Ze is van 15 Maart, het was een geplande keizersnede na drie draaipogingen omdat mevrouwtje in stuit lag. Inmiddels dus al bijna 4 maanden! wat gaat dat snel!!! Alweer aan het werk enzo, en ze doet poging tot rollen op haar zij *trots*
Hmm het is bij mij niet gelukt om BV te geven. Best wel spijt van dat ik na 6 dagen heb besloten om er mee te stoppen, al leek het toen een goede beslissing. BV kwam niet goed op gang na de spoed ks, ik had vlakke tepels en verkeerde aanpak in zkh. Ik heb nog met kolven geprobeerd het op gang te brengen maar ik was erg moe door de bevalling, narcose, etc. Ook door de narcose schijnt BV minder goed op gang te komen. Met kolven had ik op dag 6 1 flesje BV van de 6 of 7 per dag. Het kostte toen zoveel energie dat ML zei dat ik maar beter kon stoppen omdat ik er zelf zo onderdoor ging. Na de moeilijke beslissing om te stoppen ging het meteen een stuk beter met mij, ik was veel rustiger. Alleen nu gaat het zich wreken. Ik heb het al eerder gehad dat ik er verdrietig om werd dat ik gestopt was. Maar merk nu ook een "trauma" bij mijn dochter. Ze wil niet meer zo graag lekker tegen me aan liggen, bloot tegen bloot. En als ze mijn tepel vindt en er op gaat sabbelen, gaat ze huilen terwijl ze daar voor rustig lag. Ik baal daar zo van. Het geeft bij mij frustratie en bij haar denk ik ook. Bij mij omdat ik graag die intimiteit wil ervaren. In het begin lag ze wel lekker op schoot tegen me aan, alleen wel met kleertjes aan. Naakt hebben we maar een paar keer gedaan. Is het raar dat ik dat graag wil? Ik wil de band tussen haar en mij versterken. Wat doe ik verkeerd en hoe zou ik de band kunnen versterken tussen haar en mij? En kan het zijn dat ze gewoon niet zo van knuffelen houdt?
@Nathalie: echt heel herkenbaar wat je schrijft! Ik heb ook een keizersnede onder narcose gehad en ook geprobeerd om bv te geven in het begin maar kwam ook niet op gang en had ook vlakke tepels en weinig hulp bij aanleggen enz. Ook geprobeerd te kolven maar er kwam gewoon bijna geen melk. Het was wel een goede beslissing om ermee te stoppen vind ik, maar ik heb wel het gevoel die intimiteit met haar te hebben gemist. Bloot op bloot doe ik eigenlijk bijna nooit meer, misschien ook weer eens wat vaker doen. Ik vind het dus absoluut niet raar dat je dat graag wilt. Ik vond het toen ze zo klein was een heel gedoe om haar steeds uit te kleden en aan te kleden vandaar dat ik het toen weinig deed. Ik heb niet echt tips of zo, maar wilde alleen zeggen dat ik het zo herkenbaar vind. Een keizersnede onder narcose zou ik echt nooit meer willen (maar soms heb je geen keus), het heeft er zo ingehakt. Ik denk dat dat er bij mij ook voor zorgt dat ik meer moeite heb om een band te voelen met haar. Maar alleen al door veel met haar bezig te zijn en haar veel aan te raken, te knuffelen en kussen merk ik wel dat het steeds beter gaat. Misschien voelt ze jouw onrust? Ik merk dat ons meisje heel sterk reageert op onrust bij mij, daar wordt ze zelf ook onrustiger van.
@ JeetjeB: niet fijn dat je hetzelfde mee hebt moeten maken, maar wel fijn dat iemand wat ik bedoel Ik moet zeggen dat ik heel erg tegen de bevalling op zag en soms wel een ks wilde zodat ik de pijn niet zou hoeven voelen. Nou daar denk ik nu wel anders over! Het heeft zo'n impact gehad en ik ben nog steeds erg moe. Ik vond en vind het ook zo'n gedoe om haar aan en uit te kleden en zelf vindt ze er ook niks aan dus ik doe het alleen als het noodzakelijk is. Ze hebben dat toen van de kraamzorg wel geadviseerd om haar in haar luier tegen me aan te leggen maar uiteindelijk weinig gedaan. Ik ben ook veel met haar bezig maar op de een of andere manier voel ik me zo'n kluns. ML gaat het allemaal zo natuurlijk af met spelen. Maar goed ik doe mijn best en ik kan niet meer doen dan dat en haar liefde geven. Bedankt voor je berichtje! O ja en de onrust voelen, dat kan heel goed, misschien ben ik dan te gespannen op sommige momenten, had ML ook al gezegd.
