onze kleine man ligt in het ziekenhuis op nicu, hij is met 35,5 weken geboren. Hij had onrijpenlongen, longonsteking, klaplong, zn onstekingwaarde waren aan de hoge kant en had iets bloed bij zn hersenvocht. mijn vraag is aan de meiden die hun kleine ook niet mee naar huis hebben genomen, hoe hebben jullie je kraamtijd, het kraamvrouw zijn door gemaakt? en na dat je de kleine thuis had? ik ben een beetje vaag maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Poeh meis, hoop dat je zoontje snel opknapt...! Eigenlijk heb ik bij de eerste geen kraamtijd gehad en me ook geen kraamvrouw gevoeld. Ook toen ons kleintje toen thuiskwam kwam er nog wel kraambezoek, maar had ik nog steeds geen kraamtijd gevoel. Het ging toen ook nog niet goed en we hadden nog veel zorgen over haar gezondheid. Eigenlijk was ik alleen maar moeder geworden, die alles in het werk stelde om mijn kleintje zo goed mogelijk te verzorgen, ondanks dat ik niet bij haar kon zijn. Later heb ik wel gesprekken met het maatschappelijk werk gehad om bepaalde dingen te verwerken...! Hou je taai, het is niet niks deze ziekenhuistijd en ik hoop dat jullie kleintje snel mee naar huis mag!
kraamtijd, wat is dat? haha mijn zoontje is met 32 weken geboren en heeft de eerste 6 weken in het ziekenhuis gelegen. kraamzorg thuis heb ik niet gehad (door een fout van het kraamzorgburo) dus liep vanaf de 3de dag (toen kwam ik zelf thuis) weer alles te doen, en 2 keer per dag naar het ziekenhuis. Toen hij thuis kwam merkte ik wel heel erg dat "het nieuwtje" eraf was. ik heb dus echt bijna geen kraamvisite gezien. ik ben nu bijna 31 weken van de 2de en ben benieuwd hoe het deze keer gaat. Heel veel sterkte in deze vreselijk zware tijd!
Hier ook geen kraamtijd gehad. Helaas. Heeft ook hier psychisch zijn nawerking gehad. Denk ook aan jezelf als je kleine in het zh ligt is mijn tip. Ik deed dat niet en heb er nog last van.
Frummelk: wat vervellend te lezen dat je er z'n last van hebt gehad. Het is al een nare tijd en dat ook nog z'n lange na sleep. Pinacolada: ik ben ook bang dat het nieuwe er af is. Onze kleine is vandaag thuis gekomen!!! En merk dat mensen toch wat terug houden zijn omdat hij nog niet helemaal beter is. Maar we mogen gewoon bezoek ontvangen. Soefdeboef: hoe gaat het nu dan met je? Hebben de de gesprekken geholpen? Heb wel veel gepraat met m'n vriend, maar heb soms nog het idee dat ik het niet ons is overkomen. Hij is sinds vandaag thuis, maar nog niet helemaal beter. We moeten hem sonde voeding geven, bezoek mag hem niet vast houden, moeten hem veel rust geven, en rokende mensen moeten schone kleren aan. Maar hij is thuis
ts heel veel sterkte kraamtijd? de tijd onmiddelijk na de bevalling? de eerste 2.5dagen waren leuk, niks aan de hand en we mochten naar thuis maar in de laatste nacht van het ziekenhuis werd hij op de ic opgenomen dus dat was een hel, het ziekenhuis heeft mij ook nog 3 nachten daargehouden en daar ben ik hun eeuwig dankbaar voor! ik was dan toch maar een gang verwijderd van mijn zoontje, daarna in mijn zogenaamde kraamtijd van sochtends tot savonds laat in het ziekenhuis, ging alleen naar huis om te slapen 13 dagen na de geboorte mochten we naar huis, we konden wel couveusezorg krijgen maar het ging ineens zo snel en we hadden de verzorging al in het ziekenhuis geleerd dus hebben we het niet aangevraagd, we hadden geen zin meer in dat hele geneuzel en gedoe éénmaal thuis ging alles vanzelf, het bezoek hielden we rustig want het was tijd voor rust dus de zorg hebben we niet gemist, mensen