Herken het ook! @noonoo ik ben zelf bijna 27, en op m'n 19 man leren kennen. En redelijk snel huisje boompje beestje. Zou ook niet anders willen. Ik ben thuis voor/met de kinderen (zou ik ook niet anders willen), maar regelmatig t gevoel van is dit alles...ook de ene hobby naar de andere, nu kan ik mezelf even afleiden omdat we redelijk wat in huis hebben lopen doen de afgelopen weken en ik dat af wil hebben voor de baby komt. Maar als straks alles weer 'normaal' is...dan ga ik me weer vervelen idd. Ik weet nog niet zo goed hoe ik t voor mezelf moet veranderen, heb wel altijd allerlei plannen, maar de uitvoering is vaak wat minder...(eigen bedrijf, sporten etc maar bang om te falen omdat mijn hobby's ook vaak van kortere duur zijn). Succes en lees graag even mee!
Ik was 19 toen ik met mijn man ging samenwonen en word in september 28.. ik heb dit sinds een jaartje! Ik heb mijn vader ook ooit horen zeggen dat vroiwen rusteloos worden tussen 26 en 28 jaar en dat dit vaak een jaar of 2 a 3 duurt! Dus je kunt best wel eens gelijk hebben!
Haha heel herkenbaar! Voel me. Dan ook schuldig tegenover m'n man als ik wel (weer) iets nieuws zou doen.,.
Wat grappig! Want jij, ik en noonoo zitten dus in dezelfde situatie, dus lijkt wel te kloppen! En na die 2/3 jaar? Dan weet je wel hoe/wat?
Ik hoop het! Ik heb vooral het gevoel is dit het nou? Soort van midlife crisis gevoel en zo omschreef mijn vader het ook een beetje! T rare is, hij heeft veel relaties gehad met vrouwen rond die leeftijd toen hij uit elkaar ging met mijn stiefmoeder (waar het overigens ook rond haar 28e misging) en het heeft altijd maar kort geduurd! Toen hij een vriendin kreeg van 35 ging het wel goed, ze zijn nu 6 jaar samen en t is nog steeds! Misschien is t zo dat vrouwen eerder een soort van midlife crisis krijgen, maar is het minder extreem... of het lijkt minder extreem omdat wij nog jonger zijn?! Het valt mij in mijn omgeving wel op dat stellen die al heel lang samen zijn vaak wel ook rond deze leeftijd toch nog uit elkaar gaan... Ik weet het niet maar heb wel het idee dat het kan kloppen...
Ik herken het helemaal. Toen ik die periode had heb ik mijn leven helemaal omgegooit. Ben weer aan de studie gegaan om de richtig op te gaan wat ik eigelijk altijd had gewild. Nu heb ik inmiddels mijn diploma en ben ik aan werk. Het word weer wat saai en wil ook weer wat meer uitdaging, dus volg ik nog een opleiding om zo meer te kunnen. Ik probeer het uiterste uit mezelf te halen. Zit je in de situatie waar dit wat lastig is kun je misschien een baan zoeken of vrijwilligerswerk gaan doen. Soms word er een leuke uitdaging geboden en je krijgt zoiezo een goed gevoel over jezelf, want je doet wat voor een ander. Je kan vrijwilligerswerk al zien door bv een straatfeestje voor de kinderen te organiseren met spelletjes of koffie drinken met ouderen. Een stukje wandelen met ouderen of helpen in de kringloop.
ik herken het ook wel een beetje. nu ik hoogzwanger ben vind ik een weekendje niks doen wel fijn. maar normaal gesproken staat er van alles gepland. maar idd vaak hetzelfde. waar wij naartoe gaan; rondje wandelen/pretpark/kinderboerderij/speeltuin/visite bij familie of vrienden/ winkelen/ weekendje of nachtje weg/ varen/ wakeboarden/fietsen.
