je man / vriend

Je man zal der ook heel blij mee zijn als je positief test.
Maar wij als vrouwen willen het meteen allemaal weten en desnoods aan iemand nog vertellen zo trots ben je dan maar mannen zijn er anders in, de een wil het meteen weten en de ander heeft zoiets ohhhh dat hoor ik straks wel wat het geworden is.
Denk als je eenmaal zwanger bent dat het hij ook wel spannend vind en er dan meer over wil hebben, hij zal nu zoiets hebben je bent nu nog niet zwanger kunnen het er wel later over hebben wat we willen bv van kamer of andere dingen.
Mijn vriend vind het allemaal ook reuze spannend.
Het moment dat ik een test doe wil hij het wel meteen weten wat het geworden is.
Maar verder is hij er nog niet zo mee bezig, af en toe heeft hij ook zoiets heb nu wel even genoeg gehoord moeten eerst zwanger worden en dan komt de rest.
Al gaf hij laatst wel aan dat hij nu niet meer kan wachten totdat ik zwanger ben.
komt wel allemaal goed

 

Mijn vriend is er allemaal heel rustig onder, ik vind het allemaal wat spannender. Maar beiden willen we het heel erg graag.
Ik denk dat hij er sneller vrede mee zal hebben als het allemaal niet zal lukken

 

Dat zijn nu eenmaal (de meeste) mannen
Die van mij wil heel graag een kindje maar praat er ook niet over of vraagt dingen.
Ik vertel t hem wel, zo van k heb bloedverlies of ben ongesteld of ik wil zo het kamertje enz enz.. dan zegt iets in de trant van oh oke, ja leuk, hmm jammer...kort maar krachtig. Tis niet dat het hem niet interesseert maar zij voelen niks, ze hebben die hormonen niet.
Pas vanaf t moment dat mannen iets zien, echo, schopje etc dan gaan ze zich wat inleven.
Toen ik het blaadje gaf met goedemorgen lieve papa kreeg ik een brede lach en draaide zich om...ken mn vriend inmiddels wel dat k hem sochtends met rust moet laten. Toen die half uurtje later opstond was t doorgedrongen en gaf die me een dikke knuffel, kus en zag je de blijdschap.

 

Die van mij in ieder geval wel. En ik ook. Want ik test in mijn eentje en laat de uitslag wel horen. Misschien zijn wij wel een beetje raar, ik weet het niet. Het is in elk geval niet zo dat we niet willen, want na mijn tweede miskraam is er niets dat we liever willen in de wereld dan een kindje! Maar of je de "uitslag"nu 's ochtends of 's avonds weet, je wordt er niet meer/minder zwanger van.

 

denk dat dit voor een vrouw nog anders ligt
zou niet gaan denken dat hij het niet wilt...het voelt voor hen gewoon anders aan

 

Die van mij wilt nog een half jaar wachten, maar vervolgens praat hij er wel vaak over! Dat laat het voor mij alleen maar meer kriebelen. Maargoed het is vast het wachten waard!!!

 

Mijn man praat er ene keer erg veel over, andere keer zo nuchter als wat. Bij onze eerste had ik elke dag trek in pizza. Als ik nu een keer zeg dat we pizza gaan eten of dat ik er trek in heb, vraagt hij zich af of het al raak is... En dan begint hij flink erover te babbelen...

 

Mij man is precies hetzelfde. Heel nuchter en hij zegt dat ik er teveel mee bezig ben. Maar hij vraagt wel soms Hoe het is met me temperatuur of wanneer ik bijna ongie moet worden. Dan vraagt hij ook ben je het al of niet? Haha

 

Hahaha, nadat ik mijn bericht had geplaatst vraagt mijn man: "heb je geen trek in pizza? Zullen we de oven aanzetten?"

Dus we gaan nu aan de pizza knabbelen.... Alleen weet hij dat ik nu zeker niet zwanger ben!

 

Bij ons was het zo dat we samen testen en niet alleen ik!

 

Aangezien t onze 1ste is wil ik hem er zoveel mogelijk in betrekken.
Dus als ik ga testen dan is het met hem erbij, lijkt me wel grappig zo samen in spanning zitten. Nu ik zoveel symtomen heb gaat hij er bijna vanuit dat ik zwanger ben, probeer dat toch voor ons beide te relativeren.
Merk wel dat hij glundert als hij van die kleine koters ziet lachen en spelen.

 

Mannen zijn nuchterder. In het begin vond hij het leuk, maar wilde niet eindeloos blijven praten enzo. Nu het allemaal wat langer duurt, merk ik dat hij zich ook wel zorgen maakt en er over wil praten.
Ik kan daarentegen wel rustig prenatal inlopen en me vermaken, dit wil hij absoluut niet.

 

Dit is hier ook zo. Alleen testen 'mag ik niet'. Hij wilde eigenlijk zelfs meetellen met ovulatie testen

 

Ik denk dat alle mannen er nuchter over zijn. Ik begin er altijd over, hij nooit, maar hij praat wel lief mee wat ik superfijn vind

 

meid echt... we waren twee jaar bezig en steeds als ik zei dat de test negatief was.. reageerde hij eigenlijk niet.
Pas als hij merkte dat ik er van onderste boven was .. was hij er voor mij.. maar zelf.. hij tjaah.. wilde het wel.. maar toch...
en nu voor een tweede, hij springt een gat in de lucht.
het is echt normaal verwacht niet teveel..

 

Ik merk aan mezelf dat ik pas veel erover praat een week voor mn NOD. Voor de rest probeer ik er niet teveel mee bezig te zijn. Als ik er dan over praat is mijn vriend net zo nuchter.. hij zegt: bel maar als je wat weet . Mannen eigen denk ik!

 

Haha, nou, mijn man wil echt wel heel graag een brusje, maar dan nog... hij zegt ondanks dat toch vooral dat vrouwen raar zijn, dat hij er allemaal niets van snapt hoe dat nou zit met vruchtbare periode, eisprong, menstruatie, enz. En testen doe ik dus ook mooi alleen hoor, pff, als ik hem bij al mijn omowitte tests zou betrekken zou hij denken dat ik gek was .
Mannen zijn daarin gewoon anders, zolang ze maar blij zijn wanneer het raak is (en hun best doen wanneer er wat moet gebeuren ). En ook als het raak is gaat het voor hen vaak meer leven vanaf de eerste echo, en wanneer ze aan je buik de schopjes kunnen voelen enzo.

 

Mijn vriend was ook altijd erg nuchter, maar nu het langer duurt merk ik dat hij zich toch ook wel een beetje zorgen begint te maken. Ik praat er veel over en gelukkig luistert hij goed, al vindt hij wel dat ik er iets te veel mee bezig ben.

Maar testen voordat ik echt een paar dagen overtijd ben vindt hij echt complete onzin. Ik vertel dus ook niet wanneer ik test. Als hij positief is, hoort ie het dan wel en anders hoort hij niets.