Bij deze wil ik ook graag mijn verhaal doen. Het is dan wel al bijna 2 jaar geleden maar toch. Ik hield mijn hele zwangerschap al heel veel vocht vast en er werd al gezegd dat het een flinke kerel was met de 20 weken echo En dat ik heel veel vruchtwater had. Met 36 weken kreeg ik regelmatige krampen. Voor de zekerheid vk gebeld want ik vertrouwde het niet. Ja 1 a 2 cm ontsluiting en ze vertrouwde het ook niet, voelde voor haal ook aan als weeen. Dus ik met manlief naar zh. Bleek blaasontsteking te hebben en inderdaad hele lichte weeen. Kreeg antibiotica om te kijken of ze het nog konden rekken. Ja hoor dat hielp mocht de volgende dag gewoon weer naar huis en afwachten. 2 dagen later had ik weer controle bij de vk. Ik was moe sliep slecht had last van me rug dus de vk ging met haar collega`s overleggen dat als hij er volgende week nog niet was dat ze dan gingen strippen. Nou prima graag zelfs want ik was er best klaar mee al vond ik zwanger zijn heerlijk. De hele verdere dag voelde ik die kleine in mijn buik eigenlijk niet terwijl het normaal een kickbokser/voetballer was. Dus ff de avond en nacht afgewacht met de gedachte misschien slaapt hij wel gewoon. Maar nee voelde hem echt een stuk minder en vertrouwde het niet. Dus vk maar weer gebeld. Ik kon langskomen en voor de zekerheid toch maar weer naar zh. Daar besloten ze me 24 uur te houden om urine te sparen. Dat zag er goed uit. Dus mocht weer naar huis maar die rugklachten bleef ik houden. De volgende dag om even buiten te zijn geweest met mijn moeder de markt over en met dat we langs de kruitvat lopen voel ik iets in mijn buik wat ik nog nooit gevoelt heb. EEN WEE!!!! Dus ik zeg tegen mijn moeder: Goh volgens mij had ik een wee! We zijn in de auto gestapt nog even langs de juwelier gereden want mijn moeder moest daar echt nog even iets ophalen en toen naar huis. Daar hebben we de verloskundige gebeld en die is gekomen. die heeft me gestript en zou 3 uur later terugkomen. Moest mijn weeën bijhouden op een papiertje. Daarna heb ik mijn man gebeld met de mededeling dat ik weeën had en wat de verloskundige gezegd had. Het eerste wat hij zei was:`O en dan moet ik nu naar huis komen?` (typisch een man dacht ik toen maar even). Die is naar huis gekomen en onderweg als avondeten iets van de snackbar meegenomen. Terwijl mijn weeën erg onregelmatig waren en nog niet sterk heb ik nog heerlijk een kaassoufle zitten eten. (wat was die lekker zeg). Om een uur of zeven kwam de verloskundige weer terug om te controleren. Ik had inmiddels al wel 6 cm ontsluiting maar de weeën waren nog te zwak en onregelmatig. Ze besloot mijn vliezen te breken. Dat zal ik echt nooit vergeten. Met dat ze op een wee zit te wachten (die natuurlijk niet komt) om met een naaldje mijn vliezen door te prikken maakt mijn man een opmerking en daar moest ik om lachen en daardoor prikte ze met het naaldje mijn vliezen stuk. Jeetje wat was dat een raar en apart gevoel. Ik kreeg spontaan de slappe lach. Toen ging de verloskundige weer weg en we moesten bellen als ze snel op elkaar volgde. En dat deed het heel snel. Ik kreeg hele sterke rugweeën dus veel onder de douche gestaan en na anderhalf uur hebben we teruggebeld. Ik had inmiddels 8 cm ontsluiting. Helaas stopte mijn ontsluiting met zo hard gaan maar de rugweeën werden erger. Inmiddels zaten mijn man en ik helemaal in onze eigen wereld en de vk en mijn moeder die ook mijn kraamverzorgster was lieten ons ook heerlijk in dat wereldje ons ding doen. Na anderhalf a 2 uur even op de baarkruk gezeten te hebben was het tijd om te persen. Helaas na een uur persen begon ik moe te worden omdat ik al nachten heel slecht sliep en mijn persweeën namen af in sterkte en de baby was nog geen mm verschoven dus gingen we na overleg tussen vk en gyn naar het ziekenhuis. Wat een rit was dat. Ik met mijn moeder bij de vk in de auto en mijn man reed andere auto achteraan. Na 20 minuten kwamen we in het ziekenhuis aan en het bleek op de afdeling topdrukte