Ik heb inderdaad nog geen definitieve keuze gemaakt mbt mijn zwangerschap. Ik hoef verder niet na te denken over de relatie omdat ik al ben gedumpt natuurlijk. Dus ik blijf in mijn eigen huisje met mijn zoontje. Mijn moeder (mijn vader is er niet meer) zou dit vreselijk vinden en heeft mij destijds al gewaarschuwd dat ik dit niet nog een keer hoef te 'flikken'. Dus die zou mij ook een abortus adviseren. Zij heeft zelf nog een thuiswonend kind en past al twee dagen op mijn zoontje en werkt hierdoor minder (en verdient dus minder). Inderdaad, kdv etc is een optie. Mijn issue is niet hoe ga ik dit doen, maar WIL ik dit weer alleen doen. Het grijpt niet alleen mijn leven aan, maar ook die van mijn zoontje en mijn familie. Maar goed, ik ben nog aan het nadenken natuurlijk en lees alle tips gewoon mee.
Een simpel en kort antwoordt : Die vent dumpen, en kiezen voor je 2 kindjes. Je laat toch geen abortus doen om bij zo'n vent te blijven ?? En je schrijft dat je al 3x gedumpt bent in 9 weken tijd, dussssss ben je al 2x terug gegaan naar hem Nou, ik zou wel weten wat ik zou doen hoor. Trap hem de hoek in en kies voor je kinderen !!
Je laatste zin geeft me echt de kriebels. Abortus doen omdat je kerel zo een debiel is. Wat dacht je van die kerel eruit en lekker je eigen leven leiden?!
Zou eens met hem een gesprek aangaan. Desnoods met zijn/jou ouders erbij. Waarbij jullie allebei je dingen op tafel legt. Probeer er samen uit te komen, jullie krijgen samen een kindje! Het is niet normaal hoe hij jou behandeld, is hij blij met de zwangerschap? Praat erover en wat je dan besluit is je eigen beslissing.
Nouja, voorgaande 2 keer ging je ook terug.. Vandaar dat ik het me afvroeg Maar wat je WIL kan natuurlijk niemand je over adviseren Dat zul je met jezelf moeten uitzoeken uiteindelijk..
Ik snap niet waarom ik steeds zulke reacties krijg. Ik ben gedumpt. Er is geen relatie meer. Waarom zou ik een abortus plegen om vervolgens bij iemand te blijven?
Hoor je niet gewoon verantwoordelijkheid te nemen voor ook je eigen acties? Je kindje in de buik heeft nergens om gevraagd. Ik snap dat het allemaal niet zo makkelijk is....zeker. Maar je bent toch zelf zwanger geraakt. Er zijn altijd opties.....bekijk eerst eens andere opties dan alleen je familie, want dat hun niet weer op een kindje van jou zitten te wachten kan ik best een beetje begrijpen.
Dank je wel Het komt ook vast wel goed, zeker op het moment dat ik de baby zie. Maar een baby is niet het einde van de wereld, nou scheelt het dat mijn hele (schoon)familie allemaal zoiets heeft van: waar er 3 kunnen eten, eten er ook 4 en wordt ik wel gesteund, iets wat de TS hier niet heeft, wat ik voor haar erg triest vindt. Ook ik moet er mijn weg in vinden en hoop oprecht dat TS dit ook kan. Wat bij mij de omslag in het naast mij neer leggen heeft gegeven waren de verhalen van 2 collega's van mij toen ik vertelde dat ik weer zwanger was (met een niet blij gezicht) Mijn ene collega heeft nooit kinderen kunnen krijgen, de andere heeft er 1 maar is vervroegd in de overgang gekomen, zodoende heeft ook zij geen kinderen meer mogen krijgen. Toen dacht ik: liever teveel kinderen dan te weinig, ook al komen ze niet altijd op het handigste moment
Voor je kinderen kiezen en vertellen dat hij kan Opdonderen! want als je verder gaat met zo,n eikel wie weet wat hij wel niet met jullie doet als je met hem samenwoont ik zal hem Serieus een schop onder zijn hol geven
Je zegt in de topictitel zelf: " Negen weken zwanger en mijn vriend dumpt me steeds". Het klinkt eerlijk gezegd een beetje puberaal allemaal..
Omdat je de vorige 2x ook terug ben gegaan... En iets in mijzegt dat als hij nu op zn knieen zou gaan en smeeken of je aub terug wil komen je het weer zou doen.... Het klinkt allemaal zo onvolwassen...
Even voor de duidelijkheid dit is puur een reactie op jara en dus niet bedoeld voor ts. Haar situatie gebruiken is in deze gewoon makkelijk geweest.
En daarom laat je zien dat je het ook prima kan redden, ook met 2 kids. Ik heb bewust gekozen om alleen kids te krijgen en op te voeden. Je moest eens weten wat ik heb moeten doen om mezelf te bewijzen. En wat er geroddeld werd en nog steeds word gedaan. De gekste verhalen. Maar ik kies voor mezelf en voor mn kids en heb sch*t aan wat andere denken of van mij vinden. En dat zou jij ook moeten doen. Met 2 kids ga je het ook prima redden... Je hebt je zoontje een stabiele omgeving gegeven en dat kan met dit kindje ook. En je moeder zou gezegd hebben dat je dit niet nog een keer moest "flikken". Jij hebt toch niks geflikt? Je bent eruit gezet en je kiest voor jezelf en voor je kids. Daar zou Ze juist trots op moeten zijn. Wat wil ze dan, dat je bij zo'n figuur intrekt?
