Ik wilde absoluut geen ruggenprik, niet omdat ik er tegen ben maar puur het geval dat ik doods en doodsbang ben voor spuitjes.. Om 9 uur braken mijn vliezen en om 10 over 9 zat ik in een weeenstorm, ik heb geschreeuwd om een ruggenprik en die uiteindelijk vanwege afwezigheid anasthesist om half 11 gekregen, helaas niet goed gezet en heeft het niets geholpen, toen ze hem opnieuw wilde zetten zat ik al op de 8cm en ging het dus niet meer, in totaal heb ik 5 uur gedaan om van 2 naar 10 te gaan, redelijk snel dus, ik heb verschrikkelijk veel pijn gehad Hier dus negatieve ervaring met de ruggenprik.
In 1 woord, HEERLIJK!!! Ook ik wou absoluut geen ruggenprik.. maar na zowat 24 uur weeën, en 3 uur aan de weeopwekkers vroeg het zh of het niet verstandig was om een ruggenprik te nemen.. ik was doodsbang maar was zo moe en had zoveel pijn dat ik het toch maar heb laten doen.. kwartiertje later kwam de anesthesist en na 3x prikken met naald krom en alles zat ie er eindelijk in, wat een heerlijkheid en zowat niks van het prikken gevoeld!! (Infuus was ook 3x misgeprikt ma die deed dus wel pijn) en na 4 uur was ik helemaal blij met de ruggenprik want kreeg een ks!! Wel haalde ze bij mij pas de ruggenprik en catheter eruit na 2 dagen, kon toen dus pas gaan lopen weer.. en 1 been wou steeds niet, maar of t daar aan lag haha
Tja, zonder had ik het absoluut niet gered maar het was verschrikkelijk... 4 keer fout geprikt, 4e keer zat hij in de zenuw van mijn been (hels!!!) 5e en laatste poging lukte gelukkig. De eerste dosis werkte maar 2 uur, uiteindelijk heeft de verloskundige (kreng) hem minimaal 5 keer verhoogd zonder te overleggen. Volgens de anasthesist mocht dit maar 2 keer. Op het laatst kwamen de weeën er al na een half uur doorheen terwijl ik pas op 3 cm zat. Maar ik denk dat dit meer te maken had met niet vorderende ontsluiting. Ik heb in de weken erna nog veel zenuwpijn gehad in mijn rug. Soms schoten er pijnscheuten van mijn nek naar beneden over mijn ruggengraat, kon dan niet eens mijn dochter vasthouden. Nu na 6 weken zijn de plekken waar ze geprikt hebben nog steeds erg gevoelig, zeker als ik lang gezeten of gelopen heb.
Ik wilde ook geen ruggenprik, maar na 36 uur weeën en maar 3 cm ontsluiting had ik zo goed als geen keus meer. Het werd me dan ook dringend aangeraden. Zetten ging prima, haast niks van gevoelt. Misschien te vergelijken met het prikje van bloed afnemen. Stelde bij mij niets voor. Daarna heerlijk 1,5 uur pijnvrij geweest en toen begon de pijn weer, bleek al persdrang te zijn. Door de ontspanning ben ik in 1,5 uur van 3 cm naar 10 cm gegaan. Dat was anders nooit gelukt denk ik. Tjdens het persen weinig pijn gehad, maar wel duidelijk de persweeen kunnen voelen. Oh en die catheter, ik kwam er later pas achter dat ik er überhaupt 1 gehad had, niets van gemerkt. Hier dus erg positieve ervaring met de ruggenprik en mocht het dit keer weer nodig zijn zou ik er weer voor kiezen.
Kan alleen maar positief zijn over de ruggenprik. Het zetten ervan totaal niet gevoeld en de ruggenprik als een verademing ervaren. Volgende keer zeker weer!