te zijn. Iedereen stond al op mij te wachten en er lagen mensen in de ok te wachten voor een keizersnede en er waren nog 3 mensen bezig met bevallen. De kleine moest met de vacuümpomp geboren worden. Blijkbaar zat hij goed vast want de eerste keer de pomp op 100% en volle kracht van een beer van een gynecoloog en de pomp schoot los!! Jeetje waren wel beetje verbaasd maar toen liep de hartslag van de kleine terug. De gyn besloot het nog 1 keer te proberen en anders moest ik een spoedkeizersnede krijgen. Dus na mij een oppeppreek gegeven te hebben de pomp er weer opgezet te hebben en nog 1 keer uit volle kracht getrokken en geperst te hebben schoot de kleine gelukkig los. Op dat moment was mijn man nog steeds niet aangekomen in het ziekenhuis. Achteraf bleek hij achter een tractor te zitten en kon er niet langs komen ivm tegenliggers. Maar hij was gelukkig op tijd om de navelstreng door te knippen. Het bleek achteraf dat onze zoon een dwarskijker was en met zijn neusje achter mijn bekken is blijven steken. Ook had hij een hoofdomtrek van 36 cm en het gemiddelde toen was 32 dus dat verklaarde heel erg veel. Helaas door al dat geweld met die pomp want dat was het ( zie de gyn nog staan twee handen op de pomp en zijn hele gewicht naar achter geleund) wel een suptotaal. Na de controles die oma mocht doen heerlijk genoten van onze zoon die om 01.34 geboren is met 3920 gr en 52 cm. De volgende ochtend controle gehad van de kinderarts en we mochten hem mee naar huis nemen. Thuis veel last gehad van een van de hechtingen want die was los geschoten en er was er 1 te strak gezet. Achteraf vermoeden de vk, de kraamverzorgster dat ik al heel wat dagen gelopen heb met hele lichte rugweeen maar dat niet doorgehad heb omdat ze te licht en onregelmatig waren om ze een naam te geven. Sorry is echt een mega verhaal geworden maar zo heb ik het beleefd en wil niets achterwege laten of iets dus ja
Hallo allemaal,hierbij wil ik mijn zwangerschap en bevallings verhaal vertellen Mijn vriend en ik waren al 3 jaar bezig om zwanger te raken ..eindelijk was het zover ik was zwanger 6 weken ...11-01-2012....4 dagen nadat we wisten dat we zwanger waren...kreeg ik hellaas een miskraam...wij haden de hoop opgegeven...tot september 2012...ik was 6 weken overtijd en nadat ik 5 zwangerschaps testen had gedaan bleek ik zwanger te zijn ...maar deze keer gilden we het niet van de daken,we waren bang...maar alles bleek goed te gaan tot ik 14 weken zwanger was,ik kreeg heftige krampen kon niet staan niet zitten niet liggen,ik mijn VK bellen en die kwam eindelijk langs,toen vertelde hij mij dat ik waarschijnlijk toch mijn kindje zou verliezen,maar van binnen had ik het gevoel dat het wat anders was. 2 dagen later werd de pijn nog erger wij toch maar naar het ziekenhuis gelopen in de sneeuwstorm,daar kreeg ik te horen dat het waarschijnlijk mn rug of bekken waren (heel verschil)na 3 dagen weer ontzetende krampen,had ik nog maar 1 optie,mn huisarts. Ik vertelde mijn huisarts waar ik last van had en dat ik alleen kon zitten als ik heen en weer bewoog,kon slapen met mn knieen onder mijn borsten,ze zei gelijk dat ik naar een uroloog moest,en wat bleek mn nieren zaten bekneld door de baarmoeder,na 1week in het ziekenhuis te liggen mocht ik naar huis met een buisje in mn nier ...k kom even niet meer op de naam......maar k kan je vertellen .. niet fijn...heel mijn zwangerschap zat ik thuis ...alleen..want daarbij gingen mn vriend en ik uit elkaar. Ik spoel door naar 34weken zwangerschap.! Ik ging voor een echo en extra controle naar het ziekenhuis en vertelde dat ik me niet lekker voelde en dat ik het gevoel had dat er iets mis was. Maar dat was niet zo,k moest me niet teveel druk maken.met 36weken weer echo....NIET GOEd....zat een flow in de navelstreng waardoor er weining voeding naar mijn kindje gaat en bloedafname..maar moest de week erna terug komen of het beter was geworden!... De week erna ga ik terug en het was er niet beter op geworden,,,ik