Hier geen ks, naar wel narcose om de placenta eruit te krijgen en meer dan 2,5 liter bloedverlies. Daardoor een Hb van nauwelijks 3 en kwam de bv ook niet op gang en waren de eerste twee weken een drama omdat ik het niet op wilde geven. Uiteindelijk toch gelukt (nog steeds) dankzij een heel lieve verloskundige/lactatiekundige die precies op het juiste moment kwam. Achteraf veel moeite gehad met de moeizame start en de uren direct na de bevalling die ik kwijt ben door alarm, ambulance, spoedOK en narcose. Maar huid op huid hebben we heel veel gedaan en dat is super goed. Gewoon tijd voor maken, huid op huid, dekentje er over en kroelen maar. Onwijs goede manier voor hechting! Doen ze met babietjes in het ziekenhuis ook: buidelen!
He meiden! Mag ik weer meekletsen? De oktober mama's van 2010 van mijn oudste zoontje zijn over naar facebook, maar daar kletsen we niet zoveel. Dus heb soms tijd over Ook ben ik wel benieuwd naar hoe het nu met jullie en jullie kindjes gaat! Ik heb af en toe meegekletst in de zwangere periode Bart is, drie weken te vroeg, geboren op 2 maart. Hij krijgt nog volledig bv, lacht en kletst volop en doet verwoede pogingen om te draaien, maar dat lukt nog niet. En er komt gelukkig steeds meer een ritme, lijkt wel
Hoi Dames, Ook ik wil me hier melden! Mijn zoon is op 16 maart geboren. Heb af en toe wel mee gelezen maar begin nu weer wat meer vrije tijd te krijgen! Wat gaat de tijd snel! Bijna 4 maanden alweer!
Ha meiden Nieuwe dames welkom! Ik merk dat ik er nog gruwelijk mee zit mbt de borstvoeding. Ik had gister echt een dip, kon alleen maar janken en janken. Waarom ben ik toch gaan bijvoeden, waarom ben ik toch gestopt met geven door de kloven. Telkens als ik iets lees over de BV denk ik, verdorrie mij lukt het niet. Het slaat nergens op natuurlijk maar dat is nu eenmaal mijn gevoel.
Lieve bamjolan, je bent gaan bijvoeden op advies, ondat ze niet genoeg binnen kreeg. Als ik het goed heb onthouden.... je hebt volgehouden om haar eerst aan te leggen en dan een flesje te geven....weet je hoeveel energie dat kost? En ook nog met 3 kids er bij. Wees trots op jezelf en probeer naar het positieve te kijken....je doet het hartstikke goed! Sorry hoor maar dat wilde ik even kwijt
Ook helemaal mee eens! Als ik niet net de juiste persoon op het juiste moment had getroffen was het na twee weken helemaal opgegeven dus respect voor hoe je het hebt gedaan!
@bamjolan: Mij is het geven van BV ook niet gelukt, maar omdat het zoveel energie kostte met proberen, ben ik achteraf blij dat ik niet ben blijven aanmodderen... Natuurlijk is het beter en soms is het ook makkelijker omdat je dan niet hoeft te slepen met flessen, voeding, water, gekookt water, maar FV is ook gewoon goed. Mijn prinsesje groeit er namelijk prima op! En de tijd dat ik niet bezig was met mezelf en haar te frustreren om het toch te proberen heb ik dubbel en dwars van haar kunnen genieten! Vandaag precies 4 maanden en precies 1 jaar geleden dat we eindelijk zwanger getest hebben!