ja na ja ik snap haar gevoel ook wel, het is zo,n stomme gevoels kwestie maar ja ik zal denken...wats het belangrijkste mijn kinderen of die idioot..(sorry) nou mijn keus was al Snel gemaakt! je zegt je bent van hem af, nu..Blijf van hem af want ik voozie geen positieve dingen met die kerel en je kids...Denk aan je kinderen
Ik snap dat je niet weer die schaamte wilt, maar bedenk 1 ding, als die kleine er straks is en je vriend gaat in ene fysiek worden tegen jou en wie weet ook tegen de kinderen, geloof me, dan is de schaamte nog veel groter. Jij beschermt nu je eigen vlees en bloed, en dat is iets waar je trots op moet zijn!! Je kunt het heus wel, laat anderen denken wat ze willen, zij staan niet in jouw schoenen. Houd je bezig met je kindjes en met de mensen die er wel voor je zijn.
Lieve k1ki, het is niet jouw schuld dat je dit overkomt. Jij hebt er niet voor gekozen om weer alleen een kindje te krijgen. Ik snap die gevoelskwestie heel goed, je schaamt je kapot en 'wat zullen de mensen wel niet van me denken', maar jouw vriend is de schuldige in dit verhaal, niet jij! Jij hebt zo te lezen alles geprobeerd om een normaal gezin te creeëren voor jou en je kindjes, maar als de andere partij daar niet in mee gaat dan houdt het een keer op. Kies voor jezelf en je kinderen, dat is het belangrijkste. Dan komt er vast uit onverwachte hoeken wel weer hulp om je te ondersteunen. En mensen die denken over jou te moeten oordelen, kunnen zich beter eerst eens met hun eigen leven gaan bezighouden, want niemand is perfect! Maar onthoud alsjeblieft dat dit niet jouw schuld is, en dat dit niet iets is wat jij geflikt hebt! Knuffel en sterkte.
Wat een heftige situatie zit je in, maar ik vind wel dat je over een paar dingen goed moet nadenken. Jullie hebben bewust voor dit kindje gekozen, je bent nu zwanger. Als de relatie goed ging was er niks aan de hand geweest. Maar nu het over is met de vader, zit je te denken aan abortus? Ik kan dat niet volgen, je hebt er bewust voor gekozen! Daarnaast, ik zou er echt vierkant schijt aan hebben wat anderen van me denken! Je zegt dat je moeder heel boos gaat zijn, maar zij heeft niks met die keuze te maken. Schijt wat andere mensen over jou zeggen en roddelen, als ze het niet bevalt kijken ze de andere kant maar op. Je hebt het toch hartstikke goed gedaan met je zoontje! Je hebt oppas nodig zeg je, maar als alleenstaande ouder (met een laag inkomen) krijg je vaak subsidie van de gemeente voor kinderopvang bij een kdv. Ik zou daar dus even naar informeren. Je moet doen wat JOUW goed lijkt, niet wat je denkt dat anderen goed lijkt. Het is JOUW kindje, je kan maar 1x die keuze maken, denk er alsjeblieft goed over na. Waar 1 kindje kan eten, kunnen er ook 2 eten. Zo heel veel duurder vond ik een 2de kindje niet echt. De uitzet kun je zo duur maken als je zelf wilt en als het hetzelfde geslacht heeft is het helemaal makkelijk. Ik kan me enigszins wel voorstellen dat je hierover nadenkt hoor, want het zal vast ook zwaar worden en je komt altijd in aanraking met je ex (als hij je kindje erkent dan.) Maar maak alsjeblieft de keuze voor jezelf en niet voor andere mensen. Die mensen gaan waarschijnlijk gezellig door met hun leven als jij abortus pleegt en denken geen seconde meer aan jouw kindje. En net als wat regenboog zegt, jij hebt er niet voor gekozen om alleen een kind te krijgen. De situatie is nou eenmaal zo.
Hoi TS, Ik heb met tranen in mijn ogen je stuk gelezen..wat een ellende! Zulke mannen zijn het inderdaad niet waard meid, ik heb zelf helaas ook 2 van die exen rondlopen...ik vind het dan ook goed dat je deze relatie nu definitief hebt verbroken en voor jezelf kiest! Geen enkele vrouw en echt geen enkele! hoort tranen te laten voor een man!, zich als een sloof te laten behandelen of te laten gebruiken voor andere dingen die een man zogenaamd nodig heeft! Ik vind dat je nu de juiste keuze hebt gemaakt door met je zoontje in je eigen huis te blijven. Wat betreft je abortus kan ik je helaas geen advies in geven, ik ben hier namelijk tegen als het een bewuste geplande zwangerschap is, maar nogmaals ik ga je niet veroordelen want ik kan toch enigzins wel begrip hiervoor opbrengen. Zelf zou ik het echt absoluut niet kunnen, ook als ik in zo'n situatie zou zitten...maar dat ben ik en dat is persoonlijk. Denk er iig gewoon zeer goed overna, zet voor en tegens voor mijn part op papier, trek je mogelijkheden na en trek daaruit je conclusies. Belangerijkste is dat jou zoontje en jij een leven krijgen/hebben die jullie verdienen, natuurlijk hoop IK dat je ukje in je buik daar ook een plekje mag krijgen, maar nogmaals het is aan jou meid. Ik wil je iig heel veel sterkte wensen en hoop dat het snel allemaal goed gaat met je!