bijna 2 - grenzen aan het opzoeken

Ik lees mee
Mijn dochter van nog geen anderhalf is ook erg grenzen aan het opzoeken. Ook vooral bij mij. Wat ik ook zeg of hoe ik het zeg, ze luistert niet. Als iemand anders, vooral iemand die ze minder goed kent zegt dat iets niet mag is ze veel meer onder de indruk.

Ik probeer het netjes via het boekje: zeggen dat iets niet mag en waarom niet en vervolgens aangeven wat ze wel mag.
Helpt niet echt haha.
Zet haar ook wel eens in de box als ik 2 of 3 x gewaarschuwd heb, maar daarna gaat ze gelijk verder waar ze mee bezig was: met stout zijn dus.

 

Mijn zoontje is anderhalf en ook constant grenzen aan het opzoeken bij papa en mama. Bij de opa's en oma's is ie poeslief..Ik zie het maar zo, vreemden ogen dwingen..en je kindje voelt zich veilig bij je waardoor het grenzen durft op te zoeken. Al twijfel ik ook steeds hoor. Ik vind het ook behoorlijk lastig. Mijn zoontje is erg beweeglijk,altijd in de weer en heeft dagelijks zijn ondeugende uurtje. Als ik die bui al zie aankomen, ga ik snel met hem naar buiten, fietsen, eendjes voeren, lekker rennen etc. Anders blijf ik een negatieve spiraal zitten.

Ik probeer zo duidelijk en kort mogelijk te zeggen dat iets niet mag. De eerste keer is het rustig " niet doen, dan gaat het kapot" of "op de bank zitten we op de billen, anders valt F eraf". Werkt dit niet dan zeg ik bijvoorbeeld " nee, F, niet aankomen" op een strengere toon. De derde keer ben ik er klaar mee en haal ik mijn zoontje uit de situatie met een hele strenge korte nee! Doet hij het dan nog...dan gaat hij op de mat... gelukkig komt dat laatste nog niet veel voor.

Wat ook wel helpt hier is bepaalde dingen echt negeren. Mijn zoontje trok steeds de lade met voorraad open. Ik heb hier bewust geen klem op gedaan omdat ik hem wil leren dat hij op moet passen omdat zn vinger er tussen kunnen komen. En ja hoor, 1 keer de vingers ertussen, huilen natuurlijk, maar daarna nooit meer gedaan...

Gillen is ook zoiets, als mama een reactie geeft is het leuk (hij rent dan gillend weg met een grijns), dus ik doe net of ik het niet hoor en dan is lol snel over. Zoontje heeft ook het klimmen op de bank ontdekt, hij heeft inmiddels geleerd hoe hij netjes en voorzichtig er af moet klimmen. Maar staan op de bank mag hij niet. Dit zeg ik wel 100x op een dag en twijfelde steeds of het wel effect heeft...nou vanavond gezien dat hij donders goed weet dat het niet mag...ik liep even naar de keuken en kwam terug de woonkamer in, stond meneer weer op de bank. Toen hij zag dat ik keek, ging hij snel zitten....Dondersteen...

 

Ik zet mijn dochter sinds ze een jaar of 2 is op de gang als ik een paar keer gewaarschuwd heb. Bij de laatste waarschuwing zeg ik: als je nu niet luistert, dan moet je even naar de gang. Ik merk dat ze dit ook wel prettig vindt. Ze vindt het moeilijk als ze eenmaal vervelend doet om daaruit te komen. Ze loopt ook meestal vrijwillig naar de gang en komt gewoon even tot rust. Na ongeveer een minuut mag ze weer van de gang af, zegt ze sorry en gedraagt ze zich ook meteen weer lief. Maarja, het zal heel verschillend zijn per kind wat goed werkt.

 

Hier is het inderdaad ook waarschuwen en rustig zeggen wat niet mag en waarom niet en uiteraard ook zeggen wat je wel verwacht. het is inmiddels wel goed merkbaar wanneer hij het expres doet en dus met opzet de grens over gaat.
Dan moet hij hier even kort op zijn billen zetten. Na een minutje roep ik hem dan bij mij en dan maken we het goed.

Soms doet hij iets waarvan hij weet dat het niet mag en dan gaat hij zelf even op z'n billen zitten, ha ha....

 

1e x nee mag niet, als ze het daarna gewoon weer doet is het de hoek in. die regel hebben we hier nu heel duidelijk want die "ik ben 2 en ik zeg nee fase" word steeds erger..

 

Hier ook een dreumes van bijna 2 (september) en zoekt het ook op! Hier waarschuwen we twee keer en dan zeg ik: "D. nee, dat mag niet, anders ga je even in de hoek zitten". Dan houdt ie vaak wel op. Zo niet, dan zet ik hem zo'n 30 tellen in de hoek. Ik vertel dan waarom hij er zit. Na zo'n 30 tellen loop ik naar hem toe en leg ik het uit en geeft ie een knuffel en kus.

 

Hier gaat zoonlief ook in de hoek als hij niet luistert... Hij krijgt hooguit 2 waarschuwingen en als hij dan door gaat, moet hij in de hoek staan. Na een minuutje loop ik erheen en zeg hem nogmaals waarom hij er staat en dat hij dat gedrag niet mag doen. Hij geeft dan een knuffel en een kus en is vervolgens poeslief. Hij weet dondersgoed dat hij straf heeft gekregen...

 

Herkenbaar allemaal. Hier ook wel moeite met consequent te blijven. Ze kan zichzelf zo onwijs overstuur maken als ze iets niet mag of ik haar iets afpakt. Dan zeg ik duidelijk nee, die is van mama. En haal ik het weg uit haar zicht. Maar men... Wat kan ze dan huilen/krijsen.. Niet leuk! Probeer echt vol te houden, maar zij houd ook echt lang vol. Ik loop dan vaak bij haar weg en ga met m'n rug naar haar toe zitten en negeer ik haar echt even. Ze blijft er soms wel en soms niet in hangen. Vaak geef ik haar dan even een knuffel als ze dan bij me komt. Dan is het wel over. Maar ik vind het erg lastig en twijfel ook vaak of ik het goed aan pak. Oh ja, ook zo leuk, krijg je een smsje van de oppas:' ze is zoo lief en luistert echt onwijs goed' hihi, gelukkig ook maar want ik heb liever dat ze zich bij andern zo voorbeeldig gedraagt.

 

Als mijn dochter ondeugend is zet ik haar in een hoekje bij de kast, maar veel indruk maakt dat niet, want ze loopt gewoon weer de kamer in. Hoe doen jullie dat?

 

@MMM74: als ik gespeeld heel boos op haar word, begint ze te lachen, dan denkt ze dat ik een grapje maak