Goede avond Graag hoor ik jullie mening over een belangrijk moment in m'n privé en zakelijke leven Ik ben op dit moment 18 weken zwanger, ik werk 37 uren per week als manager en opleider waar ik erg van geniet. In de toekomst wil ik dit heel graag blijven doen en steek er veel enthousiasme in, wat tot nu toe leidt tot goede resultaten en een supergevoel bij het team en mijzelf. Mijn manager maakt zich zorgen of ik deze functie net voor mijn bevalling en na verlof nog wel aan kan, en heeft me op een subtiele manier gevraagd naar mijn kijk op de toekomst. Ik heb aangegeven dat dit is wat ik wil blijven doen en dat ik het erg naar m'n zin heb, aan de andere kant besef ik me ook wel dat er veel kan veranderen qua gevoel en weet natuurlijk niet wat er straks allemaal op me af komt als de kleine er is. Ik raak hierdoor erg in onzekerheid en ben stiekem ook wel bang voor wat er allemaal komen gaat, ik wil een goede mama zijn, een lieve vrouw, mijn werk goed uitvoeren en daarnaast komt ook nog je normale sociale leven. Wat vinden jullie? Met ik me niet zo druk maken en lekker door blijven gaan zoals ik doe, of de zaken voor zijn en nu al een beslissing nemen of het niet verstandiger is een stapje terug te doen?.. Bedankt voor het lezen, ik ben benieuwd naar jullie mening en ervaringen
Als jij je goed voelt hierbij en je werk en kind kan combineren, waarom niet? Niet iedere vrouw is geschikt om part time te werken. Als groepsleidster kdv geef ik je alleen wel het advies goed naar je kind te kijken mbt opvang. Gaat je man wat minder werken of springen ouders/tantes oid bij? Ik raad 5 dagen kdv zelf af gezien het erg druk is voor een kind.
Ik zou niet nu al een beslissing nemen simpel om het feit dat dit de baan is waar je het naar je zin hebt en je nog niet eens weet of het werkt of niet. Het zal zeker in het begin zwaar worden. Fulltime werken, het huishouden, een sociaal leven en een baby en ik denk dat je daar een nieuwe balans in zal moeten vinden. Maar een baan waarin je het naar je zin hebt levert ook een hoop energie op. Zelf zou ik er niet aan moeten denken zo veel te werken. Maar dat komt omdat ik al van kleins af aan moeder wilde worden en dit naast een leuke baan een belangrijk doel in mijn leven was. Ik werk 20 uur als secretaresse en inmiddels is onze privesituatie zo veranderd dat het niet mogelijk is meer te gaan weken.
Bedankt voor je reactie! Mijn man werkt veel vanuit huis en kan hierdoor heel flexibel plannen. Ook ik kan op mijn werk alle kanten op kwam planning. We denken eraan de kleine max 3 dagen naar de opvang te doen (liever 2) en onze planning op het werk hierop aan te passen.
Ik denk dat je daar gelijk in hebt, waarom beslissen als ik het überhaupt nog niet ondervonden heb.. Een stukje bevestiging is hierin wel heel belangrijk voor me, die ik in m'n omgeving niet veel kan vinden. Daardoor begin ik soms aan mezelf te twijfelen..
Ik zou het eerst even aankijken; een stapje terug doen kan altijd nog. Wellicht is het juist heel goed te combineren. Ikzelf werk als projectmanager, 24 uur (3 dagen) en dit is heel goed te combineren. In het begin is het uiteraard zoeken naar balans, maar dat is denk ik sowieso het geval, ongeacht welke baan je hebt. Na wat rommelige tijden (met ook teveel uren werken) heb ik nu meer balans en probeer ik duidelijk alle zaken te scheiden. Succes!
Ik denk dat dit inderdaad iets is wat je aan moet kijken als je kindje er is. Het kan alle kanten op... Je weet gewoon nu nog niet wat er allemaal bij komt kijken qua emoties e.d. Ik werkte 40 uur voordat de kids kwamen. Ik wist wel direct dat ik 24 uur wilde werken en dit werk ik nu nog steeds. Maar de drive is compleet en totaal weg. Waar ik eerst een haantje was op kantoor en de spil in het web, voer ik nu mijn werkzaamheden uit zoals het hoort maar daar is ook alles mee gezegd. Voor nu blijf ik nog werken omdat het kan en we op deze manier flink kunnen sparen (de oma's passen op) maar mochten we strakjes gezegend worden met een derde wonder, stop ik. Ik heb vaak het gevoel dat ik dingen mis van de kinderen en ik ga soms met tegenzin naar werk. Dit had ik van tevoren nooit van mezelf verwacht
Ik zou niet te veel twijfelen. Het is iets voor later om te beslissen. Je hebt het nu naar je zin, je bent goed in je werk dus gewoon zo doorgaan. Hoe je je voelt als de kleine geboren is, kan niemand voorspellen. De een wordt gek na een paar weken thuis zitten en de ander wil haar kleine hummel niet weg brengen en het liefst thuis blijven. Al is dat laatste ook een fase waar je dan even doorheen moet. Mocht je na een paar maanden nog geen goede balans gevonden hebben dan kunne altijd nog een beslissing nemen. Maar voor nu niet meer piekeren, genieten van je werk en van je zwangerschap!