moest met spoed ingeleid worden....alleen spoed betekende 5dagen later.... Maandag 27-05-2013 kreeg ik (eitjes) om 7uur sochtends en dat elke 4 uur, had na 12 uur bijna 1 cm ontsluiting,om 21:00uur kreeg ik lichte weeen ,maar de baby dr hartslag zakte onder de 40....toen zeiden ze mij dat ik niks meer mocht eten omdat ik een keizersnede zou krijgen omdat het niet goed ging met mijn baby. Toen is de vader van mijn baby gekomen,en heeft me super gesteund ik had een hele erge pijn.maarrrrrr ze hadden besloten dat ze het dinsdag nog een keer zouden proberen met de eitjes... A fijn...dinsdag weer om de 4 uur..22:00uur voelen ze...en ja hoor 1voledige cm ontsluitingpffff...we mochten woensdag naar huis voor een `rustdag` en donderdag om 6:00uur teruggg naar het zieken huis. Ze gingen kijken en ja hoor 2cm onsluiting..pfff zou nog lang duren. Ik kreeg dus een ballon vaginaal,na 4uur had ik 4cm ontsluiting,toen hebben ze de ballon eruit gehaald,en gingen ze verder via infuus en toen begonnen de weeen...maar daar blijft het niet bij...nadat ze mn vliezen hadden gebroken bleef ik in mijn weeen hangen...ze gingen niet weg...mijn baby.s hartje stopte iedere keer met kloppen en toen de mijne...toen ik bij kwam hadden ze van alles in mijn vagina gestopt ik weet niet eens meer wat allemaal pffff..ze gingen een echo maken en zagen dus dat mijn kindje een sterrekijkertje was...dat verklaarde ook de weeen via mijn kont...hmmm..op een gegeven moment kwam mijn gynacoloog erbij en die bleef erbij met nog 2 verloskundige om te kijken hoe het ging...k zei dat de weeen niet weggingen ...ik bleeg er iedere keer 7min in hangen het was verschikkelijk..want zodra de wee kwam ...klopte mijn baby dr hartje niet meer...en de mijne ging heeeeeel traag...toen belden ze de OK...dat er met spoed een keizersnee moest worden vericht....ik voelde iks meer...alles ging snel...ik was bang...en emotioneel ...ik was bang mijn kindje te verliezen...iedereen begon aan me trekken...trokken mn kleding uit ...ok jas aan....papa kreeg ook een pak aan....ik kreeg een ruggeprik....i n een wee.....je kan niet super stil blijven zitten in een wee....maar ze zeiden dat het echt met spoed moest gebeuren anders zou mijn kindje in levensgevaar zijn...ruggeprik heb ik nauwlijks gevoeld trouwens even een branderig gevoel..na de ruggeprik voelde ik niks meer en dat was lekker na 7uur non stop weeen....maaaar de ruggeprik werkte niet zo snel naar boven toe...mijn benen tindelde wel maar had nog gevoel...dus toen moest ik onder volledige nacose...om 19:00uur...werdt ik wakker gemaakt met de foto van mijn GEZONDE DOCHTER Sophia Mariana 43cm en 2290gr...geboren om 18:29uur. 30-05-2013..ik moest gelijk huilen ...ik had zo.n dubbel gevoel,ik was zooo blij dat ze gezond was ...maar vond het zo erg dat ik het heb moeten missen....ik heb echt in een put gezeten,was down en heeeeeeel emotioneel,ik moet zeggen hoe het allemaal is gegaan is echt niet leuk...maar zodra ik sophia in mijn armen had was ik het even vergeten. Sophia mocht na 3 dagen naar huis,en nu gaat het super,haar vader en ik zijn weer bij mekaar en het gaat beter dan ooit te voren..van de keizersnede heb ik eigenlijk weinig last,de eerste dag had ik pijn maar toen kreeg ik morfine en ik bleef maar op het knopje drukken voor een shotje dus ik voelde niks meer haha...maar zodra ik geen morfine meer kreeg had ik nog even last...maar na 2 dagen liep ik al...en toen ik thuis was geen medicatie meer geslikt en gewoon normale dingen gedaan ...lopen beetje huishouden (niet tillen of stofzuigen) ....we zijn nu 4 weken verder en de pijn is volledig weg en vloei ook niet...gevoel in mn buik is nog weg maar dat ken nog wel even duren voor dat weer terug komt. Dit is mijn ervaring ..en ik wilde het even kwijt.ik heb het er nog moeilijk mee omdat ik het jammer vooral vind van alles..nare zwangerschap,alleen,en een nare bevalling....MAAR een mooi en super gezond meisje...en daar ben ik super trots op.....
