Whaha! Mijn vriend wil ook niet meer dat ik ga autorijden, "want stel je voor dat de vliezen breken, dan is de autostoel naar de Filistijnen!"
mijn vriend is blij dat ik waarschijnlijk niet thuis mag bevallen. de afstand tot het ziekenhuis is te groot. Nu hoeft hij namelijk geen landbouwplastic aan de muur te hangen voor al het bloed dat er straks uitspuit!!! mannen... t is maar goed dat hij niet hoeft te bevallen geloof ik....
ik heb ook alletwee maar heb twee kids en nu weer zwanger, bij mij is het beter erdoor geworden (ja niet meteen haha) maar het ritme helpt enorm dus er is hoop!! Nu moet ik wel zeggen dat ik voor mezelf werkte en helemaal ben gestopt en mijn man dus voor inkomen zorgt dus dat scheelt misschien, ik heb het vrij relax hierin
Opmerking van schoonmoeders tegen vriendlief toen we vertelden dat we zwanger waren : oooh zelf periode dat je B. (Mijn stiefdochtertje) gemaakt hebt. Grrrrr wat dacht je van een gefeliciteerd?
hier de leuke opmerking van sm toen we bekent maakten dat we een derde zouden krijgen; oh jullie gaan door tot jullie een meisje krijgen.... nou het geslacht maakt me echt niets uit!
Ik vond het reuze irritant toen twee mensen mij in een discussie gingen vertellen dat ik al dan niet borstvoeding moest gaan geven. Op zich niet erg, maar wat het irritant maakte is dat die ene een man was en die andere een meid die zelf dus geen ervaring heeft met (borst)voeden. Bovendien kende ik ze beide nauwelijks! Van een nicht weet ik dat ze het vervelend vond als mensen aan haar buik zaten. Dat had ik niet. Vreemd genoeg vond ik het dan wel weer bloed irritant als mensen naar m'n buik KEKEN!! En het is me opgevallen dat adviezen in twee soorten komen: de tips & de aanwijzingen. Ik heb me erg gestoord aan de aanwijzingen. Zoals 'ga maar vast pampers inslaan als er een kortingsactie is', terwijl ik al meerdere keren had aangegeven toen nog niet te weten welk merk luiers ons goed zou bevallen. Pff...
Mijn schoonzusje via de whatsapp: Ik hoor dat je misselijk bent, nou dat hoort er bij he. Huh pardon? Ik weet van niks. Met wie praat je over mij? En voel je dan de behoefte om meteen me even op m'n plek te zetten? Ik ben trouwens helemaal niet misselijk. En m''n beste vriendin die ik het gisteren voorzichtig vertelde: Hahahahah, dan ben je met kerst een kamerolifant. Ja hahhahaha, en jij weer eens single, alleen en bitter.
Viel me er net nog een in: Wij weten wat het word, maar veel mensen om ons heen niet. En als ze het dan vragen zeg ik dat ze dat wel horen als het kleintje geboren er is. Waarop ze dan gelijk aan mijn dochter vragen of ze een broertje of een zusje zal krijgen. Die gelukkig heel slim antwoord: Ik hoop een zusje maar het kan ook een broertje zijn
Hier opzich niet heel veel last van vervelende opmerkingen.. Alleen is mijn buik nog niet heel groot (ben zelf slank en niet de grootste) maar mini groeit goed dus dat is het belangrijkst. Mensen hebben daar ook zo hun mening over want "zij waren al veeeeeel dikker toen" Of de opmerking dat je door een kleinere buik ook minder klachten hebt (dat wordt niet gevraagd, dat wordt gewoon aangenomen). Nou...mijn rug werkt niet altijd even lekker mee hoor, en ook voor mij wordt het zwaarder Heb 1 keer echt moordneigingen gehad: Mijn man is een half jaar op uitzending geweest en tijdens zijn verlof halvewege hebben we raak geschoten (en met beetje hulp van Clomid in het ziekenhuis door pcos ). Kreeg manlief de vraag of ie wel zeker wist dat het van hem was, waar ik zelfs bij stond Nou ehh de echo's van mijn groeiend eitje en dergelijk bewezen genoeg. Gelukkig heeft manlief daar heel goed op gereageerd en is het bij die ene vraag geweest. Scheelt ook dat onze goede vrienden wisten dat we in de mmm zaten, andrs zou je het als grapje misschien nog wel eens kunnen horen, maar vond het enorm respectloos!
1 van mijn broertje, was meer uit onschuld en hij bedoelde het niet verkeerd, maar schoot mij even in het verkeerde keelgat: weet je wel wie de vader is dan? Mijn vriend en ik waren amper 4 maanden bij elkaar toen ik zwanger werd en had daarvoor nogal een ehm, vrij los leven. Ook had ik mijn vriend net een maandje ervoor pas aan de familie voorgesteld. Maar toch, heb even zwaar tot 100 geteld voor ik antwoord gaf.. Van een vriendin over mijn gewicht: nou je wordt aardig vet zo he? Ik heb subtiel geantwoord dat ik met mijn (toen) 25 weken zwangerschap nog altijd minder weeg dan zij die niet zwanger is.
Mijn eerste bericht op dit forum, maar dit topic is dan ook echt iets voor mij! Ik erger me zo ongeveer elke dag krom aan irritante mensen. Ben amper aangekomen en voor het eerst in mijn leven zie ik mezelf niet dikker worden (met anorexia in de kliniek gezeten vorig jaar dus het is een gevoelig onderwerp) en nu noemt mijn familie me ineens Dik, schijnbaar mag dat als je zwanger bent. Mensen die meteen vreselijke bevallingsverhalen gaan vertellen, ook erg irritant. Maar het ergste vind ik nog dat mensen echt gaan proberen je 'in de val te lokken' als het om het geslacht gaat. Wij houden het geheim, maar schijnbaar is het leuk om te proberen het toch uit je te krijgen.. Kunnen de hormonen zijn, maar veel irritaties in mijn buurt!