zijn wel voorzichtig qua bezoek, velen wachten tot wij hun uitnodigden, willen zich niet opdringen, ik weet nog dat ik dacht toen dylan 5 weken was "niemand wilt hem zien" maar nu weet ik dat ze het goed bedoelden, niet echt durfden en ons rust wouden gunnen ik had wel geen couveusebaby. hij had een hersenbloeding, ik denk dat als je een prematuurtje hebt of borstvoeding geeft je wel graag couveusezorg zou willen hebben dylan lag ook maar 13 dagen in het ziekenhuis, als ik die andere ouders zag die er al wekenlang elke dag kwamen, veel respect, lijkt me verschrikkelijk, die 13 dagen waren al 13 dagen te lang
Onze dochter werd met 30 geboren, dus geen kraamtijd gehad. Het was alle dagen op en neer naar het ziekenhuis en kolven kolven kolven. Eenmaal thuis hebben we bezoek heel erg afgehouden om infecties te voorkomen. Dat vond ik ook niet erg, alles draaide om haar een goede start te geven. Bovendien had ze veel 'opstartproblemen' waardoor ons hoofd ook helemaal niet stond naar gezellig kraambezoek. Pas achteraf heb ik dat verdrietig gevonden, maar het was zoals het was. Het geluksgevoel over dat ze het gered heeft overheerst nog steeds!
Hier wel even kraamzorg gehad in het Ronald mc Donald huis maar echt kraamvrouw ben ik ook niet geweest. Meteen vol aan de bak half kreupel na d spoed keizersnede waar niet zachtzinnig te werk is gegaan. Maar idd wat Maria zegt zo voel ik het ook. Om te zorgen dat vooral ik er niet aan onderdoor ga houden wij kraambezoek af. Ze ligt nog in het zh en we zijn nu bezig met de borstvoeding dat ze leert drinken. Daar wil ik mijn energie in steken. En we willen straks een kraamfeest om geen weken bezoek te krijgen. We willen trouwens eerst nog genieten zonder bezoek als ze thuis komt. We hebben wel bezoek van directe familie en goede vrienden.
De gesprekken hebben mij zeker heel erg goed geholpen gelukkig. Kan nu ook soms ineens wel volschieten als er over gepraat wordt maar dan is het niet meer het gemis van wat ik voor haar had willen zijn, maar de blijdschap over mijn lieve grote kleine meissie, die nu kletst en vraagt nu bijv. Mamma benneeeden kom! Dus ik zal zo eens gaan! Het hielp mij vooral op een rijtje zetten waar ik verdrietig over was en het op die manier een plekje kon geven en beginnen met accepteren dat het gegaan was zoals het ging en dat dat goed was. Fijn dat hij thuis is zeg! Super, hoop dat het goed met hem en jullie gaat! Grtz.
Hier ook de kraamtijd gemist, terwijl hij wel netjes met 38 en vier dagen is geboren. Een uur na de geboorte is hij uit het niets bijna overleden. Hij was zo goed als weg en het was maar de vraag of ze hem terug konden krijgen. Ze hebben erg hard hun best gedaan en dit is gelukt. Dit was een hel op zich, maar daardoor nog een tijd met hem samen in het ziekenhuis gelegen. We mochten daar amper bezoek ontvangen en ik heb geen gevoel van kraamtijd gehad. Zowel het bijna overlijden van mijn zoontje als het missen van de kraamtijd waar ik erg naar uitkeek heeft me erg veel verdriet gedaan. Ik heb hier heel veel last van gehad en het overvalt ons nog geregeld. Veel sterkte! En denk goed aan jezelf ook, ben ik namelijk ook vergeten. Groetjes!
Vraag uitgestelde kraamzorg aan is mijn advies , ik kon na het overlijden van mijn zoontje na 3 weken oon nog kraamzorg krijgen , in de tijd dat je kindje in het zienhuis ligt zit je toch in je overlevingsmodus , dan kan je het waarschijnlijk allemaal wel aan maar als je thuis komt is de zorg wel fijn . Sterkte , hopelijk zijn jullie snel met zijn allen thuis