Ik heb 2 jongens en vind het helemaal geweldig. Mijn nichtje, en straks het nieuwe nichtje en mijn petekind zijn allemaal meisjes en daar ga ik lekker mee tutten en kleertjes kopen. Ik heb dus van meisjes alleen maar de lusten en niet de lasten en geniet met volle teugen van mijn 2 jongens. Zou het niet anders willen.
Dat je een lichte voorkeur hebt, daar kan ik inkomen. Wat ik wel ergerlijk vond, was dat mensen dat voor mij in gingen vullen 'nu maar hopen dat het een ....wordt hè? Of...je vader (opa) is zeker wel blij dat je nu een jongetje hebt gekregen? Alsof mijn vader, omdat hij toevallig man is en zelf drie dochters heeft, liever een jongen dan een meisje zou hebben. Ach, ik heb nu een jongen en een meisje, dus dan zit je in veel ogen altijd wel goed en ik ben er zelf ook heel blij mee.
Ik krijg een meisje, maar het had mij niet veel uitgemaakt. Jongetje was net zo welkom. Enige is dat we iets harder op een naam moesten puzzelen Vriendlief had een lichte voorkeur voor een meisje. Dit omdat hij al een zoon heeft, maar was het alsnog een jongen geweest ook helemaal prima en welkom.
Het ergste vond ik dat mensen op onze 3e zwangerschap vreemd reageerde. Jullie hebben toch een jongen en een meid.....waarom willen jullie dan een derde kindje??
Bij de eerste maakte het mij niet uit. Mannen willen ook altijd een jongen, denk dat dit komt omdat je zelf weet hoe t is om meisje te zijn en mannen weten hoe t is om een jongen te zijn. Ik weet nog dat is wel dacht: hoe zijn jongens, waar spelen ze mee? Enz... Bij de 2e hoopte ik op een jongen. Mn oudste wil niet met meisjes spelen, allen met jongems. Ik zag t exht niet voor me een meid. Gelukkig zat mn gevoel goed. Nu de 3e. Mijn man wilde wederom een jongen, ik ook. Leuk voor de jongens en makkelijk qua kleertjes en speelgoed. Maar ik zou het voor mezelf leuk vinden om een dochter te krijgen. Omdat zij zelf ook misschien een keer kinderen zal krijgen. Niet voor t tutten want daar ben ik niet zo van. Maa r nu dus een meid. Ik vind het heel goed dat de jongens zo met een meisje opgroeien, leren zij oo, weer van. Tussen de 1e en de 2e heb ik 2 mk gehad, toen 1 jaar gewacht op een zwangerschap, zeiden mensen ook; je wilt zeker een meisje? Nou na 2 mk en dan niet zwanger raken, wat denk je zelf! Als er maar eeen kindje komt! Zn domme vraag.....
Moet zeggen dat ik ook wel voorkeur voor een meisje had...ik hou gewoon van meisjes dingen en kleuren omdat ik een meisje ben Ik ben thuis de oudste en enige dochter en de band die ik met mn moeder heb zag ik ook wel beetje voor me met mn eigen.kindje denk ik? En ja we hebben 2 jaar geprobeerd zwanger te raken dus tuurlijk wilde ik vooral gewoon een kindjee...maar als ik mocht kiezen had ik een meid gekozen en ik ben zo gezegend dat ik de geweldigste van allemaal heb; een droom! Weet wel zeker dat als ze een jongen was geweest ik me totaal niet zou kunnen indenken een meid te hebben gewild, je houdt gewoon van je kind en je kan je het andere geslacht dan helemaal niet meer voorstellen. Geen idee of er een tweede komt maar dan maakt t me echt niks uit..Twee meidrn lijkt me leuk maar ook leuk om t andere geslacht mee te maken.
Ja! Daar kan ik me dus wel in vinden. Hier 2 jongens, en nu zwanger van de 3e, waarschijnlijk ook een jongen... En idd, ik ben verdrietig. Ik had graag een meisje gekregen, ik weet echt wel dat er mensen zijn bij wie zwanger worden niet lukt, of waar het niet gezond is, maar reëel gezien hebben we allemaal wensen. Ik voel me in mijn mannen gezin best alleen, en dan te bedenken dat ik werkelijk gek op roze ben, van tutten hou, gek ben van shoppen en ga zo maar door. Ik vond die moeders ook altijd een beetje zielig, zo van ach, nu zorg je met liefde voor je jongens, en idd straks gaan ze de deur uit naar vriendin ect, en dan trekken ze naar eenn vrouw toe... De wetenschap om niet te tutten, jurkjes uitzoeken, shoppen, nageltjes te lakken en ga zo maar door maken mij best verdrietig. Daarbij denk ik nu ook, ik ben wel klaar met auto's, voetbal, en computerspelletjes... Ook heb ik dit gesprek wel eens met anderen, en het valt mij dan op dat de moeders met beide kindertjes vaak zeggen dat het niet uitmaakt. Ik weet dat ik tongen losmaak, maar ik besef ook dat de hormonen een hoop doen...