Met één kleintje zou ik het echt nog wel proberen. Het zal natuurlijk wennen zijn, maar na een tijdje zit je in het ritme en loopt het vast wel. Hoe het gaat draaien als je ooit meerdere kinderen zou hebben, moet je later zien. Maar voor nu zou ik mijn job - als je die graag doet - echt wel houden! Natuurlijk weet je nooit helemaal hoe het gaat lopen. Maar ik zou nu niet al een stap terug zetten. Dat kan je evengoed na de bevalling of nadat je alweer terug een tijdje werkt.
Ik begrijp wel dat je manager alvast wilt weten waar hij aan toe is en of je daar al over nagedacht hebt. Ik zou ECHT benadrukken dat je zo door wil blijven gaan en dat je het erg naar je zin hebt. Als je er later anders over denkt dan kan je altijd nog het gesprek aangaan. Een baan vinden is niet makkelijk op het moment en helemaal niet een waarbij je zo'n goed gevoel krijgt zoals je omschrijft. Wees aub verstandig en laat je niet gek maken. Fijne zwangerschap!
Oh geloof me dat kun je nu nog niet bedenken. Bij mij was het precies zo. De enige duidelijkheid die ik ze kon geven was het eerste jaar na mn verlof; omdat ikm ouderschapsverlof opneem. Daarna kom ik gwn vijf dagen terug, in ieder geval vier... zei ik negen maanden lang. Ik hield immers zo van mn werk. Inmiddels zes weken gewerkt voor de vakantie van twee dgn per week. Leuk om weer wat anders te doen dat wel. Over drie wkn weer beginnen en dan drie dgn per week. Ik zie er tegenop na die heerlijke lange zomer met mn meisje, want ik ben nergens liever dan bij haar....... En ik was zo nuchter tijdens zwangerschap maar moet je nu eens kijken... kindje maakt een gevoel bij je los wat je je nooit voor mogelijk had gehouden. Ik wil niet eens n avondje uit waar ik zo van kan genieten. Best erg haha
Ik werk met 3 kinderen zo'n 35 uur in de week en dat bevalt me prima! Ik zou zeggen, eerst bevallen en weer aan het werk gaan, en als je gewend bent en je ritme hebt gevonden, evalueren of dit is wat je wilt. Mijn man heeft trouwens ook een papa dag dus de kinderen gaan maar 3 dagen naar de opvang. Is wel een stuk minder hectisch.
Hier sluit ik mij volledig bij aan!!! Ik heb het precies zo ervaren..., Ik wil nergens anders zijn dan bij mijn kleine jongen.
Zo dat is best veel, respect hoor! Maar heb je dan niet het gevoel dat je veel mist van je kids?? Ikzelf werk nu nog 16 uur maar baal dan wel als ik hoor dat hij bij oma iets nieuws doet of kan..
Ik denk dat niemand anders dit voor je kan beslissen behalve jijzelf. Realiseer je dat je niet perfect kunt zijn als moeder, vriendin, vrouw, werknemer, huis perfect aan kant etc. Als je perfectionist bent dan zul je daar tegenaan kunnen lopen. Persoonlijk heb ik nooit last gehad van dat moderne moedersyndroom. Ik ben gek op mijn baan maar mijn echt ambitie ligt in de liefde. Bij mn man dus en mjjn kinderen. Daarnaast hebben wij het thuis redelijk eerlijk verdeeld. Hierdoor slechts 1 dag externe opvang nodig die nu wordt gedeeld door de opa's en oma's. Nummer vier gaat die dag wel naar de crèche als ze 6m is. Vijf dagen crèche zou mijn keuze absoluut niet zijn (maar het hoeft dus niet de moeder te zijn die thuis is... vaders zijn daar ook toe in staat). Ik werk 0.6 en mn man werkt ruim 0.8 met een thuiswerkmiddag (avond).
