Mijn moeder ken ik wel goed. Mijn vader niet zo, mijn ouders zijn al gescheiden voor dat ik geboren werd. Ik heb altijd bij mijn moeder gewoond en zie mijn vader nauwelijks omdat hij mijn vriend nooit heeft gemogen helaas.
Sinds mijn vader zijn hartinfarct heeft gehad, leef ik elke dag met mijn ouders alsof het de laatste kan zijn. Het is niet zo dat ik op een zware manier met alles om ga, maar we leven nét iets bewuster dan voorheen. We praten veel over de jeugd van mijn ouders, zo vertelt mijn moeder regelmatig verhalen over hoe vervelend haar verleden soms was. Mijn vader was met 10 kinderen thuis, en heeft dus ook vaak nog iets te vertellen over toen hij jong was. Ik vraag ze ook vaak dingen, ik ben dan vooral benieuwd naar hoe alles vroeger ging, en of ze tegen dezelfde dingen aan liepen als ik. Nu merk ik dat ik veel met mijn moeder praat over haar zwangerschap, ik ben enorm blij dat ik deze periode met haar mag delen.
Ja gelukkig wel. Wij hadden (hebben) het altijd erg gezellig thuis dus dan komen er spontaan verhalen van vroeger enz op tafel. Mn ouders zijn ook nog jong dus dat zal misschien ook uitmaken? Ze hebben zeker de oorlog niet meegemaakt en voel dus niet echt een generatiekloof
Wat is kennen?? Uit respect voor mijn grootouders, vertellen mijn ouders niet veel over hun jeugd...Ken ik ze daarom niet?? Integendeel. We kennen elkaar heel goed! Staan altijd voor elkaar klaar.. Heb het direct door als mijn ouders ergens mee zitten. Volgens mij is de betekenis van kennen: dat je weet wat er in iemand omgaat! Vind het trouwens wel een leuk topic hoor. Zet je wel aan het denken over wat ik van mijn ouders achtergrond weet. Ik weet lang niet alles, maar ik ken mijn ouders wel!
Iemand verleden vormt de persoon. Vaak is het toch wel makkelijker om te begrijpen waarom iemand bepaalde handelingen uitvoert, of waarom ze bepaalde dingen doen die jij misschien ziet als raar of onbegrijpelijk. Ik denk dat het een hoop samenhangt dat de personen die over hun verleden vertellen ook opener zijn in hun nu. Ik zie ook wel als mijn ouders ergens mee zitten, maar de dag dat ik dat hoor of dat ze het toegeven vier ik een feestje .
ja denk dat ik ze wel goed ken. ik heb ook het boek mam vertel eens en pap vertel eens ze gegeven alhoewel ik dat nog steeds niet terug heb denk ik dat daar ook veel dingen in staan die ik leuk vind om te horen. denk trouwens ook wel dat ik mijn moeder beter ken dan mijn vader
Sinds mijn dochter er is... Ken ik ze wel steeds beter Vooral mijn moeder lijkt erg op mijn dochter en mij. Nouja, andersom in feite Ze is dan ook 1 van die mensen die met haar kan lezen en schrijven en waar dochterlief zich niet anders voor doet dan ze is. (Ze is ook de enige oma tot nu toe die een "geschreven" kado kreeg voor haar verjaardag... En het is verder niet echt de alltime favoriete oma maar ze heeft wel duidelijk iets heel anders dan meeste andere mensen. Dochterlief voldoet graag aan verwachtingen van mensen en bij mijn moeder zie je dat gedrag eigenlijk niet. )
Dit geld heel erg voor mijn vader. Mijn moeder ken ik vrij goed, ik zal nooit precies alles weten natuurlijk, zij ook niet van mij. Maar zij kennen mij ook goed. Mijn vader is een man van goud, maar een prater.. nee dat is hij niet. Jammer eigenlijk. Al weet ik wel van wie ik het heb dat ik zelf ook heel gesloten ben. Er zijn maar een paar mensen die mij écht kennen.