Hallo meiden, Nou ik zal mijn bevallingsverhaal en het verloop daarvan ook proberen op te schrijven. Op 13 juni ben ik gestript, helaas zonder resultaat. Op 14 juni moest ik me melden om half 8 in de ochtend bij het ziekenhuis om mijn vliezen te laten breken en in te leiden. Ik kom daar dus op tijd en mijn vliezen worden gebroken, maar geen inleiding de vk wilde eerst zien of ik zo weeën zou krijgen. Ik had al gemeld dat ik nog niet 1 bevalling zomaar weeën kreeg, maar zij wilde toch eerst afwachten. Nou er gebeurde dus niks en door een spoedgeval tussendoor ben ik dus later dan gepland ingeleid. Afijn om 13.05 zat het infuus erin en meteen de eerste wee. Ik had de vk al van te voren gezegd dat ik op een inleiding super snel beval en als ik aangeef dat ik niet meer kan ik er ook bijna ben. Nou na een uur zei ik tegen Tjerk bellen ik kan niet meer duw die knop in NU. Vk kwam en geloofde me niet en ik moest eerst maar even naast het bed zitten om de weeënstorm op te vangen. Ik zei dat dat niet meer ging, maar zij doorzetten en moest mijn onderbroek eerst maar weer aan en zitten. Ik boos en nogmaals aangeven dat ik dat niet meer kon. Nou zij toch maat toucheren en ja hoor al 8cm. Nou zegt ze de baby komt eraan (tja zei ik al). Ik moest nog 2 cm weg puffen, maar ze heeft me geholpen door het laatste randje weg te masseren. Binnen 9 minuten persen (4x) was daar onze mooie Devlin en ik pakte hem vast en wilde hem niet meer loslaten . Toen heeft ze me nog gemeen pijn gedaan door keihard op de buik te duwen voor de placenta ipv dat ze me eerst even vroeg mee te persen om te kijken of hij zo kwam. 1x persen en die was er ook uit. Dus vanaf de eerste wee tot op mijn buik was de tijd 13.05 en Devlin is geboren om 15.09 2 uur en 4 minuten. Tot zover zo goed en we waren om half 7 in de avond weer thuis en het genieten kon beginnen. Toen werd het maandag en ik vond dat Devlin het niet goed deed er was iets, maar ik kon de vinger er niet op leggen. Ik zei tegen Tjerk, dat ik het niet vertrouwde en ik heb de vk gebeld. Die zij door de telefoon, ach dat zijn krampjes. Maar ik heb al 2 dames groot gebracht en ik wist zeer zeker dat het geen krampjes waren. Dus ik heb aangedrongen en ze kwam langs. Nadat ik heb laten zien wat ik bedoelde zei ze ook ja dat zijn geen krampjes, maar wist ook niet wat het was. Ze heeft de kinderarts in het zh gebeld en die zei dat we meteen langs moesten komen, ook omdat ik koorts had gehad en Devlin koorts had op dat moment. We zouden meteen opgenomen worden, omdat ze geen risico's nemen met pasgeboren baby's en kraamvrouwen geen koorts mogen hebben. We hebben 8 dagen in het ziekenhuis gelegen en de eerste 2 dage wisten we niet wat we hadden en of onze mooie Devlin het zou gaan redden en dat we hem dus gezond en wel weer thuis zouden krijgen. Eerst kregen we de uitslag van de ontlastingkweek, het enterovirus, maar het zou pas zeker zijn als de bloeduitslagen binnen kwamen omdat ze bang waren voor een bacterie. Pas de volgende dag kregen we de uitslag van het bloed, 100% het virus. Toen kregen we pas het nieuws dat het niet levensbedreigend was, maar dat hij wel heel zwaar ziek zou worden. Dit was een zeer zware tijd. Devlin heeft aan de monitoren gelegen voor het hart, ademhaling en zuurstof gehalte, hij heeft dips gehad in de zuurstof en dus extra zuurstof toegediend gekregen. Ook zat hij aan een infuus met ab en is er meerdere malen bloed afgenomen bij hem. Hij werd te zwak voor de borst en moest hij eerst met een cubje gevoerd worden en later met een flesje. Dat werd op een gegeven moment ook te zwaar en toen kwam mijn jongen aan de sondevoeding. In die periode ben ik ook nog ziek geworden en lag ik op een andere afdeling in het zh, want ik maakte doordat ik zo ziek was mijn pop nog zieker en ik werd niet beter doordat ik weer ziek werd van hem met mijn zorgen. Ze dachten dat ik een bmonsteking had ontwikkeld, maar dat is me gelukkig bespaard gebleven en ik vermoed zelf dat ik letterlijk ziek was door de angst om mijn kleine jongen dat ik hem niet mee naar huis mocht nemen. Mijn kereltje heeft het idd zwaar gehad, maar hij is een vechtertje en we zijn ondertussen thuis en beginnen in een ritme te komen, helaas zit bv er niet meer in omdat hij dat nog niet aan kan en ik niet dagelijks elke 3 uur een uur kan zitten af te kolven. Ook vind ik het prettig dat ik nu ik de fles geef, ik weet of hij genoeg binnen krijgt. Mijn meiden en tjerk hebben het ook erg zwaar gehad want hun hebben ook in erge angst gezeten of het goed zou komen. Gelukkig zijn we nu thuis en gaat het stap voor stap beter met ons allemaal. Nou een heel verhaal ondertussen, maar ik vond het fijn om van me af te schrijven. Bij het nalezen zie ik dat ik nog wel dingen mis, maar ik ben het nog allemaal op een plekje aan het zetten.
