haha ja idd op de stoep waar ik met mn kinderwagen doorheen moet, maar dat neem ik de hond niet kwalijk, maar de baasjes...bij de kat ook natuurlijk. Moet de eigenaren alleen eens ontdekken dan gaat er een verse luier van zoonlief door de brievenbus
Ik heb er zelf lang aan gedacht om iets van een training voor kinderen en/of volwassenen op te zetten die bang zijn voor honden. Het lijkt me zó lastig om daar mee te leven in een maatschappij dat vol zit met honden. Ik ben pedagogisch geschoold en heb verstand van honden. Al zou ik die hondenkennis nog meer moeten uitbreiden dan. Als ik iemand zou kunnen helpen hiermee doe ik dat graag. Sowieso wou ik ook iets aan voorlichting doen bij alle kinderen. Zodat ze zélf leren wanneer ze een hond kunnen aaien (door goed te kijken wat een hond uitstraalt, etc) zodat je minder afhankelijk bent van de, soms niet altijd even reeele, hondeneigenaren. In de hoop dat dit bijtincidenten verminderd, want iedere beet is er een te veel! Wie weet in de toekomst. Eerst smurf twee maar eens uitbroeden Ohja een gekke tip; maar geef haar een hondenknuffel....
Hier op school bij mijn dochter hebben ze dat gedaan bij de kleuters. Dochter is sindsdien een stuk minder bang! Ze ging mij vertellen wat ik moest doen als ik een hond wil aaien . Ook kregen ze een hele folder mee. Volgens moj ging dat uit van een stichting die ook hulphonden traint.
Toevallig net gegoogled en het bestaat inderdaad al. Misschien sluit ik me wel aan... Tuc misschien ook nog iets voor jou. En dan hou ik op je lastig te vallen Sophia SnuffelCollege | Koningin Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren
Maar de hondagressie is nu eenmaal aanwezig in veel staffords. Dat is gewoon een feit. En sociale staffords zijn grotere uitzondering dan regel... Heeft niks met opvoeding te maken. Of zelfs met opjutten te maken. Mijn teefje is nu (nog) heel sociaal met alle honden maar ik ga er niet van uit dat ze zo blijft. En neem dus al wel voorzorgsmaatregele om problemen in de toekomst te voorkomen. Want als ik er nu vanuit ga dat mijn stafford sociaal blijft en ze grijpt een andere hond en im dan nog moet gaan trainen op negeren is het 100x moeilijker. Dus dan nu maar alvast en als ze sociaal blijft mag ze met honden die IK uitkies spelen.
Eerlijk? Ik steek over en heb niet eens een hond. Ben eens gebeten terwijl ik gewoon fietste. Gevalletje"doet ie anders nooit". Mijn oma heeft nog maar 1, 5 borst dankzij een "lieve en doet nooit wat" hond terwijl ze gewoon rustig foldertjes van het rode kruis in brievenbussen deed. Dus ik schijt in mijn broek bij elke hond die groter is dan een cavia. En ja dat merken mijn kinderen vast ook. De oudste is totaal niet bang maar mag van mij nooit zomaar een hond aaien en als er honden los lopen moet ze bij mij blijven. Mijn jongste vindt ze doodeng...maar die vindt kuikentjes ook eng Ik begrijp het dus wel en vindt homden leuk zolang ze AAN de lijn en op 3 meter afstand blijven
Dat vraag ik me ook af. Vraag me sowieso af waarom mensen een staff nemen. Ik heb alleen maar staffords gezien bij mensen die zelf niet al te fris zijn zijn zeg maar.. En dan onder het mom van 'ze zijn zo lief voor kinderen en goede gezinshonden..' Geef dan gewoon toe dat je ze wil omdat je ze stoer vindt en er stiekem best een kick van krijgt dat anderen er bang voor zijn.
Ja klopt. Wij hebben er 1 omdat hij lekker veel andere honden wil bijten, oude vrouwtjes dóódsbang maakt en kleine kindjes verminkt.
Wauw, dit vind ik persoonlijk een vreemde opmerking.. kick omdat anderen er bang voor zijn? Als men zich verdiept in het karakter van een hond en in dit dus de amstafford komt erachter dat een amstafford veel meer is dan eventuele hondagressie. Dit is slechts een klein deel ervan. Mijn ambull is ook hondagressief dat dit zeer ver terug gaat in de foklijnen. Waarom ik er dan toch voor kies? Ze zijn krachtig, eigengereid, zeer baasgericht, ontzettende harde werkers, hilarisch en clownesk, aardslui binnenshuis en actief buiten en dan natuurlijk ze is ontzettend lief voor kinderen en kan veel.hebben.. Ik kies niet voor dit ras omdat anderen er soms een beetje bang voor zijn. Ik kies ervoor omdat het karakter bij ons gezin past. Dat betekent echter wel dat er van mij als bazin verwacht wordt dat ik correct en adequaat omga met haar hondahressieve kant. Ongetwijfeld zijn er mensen ja die deze rassen kiezen er stoer mee te patsen maar bovenstaande opmerking te maken en zo iedereen over een kam te scheren vind ik.lortzichtig en als laatste een belediging naar ontzettend veel baasjes toe.
