Ik heb een vraagje voor de thuisblijfmoeders Ik zit momenteel helaas noodgedwongen thuis, omdat mijn contract niet is verlengd en begin behoorlijk te balen van die sollicitatieplicht voor de ww. Ik ben daarom ook aan het oriënteren om de WW te laten stoppen en dan de komende jaren thuisblijfmoeder te worden, tot er weer wat meer uitzicht is op een baan... Of wie weet bevalt het wel zó goed, dat ik besluit thuis te blijven. Maargoed, het is best wel een heftige beslissing, merk ik. Ik twijfel toch wel heel erg of we het zouden redden op basis van alleen het salaris van mijn man. Ik vind het een behoorlijke sprong in het diepe... En sta nu aan de rand van het water te twijfelen of het wel de juiste keuze is, in onze situatie... Ik vroeg me af hoe jullie die beslissing uiteindelijk hebben genomen. Hoe hebben jullie bepaalt dat je het financieel wel zou redden? Hoe heb je die knoop doorgehakt? Hebben jullie eerst nog wat extra gespaard voor je die keuze durfte te maken?? Alle informatie is welkom!
Wij ( man en ik ) hebben alle inkomende bedragen en uitgaven naast elkaar gelegd, uitgerekend wat er zou gebeuren als we ineens een onverwachte grote uitgave zouden moeten doen etc etc, alles dus naast elkaar gelegd, daar kwam uit dat we altijd nog over zullen houden, niet veel hoor, maar wel genoeg om van te kunnen leven. Wij hadden/hebben geen grote spaar rekening, tot 6 maanden geleden 0 euro op de rekening, nu mijn man omhoog gegaan is in functie zijn we elke maand 150 euro aan het sparen. Dat zou ik dus doen.
als je nu al zoveel twijfelt zou ik het niet opzeggen wat is nou 4x pm solliciteren je schrijft je in bij een uitzendburo dat is ook een sollicitatie weet je wat het is er zijn mensen die zitten thuis en hebben helemaal geen ww meer en nog steeds geen werk het is en blijft toch een hoop geld wat je straks niet meer hebt leg het desnoods weg als je het nu niet nodig hebt voor de periodes dat je ww stopt en jij geen inkomsten meer hebt als je het nu al niet nodig hebt kun je het ook wegleggen en gebruiken voor straks
Ik spaar nu de helft van mijn ww uitkering dat mocht deze stoppen en ik dus geen inkomsten meer heb. (en ik schat deze kans heel groot in) Ik heb zelf ook heel erg getwijfeld of ik het zou doen maar het is toch een behoorlijke stap terug en als het niet hoeft dan hoeft het niet. Al snap ik je frustratie enorm! Ik baal er ook flink van ik wil werken ik kan werken en qua werk boeit het me niks wat ik zou moeten doen en solliciteer werkelijk op alles wat ik tegen kom maar je hoort gewoon niks meer na een sollicitatie of je word al afgewezen om wat voor reden dan ook. Te oud te weinig ervaring over gekwalificeerd niet geschikt voor de functie bla bla bla...
Ja, precies! Die frustratie maakt het echt heel erg vervelend. Plus ook nog eens dat sommige mensen gewoon op je neer lijken te kijken, omdat je gebruik maakt van een uitkering.... Wij sparen nu ook ongeveer de helft, sowieso voor het geval dat, maar misschien wil ik na de bevalling wel gewoon stoppen met solliciteren. Het lijkt toch niet echt te lukken...