Mijn ouders leven nog, mijn moeder loopt al 25 jaar bij de psychiater dus echt kennen doe ik ze niet. Ik kan haar niet peilen. Wel weet ik de globale dingen van haar, wat ze leuk vind, wat ze graag doet, wat ze niet leuk vind. Het karakter van mijn vader lijkt sterk op die van mij, dus hem ken ik ook wat beter.
Ik dacht dat ik sinds Kind af aan mijn ouders goed kende, Maar dat was dus allemaal toneel. Echt goed leren kennen, heb ik hen pas een jaar geleden... Toen kwam uit dat mijn vader niet mijn echte vader was, waardoor ik nu weet waarom mijn vader zo gesloten is en zijn acties/opmerkingen begrijp. Mijn o zo "perfecte" Mama was een goeie 30 jaar geleden toch niet zo perfect als ze zich voordeed en is met een andere vent in bed geduikelt. Zo ben ik ontstaan...
Je zal nooit echt alles weten weet ik nu. Gelukkig was ik wel nieuwsgierig genoeg en mn moeder open genoeg om heeel veel te vertellen. Niet alleen zij hoor, aardig wat ooms en mn opa vertelden graag over hoe het vroeger was en ik vond het 'heerlijk' dat allemaal te horen. Toen mn geheugen het na de geboorte van de kleine wat liet afweten, had ik wel van 'wist ik dit of dat maar', 'had ik dit of dat maar kunnen vragen aan haar'. Maar nu mn geheugen weer meewerkt, weet ik zo goed als alles weer.
Wat een goede vraag zeg, ben me er ineens van bewust dat het helemaal niet vanzelfsprekend is om je ouders 'echt' te kennen (naief, ik weet het). Ik ken mijn beide ouders heel goed (en zij miij ook trouwens ) we praten over vanalles en nu ik zelf een kleine heb alleen nog maar meer. Ik vind het zelf ook leuk om veel van ze te weten, dus vraag hier ook regelmatig naar. Ben blij zo'n goed contact te hebben.
Nee, ik ken mijn ouders niet zo goed. Wel pogingen gedaan..wat vragen gesteld over vroeger. Hoe ik was als kind etc..weet wel wat maar niet alles. Het doet mij best wel pijn..ik zoek toenadering..word niet echt toe gelaten. Wil wel een gesprek met ze aangaan. Waarom hoe en wat. Zodat ik meer begrip kan tonen. Met mijn schoonouders is het 380 gr anders
Ik kende mijn moeder door en door. We hadden een super bijzondere band, ik weet niet echt dingen die ik niet met haar heb besproken die ik wel had willen weten. Tuurlijk zal ik die momenten in de toekomst nog krijgen, maar nee daar kan ik gelukkig geen spijt van hebben. Van mijn vader en stiefvader weet ik ook veel. Maar met mijn vader niet echt een hele goede band. Met stiefvader wel, maar ook daar heb ik niet echt dingen die ik nog wil weten die ik niet gevraagd heb... Als ik iets wil weten vraag ik het altijd gewoon... Dus dat probleem heb ik denk ik niet zo snel...
Ik denk dat ik mijn beide ouders wel aardig ken, mijn moeder is heel open, en verteld regelmatig hoe het voor haar als kind is geweest,geestelijke en lichamelijke mishandeling, een moeder die opgenomen moest worden en een uit huis plaatsing, broer aan de drugs en hoe ze tot de ontdekking kwam dat wat er thuis gebeurde niet normaal was en hoe ze de uit huis plaatsing ervaren heeft, en een vader die haar echte vader niet bleek te zijn...een stiefmoeder die dol was op manipuleren Doordat ze dit met mij deelt heb ik nog meer respect voor hoe ze de opvoeding van mijn zus, broer en mij heeft gedaan en zeg haar geregeld dat ik trots op haar ben en veel van haar houd. Ik geloof, maar weet eigenlijk niet zeker, dat ze hier niet zo open met mijn broer en zus over praat, die zijn iets sneller van slag.... Mijn vader heeft een gewonere jeugd gehad, met liefhebbende hard werkende ouders, van hem vooral veel leuke verhalen van kattenkwaad uithalen met vriendjes enzo.