Ik heb er ooit met een profesioneel iemand over gepraat omdat ik die angst dus ook heb. Kreeg een tip: Iedereen gaat dood Had ik dus echt niks aan...heb nu zelfst paniekaanvallen en word steeds erger....
Heb je al hulp ingeschakelt? Het lijkt me namelijk niet gezond om met zo`n probleem te blijven zitten. Pfff... ik ben tijdens mijn zwangerschap moeten stoppen met vrijwilligerswerk ( bejaardenhuis ) , omdat ik `s nachts nachtmerries kreeg over bejaardebewoners die dood gingen. Ik kon het niet loslaten...
ik was als kind zo bang voor de dood dat ik er niet van kon slapen... als volwassene was ik het iegenlijk nooit, vooral sinds is heb gelezen en gehoord van mensen met een Bijna Dood Ervaring. Sinds kort is alles anders. Ik geloof dat als ik dood ga, dat ik dan mijn kleine Bas weer zie. Ik wil uiteraard gezond oud worden, maar als mijn tijd daar is zal dat me denk ik wel gerust stellen. Ik heb hem maar een paar uurtjes bij me gehad maar zal dan voor altijd bij hem zijn.
Ik ben niet bang voor de dood. Jezus heeft de dood overwonnen ik hoef dus niet bang te zijn. Als ik dood ga, dan begint het pas echt. Het blijft natuurlijk wel lastig, op welke manier je dood gaat. Maar ik weet dat God bestaat. Er staat in de bijbel dat we daar niet bang voor hoeven te zijn als je Jezus als je verlosser in je leven aan neemt. Het scheelt een hele hoop angsten. Ik ben nu hier op aarde ik hoef me daar nu niet druk om te maken en dus ook niet bang voor te zijn.
Heb het er met de huisarts over gehad en ze dacht of meer ik, aan cognitieve gedragstherapie om de angsten de baas te blijven. Op dit moment heeft er ff geen zin omdat ik heel veel verdriet heb nu en een moeilijke periode heb naar zodra ik wat sterker ben gaan we daarmee aan de slag, slik nu oxazepam ervoor.
ik geloof dat ik als ik dood ga regelrecht de hemel in ga! dus ben er niet bang voor ik vind het alleen nu nog wel even prettig om hier te zijn
ik ben bang dat ik regelrecht de hel in ga maar goed, zal er vast ook thuis horen.. Maar kan me best voorstellen dat je soms bang bent voor de dood, ligt er denk ik ook aan op welke manier je denkt dood te gaan.. Een mooie dood of een gruwelijke dood maakt een heel verschil. Gelukkig is het eerste voor het merendeel van toepassing en weten we ook nooit van te voren hoe het gaat lopen. Probeer er niet teveel aan te denken.
Ben ook wel bang voor de dood, maar vooral voor de manier waarop! En voor het verdriet van de nabestaanden! Denk er lieve nog niet teveel over na! Liefs Marjo
ik denk dat ik de enige hier ben die er ook een klein beetje naaruit kijk .. niet dat ik m'n leven niet zie zitten ofzo , helemaal niet, hopelijk word ik 80 maar ik vrees niet voor de dood integendeel net als geboorte maakt ook de dood een deel van die cyclus uit je lichaam in mijn ogen gewoon het omhulsel, vergaat ja .; maar de rest gaat over naar iets anders het leven is een tussenfase , en iedereen sterft en ik kijk er wel naaruit om te zien wat erna komt klinkt mss raar maar 't is wel zo mss ben ik gewoon heel erg nieuwschierig
voila .. 't leven stopt niet .. en ik heb bij m'n topic over het paranormale gezien dat er veel meiden zijn die erin geloven dus waarom dan bang zijn, het is gewoon een stap om verder te kunnen
Als ik van te voren wist dat ik de 90 zou halen, zou ik er meteen voor tekenen. Maar het lijkt mij ook niks om dood te gaan. Mijn vader is in z'n slaap overleden, voor hem zelf wel een vredige dood- maar voor ons als nabestaanden niet leuk dat het INEENS is afgelopen. Ook hoor je van die verhalen mensen die gewoon zomaar ineens dood gaan op jonge leeftijd zonder 1 reden, vind ik ook zo naar- daar moet je echt niet te lang over nadenken. En idd het idee dat mijn 2 mannen zonder mij verder moesten, nee ik denk liever aan leuke dingen!