Hoi allemaal, Hier ook mijn bevallingsverhaal. Zaterdag 11 mei (41 weken) rond 20.30 begon ik met wat krampen. Ze kwamen ongeveer om de 10 min. Ze waren nog helemaal niet erg. Ik had eigenlijk ook zoiets van dit zijn oefen weeën omdat ze dus helemaal nog niet erg waren. Mijn vriend en ik waren m'n schoonbroer nog naar huis brengen. Toen we weer thuis waren ben ik nog even naar bed gegaan. Ik heb nog geslapen van 00.00 tot 01.30. Toen kwam mijn vriend naar bed en ben ik gaan douchen want was wakker geworden van de krampen die nu toch wel wat erger waren. Na een half uur onder de douche te hebben gestaan er weer onderuit gekomen. Toen kwamen de weeën toch wel echt door. Had ook wat ligt bloed verlies dus had wel het gevoel dat het toch wel begonnen was. Mijn vriend wakker gemaakt met de mededeling dat het was begonnen. Aangezien we naar een kraamhotel zouden gaan en dit ons eerste kindje is toch maar gebeld met, wat nu. We mochten gelijk die kant op komen. Om 04.00 aangekomen in het kraamhotel. De weeën waren ondertussen al wel steviger maar nog goed weg te puffen. In het hotel aangekomen keken ze gelijk even hoeveel cm ontsluiting ik had. Was rond 05.00 uur en toen had ik 1cm dus mocht ik blijven. Ik heb toen nog lekker in bad gelegen. Het was allemaal nog redelijk goed te doen en had ook zoiets van, nou als dit het is lukt het me wel! Om 06.00 had ik nog steeds 1cm. Ze hebben me toen gestript. Ik begon gelijk hevig slijm te verliezen en de weeën begonnen ook heftiger te worden. om 07.00 uur had ik 2cm. Ze hebben toen mijn vliezen gebroken. Binnen een kwartier kreeg ik een enorme weeën storm.. Ze kwamen binnen de minuut terug en duurde bijna 2 min.. Waren erg heftig en ik kon ze niet weg puffen. Wist niet hoe ik moest liggen, zitten, hangen.. Kreeg ze maar niet weg gepuft. Ze waren erg heftig. Ik heb toen om 10.30 een epiduraal gehad. Ik had toen nog steeds maar 2.5 cm ontsluiting dus dat schoot totaal niet op. Met dat ik een epiduraal had gehad stopte ook mijn weeën ermee.. Dus toen kreeg ik weeënopwekkers. Om 12.00 had ik 4cm. Heb toen gelukkig nog even kunnen slapen. Moest wel telkens om de kwartier wakker worden om op de andere zij te liggen want ons meisje was erg rustig en haar hartslag ging telkens wat omlaag. Om haar wakker te houden moest ik dus blijven draaien maar mocht uiteraard niet uit bed. Om 14.00 kwamen de weeën door de epiduraal heen. Ik had toen 6cm. Dus we kwamen in de buurt. Ik heb toen nog tot 16.00 de weeën weg moeten puffen. Dat waren twee hele lange uren want de weeën waren weer erg heftig maar gelukkig zaten er wel telkens een paar minuutjes tussen om op adem te komen. Om 16.00 had ik 10cm!! Alleen had ik nu dus geen persweeën.. Ik moest nog een half uur de weeën weg puffen. Om 16.30 mocht ik eindelijk gaan persen. Maar pff ze wou maar niet.. volgens de vk was ons dametje totaal niet aan het mee werken. om 17.05 waren de vk en gyn aan het discussiëren of ze me nu wel of niet moesten inknippen.. Ze vonden het wel heel erg zonde maar uiteindelijk hebben ze het toch maar gedaan. Dat was maar goed ook want ons meisje bleek een sterrenkijker te zijn en paste er dus gewoon niet doorheen. Toen ze de knip hadden gezet was ze er met twee keer persen ook! Op 12 mei 17.10 is ons meisje Liszy geboren! Op Moederdag! 3680 gram en 50 cm en kerngezond! Het beste Moederdag cadeautje wat ik mij kon wensen!! Als ik het zo terug lees ziet het eruit als een rustige bevalling. Ik heb het echter toch wel als erg heftig ervaren.. heb het denk ik best onderschat van te voren.. wist ook totaal niet wat ik moest verwachten.. Maar goed, ze is er! Gezond en wel. Wat zijn wij een gelukkig gezinnetje nou!! Groetjes!! Xx
Bevalling Julie Sophie, 22-06-2013. Vrijdagavond 21-06 had ik voor het eerst harde buiken die wat vervelend aanvoelden. Niet pijnlijk, maar wel duidelijk aanwezig. Verder niet echt bij nagedacht dat dit wel iets kon betekenen. Lekker tv gekeken en op tijd naar bed gegaan en in slaap gevallen. Rond 2.00 s nachts werd ik wakker omdat ik naar de wc moest. Eenmaal weer in bed kon ik niet slapen omdat ik weer regelmatige, pijnlijke harde buiken had. Ze werden steeds pijnlijker en ik ben gaan timen met een weeëntimer app op mijn telefoon. Ze kwamen om de 3 minuten en duurden ongeveer een minuut, en begon te beseffen dat dit dus weeën waren! Rick sliep nog en die heb ik nog maar even laten slapen, hij kon toch niets doen. Om 3.30 werden ze serieus pijnlijk en heb ik Rick wakker gemaakt. Hij heeft toen meteen de verloskundige gebeld. Ik was heel