat tijd voor jezelf hebt? Of een vriendin oid? Succes!
Ja zeker, ik ben alleen met mijn dochter, al heb ik nu 8 maanden een vriend en gaan we dit jaar samen wonen (pas in het najaar), maar ik ben vanaf dag 1 alleen met dochter en de avonden vielen mij erg zwaar... Ook op de dag hoor, maar dat ik op door een aantal keer per week of moeder of broer(s)/schoonzus of vriendinnen bij mij te laten eten. Dat brak de dag wat, vooral op dagen dat ik vrij ben. Nu is het zo dat mijn vriend ook echt niet vaak mee eet, hij werkt niet in de buurt en ik eet gewoon op tijd met dochter, vooral nu ze naar school gaat. Maar de avonden waren soms eindeloos. In de winter ging ik wel vroeg naar bed, maar de zomers doe je dat ook niet.. hihi! Dus ja, heel herkenbaar! Ook trouwens een vader die er geen behoefte aan heeft. Mijn dochter ziet hem 1x per half jaar een paar uurtjes!
Ik ben ook alleenstaande moeder en de vader van mijn zoon kijkt ook niet naar zijn zoon om. Ik doe het alleen vanaf dat mijn zoon 3 maanden was. Ik kan niet ontkennen dat het zwaar is, vooral de 1e jaren... Maar neem van mij aan je vind je weg er in echt waar. Ik kan goed alleen zijn dat scheelt, vind het heerlijk 's avonds op de bank te zitten om even te computeren en tv te kijken als zoonlief op bed ligt. De 1e jaren zijn zwaar... maar je vind je weg. nu mijn zoon 5 jaar wordt het echt makkelijker, vanaf hij 4 jaar was al... ze zijn zelfstandiger e.d. maar goed even zo mijn huis uitlopen kan nog steeds niet maar ook dit gaat wennen, hier heb ik ook aan moeten wennen... ik laat mijn zoon nooit alleen in huis nl. O ja ik heb wel altijd gewerkt 3 dagen in de week en doe ik nu nog, dit ervaar ik als heel prettig, werk jij TS?
Ik ben ook alleenstaande moeder, de vader van mijn zoontje is al vanaf de zwangerschap niet meer in beeld, helaas. Ik ervaar het zelfde als jou, soms valt het mij ook zwaar. Nauwelijks tijd voor jezelf en mijn zoontje hangt ook echt aan mij. Soms heel vermoeiend. Maar ik kan heel goed alleen zijn. Alleen mis ik het weleens dat iemand het even van mij overneemt. Ik werk 3 dagen in de week en vind daar gek gezegd mijn rust. Terwijl ik een hele drukke baan heb. Maar ben dan even geen mama. Begrijp niet dat jouw ex je dochter niet wilt zien, dat is juist belangrijk voor je dochter om een band op te bouwen. Ik wil je heel veel sterkte wensen.