Ik zou zulke grte beslissingen niet nemen om het moment da je zwanger bent. Ik zelf keek op dat moment toch anders tegen zaken aan. Denk dat dat de hormonen zijn, haha! Bij alle 2 mijn zwangerschappen wilde ik ontslag nemen was ik op zoek naar iets nieuws. Werk inmiddels 9 jaar op dezelfde plek, ben er heel tevreden!
ik denk dat je het pas kunt ervaren als je weer aan volledig het werk gaat. ik ben geen moeder moeder, ik moet werken anders wordt ik gek. ik kon ook niet wachten om na de bevalling weer te gaan werken liefst was ik na een maand al weer begonnen. Ik persoonlijk zou eerst de uren aanhouden die je nu hebt. mocht het niet bevallen kun je na een tijdje altijd minder gaan werken maar meer wordt vaak een stuk lastiger. Mijn kind zit 3 dagen pw op de creche en die vind het heerlijk. daar zou ik me niet te druk over maken. ze groeien er in op en weten niet beter. zolang jij je baan erg leuk vind, zou ik er voor gaan. je bent meer als alleen een moeder. je zult even een balans moeten vinden maar die komt wel al kan dat een paar maanden duren.
Ik heb een contract voor 35 uur en heb momenteel 3 uur in de week ouderschapsverlof en werk dus 32 uur in de week...dit zijn 4 dagen. Ik vind het erg veel, maar aangezien mijn man zzper is ben ik de stabiele factor en dus de hoofdverdiener. Dus er zit niets anders op. In eerste instantie wilde ik gelijk mijn contract aanpassen naar 32 uur, maar op advies van personeelszaken eerst ouderschapsverlof opgenomen. Dan blijven die uren wel beschikbaar en als ik volgend jaar april toch weer 35 uur wil werken zijn ze verplicht om me die weer te geven. Ook gaat mijn pensioenopbouw door over die uren. Dus ga eerst genieten van je zwangerschap en bevalling, en van je nieuw bakken gezin. Kijk hoe het gaat en hoe je je voelt. Ouderschapsverlof moet je geloof ik 6 weken voor je het in wilt laten gaan aanvragen. Dus als je kleine 4 weken oud is, dan heb je iig al een beetje een beeld wat voor een kindje het is. Als heb je dan wel nog steeds heel erg veel last van hormonen hahaha. Ik heb voor ouderschapsverlof gekozen omdat ik altijd terug kan naar mijn volledige uren, al weet ik inmiddels dat ik dat niet ga doen. Ik zou wel in overleg gaan met je baas en aangeven dat je daar nu nog geen beslissing over wil en kan maken, maar dat je haar op de hoogte houd en laat weten zodra je iets weet of ergens over twijfelt. Succes en vooral GENIET ZE!!!!
ik werk ook 4 dagen met twee kinderen. iemand vroeg of ik niet bang ben dat ik veel mis. Daar heb ik eigenlijk niet het idee van. De eerste woordjes, stapjes, hapjes, fietsen enz. deden ze allebei gewoon bij mij thuis. dus ik heb zeker niet het gevoel dat ik iets 'gemist' heb. Wat ik wel heb is dat ik probeer te stoppen om 17 uur bij mijn werk, naar het kdv sjees, thuis moet koken en ze toch om 19 uur gewassen en gedouchd en voorgelezen in bed wil hebben. En dat lukt niet altijd. Dan wordt het vaker 19.15 of 19.30. Ach het is niet anders. Nadat mijn zoontje geboren was trouwens wel 2 dagen in de week ouderschapsverlof opgenomen. Dus 2 dagen werken en ik vond het verschrikkelijk! ik sta voor de klas, en ik had het gevoel dat het mijn klas niet meer was, ik was niet meer bij alle vergaderingen en had het gevoel hier juist heel veel te missen. Toen ik weer 4 dagen ging werken kon ik me meer ontspannen. Qua opvang hebben we wel even moeten zoeken. Bij mijn man op het werk deden ze heel moeilijk als hij een dag minder zou gaan werken en dat zou hem ook relatief veel salaris kosten. mijn moeder past 1 dag in de week op en de andere dagen gingen ze dan naar kdv/ bso. Mijn zoontje trok dat echt niet meer. Huilend naar de auto 's ochtends als hij naar het kdv moest. 's Avonds voor het slapen al vragen: "ik niet naar Samen Pelen he?" Dat vond ik zooo moeilijk, want zo 1,2,3 zag ik geen oplossing. Gelukkig gaf mijn schoonmoeder aan wel voor hem te kunnen zorgen nu hij niet meer zo klein was (net 3 jaar) en nu gaat hij dus nog maar 2 dagen naar kdv en hebben we een heel ander kind. Gaat nu weer graag naar kdv en is helemaal opgebloeid. bij mijn dochter hadden we het heel makkelijk, zij wilde juist heel graag gaan spelen daar en vond het jammer als ik haar thuis hield omdat ik vakantie had... ik denk dan ook dat het goed is dat je wacht tot je kindje er is en kijkt hoe jij voelt hoe het is om zoveel uur te werken, maar ook hoe je kindje het natuurlijk doet.