erg blij want mijn favoriete verloskundige bleek dienst te hebben, dezelfde die ook de bevalling van Elin heeft gedaan. Om 4.00 was ze bij ons thuis en ik bleek 3 cm ontsluiting te hebben. Omdat het bij Elin erg snel was gegaan, zat toen binnen 3 uur op 10 cm ontsluiting besloot ze om te blijven, alles klaar te zetten en de partus kraamverzorgende te bellen. Ik ben ondertussen gaan douchen want de weeën werden steeds heftiger en kreeg ook rug weeën. Rond half 6 heeft Rick mijn ouders gebeld en hun waren hier snel om Elin op te halen. Ik kon me namelijk absoluut niet ontspannen met de gedachte dat zij elk moment wakker kon worden. Toen Elin weg was zijn om 6u mijn vliezen doorgeprikt, ik had toen 6 cm ontsluiting. De weeën werden na het breken van de vliezen nog heviger en vooral de rugweeën waren erg moeilijk op te vangen. Sylvia, de verloskundige, vertelde dat ze een nieuw soort pijnstilling voor rugweeën hadden, steriele water injecties. Ze had het net die week er voor leren zetten en vroeg of ik het wilde proberen. Tijdens een wee zou ze dan 4 injecties met water in mn rug spuiten en dat zou de rugpijn tegen moeten gaan. Ik had zo ontzettend veel pijn dat ik alles wel wilde proberen dus graag. Nou dat heb ik geweten.. het zetten van die injecties was echt vreselijk pijnlijk, en heb helaas maar 2 weeën er baat bij gehad, daarna kwam de rugpijn er zo weer doorheen zetten. Om 7u bleek ik volledige ontsluiting te hebben maar ik voelde niets van persdrang. Meepersen lukte ook niet echt. Sylvia heeft nog eens gevoeld en het kindje lag nog erg hoog en ze vermoedde dat het kindje scheef lag, en dus niet goed met het hoofdje voor het geboortekanaal. Ze zei dat ik er rekening mee moest houden dat we alsnog naar het ziekenhuis moesten, voor een evt vacuumverlossing of in het ergste geval een keizersnede. Ik raakte hierdoor helemaal in paniek, wilde niet naar het ziekenhuis en een keizersnee was mn hele zwangerschap al mn grootste nachtmerrie. Ik mocht van Sylvia nog 1 keer gaan douchen, zittend, met de hoop dat door het verticaal zitten, ipv t liggen in bed, de baby meer in zou gaan dalen. Ik was ondertussen doodop, en kon niet meer van de pijn. Na 10 minuten douchen heb ik dan ook gezegd dat ik het allemaal wel prima vond zo en dat ik naar het ziekenhuis wilde. Ik voelde gewoon dat er niets veranderde en had dus het gevoel dat alle pijn en alle moeite nu voor niets waren, omdat ik er niets mee op schoot. De ambulance werd gebeld, want met volledige ontsluiting mag je schijnbaar niet meer met de auto. Om 8.10 was de ambulance er en ben ik met een hoop pijn en moeite de trap afgekomen en op de brancard gelegd. Sylvia ging mee met de ambulance, Rick reed met de auto van haar, samen met de kraamhulp, er achteraan. In de ambulance had ik op een gegeven moment wel het idee iets van persdrang te voelen, wat een goed teken was volgens de verloskundige. 8.25 waren we in het ziekenhuis en ik kwam op een mooie kraamsuite te liggen. Helaas was het erg druk en was er nog geen verloskundige direct beschikbaar. Ik kreeg toen een soort van black out, had het gevoel flauw te vallen. Een verpleegkundige kwam toen bij me staan en zei dat het erg druk was, en ik echt even moest wachten. Ik moest anders maar mee gaan persen, want ging bijna hyperventileren van het wegpuffen van al die weeën. Ik werd aan de ctg gelegd en met het kindje ging het gelukkig prima. Toen kwam de verloskundige van het ziekenhuis er aan en heeft gevoeld. Kindje was wel meer ingedaald maar lag inderdaad scheef, een sterrenkijkertje dus. Ik moest goed meepersen, ook al had ik geen persdrang en ondertussen probeerde zij het hoofdje te draaien. Sylvia bleef ook bij de bevalling en heeft hele mooie fotos gemaakt, ik heb dus de complete bevalling op foto. Ineens hoorde ik haar en Rick juichen, want ze zagen gewoon het hoofdje draaien! Ons kindje lag eindelijk goed! Ik had alleen nog steeds geen persdrang en amper weeën meer dus moest echt op eigen kracht verder persen en dat ging nog best snel, want na 10 minuten persen is om 8.50 onze prachtige dochter Julie Sophie geboren! Helaas wel wat ingescheurd en het was erg druk op de kraamafdeling dus de verloskundige was snel weer weg. Sylvia heeft me gehecht en ondertussen bleef ik maar verwonderd naar Julie kijken.. Daar was ze, ruim 2 weken eerder dan we hadden verwacht. En wat was ze mooi.. Ze zat nog onder het huidsmeer en keek me zo lief aan met die kleine oogjes.. Op slag verliefd! Na een half uurtje mocht ik haar haar eerste flesje geven.. zon mooi