Ik kom zojuist uit het ziekenhuis...Vannacht na 9 weken en 2 dagen had ik bloedverlies en gelukkig stond er vandaag al een echo gepland... Helaas...tot ons grote verdriet klopt het hartje niet meer.... We mochten naar huis om het te laten bezinken, de gyn heeft me gevraagd om na te denken of ik de miskraam spontaan wil laten komen, of dat ik een curretage wil. Ik mag ook nog eventueel medicijnen om het proces te versnellen... Ik heb geen idee.... ik heb werkelijk geen idee... Mijn zorg nu is dat ik maandag begin met een nieuwe baan en ik wil eigenlijk dat ze daar zo min mogelijk meekrijgen van mijn verdriet..of dat ik daar ter plaatse een miskraam krijg.. Maar een curretage lijkt me zo rigoreus. Alsof ik er vanaf wil..
Och wat naar! Ik heb er toen een ochtend over nagedacht, ik heb het laten weghalen door curettage. Ik heb daar fysiek eigenlijk geen 'last' van gehad. Ik had het gevoel dat met elke scheet of buikborrel er een miskraam kon komen.... en niemand kon mij vertellen met welke termijn de spontane miskraam opgang zou komen. Dat trok ik psygisch niet. Pillen wilde ik niet. Dus ik ben 4 dagen later gecuretteerd (zat een weekend tussen). Ik wilde er juist wel 'van af', het zat niet goed en moest eruit. Pas daarna kon ik het verwerken (en dat heeft toch een maand of 3 geduurd) Onwijs veel succes! En geef je verdriet de ruimte. Sterkte
Lieve Palace, Hou er rekening mee dat je misschien maandag helemaal niet kunt starten met je nieuwe baan. Als ik jou was zou ik even met je nieuwe werkgever overleggen en vragen of je een week later kunt beginnen. Hou het daarbij op een "onverwachte medische ingreep"als je niet over je verlies wil praten, maar probeer het niet te verdoezelen door maandag te starten. Dit heeft een ontzettende psychische impact, en daar ben je niet zomaar "klaar"mee. Of je een curettage moet kiezen of moet afwachten ligt aan jouw eigen gevoel. Laat het vandaag even bezinken. Misschien heb je de tijd nodig om het tot je door te laten dringen en afscheid te nemen. Een curettage is rigoreus, maar je bent wel in 1 x "klaar". De ingreep zelf valt ontzettend mee. Afwachten daarentegen heeft als voordeel dat je eigen lichaam het aanpakt en dat dit beter is voor je lichaam. Maar daarbij riskeer je wel dat je nog een tijdje "bezig"bent. De medicatie is cytotec. Dit breng je vaginaal in, en dit zorgt ervoor dat het op gang komt. Dat gaat gepaard met krampen, en kan heftig zijn. Het is niet te zeggen of dit voor jou heftiger zal zijn dan wanneer je af moet wachten en het helemaal natuurlijk komt. Ik heb het zelf nooit gehad en heb mijn eerste MK zelf afgewacht. Het duurde toen best lang, en dat was ook de reden dat ik voor de tweede keer gekozen heb voor een curettage. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik een derde keer zou kiezen: elke methode heeft voor -en nadelen en het ligt aan je gevoel en omstandigheden wat wijsheid is. Ik wens je kracht, en wijsheid. Het is ontzettend verdrietig en moeilijk. Ben open ( hier of in je omgeving) en neem je tijd. Liefs, zzg