Hier ook alleen maar positief! Ivm weeenstorm en niet vorderende ontsluiting toch een ruggenprik gezet. In 1x goed en niks van gevoeld, ik voelde en zag letterlijk de 'mist' optrekken Wat was dat fijn! Ook geen complicaties gehad tijdens en na de bevalling. Je hebt wel toeters en bellen, maar dat vond ik geen probleem! (had vooraf aan de bevalling nog nooit in het ziekenhuis gelegen of ook maar een infuusje of wat gehad ik vond het allemaal reuze meevallen. Mijn catheter mocht er de volgende ochtend meteen uit (avond daarvoor om 22.45 bevallen) en geen last gehad met plassen oid. Dus alleen maar positief! Ik ging de bevalling in met het idee in principe geen pijnbestrijding te willen, maar als het niet anders kan dan zien we wel. Ik was ook medisch dus moest toch in het ziekenhuis bevallen.. Succes!
Alleen maar positief! Bij alle drie gehad. Heerlijk, lekker ontspannen in plaats van een weeenstorm waar je niets meer tegen kan doen. Ook geperst met ruggenprik aan, maar paar keer persen (bij laatste maar 1 x) en bevallen zonder "kleerscheuren". Pethedine werd ik alleen maar heel misselijk (overgeven) en dronken van terwijl de helse pijn bleef. Volgende keer weer als het nodig is.
Ik heb mijn ruggenprik tijdens de bevalling van mijn eerste kindje als wisselend ervaren. Na 24 uur bezig te zijn en een weeënstorm van 2 uur was ik moe en wilde ik pijnstilling. Omdat de anesthesist bezig was met een keizersnede kreeg ik eerst een pompje met morfine, dat vond ik zelf erg prettig even van de wereld.. Na zoveel uren is dat echt heerlijk!! Na een uur kwam de anesthesist om de ruggenprik te zetten, hij was goed gezet en ik voelde niets meer, maar dan ook niets meer. Ik kon niet meer verliggen en ik kreeg het ijskoud daarnaast ging het niet zo goed met de kleine dus daarvan kreeg ik alles mee en was ik erg paniekerig (alsof ik 10 blikjes redbull had gedronken). Ik denk dat ik een volgende keer geen ruggenprik meer wil, gewoon omdat ik het vreselijk vond geen gevoel meer te hebben in mijn benen. Omdat de kleine ook plotseling geboren moest worden was er geen tijd om de ruggenprik uit te laten werken. De zusters lieten mijn benen gewoon vallen toen de kleine er uit was en lieten me een tijd zo liggen. Dat vond ik vreselijk.. Natuurlijk hadden ze het druk met de kleine en was ik blij dat zij alle aandacht kreeg die ze verdiende maar ik had graag op dat moment controle gehad. Ik denk dat je het gewoon op het moment moet laten aankomen, misschien heb je wel een vlotte bevalling waarbij je de weeën gemakkelijk kunt opvangen.. En misschien is het een optie om te gaan kijken bij een ander ziekenhuis bij je in de buurt. Probeer je niet te druk maken! Het wordt hoe dan ook een onvergetelijke ervaring en geloof me, zodra je kindje geboren is ben je alles vergeten.. Geniet ervan!! xx
hier een ruggenprik gehad... klein prikje gevoelt van de verdoving... en daarna niks meer gevoelt.. en t was hemels hahaha.. helaas werkte hij maar kort, want de ontsluiting ging ineens super snel, en de persweeen kwamen erdoorheen.
ik bleef gewoon gevoel houden in mijn benen met de ruggenprik.. kon ze ook nog gewoon bewegen.. ik had alleen geen pijn meer.. maar ik had een epiduraal, is dat misschien wat anders?
Bij mijn ziekenhuis gaat het ook om een epiduraal. Vindt het fijn jullie ervaringen te lezen dank jullie wel.