Hier 32 en psies hetzelfde hoor zeg vaak tegen manlief; jij kan tenminste nog effe weglopen als ik zon rotbui heb maar als ik effe weg loop dan loop ik mezelf weer achterna.. Frustrerend dus
Ik herken het wel een beetje... Ik kan best een poos berusten in in een sleur zitten, maar op een gegeven moment moet ik eruit, wil ik grote dingen aan gaan pakken. Ik kan ook heel goed alleen, heb eigenlijk maar een echt goede vriendin. We lopen de deur niet plat, maar hebben het wel altijd leuk. Ik zit nu het gros van de tijd 'thuis' met dochter... of beter gezegd, het gros van de zorg voor onze dochter is voor mijn rekening. Ik merk soms, zeker omdat ik haar niet overal mee naartoe wil nemen, dat dat me een beetje isoleert. Natuurlijk hoort dat erbij, maar ik begin zachtjesaan te realiseren dat ik toch nog wel een beetje meer ben dan alleen maar mama. We zitten nu middenin een verhuizing, maar als we straks over zijn ga ik heel bewust zorgen dat ik ook genoeg alleen-tijd heb... Om dingen aan te pakken die ik wil, een dagje achter de naaimachine te zitten, een dagje uit fotograferen gaan of simpelweg even een boek lezen of een lange wandeling maken. Mijn vriend kan juist heel goed huismussen... wil wel een blokje om, maar om nu een lekkere strandwandeling te maken in zijn vrije weekend... Mwah. Dus, ik mag het wel weer wat spannender voor mezelf gaan maken
Nee hoor, na de 2 tot 3 jaar is dat niet over.. Ik ben 32 en ook zo rusteloos, van de hak op de tak springen, steeds weer wat anders willen..
Nee, jammer maar helaas, ik ben 37 en heb het al zo lang ik het me kan herinneren. Ik kan wel goed stilzitten, heb ook niet zoveel energie, maar voor de rest kan ik me helemaal vinden in de bovenstaande postings. Mijn 'oplossing': steeds iets nieuws leren. Op mijn negentiende begonnen met dwarsfluit, twee studies gedaan, op mijn vierentwintigste ballet weer opgepakt, mijn motorrijbewijs gehaald, naar het buitenland verhuisd en daar naar school gegaan om de taal te leren, op mijn tweeëndertigste begonnen met pianoles. De laatste paar jaar had ik helemaal geen energie en was ik al blij als ik een boekje kon lezen, maar het gevoel begint weer terug te komen. Kortom: ik zou toch dingen zoeken die moeite kosten om aan te leren. En wat maakt het uit dat het dan maar een paar maanden duurt? Zorg ervoor dat je de spullen die je nodig hebt voor niet te veel geld koopt, of zorg dat ze weer goed te verkopen zijn en doe dat dan ook als je de interesse verliest. Een instrument of nieuwe sport kost echt veel tijd om aan te leren, ik weet niet of je dat al eens hebt geprobeerd? Wel grappig om te lezen dat veel meer mensen dit hadden, zeker de reacties van degenen die daarbij ook nog einzelgänger zijn, want ik dacht altijd dat ik daarin de enige was.
NIet nodig, daar zorgt ons werk wel voor. Als je vaart heb je totaal geen ritme, regelmaat oid. Zou juist blij zijn als ik wist waaraan ik toe was op z'n tijd.
Thanks allemaal voor de reacties en tips! Ik zal eens gaan kijken naar een korte cursus die niet te duur is... Misschien weer eens lid worden van de bibliotheek zodat ik eens wat informatieve boeken kan gaan lezen waar ik iets van opsteek.
Hier ook een einzelganger. Sinds mijn scheiding had ik niet veel energie en dat komt langzaam terug. Ik zit inderdaad ook tussen de 26/28 jaar in haha. En ben geen tweeling van sterrebeeld( mijn moeder wel, misschien heeft dat ermee te maken ) Ik begin een hoop en maak het niet af haha. Zoveel geweest dat ik nu nieteens meer start. Ik heb afleiding aangezien mijn ouders ver weg wonen en ik op die manier een weekend weg kan en daar al mijn vriendinnen kan zien. Merk wel dat ik er niet altijd zin in heb om ook daadwerkelijk wat te doen. Sterker nog, als er teveel aan me word getrokken ben ik in staat alles af te zeggen... en zit ik na paar uur met spijt op de bank haha. Wat ik wel probeer is het actieve sporten op te pakken, wat ik voorheen met mijn ex deed ( bodybuilder inmiddels) om zo beetje bezig te zijn met mijn gezondheid en er beter uit te zien nu ik vrijgezel ben.. haha
Heb hetzelfde! Schijnt ook bij je sterrenbeeld te horen. Ik ben tweeling kwa sterrenbeeld. Ik doe er nog niks aan.. ga er nu voor in therapie (ook voor nog wat andere dingen).