Misschien dat ik even in het kort de voor-en nadelen in mijn eigen situatie moet schetsen. 1e keer: was een MK die vanzelf op gang kwam. Had al bloedverlies toen het geconstateerd werd, en heb het afgewacht. Heb toen ruim 2 weken gebloed. Het zwaarste vond ik het afwachten, het geconfronteerd worden met het bloed en het vruchtzakje. De pijn was heftig, maar dragelijk met pijnstilling. Ben een week thuisgebleven, kon niets anders dan beetje liggen, hangen en huilen. Voordeel: door het langzame afscheid kreeg ik ratio en intuïtie sneller op elkaar afgestemd. Mijn cyclus kwam daarna gewoon op gang, en ik werd 5 weken later ongesteld. 2e keer: ik wilde het "zo snel mogelijk achter de rug hebben"om verder te kunnen kijken. Hoe ontzettend cru en gemeen het klinkt: ik wilde mijn vakantie niet afzeggen, want had ( door andere omstandigheden) ontzettend veel behoefte aan vakantie en rust. ik wilde het afsluiten, en dan de verwerking op vakantie doen, zonder nog een dreigende miskraam te hebben of met een overleden vruchtje in mijn buik te moeten lopen ( dat trok ik echt niet!) Ik heb voor curettage gekozen en ben een dag later op vakantie gegaan. Voordeel: de ingreep viel mee, ik werd "opgelucht maar verdrietig"wakker uit narcose. Nadeel is wel dat ik me nog tot een week geleden een dweil heb gevoeld. Maar da's ook voor een heel groot deel psychisch. En ik heb een ontsteking in het ziekenhuis opgelopen waar ik even zoet mee was ( da's niet standaard hoor!). De psychische pijn is hetzelfde, de lichamelijke ongemakken ( even los van mijn ontsteking) veel prettiger! Alleen: het is een aanslag op je lichaam, ik voelde me echt een beetje "getraumatiseerd": met het HCG en alle kwalen die maar toenamen, terwijl mijn lichaam aangetast was en mijn kindje er niet meer was, dat klopte gewoon niet! Het duurde wat langer voordat ik intuïtie en ratio weer "op 1 lijn"had.
Dankjullie wel voor jullie reacties. En zo uitgebreid... Heel erg bedankt. Ik ga er over nadenken. Mijn gevoel zegt nu curretage. En ons verdriet een plekje geven. Het is goed om te lezen wat jullie ervaringen zijn. En goed om te lezen wat de psychologische confrontatie daarna is, van de verschillende keuzes. Ratio is nu het enige wat me houvast geeft. Ik weet even niet meer waar ik het zoeken moet. En ik ga inderdaad met mijn nieuwe werkgever overleggen of later beginnen een optie is. Afwachten op een natuurlijke miskraam trek ik niet.... ik denk dat maandag aan een nieuwe baan beginnen wellicht even teveel is.
Lieve Palace, het is logisch dat je niet weet waar je het zoeken moet. Verdriet, ongeloof, en het "wat nu", lopen allemaal door elkaar. Is je man/vriend in de buurt om je te steunen? Onthou goed dat er geen "goed"of "slecht"is. Elke keuze die jij nu maakt is een verdrietige keuze, omdat je het allemaal zo graag anders had gewild. Ik heb zelf bij geen van mijn beslissingen "spijt"gehad van de keuze die ik toen gemaakt heb, en heb ook niet het idee als ik alsnog voor iets anders had gekozen dat ik dan "spijt"had. Het is even "roeien met de riemen die je hebt". Je moet hier doorheen, en het belangrijkste is dat je het voor jezelf zo aangenaam mogelijk maakt ( hoe dubbel dat ook is). Dat is het enige wat telt op dit moment! EDIT: ik zie in je onderschrift dat je al een behoorlijke weg bewandeld hebt met moeilijkheden. Probeer terug te grijpen op datgene wat je in het proces van afgelopen 2,5 jaar krachtig heeft gemaakt. Vertrouw erop dat je hier doorheen komt! Neem je tijd voor je gevoel, en dwing jezelf niet om iets anders te voelen dan wat je nu voelt. Ben je boos? Ben boos. Ben je radeloos? Rationeel? Ook goed. Probeer niet te sturen, en laat het even komen zoals het komt. Alleen dan kun je denk ik besluiten wat het beste voor je voelt!
Dankjewel Zouzograag. Mijn hart huilt..ook voor jou. Ik heb heel erg veel aan je berichten. Ook dankje Dotje. Om 4 uur belt onze gynaecoloog. We denken nog steeds curretage...
