Ik weet niet of ik hier in de juiste rubriek zit maar ik wil het wel vragen aan mama's met 2 kindertjes. Ons mannetje is geboren op 17 februari van dit jaar, en wat is hij een heerlijk mannetje. Ik heb een zalig zwangerschap gehad waarbij ik wel uitkeek naar de bevalling maar toch meer wilde genieten van mijn buik en het wezentje wat erin zat. Na een helse arbeid is hij dmv de zuignap en dus een snelle bevalling ter wereld gekomen en naast de verschrikkelijke nachten was hij echt een droomkind. Eens ik de kunst van het inbakeren onder de knie had waren ook de nachten geen probleem meer en zag ik het plots nog 100x liever. Maar, en hier kom de maar... Ik mis het zooooo hard. Hij was nog maar uit mijn buik en ik wilde hem alweer terugsteken. Ik heb veel geklaagd hoor op het einde, maar ik mis het zo, al die spanning, al die aandacht, het feit dat hij voor mij alleen was... Ik heb het er echt moeilijk mee. Dus er komt sowieso een nummer 2 in ons gezin Mijn man en ik hebben altijd gezegd dat we een leeftijdsverschil van zo'n 2 jaar wel aangenaam vinden. Maar als ik dan bij vriendinnen kijk met peuters van die leeftijd zie ik mezelf er nog niet zitten met een baby én zo'n peuter. Maar is het wel te doen dan als je met een peuter van zo'n 1,5 jaar zit? Groei je er dan beter in? Wij waren eigenlijk van plan om er in Augustus 2014 weer voor te gaan, dan kan nummer 2 komen in mei 2015 en is ons mannetje 2jr en 3 maanden oud. Maar als het gemakkelijker te doen is als meneertje 1 nog wat jonger is dan is het misschien makkelijker om er dit najaar al voor te gaan. Bottomline, hoeveel schelen jullie kindjes en hoe voelde je je hierbij? Had je liever meer of minder tijd tussen en waarom?
Tussen mn eerste twee zit 2jaar en 8mnd, tussen de jongste 10 mnd(!) Je mist het gevoel van zwanger zijn maar zwanger zijn maar met een heel klein kindje naast je is het toch anders hoor. Wij dachten ' ach de vorige zwangerschappen liepen soepel dus dit gaat ook goed komen' Niet dus, bij nummer 3 was ik de eerste 3 maanden aan het spugen, heb ik de hele tijd last gehad van mn bekken (schijnt ook te komen door twee zwangerschappen achter elkaar) En als klap op de vuurpijl braken mn vliezen op 34 weken waardoor mn mannetje de eerste weken 40 km verderop op de intensive care lag.. Ik bedoel te zeggen dat echt genieten van mn kids en zwangerschap er niet bij was. Hoe zeer je je daar op kan verkijken als je alleen het droomplaatje van weer een bolle buik voor ogen hebt. Het kan zo anders lopen. Mijn advies: wacht even iets langer, dan kan jij er meer van genieten en komt je kleine ook niks tekort Succes met je beslissing!
Hier is het snel gegaan met 8mnd Had ook niet verwacht dat het gelijk raak was, Maar vind het ook weer fijn dat er weinig leeftijd tussen zit als ze ouder zijn. Is even pittig, maar een peuter en een baby ook en kleuter en een baby ...Dus ja weet niet of de snelheid tegenwoordig wat zegt... Ieder keuze voorzich, en een kind kun je niet plannen en zeggen volgend jaar ...kan bv ook nog een jaar duren !!
T scheelt trouwens ook enorm met kinderwagen als je ukkie twee is kan hij goed op een plankje staan of op de kidsit.. Anders zit je al gauw vast aan een tweelingwagen. En daar moet je dan ook maar net de ruimte voor hebben En het babykamertje.. Een uk van twee kan in een juniorbed waardoor je niet een nieuw ledikant voor nummer twee hoeft aan te schaffen
Zo gaat het hier dus ook...alles gaat door naar nr 2 En voor die paar maandjes 17 mnd is de 1e als nr 2 komt kopen we een losse ledikant En een zitje op de wagen!! Het heeft ook zijn voordelen
hier was de oudste een half jaar toen we voor nummer 2 gingen. dat duurde een half jaar en toen was ik zwanger. net na de eerste verjaardag hadden we een posi test in handen. onze kindjes schelen dus iets minder dan 2 jaar. ik vond het in het begin best pittig, maar nu ze iets ouder zijn gaat het heerlijk, echte dikke vrienden. we zijn nu in de 3e ronde voor nummer 3 (in mei ma gehad) dus er zit nu wel een stuk meer leeftijdsverschil tussen. geen idee hoe dat zal gaan. hier wel een duo-wagen gehad, achter elkaar. was goed te doen, en de oudste sliep in een gewoon bed toen de jongste het ledikant overnam. ik heb daar nooit zo moeilijk over gedaan. ik heb er geen spijt van gehad dat er minder dan 2 jaar tussen zat, ook al vond ik het best pittig. je weet gewoon nooit wat de toekomst brengt. wij hebben ook een lastig eerste jaar gehad met onze zoon ivm kmea, groeiachterstanden en een eetaversie. maar nu gaat het super!