Wynie: ik vind het knap dat je eerlijk bent daarover.Het is jouw gevoel/gedachte en daar is niets mis mee vind ik. Bij de eerste voelde ik dat het een meisje was.Achteraf heb ik gedacht dat ik misschien heel graag een meisje wilde? Heb er toen niet echt over nagedacht, ik zou moeilijk kinderen kunnen krijgen dus ik was al heel blij zwanger te zijn. Vorig jaar dacht ik de 1e 11 weken weer een meisje te krijgen en toen wilde ik ook eigenlijk liever een meisje, vooral voor mijn dochter leek het me zo leuk,mijn man wilde ook wel een meisje na zijn zoon en we hadden een hele leuke meisjesnaam. Vanaf week 11 bedacht ik me dat ik toch best een leuke jongensmama zou zijn en noemde de baby ventje toen ik over mijn buik aaide. Als het maar gezond zou zijn.....het is een jongen (we zijn dolblij met hem) en niet helemaal "gezond" maar dat maakt ons niets meer uit. En papa? Die loopt naast zijn schoenen zo trots is hij op zijn 2 knullen!
Ik dacht altijd dat ik mijn eerste kindje een jongetje zou zijn. Het was geen voorkeur of zo, maar ik zag dat gewoon voor me. Toen er tijdens de echo werd verteld dat het een meisje was, was ik zoooooo verbaasd. Het had me echt niks uitgemaakt of het een jongen of een meisje werd. Ben natuurlijk super blij met mn meisje, maar had net zo blij geweest met een jongetje.
Wij hadden ook geen voorkeur. Maar tijdens de zwangerschap droomde ik veel over jongens. En ik merkte dat ik blij was dat het een jongen bleek te zijn. Niet zozeer vanwege de voorkeur maar doordat mijn voorgevoel bleek te kloppen.
ook ik ben al super blij als ik gewoon zwanger mag raken en een kindje mag krijgen en het gezond is (cliche). Iemand heeft het al eerder gezegd dat er een soort taboe op heerst om voorkeur te hebben. En toch heb ik(en vriendlief ook) wel een voorkeur. Ik zou wel een jongetje willen. Ik ben gewoon niet zo van dat tutten, jurkjes, poppen e.d. en roze vind ik een lelijke kleur, hou er niet van. Vind het veel leuker om te ravotten voetballen, blokken en auto's. Ik zie mij zelf meer als een jongens-mama. Maar mijn vriend daar en tegen zou een meisje willen. Dus we verschillen qua voorkeur haha In dit topic wordt een aantal keer gezegd dat vrouwen meer voorkeur hebben voor een meisje en mannen voor een jongen, bij ons is het dus andersom. Maar uiteindelijk zou het niks uit maken, welk geslacht ook, ik zou er evenveel van houden. En daarbij heb ik het niet voor het kiezen, de man bepaald het geslacht
Ik denk dat veel vrpuwen zich meer beeld kunnen voorstellen bij een meisje en daar dus meer gevoel bij hebben. Mij maakte het niets uit en heb straks 2 jongens en een meid! Zo rijk
Natuurlijk is iedereen blij als hij/zij een kindje verwachten. Daarnaast mag je toch best een voorkeur hebben? Het is toch niet zo dat als je niet krijgt wat je hoopt, je het dan niet wil? Wij (ook vl) wilden dolgraag een meisje en hadden echt moeten omschakelen als het een jongen geweest zou zijn. We hadden alles al bedacht voor een meisjes; naam, kamertje. Voor een jongetje hadden we geen idee. We waren dolblij toen we met 16 weken hoorde dat het een meisjes werd. Nu ben ik zwanger van de 2e en hopen we toch weer op een meid. Ik zou het zo leuk vinden om voor onze lieve meid een zusje erbij te kregen. Nu is de voorkeur wel 'minder'. Een jongen zou ik ook leuk vinden, want die heb ik nog niet...
Het rare is dat ik altijd graag een jongetje had gewild, Ik weet niet waarom, maar had altijd het gevoel dat ik een jongen zou krijgen, misschien omdat in mijn familie ook veel jongetjes voorkomen Maar nu maakt het mij niets uit wat ik zou krijgen, als het maar gezond is. En het is misschien raar, maar wij beiden hebben heel sterk het gevoel dat het nu een meisje zal worden vraag me niet waarom Ik zeg al uit voorzorg, dan word het vast een jongen om maar niet helemaal te rekenen op een meisje en dat we een jongen zouden krijgen
Moet eerlijk zeggen dat ik het juist andersom had, niet zozeer voor mijzelf maar voor het kindje; ik vind dat meisjes en vrouwen soms zo naar tegen elkaar kunnen doen en het heeft mij altijd ietsje makkelijker voor jongens geleken; geen glazen plafond, geen makkelijk slachtoffer (al blijkt nu dat misbruik bij jongens ook heel veel voorkomt), en dan ook nog eens weinig solidariteit onder jonge vrouwen. Natuurlijk was mijn dochter meer dan welkom; maar vond het gevoelsmatig een grote verantwoordelijkheid; haar opvoeden tot een sterke vrouw die onder groepsdruk 'nee' kan zeggen. En daar nog eens naast ben ik zelf altijd een heel stoere meid geweest en weet ik niet goed hoe ik in een 'hello kitty' wereld zou kunnen meeleven. Ik zag mij veel gemakkelijker voetballen en hutten bouwen. Maar ja, niet elke jongen en meisje zijn in die stereotypen in te delen en ik groei er vast in mee. Dus de gedachten na het nieuws waren 'o, wat een verantwoordelijkheid' (2 seconden) en daarna was dat alweer weg. Nu komt de tweede eraan en ik zou het allebei even leuk vinden. Verheug me heel erg op hun interactie straks.