Amen!! Ik snap sommige wel, er zijn inderdaad mensen die zulke honden nemen om een bepaald imago, maar dat wilt niet zeggen dat ze de hond niet juist opvoeden/behandelen. Maar dat zou je ook kunnen zeggen van chiuahua's. Die worden door madammekes gekocht om te betuttelen bijv. en krijgen dus vaak de verkeerde opvoeding. En ook dat hoeft dus niet te kloppen, vrienden van ons hebben een chiuahua en die wordt behandeld als een hond, niet als paspop. Echte hondenliefhebbers kiezen een hond die bij hun past, qua karakter, grootte enzovoorts, andere nemen een hond omdat het een rage is (helaas) en verpesten het voor de liefhebber. Wij vinden staffs, bully's en andere molossers hele mooie gespierde honden die ook lekker maf en heerlijk knuffelig kunnen zijn en hier hebben we dan ook een molosser in huis een Duitse Dog, en die staan juist bekend om hun zachte karakter. Als ik de staffs in onze buurt bekijk zijn ze niet anders dan elke andere hond, hier ben ik nog geen hondagressieve staff tegengekomen. Eerder golden retrievers (4 stuks alleen al in onze buurt), een berner sennen, en een mechelaar en dan nog wat kleinere hondjes, en die honden reageren alleen maar omdat de baas onzeker is en de hond daardoor dus ook.
Wat een kortzichtigheid, gadverdarrie... Waarom een stafford? Daar kan ik een hele pagina over volschrijven, terwijl ik in 1e instantie ook mijn twijfels had. Maar verdiep je eerst eens in het ras voor je hier hoog van de toren komt blazen. Voor mij was een van de doorslaggevende factoren inderdaad dat ze voor jou als baas door het vuur gaan, ik heb nog nooit zulke sociale, trouwe honden naar mensen meegemaakt. In Engeland staat de stafford op nr. 1 van gezinshonden, zijn bijnaam is daar ook wel de 'nannydog'. Ik ben van mening dat als je er 1 leert kennen, echt kennen, dat men een stuk beter begrijpt wat daar mee bedoelt wordt. En verder sluit ik me ook nog hier bij aan: Ze zijn krachtig, eigengereid, zeer baasgericht, ontzettende harde werkers, hilarisch en clownesk, aardslui binnenshuis en actief buiten en dan natuurlijk ze is ontzettend lief voor kinderen en kan veel hebben. Ik kies niet voor dit ras omdat anderen er soms een beetje bang voor zijn. Ik kies ervoor omdat het karakter bij ons gezin past. Dat betekent echter wel dat er van mij als bazin verwacht wordt dat ik correct en adequaat omga met haar hondagressieve kant.
Nou sorry hoor. Vooroordelen weer. Wij zijn een normaal gezin en totaal geen tokkies of viezeriken. Mooi koophuis, 2 goed opgevoede kinderen, roken en drinken niet en werken voor ons geld. Mijn zusje had een nestje en wilde eerst geen hond. Echter werden wij verliefd op deze ( andere had ik niks mee) en nu woont hij hier. Eerst veel opgezocht en ingeschreven op cursus. Gaat super en hij past helemaal bij ons gezin. Een keeshond of herder is niks voor mijn. Herders vind ik eng en geen gezinshonden en een hond moet groter zijn dan mijn tas wil ik het een hond kunnen noemen.
Omdat het ras me aanspreekt. Wij hebben ook nog een golden retriever en een ruwhaar teckel rondlopen. Het is een ras wat geweldig is voor het gezin, dolgraag wil werken voor zijn baas en keihard is voor zichzelf. Ontzettend enthousiast zijn in alles wat ze doen en daar ook de meest idiote capriolen uit halen om te bereiken wat ze willen. De hondagressie is voor mij geen enkel probleem. Ik heb geen honden om gezellig op het veld te laten ravotten met andere honden, ik loop niet in drukbezochte bossen of uitlaat plaatsen. Mijn golden kan ook absoluut niet met andere honden buiten de roedel (daarom hebbe wij hem ook) mijn teckel is veel te onzeker om te socialiseren met andere honden. Ook mijn stafford hebben we gekregen van de fokker omdat zij de eerste 6 maand gewoonweg bij de verkeerde baasjes heeft gezeten geen opvoeding had genoten en vervolgens alleen maar ee last was en dus veel in de bench heeft gezeten. De werklust in het ras icm de hardheid en de wil om door te gaan is voor ons een prachtige combinatie en we willen dan ook graag zodra zij er lichamelijk aan toe is verder met haar in de sport.