Mijn kindjes schelen 17 maanden. De oudste was 9 maanden toen ik zwanger werd. Het grootste voordeel was dat de oudste lekker nog een middagdut deed tijdens mijn zwangerschap. Later probeerde ik ze 's middags allebei tegelijk te laten slapen, zodat ik ook een beetje kon rusten. Vooral als je twee kleintjes hebt, moet je optimaal genieten van die momenten dat ze allebei slapen! Ze zijn nu 2 en 3,5 en kunnen heerlijk met elkaar spelen. Ze zijn echt aan elkaar gewaagd. Dus wat dat betreft vind ik het ook echt heel cool dat ze zo weinig in leeftijd schelen.
Onze zoon was 14, 5 maand toen we begonnen was gelijk raak! Zal ongeveer 22/23 maand tussen zitten. Wij maken een grote jongens kamer voor hem de komende tijd. De baby zal net als zijn/haar broer eerst in een wiegje op onze kamer slapen. Na zijn tweede verjaardag kan zl dan naar zijn nieuwe kamer tenij hij eerder aangeeft. Kinderwagen daar ben ik nog niet uit wat wijsheid is.
Ik had ook al heel snel de kriebels voor een tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap was ook net als jou, uit t boekje. Ik vond t helemaal geweldig om zwanger te zijn. De bevalling daarin tegen was minder, maargoed daar denken we maar niet teveel over na Veel over gepraat maar manlief zag het nog niet zitten dus maar besloten te wachten. Onze dochter is nu bijna 16 maanden nu we hebben besloten voor een 2e te gaan. Achteraf ben ik wel blij dat we het niet eerder hebben gedaan. Het was vast allemaal goed gekomen, maar ik weet zeker dat ik nu meer van het eerste jaar van mijn dochter heb genoten dan dat ik zou doen als ik zwanger was. Hoe dan ook, ieders ervaring is anders en volgens mij maakt het niet uit op welke termijn je gaat voor een 2e, pittig is het sowieso..
In oktober is onze zoon geboren en in april zat ik alweer bij de gyn. Dit ivm pcos en trage schildklier. Waardes moesten dus ook goed zijn voor ik aan de hormonen mocht. Inmiddels bijna 9 weken zwanger Weet nog niet helemaal hoe we t gaan doen qua kamer enzo
Hier straks 2,5jaar verschil. Had ook wel al snel de kriebels hoor, maar wist ook dat dit vooral gewoon kriebels waren en we nog even moesten wachten. Het is hier inderdaad straks wel makkelijk dat mijn dochter net op een grens zit van lopen of op een plankje kunnen achter de kinderwagen. Binnenkort proberen we een meegroeibed, waardoor de ledikant door kan schuiven naar nr 2. Het leeftijdsverschil is niet heel groot, maar ook niet heel klein. Moet zeggen dat ze de laatste tijd wel ineens wat lastiger wordt, echt een peuterpubertje af en toe en vooral buiten de deur waardoor ik op zo'n moment wel eens denk...dat wordt nog leuk straks Maar denk ook dat het wel goed komt.
ik heb bewust langer gewacht met een tweede. Mijn eerste zwangerschap en bevalling waren best zwaar en ik wilde eigenlijk een wat zelfstandiger kindje hebben als ik aan een tweede zwangerschap zou beginnen. Als mijn tweede een half jaar is gaat mijn oudste naar school en dan heb ik weer extra tijd voor de baby om lekker mee te tutten. Het lijkt me wel relaxed.
Wij willen ook voor een 2e gaan, ons zoontje is over een week 1,5 jaar. Mocht het een beetje snel gaan is hij zo 2,5 jaar als de 2e komt. Dat lijkt me mooi! En ook praktisch ivm babykamer, buggy etc.