Ik ben erg blij dat ik ben bevallen met een ruggenprik. Het zetten heb ik niet gevoeld en meteen daarna was de pijn van de weeën weg. Doordat ik zonder ruggenprik niet kon ontspannen van de hevige pijn schoot het bij mij niet op en is een ruggenprik voorgesteld. (Ik had zelf van te voren aangegeven dat ik geen bezwaar had tegen pijnstilling.) Het is wel een vacuüm verlossing met een knip geworden, maar dat was waarschijnlijk ook zonder epiduraal gebeurd. Jens was namelijk 4570 gram. Ik heb nog op de verloskamers lekker kunnen douchen direct na de bevalling, had tijdens de bevalling ook gewoon gevoel in mijn benen. Wel heb ik een katheter gehad, maar dat is standaard bij een epiduraal. Ik heb daar ook totaal geen last van gehad. P.S. : Bij een keizersnede krijg je een spinaal en bij een natuurlijke bevalling een epiduraal.
Ik wou graag thuis bevallen maar uiteindelijk ingeleid omdat ik overtijd liep. Vliezen doorgeprikt en er is toen ook weeënopwekkers ingestart. Ik kreeg toen zo ontiegelijk veel weeën dat ik het niet meer aan kon. Tussen elke wee nog geen 1 minuut. Dus heb ik gezegd dat ik een ruggenprik wou. Nooit van mezelf verwacht. Het prikken vond ik meevallen. En wat was het fijn!!! De hevige pijn zakte en ik kon tussen de weeën door praten. Ik wou altijd thuis bevallen maar mede door de ruggenprik overwegen wij bij een volgende toch naar het ziekenhuis te gaan. En ik denk dat wij trouwens redelijk snel naar huis hadden gemogen ware het niet dat mijn zoontje in het vruchtwater had gepoept.
Waarom was de anesthesist er niet? Ik ben even benieuwd omdat ik ook om een ruggenprik heb gevraagd (midden in de nacht)en die pas 4 uur later kreeg (toen de ochtenddienst begon)
Heb je ook nog gevraagd wat ze verkeerd gedaan hebben? Want een epiduraal verdoofd alleen maar en hoort niet te verlammen zoals de spinale
Ik wilde ook heel graag de bevalling zonder pijnstilling doen maar toen ik op 4 cm ontsluiting zat heb ik toch maar gezegd dat ik heel snel een ruggenprik wilde. Ik had heel pijnlijke weeën doordat ik was ingeleid. Ook kon ik heel moeilijk de weeën opvangen dus ik was erg blij met de ruggenprik. Alleen met 9cm ontsluiting werkte het aan de rechterkant niet meer. Ik heb toen zelfs nog wat meer gekregen maar dat hielp al niet meer. Een uur ofzo later mocht ik beginnen met persen en wat was dat een opluchting! Mijn vriend en schoonmoeder zijn de hele tijd aanwezig geweest en ik heb erg veel aan hun steun gehad. Zelf vond ik het erg fijn dat iemand mijn nek ondersteunde en hardop telde tot 10 tijdens het persen, ik had echt helemaal geen idee van tijd meer. En ik vertelde de hele tijd wat ik voelde enzo en of ik mocht persen of niet. Zo had ik zelf het idee dat alles goed in de gaten werd gehouden en er niks over het hoofd gezien werd. Werd ik heel rustig van
Ik ben van mijn eerste met een keizersnede bevallen en kreeg dus een spinaal. Verdovingsprik was venijnig, gelukkig is dat ongemak van zeer korte duur. Het zetten van de spinaal vond ik niet zo leuk. Ik kan niet zeggen dat het veel pijn deed, maar het enorme drukgevoel in je rug als het slangetje tussen je wervels geschoven wordt vond ik vreselijk. Echt een heel onaangenaam gevoel. Het ging niet in 1x goed, dat hielp natuurlijk ook niet. Maar....op het moment dat ik dacht dat ik het niet meer ging trekken, was het gelukt en voelde ik de verdoving door mijn onderlijf trekken. Al met al had het niet langer dan 7 minuten geduurd. Zoals iemand hier al zei: op de dag zelf denk je "noooooit meer" maar later kun je het wat beter relativeren. Mocht het nu weer een keizersnede worden, dan zal ik me niet bepaald op de ruggenprik verheugen, maar ik weet dat het snel voorbij zal zijn.
