Hallo iedereen. Het is voor mij al een poos geleden dat ik hier ben wezen buurten! Zijn weer veel dingen gebeurt, en ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt.. Ik heb altijd last gehad van een onregelmatig cyclus. en hij is 2x opgewekt met een primolut n kuur. Na dat ik weer moest beginnen met de pil vanwegen school, kwam mijn menstuatie telkens door de pil (microginon 50) heen.. Ik ben door mijn huisarts doorgestuurd naar de gynecoloog voor een onderzoek. Alles zag er goed uit, en ik moest weer stoppen met de pil en mijn cyclus in de gaten houden voor een half jaar. Mijn menstruatie was om de 6 a 7 weken. Dus dit betekend dat ik ongeveer 9 eiersprongen heb per jaar, terwijl dit er dus 12 moeten wezen. Hij adviseerde mij het een jaar te proberen (zwanger te worden), en als het dan nog niet geluk was, we dan langs mochten komen. Dit was wel even een schok, en natuurlijk ben ik niet de enigste, maar toch is het even schrikken. En nu ik weet dat het bij mij niet zo makkelijk zal gaan hou ik daar ook rekening mee. En nu heeft mijn beste vriendin mij vandaag verteld dat ze zwanger is al voor 12 weken, en ze weet het pas sinds vrijdag! Natuurlijk vind ik het hardstike super voor haar! maar dan bedenk je je toch dat het voor sommige gewoon zo loopt ongepland enz, en andere er zoveel moeite voor moeten doen. En heb veel dingen meegemaakt wat dat betreft. maar op het moment kopt het even lekker in... Pff sorry meiden ik moest dit even kwijt. iemand nog advies om hier mee om te gaan
Vervelend voor je meis. Ik herken wel het gevoel dat je probeerd zwanger te worden, en om je heen worden mensen zwanger, en jou lukt het niet. Het is wel in andere maten dan bij jou... maar goed onze kinderwens is er ook al 2 jaar. Wij moesten eerst 18 maanden wachten om met KID te kunnen starten omdat de wachtlijst zo lang was en toen we konden starten kregen we binnen 2 weken tijd te horen dat alle bij mijn schoonzusjes zwanger zijn ( allebij niet geplant ). Dat was voor mij een moeilijk start, buiten het feit dat ik ook zekers wel blij voor hun alle bij ben. We zijn nu 6 maanden verder, maar ik moet eerlijk zeggen dat als ik hun met hun dikke buik en zie zitten naast elkaar, dat ik dat ook best wel moeilijk vind... maar ik bespreek dat gevoel met mijn vrouw en laat de meiden dat niet merken...
Ja de wereld is heel oneerlijk verdeeld qua zwanger worden / kinderen krijgen, iets beters kan ik er niet over zeggen, het is gewoon klote als je heel graag een kindje wilt en het wilt niet lukken en om je heen schieten zwangere mensen spontaan uit de grond Ik hoop dat jullie droom snel mag uitkomen!!
Het is gewoon heel erg moeilijk. Dat doet pijn als je het zo graag wilt. Echt tips om ermee om te gaan heb ik niet, want het blijft gewoon pijn doen als het bij jou niet lukt en bij een ander wel. Ik heb heel wat tranen gelaten en spulllen kapot gegooid puur uit onmacht en verdriet dat wij ook zo graag kinderen wilden. Bij ons is het godzijdank na ene hele lange tijd gelukt, maar dat gevoel zal ik nooit vergeten... Hoop dat jullie snel een wondertje mogen verwachten.
Wat een lieve reacties allemaal. Dankjullewel!! Het is inderdaad er moeilijk. En dan zijn we vanmiddag ook nog weze shoppen voor boeken en informatie over zwanger zijn en de vorderingen daar in... Zij weet ze nog niet, en dan te bedenken bij mezelf dat ik ze allemaal heb uitgeplozen enz. Maar ach, het is en blijft je beste vriendin. Verder doe ik het soms weg eten met een ijsje. Wat kan je daar van genieten als je verdrietig bent zeg!! Hihi En natuurlijk blijven we gewoon proberen! We geven de moed niet op!!
En je gevoelens bespreken met je vriendin. Ik was vorig jaar die vriendin namelijk. Ik werd gemakkelijk zwanger (niet ongepland trouwens en wist het gewoon met 4 weken) en een heel goede vriendin had helemaal geen cyclus en begon na mijn bevalling met ziekenhuisbezoeken. We hebben er veel over gepraat en begrip proberen te tonen voor elkaar situatie. En nu is ze 10 weken zwanger, gewoon via de natuurlijke weg. Een paar dagen voor ze de eerste hormoonspuit zou gaan zetten. Ik weet dus niet hoe het voelt om niet gemakkelijk zwanger te raken. Ik weet wel hoe verdrietig iemand kan zijn en ik hoop dat jouw vriendin jou daar ook in kan steunen!
Ik weet precies hoe jij je voelt. Eerst mijn zus in ronde 1, en nu mijn schoonzusje 'per ongeluk. Auw wat doet dat pijn zeg.. Als het je beste vriendin is, zou ik er proberen over te praten.. in ieder geval als het voor jou goed voelt. Ik heb het 2 dagen geleden aan mijn beste vriendin verteld hoewel ik dat eerst helemaal niet wou doen (niemand verder weet er van).. en ik moet zeggen het voelt goed en dat had ik nooit verwacht. Ik heb het verteld toen ik helemaal overstuur was over mijn schoonzusje.. En gelukkig probeerde ze me te begrijpen. Doe wat voor jou goed voelt om te doen.. ik hoop dat je snel zwanger mag zijn!!!
Pijnlijk, het is moeilijk enthausiast te zijn over de zwangerschap van je vriendin als je zelf ook zo graag wilt. Het is lastig, maar probeer erover te praten. De getuige op het huwelijk van mijn zus vond het zó pijnlijk dat mijn zus zwanger werd, dat ze het contact heeft verbroken. Dat is echt zonde! Je bent niet voor niks vriendinnen; je moet je gevoelens met elkaar kunnen delen, hoe lastig dat soms is.