moment! Daarna werd ze nagekeken, gewogen een aangekleed. Ze woog 3805 gram, behoorlijk zwaar dus voor 37 wkn en 5 dgn zwangerschap! Ze kreeg een 9/10/10 voor dr Apgarscore en mocht toen weer lekker bij me liggen. We kregen beschuit met muisjes en een ontbijtje, daar had ik inmiddels wel zin in. Ook wat pijnstillers want ik had behoorlijke naweeën. Daarna ben ik lekker gaan douchen terwijl Julie bij papa lag en na het douchen zijn we naar huis gegaan. Daar kwamen mn ouders met Elin ook naar toe, en kon het genieten met zn 4en beginnen! Tijdens de bevalling heb ik het allemaal als erg heftig en pijnlijk ervaren, maar gek genoeg was ik een uurtje na de bevalling de scherpe randjes al kwijt in mn hoofd. Jammer dat het geen thuisbevalling is geworden, maar kijk achteraf toch goed terug op hoe het is gegaan. Ik was heel erg blij met de steun van Sylvia, en vond het erg fijn dat ze er bij is gebleven in het ziekenhuis, ook al mocht ze daar verder niets doen. Ook aan de kraamhulp heb ik veel steun gehad, wat een lief mens was dat. Dus of ik het nog een keer zou doen Ja zeker!!
Wauw wat een verhaal ik kreeg er echt tranen van en wat heb jij veel meegemaakt. Ben heel blij dat het een gezond meisje is geworden gelukkig!
Geweldig om al deze verhalen te lezen, ben bijna dagelijks een paar verhalen aan het lezen. Zal binnenkort ook eens die van mij moeten plaatsen..... Maar voor nu ff UP zou jammer zijn als dit topic zou sluiten.
Vorige bevalling was hels. Inleiding gepland ivm 42 weken. Begon toch zelf maar moest toch door naar ZH. Zette niet door omdat kleine achteraf, verkeerd lag. Ze is 18 uur later met vacuumpomp eruit gesleurd. Allebei koorts, ik paar dagen catheter en blivende blaasproblemen, totaalruptuur enz. Deze zwangerschsp viel een stuk zwaarder. 20 kg erbij, BI en ischias. Was het echt zat. Daarbij kreeg ik nog te horen dat ik erop moest rekenen dat deze ook ws lang bleef zitten. Geen fijn vooruitzicht. Was als de dood dat ik weer naar ZH zou moeten, ik weer compleet uit zou scheuren enz. Strippen deden ze pas na 41 weken omdat er een grote kans was op alleen maar rommelen en voorweeen. Met 40+3 dagen aan gegeven dat ik het toch eerder wilde. Je kan het toch proberen? Mijn risico als ik dan met voorweeen en pijn zit die niks doet. Gelukkig waren ze het ermee eens. Ik bleek al een cm ontsluiting te hebben dus ze kon er goed bij. Gestript en ik had een 3e kans dat het zou beginnen. Na de middsg wat harde buiken. Maar goed, die had ik al. Rond 17.00 uur wat regelmatig. Om de 4 a 5 min. Niet pijnlijk. Om 22.00 uur hond uitgelaten en ze werden gevoeliger. Ook naar beneden toe. Onder douche en daar werden ze iets pijnlijker en om de 3 min. Maar twijfelde nog steeds.. En bij twijfel is het niks zeggen ze. Toch om 23.30 uur vlos gebeld. 00.00 uur bleek ik toch 3 cm te hebben. Vlos zou blijven. Ik teijfelde nog steeds Moeder gebeld die kleine weg zou brengen. Bevalbed in elkaar en tensapparaat op rug geinstalleerd. Dit hielp echt. Weeen voelde minder pijnlijk. 01.45 uur ontzettende druk. Voelde er wat uitlopen. Stond gewoon op de vloer te poepen En toen *pats*, vruchtwater. Yuk. Alles nat. Wat voelde dat smerig. Gelukkig helder. Ontzettende druk. Om 01.50 had ik 10 cm. Dus op bed. En ooooh, wat was ik bang. Kraam werd met spoed gebeld. Ik Mocht mee persen. Gaf iig het gevoel dat er eat gebeurde. Voelde ook goed. Oprekken van huid brande als een gek. Warme washand erbij om boel te verlichten. Ze kon al meteen een bos haartjes zien. Ik heb nog tussen mn benen zitten voelen heel apart dat je dat hoofdje zo voelt zitten. En toen plop en ik kon het aanpakken. Wel uitgescheurd maar precies op het oude litteken en precies voor de andere uitgang gestopt. Anders had ik dus weer een totaal ruptuur en had ik naar het ZH gemoeten. Verdoving erin (AUW!!!!) En een borduurwerk. Hier voelde ik niks van. Kraam kwam na een uur pas binnen.. Dus alles alleen met vlos en mn moeder. Geen "pottenkijkers" zoals in het ZH. Kleine al die tijd op mn borst ipv bij me weg gehaald en na 5 uur weer terug zoa,s bij de vorige. Alle onderzoeken en aankleden van de kleine gezien. Daarna lekker op mn dooie gemakje onder mn eigen douche en vervolgens in mn schone bedje. Ander kind was nog wakker dus die is opgehaald. Kennis gemaakt met de kleine. Alles bij elkaar dus heerlijk relaxt. Zo kan het dus ook. Ben wel nog en beetje van mn padje. Bevalling heeft totaal 4 uur geduurd. 2 uurtjes vanaf dat vlos er was. Ging dus allemaal iets te snel. Maar ik ben er na 3 dagen al bovenop en vol energie.