Ik vond het zalig! Ik moest ook op med indicatie in t ziekenhuis bevallen en toen ze me uiteindelijk aan de weeën opwekkend gingen leggen heb ik om een ruggespraak gevraagd. Super lief was t personeel en van het zetten van de prik heb ik niet meer gevoeld dan wat je voelt bij het schieten van een gaatje in je oor. Viel mij reuze mee. Ik hoefde ook geen katernen. Ze katheteriseren je wel dan maar op een andere (handmatige ) manier heel simpel zo gepiept. Bij mij duurde het heel lang ik had na 19 uur nog maar 6 cm (waarvan 6 uur aan de weeën opwekkers) toen ik ineens binnen een uur wel op 10 cm zat voelde ik dat door de ruggenprik heen(ik dacht dat hij was uitgewerkt) door de ruggenprik kon ik ondanks een bevalling van 20 uur goed persen omdat ik jog genoeg energie over had. Hij was er in 30 minuten. Wat ik ook erg fijn vond de weeën begonnen s avondspits en had dus een nacht niet geslapen. Toen ik de ruggenprik kreeg kon ik wel heerlijk nog effe tukken. Ik zou t een volgende keer zo weer doen als ik in t ziekenhuis beval. Het eindige wat ik irritant vond is het stil moeten liggen ivm ctg en de jeuk die je in het begin krijgt hahah je voelt het echt verdoven en die jeuk is irritant. Het kan ook zijn dat je een beetje benauwd word in het begin maar dat is echt 5 minuten en hoeft hele,aal niet zo te zijn.
Bij de eerste wilde ik zo natuurlijk mogelijk bevallen. Toen na 14 uur weeën heb ik er om gevraagd omdat de pethidine die ik net had gekregen niet werkte. Na zo´n 18 uur gezet omdat de gyn erachter kwam na eens een keer kijken dat ik geen ontsluiting had (ja, ik had medische indicatie). Vanwege de heftige weeën hebben ze hem meerdere keren moeten proberen te zetten. Uiteindelijk was ik halfverdoofd, de andere kant deed zo´n pijn dat ik daar ook de weeën niet meer voelde. Nog een dag later had ik last van mijn been. Mijn eerste is met vacuum pomp gekomen, maar dat had meer mee te maken dat ik ziek was geworden door een infectie met te lang gebroken vliezen en er haast moest worden gemaakt. Bij de tweede hebben ze zes dagen gedaan over het inleiden. Daarna vertelde ze me dat de bevalling ook nog eens zo´n twee dagen kon duren omdat ik nog steeds niet genoeg ontsluiting had. Tot teleurstelling van de gyn besloot ik na een uur al tot een ruggenprik. Zelf zag ik de volgende horror bevalling al voor me. Bovendien had ik opgezocht dat ze de ruggenprik beter kunnen zetten als je stil kan zitten en als er geen haast bij is de dosis beter kunnen regelen. De anesthesist was blij met mijn besluit (hij zei dat de meeste zwangeren er te laat mee kwamen en het dan veel moeilijker te zetten was) en ik heb precies kunnen aangeven hoe ik de ruggenprik wilde. Licht verdoofd zodat ik de weeën nog zou kunnen voelen. Er zat zo´n acht minuten tussen de weeën in. Dat zorgde dat in alle rust de prik gezet kon worden. Daarna voelde ik nog de weeën maar niet heel pijnlijk meer. Na anderhalf uur voelde ik ineens zeer pijnlijke weeën en begon mijn zoontje zijn hartslag te dalen. Dat bleek uiteindelijk niet door de ruggenprik te komen maar door het feit dat ik persweeën had en wonderlijk genoeg ruim 9 cm ontsluiting ( een anderhalf uur daarvoor was het nog 4cm). Binnen een kwartier persen was mijn zoontje er. Zonder pomp, tang, knip en maar één kleine hechting voor inscheuren. Mocht ik voor een derde gaan, dan zal ik weer bij tijds een ruggenprik nemen. Mij is dat erg bevallen.