Mijn moeder heeft borderline. Vroeger was dit nog niet duidelijk, er is toen van alles gebeurt en ik heb een aantal jaar geen contact meer met haar gehad. Nu heb ik wel weer contact met haar, al ruim 2 jaar. Uit psychiatrische onderzoeken in de periode dat we geen contact hadden is gebleken dat ze dus (oa) borderline heeft. Omdat ze medicijnen en therapie krijgt had ik het idee dat het beter ging dan vroeger. Sinds een paar maanden past ze ook ongeveer 1 keer per week op onze dochter. Op het moment minder omdat ik veel thuis kan werken. Nu gaat het alleen weer slechter met haar en wordt ze binnenkort weer voor enkele weken opgenomen, wel op haar eigen verzoek dit keer. Ik vraag me alleen wel af of het slim is om haar daarna weer op te laten passen. Ze wil het zelf wel erg graag, maar ik weet uit ervaring hoe de stemmingswisselingen kunnen zijn. Heeft iemand ervaring met een borderline oma, of weet iemand of die stemmingen in bepaalde situaties niet of bijna niet naar voren komen (ook door de medicijnen)? De reden dat ze eerder wel heeft opgepast is dat ze zelf zei dat ze het graag wilde, ik wilde haar vertrouwen geven en, zeker niet onbelangrijk, mijn dochter vind het leuk.
Wat ik al heel goed vind van je moeder is dat ze zelf in ziet dat het slechter gaat en zich wil laten opnemen om weer stabieler te worden. Dat is toch wel een teken dat ze weet waar de grens zit. En wat ik ook een goed teken vind is dat je dochter het leuk vind bij Oma,wat Oma ook mankeert,jou dochtertje vind het leuk en dat is toch een heel goed iets. Stemmingswisselingen horen o.a. bi Borderline maar blijkbaar heeft ou dochtertje daar geen last van en wellicht weet je moeder ook dat ze zich zeg maar rustig moet houden en zich dus ook gedraagt zoals een Oma dat voornamelijk hoort te doen. Medicijnen remmen vast en zeker ook haar stemmingswisselingen. Wat ik persoonlijk zou doen als ik in jou schoenen stond is de situatie gewoon rustig aan bekijken tijdens de opname van je moeder. Je kan nu al op de feiten vooruit lopen over het oppassen als ze weer thuis is maar ze zal als het goed is juist opknappen van de opname,weer handvaten meekrijgen om bepaalde borderline kenmerken wat de baas te zijn en dus dan ook stabiel genoeg is om op je kindje te passen. Maar ik zou het gewoon aankijken en pas echt er over beslissen als ze weer thuis is van haar opname. Je kan dan altijd beslissen of je nog wilt dat je moeder oppast,of het voor jou goed genoeg voelt. Je weet nu niet hoe het straks gaat verlopen. Maar nogmaals,ik vind het echt goed van je moeder dat ze in ziet dat een opname voor haar nodig is en aan zichzelf wil werken. Dat vind ik al heel positief want mensen met borderline kunnen ontzettend koppig zijn en hun kop in het zand steken en hun problemen dus ontkennen. Zorg vooral dat je haar het vertrouwen blijft geven,dat zal echt helpen tijdens haar verblijf tijdens haar opname. Dat ze nu een terugvalletje heeft vind ik nu nog geen reden om geen vertrouwen meer te hebben. Ze werkt er aan,doet haar best voor zichzelf en jou en je dochtertje want ze wil jou blijven helpen met oppassen en je dochtertje graag die ene dag in de week bij zich te hebben. Zo zie ik het dan he. Ik weet natuurlijk niet hoe het vroeger allemaal er aan toe ging bij jullie etc... Maar kijk naar hoe het nu gaat. Het verleden kun je niet weggooien maar wel proberen te laten rusten en vooral te kijken naar het nu en de toekomst. Succes!!!!
ik ben zelf een borderliner en vind het dus echt heel erg knap zij het zelf aan geeft het slecht met haar gaat en ze dr eigen laat opnemen ik zou de vertrouwen wel weer geven bij het oppassen als zij goed is voor haar kleindochter zie ik het enge er niet van in stemmings wisselingen vallen erg mee vooral omdat ze al wat ouder is het vergroeit altijd op lichten vorm ik heb het getroffen na de geboorte van mijn zoon ik er geen last meer van heb het is moeilijk en ik denk dat ik het erg pijnelijk vind als iemand mij de vertrouwen niet meer durft te geven het is je kindje maar wist je dat maar 2 van de 10 borderliners zelf hulp vraagt en zoekt als het niet goed gaat soms nog wel minder sterkte
Bedankt voor je reactie dromertje! Ik vind het ook erg goed dat ze zelf deze beslissing neemt. Maar ik denk ook dat de kans groot is dat ze zich verplicht voelt meteen op te gaan passen als ze weer thuis is. Dus de vraag is vanuit mijn eigen gevoel, én voor haarzelf. Ik vraag me ook af hoe andere met zo'n situatie omgaan of zijn gegaan.
je kan daar gewoon het met haar over hebben hoor? , ik heb zelf ook borderline , en met mijn koppigheid kan ik je percies vertellen wat ik wil waar en wanneer niet
Mv3hartendiefjes, mag ik jou als 'ervaringsdeskundige' dan nog iets vragen? Denk je dat je ook eerlijk kan zeggen dat iets, in dit geval het oppassen dus, nog even niet gaat als je dat erg graag doet?