Ik weet niet wat ik van de dood moet vinden, Ik ben er letterlijk doodsbang voor, maar aan de andere kant helemaal niet. Vaak denk ik, ja er is wat hierna, dat moet, er moet een reden zijn dat wij hier zijn, dat houd niet na een paar jaar op, Daarna denk ik, nee, er is verder niets. Je schreeuwt, je lacht en huilt, je vrijt en dan is het over. Ik geloof in het paranormale, maar ook in wetenschap, en weet niet waar ik zit. Zoals ik zelf altijd zeg, ik zweef tussen hemel en aarde, soms raak ik de grond en soms hang ik in de wolken. Ik kom erachter als het mijn tijd is, en hoop dat ik oud ben en overlijd in mijn slaap... Dubbel allemaal hé?
Bang voor de dood ben ik niet, ik hoop dat ik vredig mag gaan als mijn tijd daar is. Ik ben wel bang om in mijn ogen te vroeg te moeten gaan. Ik ben hartpatient met hartfalen, en op dit moment is het (voor de zoveelste keer) weer eens niet duidelijk of mijn medicijnen wel goed genoeg werken. Ze twijfelen al een tijd of ik niet beter af ben met een ICD. Een ICD lijkt op een pacemaker maar deze helpt je hartritme niet. Hij grijpt alleen in als je een hartstilstand zou krijgen d.m.v. een electroshock. Dit is vergelijkbaar met die "strijkijzers die een stroomschok geven" die ze gebruiken om mensen terug te halen van een hartstilstand, alleen dan word er dus zo'n apparaat (in het klein) inwendig geplaatst. Ik leef eigenlijk al best lang met het idee dat ik er morgen niet meer hoef te zijn, en ervaar dat als verdrietig voor alles wat ik zou moeten missen en omdat ik dan heel wat mensen achter me moet laten. Ik zou "het leven" missen. Maar teglijk denk ik wel eens, ik heb het waarschijnlijker makkelijker, de kans dat ik dood ga omdat mijn hart het begeeft is groot. Er zijn vele ergere manieren om dood te gaan, een zwaar en langdurig ziektebed als kanker bijvoorbeeld. Maar voorlopig vertrouw ik op mijn artsen en hoop ik gewoon 80 te worden Er is een gezegde: wie benauwd leeft zal benauwd sterven. Kort gezegd: leef je leven nu, en als je echt angsten hebt, overwin die, want al wordt je 80, elke dag niet echt geleefd is 1 dag gemist.
Nou meid daar ga je denk ik dan ook last van krijgen als je kleintje geboren is! Dat had ik namelijk wel heel erg! Was zo bang voor de wiegendood dat ik toen die geboren was elke 5 min in de wieg keek En nu lees ik soms wel eens vlindersite en zie dat kindjes soms gewoon zomaar doodgaan brrrrr als ik zoiets heb gelezen en me zoontje ligt te slapen en kijk ik echt wel een paar keer in zijn bedje! Maar dat heb ik ook nog wel met me vriend nog steeds! Dat je dan lekker heb gedroomt dat er iets ergs gebeurt is en dan schrik je wakker en dan kijk je gauw naast je...gelukkig is alles goed denk ik dan!
mijn enigste angst is dat de artsen zich vergissen en ik toch niet echt dood blijkt te zijn en dus levend begraven word. kans is natuurlijk minimaal, maar ik zal die ene maar wezen................ moet er niet aan denken
Hier was ik ook altijd bang voor. Ik keek iedere min in de wieg en zodra ik niks hoorde stond ik er naast. Helaas heeft mijn broer en schoonzus dit meegemaakt met het kindje van een vriend en vriendin toen ze op hem aan het opassen waren.
Ohhh dat lijkt me helemaal erg! Dat je er dan niet zelf bij bent als zoiets gebeurt! Brrr moet er niet aan denken is gewoon zo erg die wiegendood! FF offtopic: Waarneer maakt je kindje geen kans meer op wiegendood dan eigelijk?