Wat naar allemaasl voor je Ik heb zelf cytotec gehad. De buikkrampen waren pittig, een soort mini-bevalling was het. De kans dat het slaagt is zo'n 70 %. Als je ervoor kiest, houd er dan rekening mee dat je flink kan vloeien. Ik heb opeern donderdag in mijn kerstvakantie de pillen genomen en de dag erna weer. Op maandag heb ik kunnen werken. Ik vond de afleiding wel fijn. Gelukkig was bij de nacontrole alles schoon. Kies waar jij je het beste bij voelt. Sterkte!
Dankjewel.. Daar heb ik echt wat aan.... Wat fijn dat je nu zwanger bent. Dat geeft hoop. @Zouzograag, ja mijn lieve man is er en heeft het ook zwaar. We kunnen elkaar troosten, dat is fijn.
Ik heb ook alle varianten helaas al een keer doorgemaakt Hier mijn ervaringen: 1. Cytotec (miskraam met 12 weken) - ik kreeg binnen 2 uur een minibevalling met een weeënstorm die 6 uur geduurd heeft. Toen is ons 'kindje geboren'. Daarna alle pijn direct over. 2. Curretage, omdat mijn termijn al tegen de 13 weken aanliep en ik al in het ziekenhuis was voor een curretage, maar deze door de pillen dus niet gehaald heb alsnog nagecurreteerd. Na 40 dagen weer ongesteld. Bij curretage en zeker na meerdere curretages wordt de kans op Asherman syndroom groter. Dus dat bemoeilijkt het zwanger worden weer. Bij mij had het ziekenhuis dit dan ook afgeraden na de laatste miskraam. 3. Afgewacht (MA 9.4 - vruchtje van 8 weken). Op dinsdag echo dat het niet goed was op vrijdagmiddag begon het bloedverlies. S'avonds lichte weeën. S'nachts een halfuurtje flinke weeënachtige pijn, maar goed te handelen en toen kwam het vruchtje in zijn geheel. Nog 10 dagen last gehad van bloedverlies en een beetje naweeën (je darmen die weer terugschuiven op de plek). Na 54 dagen weer ongesteld. Ik vond zelf het afwachten het fijnst. De pijn was goed te handelen en ik heb diverse keren die avond contact gehad met de verloskundige en zij is op zaterdagochtend langsgekomen om het vruchtje te controleren en om even na te praten wat er allemaal was gebeurd. Dit heb ik mentaal veel beter kunnen verwerken. Ik ben trouwens na beide keren een week thuis gebleven van mijn werk om in alle rust alles een plekje te geven. Bij mijn vroege miskramen (4 en 6 weken) was het meer als een heftige ongesteldheid dus heb ik gewoon doorgewerkt. Heel veel sterkte en sterkte met het maken van deze beslissing.
Lieve Marjol, Wat verschrikkelijk dat je dit hebt moeten meemaken. Bedankt voor je uitgebreide beschrijving. Ik heb er echt wat aan gehad. Na jou verhaal twijfelde ik ook een beetje. Afwachten klinkt het natuurlijkst. Alleen steeds als we het erover hebben, mijn lief en ik, weten we dat we het wachten niet aankunnen... Ik ben ook bang om het vruchtje zelf thuis te verliezen, het verdriet wat daar bij komt, het ongeloof, en het verdriet van mijn man... De arts heeft inmiddels gebeld en we hebben ons voorkeur doorgegeven. We worden nog gebeld voor een afspraak waarschijnlijk begin volgende week. Dat geeft me een paar dagen om de natuur z'n gang te laten gaan en om afscheid te nemen, en aan het gruwelijke idee te wennen dat ons kleintje er niet meer is. Ik wil nogmaals iedereen bedanken. In een paar uur tijd hebben jullie gereageerd. Een keuze die ik in vier uur tijd onmogelijk alleen had kunnen maken. Jullie hebben vragen voor me beantwoord, en de zaken op een rij gelegd. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheid van dit medium. Mijn hart gaat uit naar jullie allemaal die door een groot verlies mij hebben kunnen en willen steunen. Dankbaar. Liefs, P.