Wat een leuk topic. Hier ook mijn verhaal. Na een super zwangerschap begonnen met 38+5 spontaan de weeën rond 17.00 uur. Ze kwamen toen elke 20 minuten. Na1,5 uur kwamen ze al om de 5 minuten. Toen mijn vriend thuis kwam vertelde ik dat ik dacht dat t begonnen was. Best spannend omdat ik al zo snel op 5 minuten zat. Na 1,5 uur werden de weeen helaas onregelmatig, ergens tussen de 3 en 15 minuten. De eerste paar uur waren de weeen prima te doen maar rond 22.00 uur was t niet grappig meer. Ze waren niet weg te zuchten en zeer heftig. Dus ik ben onder de douche gaan zitten. Dat gaf wel iets verlichting. De hele nachy heb ik niet kunnen slapen kmdat de weeen bleven komen. Alleen zonder vaste regelmaat. In de ochtend de vk gebeld en die was er rond 6.30 uur. Conclusie: een halve cm ontsluiting en gedeeltelijke verwerkte bmm. Ik kon wel janken dat t nog niets opgeleverd had. Afgesproken dat ik rond 16.00 uur zou terugbellen hoe t ging. De hele dag weer flinke rugweeen gehad die niet te harden waren. Om 16.00 gebeld en toen was om 17.00 uur een vk van de andere locatie aanwezig omdat de mijne die dag non stop in de bevallingen zat. Conclusie 3 cm ontsluiting. Ik heb toen gekozen voor het breken van de vliezen zodat t door zou gaan zetten. En dat heb ik geweten want kwam direct in een weeenstorm terecht. Om 18.00 was ik in het geboortecentrum en ben in bad gegaan. Na een klein uurtje de vk gebeld want t ging rap. Om 19.30 was ze in het ziekenhuis en had ik 6 cm ontsluiting. Ik mocht zachtjes persen voor de laatste cm. Diekwam gingen vliegensvlug( 5 min) . Na een tijdje op de baarkruk gezeten te hebben ben ik om 21.15 na een half uur persen bevallen van mijn zoon Matthijs. Uiteindelijk een bevalling van 28 uur zonder pijnbestrijding. Matthijs kwam wat geschrokken en met een opgeklapt armpje ter wereld en had een apgar van 3. Gelukkig hij snel bij zonder hulpmiddelen. Achteraf bleek wel dat hij zijn sleutelbeen gebroken had. Matthijs was 2840 gr en 49 cm en dat was schrikken. Ze hadden namelijk een lange vent van 7/8 pond geschat. Zelf ben ik er met 6 hechtingen vanaf gekomen en ben super snel hersteld.
Mijn eerste bevalling: 10 uur lang lichte weeën gemiddeld om de 8 minuten. Hierdoor 6 cm ontsluiting. Toen 1 uur lang weeën om de 3 a 4 minuten. Deze begonnen steeds meer te voelen. Hoefde nog steeds niet te puffen. De laatste kwartier ligt gepuft en toen had ik al 10 cm ontsluiting. 20 minuten persen en toen is onze dochter geboren. Het duurde wel heel lang maar geen pijnlijke weeën gehad. Was super goed te doen. Mijn tweede bevalling: Na veel voorweeen en harde buiken. Van voorween kwam ik ineens in een weeenstorm terecht heftige buik en rugweeen om de twee minuten. Na een uur weeenstorm 6 cm ontsluiting. 15 minuten later 10 cm. 20 minuten persen en toen is onze zoon geboren. Effe heel heftig maar wel super snel.