dat mensen op je neer kijken omdat je ww uitkering hebt is onzin je hebt er toch voor gewerkt je hebt er toch niet om gevraagd om zonder werk te komen zitten moet je je voorla druk om maken wat een ander denkt wat zullen ze wel niet denken als jij idd thuisblijfmoeder word dat je te lui bent om te werken en dat je zielige mannetje hard moet werken om te de kost te verdienen wat boeit het wat een ander denkt als jij thuis kan/wilt blijven moet je dat doen en niet omdat een ander vind dat ......zo dat is eruit mensen houden te te veel rekeing met wat een ander denkt of vind mij interreseert het helemaal niks wat een ander vind staat het ze niet aan dan kunnen ook weggaan of blijven leef niet met en niet voor hun
Ja dat op me neer kijken herken ik! Ik heb een schoonzus die zei: Ik zal nooit in de ww komen al moet ik schoonmaak werk gaan doen. Nou succes lieverd ook daar word ik op afgewezen Maar t boeit me niks ik heb gewerkt voor mijn ww en zit niet voor de lol thuis dus wat ze verder denken zal me werkelijk waar aan mn anus oxideren.
Nou dat is geen onzin hoor dat mensen op je neer kijken als je een ww hebt, er zijn gewoon heel veer vooroordelen over mensen die thuis zitten en een ww ontvangen, dat is gewoon de realiteit. En geloof me, men kijkt ook op je neer als je thuismoeder bent en niet eens ww krijgt.
Hier precies zo! Ik heb me er ook niet voor geschaamd. Ik had vanaf mijn 15e al bijbaantjes en vanaf mijn 19e fulltime gewerkt. Het is een recht wat je opbouwt en gewoon heel fijn als het er is wanneer je het nodig hebt. Die van mij is van de week geëindigd. Na ruim een jaar toevallig vorige week een sollicitatiegesprek gehad en vanmorgen gehoord dat ze verder gaan met een andere kandidaat. Tja, jammer. De komende 9 maanden moeten we wel goed op de uitgaven letten, want we zitten nog met een dubbele hypotheek en ik dus geen werk en uitkering meer. Dit wisten we ruim van tevoren en hebben daarom ook keurig gespaard om bij te kunnen springen als we het een keertje niet redden. Na die 9 maanden gelukkig weer op niveau. Dat neemt niet weg dat ik wel uit blijf kijken naar werk, al is het maar voor een dagje. Elk centje meer is meegenomen en je hoeft het niet uit te geven. Stel dat mijn partner nog eens zonder werk zou komen te zitten. Wij vinden daarom het sparen heel belangrijk. Ik weet dat er mensen zijn die bij de dag leven, maar ik vind het toch wel heel fijn wat achter de hand te hebben.
Voortaan zeg je gewoon dat jij gezinsmanager bent . Zullen er vast zijn die 2x na moeten denken . Oh ja, TS, die 4x per 4 weken hoeven geen gerichte sollicitaties te zijn. Het moeten sollicitatieactiviteiten zijn. Als jij een bedrijf opbelt en vraagt naar beschikbare vacatures, dan is dit ook voldoende om door te geven via je werkmap. Wel even een naam noteren van degene met wie je gesproken hebt. Langsgaan in bijv. een winkel kan ook. Als je de stad in gaat, kun je die natuurlijk zo even meepakken. Zo is de plicht ineens een stuk minder zwaar. Ik zag er ook vreselijk tegenop, maar dit viel uiteindelijk reuze mee op deze manier.
Ik krijg niet zozeer vervelende opmerkingen over het ontvangen van een uitkering, maar mensen zijn ineens zo overbezorgd. Alsof je alleen maar uit een prullenbak kan eten als je een uitkering ontvangt... Dat vind ik soms best lastig.
Waarom niet nu al doen alsof je geen ww meer krijgt? Dus alles apart zetten en gewoon blijven solliciteren. Dan weet je na die periode of het haalbaar is ja of nee. Het is nu een mooie tijde om te experimenteren met je plan. En vind je ondertussen wel een leuke baan, is dat alleen maar meegenomen.