Ik kom uit een jongensfamilie (alleen maar broers, veel neven en nauwelijks nichtjes) dus het beeld van een dochter en een zoon was net zo duidelijk, zeg maar. Ik had bij de eerste geen voorkeur, wel het gevoel dat het een jongen zou worden. Wij wisten het niet voor de geboorte, toen onze dochter (jaja) er eenmaal was waren we zo blij dat ze gezond was dat het ook niet uitmaakte. Het is erg leuk, een meisje, maar dat had ik zeker ook bij een jongen gezegd. Hopelijk weten we over een paar dagen ook welk geslacht onze tweede spruit heeft. Het maakt me wederom helemaal niks uit maar toch zegt mijn gevoel weer een jongetje. Manlief roept dat het weer een meisje is, we hebben er een weddenschap om afgesloten. Moet wel zeggen dat ik het enigszins apart zou vinden, 2 meiden, dat is niemand in mijn familie nog gelukt, maar ik ben wel vaker de uitzondering. Twee meiden is net zo leuk. Merkte dat mijn moeder wel heel enthousiast was over haar kleindochter, maar ergens vind ik dat niet gek als je een dochter hebt en drie zoons. Nu hoopt ze volgens mij stiekem op een jongetje, maar ze zal ook net zo blij zijn met een meisje, sowieso haar tweede kleinkind. Vriendinnetje van me heeft trouwens twee meisjes, oudste is een echte prinses, tweede een rauwdouwer van heb ik jou daar, dat is ook wel erg leuk.
Ik vind dat je best een voorkeur mag hebben. Het maakte me ook absoluut niet uit hoor, maar ik hoopte stiekem dat ik ooit een meisje mocht krijgen. Toen we hoorden dat we een meisje kregen, dacht ik ook, zo die heb ik alvast. Al was ik net zo blij met een jongetje hoor. Of 2 jongetjes. Mijn vriend hoopte toen ook op een meisje. Moet ook eerlijk bekennen dat ik het heerlijk vind om een meisje te hebben.. Ik hou zelf enorm van tutten en mijn dochter van 2 jaar en 4 maanden ook al... Daar geniet ik echt van.. Een heerlijk meisje. En zo zullen meiden met een zoon op hun manier erover denken. Weer hele andere dingen.. Nu weet ik echt niet wat mijn voorkeur is. De ene dag zie ik 2 meisjes voor me, de andere dag een meisje en een jongetje. Maakt me dus eigenlijk helemaal niks uit... Lijkt me allebei ontzettend leuk.. En het klinkt echt cliche, maar het is echt zo.. Gezondheid is het aller belangrijkste
Grappig ja, hier wilde wij graag een jongen.... kan zeggen dat er heerlijk ventje in mijn buik zit waar ik nu al zielsveel van hou! De gedachten bij meisje kreeg ik juist de kriebels hahahah ben niet zo van het roze enz doe mij maar lekker stoer!
Ik wilde heeel graag een jongen en heb dit ook eerlijk tegen iedereen gezegd.. Wilde dit omdat ik echt niet van t tutten enzo ben en gewoon altijd een stoer surf jochie wilde.. (Weet t heb je niet voor t uitkiezen).. Mijn vriend wilde heel graag een meisje.. We wisten dat we echt maar 1 kind wilde.. Vanaf week 16 bedacht ik me dat later meisjes veel meer met hun moeder doen in de zin van winkelen etc.. Nog later doen hun vaak beetje de zorg en komen vaak vaker langs dan zonen... Vaak regelt dochter bijvoorbeeld ook dingen als verzorgigshuis etc.. Daarbij komt het beeld van een zwangere dochter en dit mee maken lijkt mij veel intenser dan bij je zoon.. ( weet t kan bij iedereen anders zijn maar zo dacht ik onder de hormonen) en toen wilde ik liever een meid.. Vriend zag ineens de playmobil en besefte toen ineens wat hij allemaal kon doen mrt een zoon.. En wilde hij liever een zoon.. Met 21 weken bleek het een zoon te zijn en ik ben er ontzettend blij mee! Zou niet zonder hem kunnen.. En later.. Tja dat zien we dan wel weer haha!