Ben blij met dit topic! Merk aan de verhalen dat jullie zelfde dingen meemaken als ik. Ik kreeg een geplande keizersnede omdat m'n meisje in stuit lag en draaipogingen niet lukte, en dat viel vies tegen De ruggeprik lukte niet goed na herhaaldelijk mis prikken lukte het uiteindelijk maar bleek het luchtcirculatie systeem van de OK uitvallen te zijn en moesten we dus een uur wachten bij de holding. Eenmaal in OK bleek nadat ze waren begonnen de verdoving niet goed te werken dus heb veel pijn gehad totdat ze geboren werd daarna kreeg ik pas meer pijnstilling. De dagen erna begonnen met borstvoeding kwam langzaam op gang maar m'n dochter was al meer dan 8% afgevallen dus moest ze met behulp van vingervoeding worden bijgevoed. Vervolgens volgde er vijf weken van proberen borstvoeding te geven maar ze wilde gewoon niet drinken aan de borst Na vijf weken besloten te stoppen, ik kolfde niet genoeg voor een hele voeding dus ze kreeg al constant half om half ( half flesje moedermelk en half flesje nutrilon ) Voelt nog steeds falend, ook al weet ik dat ik er alles aan gedaan heb lactatiekundige erbij gehad en alle maniertjes geprobeerd Ze is een lieve vrolijke baby en ze wordt vast groot met nutrilon maar ik had het liever anders gezien. Verder ben ik nog steeds onder invloed van de hormonsters hoe is dat bij jullie? Vooral m'n vriend is de pineut.. Ben echt niet lief voor hem..
Nadat ik zo graag thuis wou bevallen is het een spoed KS geworden omdat H. haar hartje dipte en niet meer terug kwam. Op het moment dat besloten werd om een KS uit te voeren was ik al in het ZH voor pijnstilling door de enorme weeën stormen. De ontsluiting wou maar niet komen en meer dan 4 heb ik er niet gehad (24uur over 3cm gedaan). Ruggeprik hebben ze 4-5x geprobeerd. Bij de nacontrole met de gyn nog even over de operatie gehad en kort gezegd is de gyn al begonnen te snijden terwijl de helft van de assistentie er nog niet was. Zo snel moest ze eruit. Dit is me enorm zwaar gevallen en in mijn hoofd zit het nog steeds dwars. Mijn kraamweek was ook een enorm drama. Natuurlijk ben ik superblij dat ons meisje het goed gered heeft. Mijn herstel verliep opzich uitmuntend maar de laatste 2 weken merk ik toch dat het weer gevoeliger word. Voor de rest voel ik me weer als vanouds en heb ik naar mijn idee geen last meer van de hormonen. Alleen verhaar ik momenteel nog meer dan mijn beide katten samen!
O ja dat verharen! Daar heb ik ook heel erg last van! Verschrikkelijk! Als ik me gedoucht heb kan ik eerst weer gaan stofzuigen omdat de badkamervloer onder de haren ligt! Hormonen heb ik nog wel last van denk ik, kan af en toe zo dippen. ML heeft het niet makkelijk. En ik ben nog heeeeel erg moe. Te weinig rust genomen in de tijd na de bevalling denk ik. Ik heb van de gezinshulp het advies gekregen om meer te gaan rusten maar dat is lastig. Als ik in bed ga liggen, kan ik niet slapen, ga ik liggen piekeren of als ik in slaap val, word ik naar wakker. Overdag slapen is niet mijn ding. Ik heb weinig energie voor dingen, in huis schiet het niet echt op. En ik baal daar zo van, ik wil graag de dingen netjes krijgen. Nu kan ik elke keer overnieuw beginnen. Ik heb een heel dagschema opgesteld met gezinshulp, maar lukt nog niet erg. Komen toch elke keer dingen tussen. Meisje doet het goed: 6445 gram en 59.5 cm! Ondanks dat ze de laatste 2 weken nog maar 100-150 cc per keer drinkt. Bijvoeden moest ik nog maar niet mee beginnen. Ze drinkt nu de flessen al niet eens leeg. Maar ik hoefde me geen zorgen te maken ze groeit goed. En ze lijkt ook geen honger te hebben. Dus gewoon zo doorgaan. Moet helaas wel naar het zkh voor een echo, ze denken dat ze mogelijk heupdysplasie heeft. Geen idee hoe dat kan. Vandaag weer prikjes gehad. Ze was zo overstuur toen, want ze was moe, had honger en dan ook nog prikjes. Hele tijd onrustig geweest, nu gelukkig een uurtje geslapen.
Mijn meisje eet de laatste drie dagen ineens minder... Pas volgende week weer naar cb bureau voor prikjes Mijn kleine heeft ook een echo gehad van de heupjes, ze lag in stuit en dan willen ze dat standaard checken gelukkig is er niks aan de hand. Vanaf wanneer gaan jullie groente en fruit geven aan jullie kindjes? Xxx
Bedankt meiden voor jullie berichtjes! Ben de laatste tijd sowieso heel snel geprikkeld, snel geïrriteerd, jankerig en ga zo maar door. Ook gezeur met de buren pff.