Wat ontzettend verdrietig.... Heel veel sterkte in elk geval, Hier nu 2x een miskraam gehad en 2x de natuur zijn gang laten gaan de eerste keer goede echo op 8+6 dagen kloppend hartje alles goed alleen ik zei het is fout (had en heel klein beetje bloedverlies) Volgende dag al het kindje verloren na 5 dagen was het bloeden ook over (nooit kramp of pijn gehad) Paar maanden geleden met 7 weken echo leeg vruchtzakje na een week terug komen nog steeds leeg vruchtzakje en die middag kreeg ik een beetje bloedverlies dit heeft 4,5 week aangehouden ondertussen om de paar dagen contact gehad met VK erg fijn hielden het goed in de gaten en nog een echo gehad om te kijken of alles weg was. Ik heb bewust gekozen voor geen behandelingen je hoort/leest toch geregeld dat er risico's aan verbonden zijn. Heel veel sterkte de komende tijd
Wat verdrietig voor je.... Heb zelf vorige maand wederom een missed abortion gehad, 12,2 weken zwanger, hartje gestopt met 8 weken. Heb dit keer gekozen voor een Cytotec behandeling omdat ik niet weer gecurreteerd wilde worden net als bij mijn eerste missed abortion. Tien uur na het inbrengen van de Cytotec zijn de 'weeën' begonnen en die hebben zo´n zes uur aangehouden in kombinatie met veel stolsel- en bloedverlies. Maar pas zes dagen later verloor ik uiteindelijk de vrucht. De zes dagen ertussen waren goed te doen, matig bloedverlies maar geen pijn en heb gewoon kunnen werken (zwaar lichamelijk werk) Daarna nog minimaal bloedverlies gehad gedurende drie weken. Mijn curretages zijn in beide gevallen goed verlopen, geen pijn en klachten gehad en zat de volgende dag weer op mijn werk. Heel veel sterkte met je verlies.
Sterkte meis Ik wilde afwachten.. maar na 3,5 afwachten nog geen mk gehad Ben toen gecurreteerd Een volgende keer kies ik meteen curretage als ik weer voor die keuze kom te staan Afwachten kan lang duren en is emotioneel zwaar als het zo lang duurt Hou er rekening mee dat je, ook in geval van curretage, maandag niet zult kunnen gaan werken Ik kan nu een week na de curretage pas zeggen dat ik weer een beetje fit ben Ben erg beroerd geweest van de narcose ( hoeft natuurlijk niet ) En erg moe Ook emotioneel is het toch een hele impact Mijn gyn zei vorige week dat ik echt een paar dagen "rust" moest pakken Omdat anders de emotionele klap later zou komen
Lieve meiden, Ik ben niet de topic starter van dit bericht.Maar wilde een vergelijkbaar bericht posten. Woensdag echo gehad,zeer waarschijnlijk gestopt bij 5 weken zwangerschap.Donderdag opnieuw een echo en beslissen hoe verder,afwachten pillen of curretage. Vreselijk ook dat jullie het door hebben moeten maken.Vind het wel fijn dat ik jullie ervaringen heb kunnen lezen. Palace,veel sterkte!
Hallo allemaal, Zojuist de OK planning gesproken en ik kan pas volgende week donderdag! geholpen worden. Ik vond dat erg ver weg, maar het kon niet eerder. In eerste instantie was ik boos. Wat heeft curettage dan voor zin als ik een week moet wachten? Dan is de keuze van afwachten op een miskraam of een curretage toch eigenlijk geen keuze meer? Inmiddels heb ik me erbij neergelegd. Een natuurlijke miskraam is nu ook goed... en gebeurd het niet dan weet ik dat ik donderdag ervan af ben. Ik heb er nu vrede mee dat afwachten een feit is. Ik heb ook de verpleegkundigen van de fertiliteitskliniek waar ik loop gebeld en die waren superlief. Indien het een spontaan miskraam wordt vragen ze me het vruchtje op te vangen voor onderzoek. Ik moet dan ook meteen het noodnummer bellen. Vanwege blijkbaar toch wel heftig bloedverlies, en om meteen dan een echo in te plannen, om te kjken of er niets is achter gebleven. En ook voor de morele steun zei ze, want het gaat erg heftig worden. Ik vond het fijn dat ze dat bergijpen. Mijn nieuwe werkgever heb ik laten weten wat er is, en die vinden het geen probleem dat ik een week later begin. Dat lucht me heel erg op. @Pandora, dank voor je lieve woorden. @Kari, jij ook, en dank dat je je ervaring hier hebt willen delen. Ik weet zeker dat meer vrouwen hier baat bij hebben. @Pumbaa, nee wat erg....donderdag een echo, volgende week donderdag dus? De 15e? Sterkte... ik weet hoe afschuwelijk dit is. Ik heb heel veel gehad aan de reactie in dit topic... Stel gerust je vragen.