DeBJiJ, ze gaat dan snel huilen en komen er ook weer andere dingen naar boven bij haar, vooral nu lijkt me dat geen goed idee. Weten jullie of ik daarover met haar psychiater of psycholoog kan praten? Of doen ze dat niet zo snel?
Hier ook een borderliner die het in zoverre onder controle heeft. Ik vind het echt goed van je moeder dat ze zelf hulp zoekt, dikke duim hoor. En ja, ik persoonlijk kan erg goed aangeven dat iets even niet gaat ondanks het feit dat ik dat normaal erg leuk vind om te doen. Dit heb ik ook geleerd door de jaren heen. Dat het juist goed is om dat te kunnen en mogen doen. Ik denk juist doordat je moeder het zelf goed doorheeft dat ze dit ook wel goed kan inschatten. Het is niet altijd makkelijk, maar wel haalbaar als ze het zelf wil. Maar daarbij ken ik jullie natuurlijk niet persoonlijk en moet ik afgaan op wat ik hier lees.
Hier ook een complexe borderliner. Je mag me altijd een pbtje sturen. Ik heb ook stemmingswisselingen maar bij de kinderen het ik hier geen last van. Ze zijn mn alles!
Herkenbaar... hier een moeder en een (zusje) met borderline... Zusje grenst aan Bi Polair zelfs. Ik vind het heel knap dat je moeder in ieder geval in ziet dat ze hulp nodig heeft.
je moeder geeft nu al aan het niet goed gaat dus ze is eerlijk zou ze nu dan ook nog niet op laten passen maar daarna wel of ze moet haar eigen goed voelen en dat mag je eerlijk vragen ik vind als borderliner zijnde liever te eerlijk tegen mij dan je niet eerlijk bent en je mag alles vragen hoor geen probleem
Haha, thanks! Ik denk dat ik ook gewoon mijn best moet doen om haar te vertrouwen in wat ze zegt. En ik kan natuurlijk ook gewoon proberen thuis werken om te beginnen, als het haar dan toch tegenvalt kan ik sneller iets regelen.
Mijn antwoord is nee. Maar dat komt vooral omdat ik zelf een moeder heb met borderline en mogelijk nog andere stoornissen. Ik zou haar nooit laten oppassen. Dat is vooral gebaseerd op wat ik met haar heb meegemaakt en mee maak. Ik neem geen risico. Maar goed ik heb makkelijk praten. Heb geen contact meer met haar. Overigens wel super dat jou moeder hulp accepteerd. Kan de mijne een hoop van leren!
Dit zou ik zelf geschreven kunnen hebben. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn moeder op te laten passen. No way!
Goed geen haar op het hoofd die er aan denkt....? Uit eindelijk is het wel de vrouw die jou ook heeft opgevoed. Waarschijnlijk met veel moeite en is t pas sinds kort duidelijk waarom precies. Ik zou der wel tijd gunnen... Mel logeert ook wel eens bij oma... Maar nooit te lang want dat gaat gewoon niet door die bordeline. Maar ze is niet gek ofzo...
Ik kan me recreaties wel voorstellen van degene die er niet aan moeten denken om op te laten passen. Ik denk dat ik er hetzelfde over zou denken als mijn moeder geen hulp zou aannemen. Nu ze dat tegenwoordig wel doet heb ik daar ook zeker respect voor. Maar ik blijf wel extra opletten, ik weet niet of dat dat ooit minder wordt. Ik hoop voor degene waarvan de moeder (of iemand anders natuurlijk) nog geen hulp wil dit ook nog wel gaat komen!
Weet je... Ik hoor de laatste tijd heel vaak: Het is toch je moeder? Ze heeft je opgevoed enz. enz. Ik word er een beetje boos van eigenlijk. Sommige moeders dragen de naam moeder, maar bij hen is dat dan ook alles. Dus ja.. Bij mij ook geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Soms is "het is toch je moeder" niet genoeg..
En ziek zijn of een stoornis hebben is geen excuus om je kinderen KAPOT te maken.. Zo mijn boosheid is er even uit..
@maart gelukkig is niet elke borderliner zo en weet ik dat ik goed voor mijn kindjes ben ben niet perfect maar zal ze nooit pijn doen en weet ik zeker ze zullen zeggen mama was niet altijd perfect maar ben met liefde op gevoed ondanks ik ook n borderliner ben is niet elke borderliner zo gelukkig niet!!!!
Gelukkig maar.. Vooral heel fijn voor je kinderen. Ik wou dat mijn moeder die verantwoordelijkheid eens nam. Ik vind namelijk dat het nooit een excuus mag zijn om niet voor je kinderen te zorgen.