Ik vind alleen de opmerkingen over t geslacht echt heel irritant. 'Oh van beide 1 zou toch t leukst zijn' 'Oh weer een meisje? Een jongen zou ook leuk geweest zijn' Wie bepaalt dat dat het leukste is?? Daarbij ben ik vorig jaar onze dochter verloren tijdens de zwangerschap dus voor ons maakt t geslacht al helemaal niks uit. Snap dan ook niet dat mensen met zulke opmerkingen komen terwijl ze daarvan op de hoogte zijn.
Ik vind het irritant dat mijn schoonmoeder zegt: "Ik ben de oma dus ik mag het voor de 12 weken wel zeggen tegen degene waar ik het tegen wil zeggen" en "Ja maar zij is mijn dochter en we hebben sinds 2 maanden weer goed contact dus ik mag haar vertellen dat jij nu zwanger bent" Terwijl wij het nog niet hebben willen zeggen tot morgen ivm 12 weken echo en een eerder MK met 14w5d En mijn schoonzus hebben wij sinds 2 jaar geen band meer mee omdat ze iedereen liet vallen omdat haar oudere zus eerder zwanger was Hebben heel haar ZW niet mee gemaakt. Heb stiekem ongelofelijke spijt dat we het hen voor de 12 weken hebben verteld Een volgende ZW gaat dit ook niet gebeuren. Mijn eigen ouders zijn heel strikt en vertellen echt niks...
Dit topic is momenteel echt iets voor mij! Ik ben 23, mijn vriend 26 en hij heeft al een dochtertje van 5 uit een vorige relatie. We zijn 3 jaar geleden gaan samen wonen in een huurhuis en een jaar geleden een eigen huisje gekocht. Ik ben nu 14 weken zwanger en echt bijna iedereen die het te weten komt vraagt mij of het wel gepland was Dit begint me zo te irriteren! Ik begrijp dat je dit misschien vraagt aan je beste vriendin, maar ik spreek bijvoorbeeld over mensen van de voetbalploeg van mijn vriend (die ik amper ken.)
Wat belachelijk! :x bij een evt volgende zwangerschap zou ik haar inderdaad pas inlichten zodra jullie het aan de grote klok willen hangen. Erg respectloos van haar om zo te handelen.
Mijn schoonmoeder presteert het steeds om te zeggen, "Jaaa... ALS het allemaal goed gaat, dan..." Nu inmiddels 14 weken zwanger en ik vind het zo jammer dat ze niet gewoon blij kan zijn maar er altijd maar vanuit lijkt te gaan dat er iets misgaat. Ik ben al een keer flink tegen haar uitgevallen, dat ik wel een beetje klaar ben met die negativiteit en dat ze maar gewoon blij moet zijn. En toen het een keer over borstvoeding ging zei ze bloedserieus "Ik weet niet of jij dat wel kan hoor.." Waar dat dan op slaat?! Oh ja, en de buurman die steeds maar zegt: "Ja en dan heb je straks allemaal van die lelijke groeistrepen."
Ik heb er 3 Mijn oma vorige week; moet je niet wat wijders aan trekken? Je kan je navel zien.. Ik heb nog wel een wijde blouse in de kast liggen voor je. 2 weken geleden in de supermarkt 2 vrouwen naar me kijken zegt er een: kijk nou die is zwanger! Dat is ook zielig voor dat kindje zo'n tienermoeder. (Ik ben 21 maar zie er blijkbaar nog uit als 16) En toen ik 28 weken was in de action 2 dames helemaal wijzen enz, dus ik vraag: wat is er? Ben je niet voorzichtig genoeg geweest?? Pardon! Hoe oud denkt u wel niet dat ik ben!? Een jaar of 15... Nou het gaat u niks aan maar ik ben dus geen 15 maar 21, getrouwd en helemaal geplant zwanger! Beter bemoeid u zich met zaken waar u meer van af weet
De oma van mijn man beweerde laatst trouwens dat ik nog niet klaar was voor de zwangerschap en het worden van moeder omdat ik sinds 22 weken al in de ziektewet zit door extreem veel harde buiken en voorweeen
Oh wat een herkenbaar topic.. Hier schoonmoeder die al vanaf het begin over mijn buik aan het "zeuren" is... Vl kreeg de wind van voren omdat hij met 14 weken niet mee ging naar de vk ( controle ). Belde ze diezelfde avond ( na de controle ) om aan te geven dat ze zich zo erg zorgen maakte.. gevraagd waarom dan, ja je hebt helemaal geen buik en het kan nog zo mis gaan.. Gezegd dat het helemaal niet gek is dat je met 14 weken nog niks ziet.. Dit is doorgegaan tot 24 weken ( toen begon mijn buik pas te groeien )... en toen kreeg ik met mijn verjaardag 27 weken te horen ( had ik haar 4 weken niet gezien ) dat het haar zo tegenviel hoe erg ik gegroeid was... en dan week later mee naar vk afspraak en zeggen oooh wat heb jij een mooie buik... flikker toch op... Alle mensen die het over mijn buik hebben kan ik ook wel een mep verkopen.. oooh wat ben jij breed dragend zeg.. dan leg ik uit dat dit niet zo is en niet kan omdat ik een hele smalle baarmoeder heb.. en het gewoon zo lijkt omdat ik hele brede heupen heb en ik daar gewoon iets aangekomen ben.. dit geloven ze dan niet... de vk zal het wel mis hebben..