Palace, ik wens je veel sterkte de komende week. Goed dat je het met je nieuwe werkgever hebt besproken en fijn dat ze begrip hebben. Ik lees vaak dat meiden pas laat terecht kunnen voor een curretage. Ik had een wachttijd van twee weken. Dat wilde ik niet, vandaar de keuze voor pillen. Twee weken later kon ik terecht voor een controle echo. Probeer het een plekje te geven. Huil zoveel je wilt. En praat er goed over, want dit is allemaal heel zwaar. Ken je het liedje 'Zo mooi' van Blof? Ik had er veel steun aan.
Palace, ik wens je heel veel sterkte. Helaas heb ik dit zelf ook mee moeten maken 4 weken geleden, bij de 2e echo klopte het hartje niet meer. Ik wilde eigenlijk ook een curretage maar omdat ik daar een week op moest wachten toch de pillen genomen. Achteraf heel blij met die keuze, krampen zijn me alles meegevallen en ik kon het rustig in mijn eigen omgeving doen. Na het verlies van het vruchtzakje (10 uur na 1e dosis pillen) leek het eigenlijk op een gekke ongesteldheid, geen extreem bloedverlies oid. Geestelijk was het wel heel heftig natuurlijk, neem daar echt de tijd voor samen! Bij ons was er geen onderzoek nodig en wij hebben het kindje samen begraven. Dat heeft ons heel erg geholpen bij het afscheid nemen. Fijn dat je een weekje later kunt beginnen op je nieuwe werk.
Lieve woorden Palace,fijn dat je het niet erg vind dat ik meeklets.Vind het ook niet nodig om een nieuw topic te openen met dezelfde vragen. Tjee zeg,wat moet je lang daarop wachten zeg.Lijkt me heel heftig als je besloten hebt dat je voor de curretage wil gaan maar dan toch moet afwachten.Maar wat je zegt,het is helaas niet anders. Zal voor jou ook geen gemakkelijke week worden Die onzekerheid iedere keer,dat je denkt komt het nu of komt het niet? Ik heb idd de 15e de afspraak,dan gaan ze eerst een echo maken om 100% vast te stellen dat het niet goed is (omdat er bij 5 weken nog geen hartactie hoeft te zijn zeggen ze het nu nog niet definitief). Daarna zouden we bespreken waar ik voor wil kiezen.Alleen las ik straks op m`n afspraken kaartje dat ik om 11.00 de afspraak heb en om 8.00 maar licht mag ontbijten. Zouden ze evt curretage dan gelijk doen? Nou heeft dat m`n voorkeur niet trouwens,mss maandag maar even over bellen. Wat ik me afvroeg nog.. ik voel me nog steeds zo zwanger.Heb ook nog een zwangere buik.Vind dat echt zo verwarrend allemaal. Las in de folder van het ziekenhuis wel dat dat normaal is,zolang er zwangerschapsweefsel in je baarmoeder zit kan je kwaaltjes houden. Ben benieuwd hoe andere dat ervaren hebben? Ondertussen is het hier ook afwachten....
Hier is het vruchtje met 6.4 weken gestopt met groeien En ik ben met 11 weken gecurreteerd In die tijd voel je je gewoon zwanger en je hcg blijft ook stijgen zolang alles op zn plek zit Ik begon met 10 weken erg last te krijgen van ochtendmisselijkheid Borsten deden enorm zeer...gewoon op en top zwanger wat klachten betreft