Je leest overal dat fladderen met handen bij heftige emoties een teken kan zijn van autisme. Mijn zoon, op zich een normaal kindje, fladdert altijd als hij kwaad is of bij huilen. Hij huilt ook zoveel om de kleinste dingen en hij is al bijna 4 (over een maand) . We zijn net terug van vakantie en daar was het ook huilen, huilen en nog eens huilen terwijl hij plezier hoorde te hebben. Hij durfde het water niet in, op het strand huilde hij omdat zijn voeten vies werden. We zagen overal kindjes lekker zwemmen en plezier hebben en hij zat alleen maar chagrijnig te doen. Elke avond was er een minidisco waar de kinderen op het podium mochten dansen en hij zat maar wat aan de zijkant te staren hoeveel plezier de kinderen hadden. Hij wilde wel heel graag maar hij durfde gewoon niet uit verlegenheid denk ik. Voor de rest is hij een "normaal" kind hoor. Gewoon vrolijk, maakt snel vriendjes, speelt lekker. Op de psz is hij ook een voorbeeldig kindje. Hij is wel altijd erg gehoorzaam en lief en vind het heel erg om door de juffen stout gevonden te worden. Hij is dus nooit eens stout daar. Tegen zijn zusje is hij ook altijd heel lief en zorgzaam. Dus ja ik weet niet wat ik erover moet denken. Is hij gewoon een gevoelig kindje of is er meer aan de hand, vooral gezien dat fladderen met handjes bij kwaad zijn. hebben alleen kinderen met autisme dat of ook normale kinderen. Wat denken jullie?? Overigens ging hij gisteren voor het eerst naar de basisschool om te wennen en daar ging het prima. Gewoon leuk gepraat met de juf en de kidneren. De juf vond hem niet verlegen
Ik denk dat fladderen op zich nog nergens op hoeft te duiden. Zo te lezen is je zoontje erg sociaal en zorgzaam. Voor kinderen met autisme kan het soms (niet in alle gevallen) juist heel moeilijk zijn om contact te maken of zich in anderen in te leven. Jouw zoontje mist dat inlevingsvermogen blijkbaar niet anders was hij niet zo lief. Hij kan ook goed oorzaak-gevolg verbanden leggen want hij wil niet stout gevonden worden dus gedraagt hij zich zoals het hoort. Ik denk persoonlijk, vanuit mijn ervaring in de kinderopvang en het onderwijs, dat je je geen zorgen hoeft te maken. En stiekem ben ik ook wel benieuwd naar andere reacties want ik ben uiteindelijk geen expert en mijn zoontje van bijna 2 fladdert ook heel erg. Maar die doet het alleen als hij heel erg blij of opgewonden is als hij bijvoorbeeld een mooie toren gebouwd heeft of een stuk taart krijgt ofzo.
Meeste kinderen met autisme maken niet heel snel vriendjes en kinnen zich niet heel goed inleven in anderen. En dat is volgens mij wel een vereiste om zorgzaam te kunnen zijn. Dus denk dat het wel mee valt. E het verhaal over je vakantie met het stand en het zwemmen... En de kinderdisco... Dat zou onze dochter niet anders doen en die is officieel niet-autistisch verklaart door een psycholoog
Het fladderen herken ik niet, behalve dan als hij wild enthousiast is , maar wat je omschrijft van de kinderdisco en het soms chagrijnig zijn en snel huilen om "niets" herken ik wel. Zoon is ruim 4 en huilt nog steeds om pietluttge dingen. Wellicht is hij erg gevoelig, snel verlegen in vreemde groepen ook. Zo;'n kinderdisco zou ook echt niks voor hem zijn. Hij zou ook stil aan de kant zitten. Naar mijn idee is het dus allemaal erg normaal. Het feit dat hij zo zorgzaam is en sociaal zijn volgens mij juist dingen die niet passen bij autisme.
Dank jullie wel, ben blij met jullie antwoorden !! Het is voor mij verstandiger om maar niet verder hiervoer te lezen. Ik las net dat napraten/papegaaien (echolalie) een symptoom is van autisme. Dat is dus ook iets wat mijn zoon de laatste tijd doet. Hij praat me telkens letterlijk na, maar wel op een lacherige toon. Het ziet er dus niet dwangmatig uit, maar meer alsof hij me bespot Het liefst zou ik naar de huisarts of cb willen stappen met mijn vragen. Toch wacht ik nog even. Hij gaat binnenkort naar basissschool en als hij echt wat mankeert dan komt dat daar wel duidelijk naar voren.
ik denk dat fladderen op zich geen symptoom is alleen als het samengaat met andere symptomen van autisme dan kan fladderen ook een indicatie zijn, fladderen op zich doen een heleboel kinderen, ook die geen autisme hebben. de echolalie (bij autisme) begint vaak eerder dan bij jouw zoontje het geval is en wordt ook meestal weer minder na een jaar of 3.
En dat is ook anders dan 'gewoon' napraten. Ik kan op papier niet zo goed uitleggen wat het verschil is, maar je hoort als het ware dat ze alleen maar 'een kunstje' doen, ze zeggen het wel na maar snappen het niet. Op een lacherige toon napraten is gewoon vervelend gedrag