Heb tussendoor niet alles gelezen, dus misschien herhaling. Je bent nu 24 weken zwanger, dus met 10 weken mag je al met verlof. Dan heb je in ieder geval nog deze 10 + daarna 16 weken zwangerschapsverlof, waarin je salaris hebt. Ik zou in deze periode geen drastische beslissingen nemen... Het idee 'thuisblijfmoeder' klinkt nu aanlokkelijk, en dat is het misschien uiteindelijk voor jou ook wel, maar ik zou écht afwachten tot de baby er is en hoe je er dan tegenaan kijkt. De kans bestaat namelijk dat je het dan wel fijn vindt om twee/drie of meer dagen aan de slag te gaan, je zal de eerste niet zijn. Als je er uiteindelijk voor kiest om thuisblijfmoeder te worden, zet dan alle kosten/inkomsten goed op een rijtje. Bekijk ook wat je bespaart door niet te werken (kinderopvang e.d.), en op welke toeslagen je wellicht recht hebt. Als je daar alleen niet uitkomt zou ik er hulp bij vragen, want dat is namelijk best belangrijk. Succes!
Dat vind ik een goede tip! Kun je het idd gelijk zien! Dit hebben mijn broertje en schoonzus ook gedaan. Toen ze de spaarrekening ineens zagen groeien als een malle heeft ze wel gesolliciteerd en een baan gekregen, maar voor de helft aan uren puur. Om te sparen. Ze doen nu alles van zijn loon.
Ik vind het knap dat gezinnen het redden op één salaris! Of man verdient enorm veel of jullie hebben lage vaste lasten. Of wij hoge? Hier redden wij het gewoon niet. Maar volgens mij ligt dit enorm aan ons uitgavepatroon en daar schaam ik mij best wel voor. Los van het feit dat ik het heerlijk vind om te werken zou ik er goed over nadenken hoor. Het is een behoorlijke stap.
Hier ook zo'n zielenpietje . Ik was druk aan het solliciteren en "ineens" was ik zwanger. Twee weken terug werd ik dan eindelijk eens uitgenodigd voor een gesprek, heb ik maar keurig aangegeven dat ik zwanger ben. Goed, het was een startend bedrijfje en dat konden ze niet gebruiken. Ik snapte het wel, maar kreeg iedereen over me heen. Je hoeft het immers niet te melden! Tsja, op het moment dat het duidelijk wordt of ik het meld zijn ze dan echt niet blij met me. Na de geboorte wil ik sowieso wel wat uurtjes maken. Dat wordt dan achter de lopende band en ik zeg nu al heel eerlijk: fulltime zou ik nooit trekken!
Ik heb toen onze zoon 1 jaar was een webshop opgestart.. Nu is zoon bijna 4 jaar en werk ik tussen het aardappels schillen en was strijken "fulltime". Sterker nog: Ik heb op de dagen dat hij naar het kdv gaat personeel in dienst... Iets wat dus begon om afleiding en het gevoel te hebben dat ik ook wat geld in het laatje bracht is wel uitgegroeid tot iets groots..
Ik vind dit een hele goed tip Laat alles even bezinken. Wcht het verlof eerst af en neem pas als de baby er is de beslissing Wat je wel al kunt doen is al het geld wat jullie nu dus van jou extra hebben opzij zetten en nu leven met 1 salaris.
@Lief of stoer: dan ga ik vanmiddag gelijk eens even de stad in om wat 'sollicitatie-activiteiten' te ontplooien @justme1974: in principe doen we dat al een beetje... We zetten sowieso de helft van de WW op een spaarrekening. Helemaal zonder kunnen we momenteel (nog) niet, tenzij we de spaarrekening aan zouden spreken... Dat zou natuurlijk wel een optie zijn als de WW eindigt, maar nu zou het alleen maar leiden tot heen en weer schuiven met geld @Leanna: klinkt herkenbaar! Maar j wilt toch ook niet aan werk beginnen waar je met de nek wort aangekeken omdat je hebt gelogen over je zwangerschap, he? tenminste, dat is mijn gedachte erachter... @BellaLuna: dat klinkt echt super!!