Het ligt eraan wat degene heeft gedaan en wat voor band ik met diegene heb. Goede vrienden zou ik meer kansen geven dan vage kennissen. Maar tot nu toe heeft zich er nog nooit zoiets voorgedaan bij mij.
Zolang iemand oprecht spijt heeft, oneindig vaak (maar ga op gegeven moment wel proberen situaties te voorkomen die voor herhaling zorgen...)
Het hangt van het wie wat waar af. Met sommige dingen zou ik iemand niet eens meer een 2e kans geven. Familie is wat lastiger want die kan je weer ergens anders tegen komen, bij familie zou ik dan eerder tot extreem oppervlakkig contact komen, niet voor hun maar voor de rest. T Tenzij iemand mijn dochter iets aandoet. Dan is het over en uit. (Lees die met rennen voor zijn leven)
Het ligt eraan wat diegene gedaan heeft. Vrienden zijn voor mij erg belangrijk en ik verbreek pas echt het contact als iemand mij zo enorm kwetst en daar niet zijn of haar excuses voor aanbiedt. Als iemand mij meerdere malen pijn doet, en niet wilt inzien dat hij of zij mij kwetst en niet naar mij luisterd dan zeg ik "daar is het gat van de deur". Een vriendin van mij heeft van mij 3 kansen gehad, waarom 3? Omdat ze (dacht ik) mijn beste vriendin was, en ik wou alles geprobeerd hebben zodat ik tegen mezelf kan zeggen, ik heb er alles aan gedaan. Ik heb ook moeite om een vriendschap te verbreken gelukkig is mijn vriend zeg maar mijn spiegel die antwoord geeft en dingen relativeerd waardoor ik voor mezelf een goeie en soms een snellere keuze daarin maken.
Ligt eraan wie het is, maar ik geef mensen vaak nog een kans. Op mijn vader na. Hoeveel kansen die man heeft gehad van me. Denk wel een stuk of 10. Begonnen in mijn pubertijd en later met mijn dochter. Hij was er nooit voor ons en had nooit geld (mijn ouders zijn gescheiden). Ik gaf hem de kans om het met z'n kleindochter anders te doen en er voor haar wel te zijn en niet weer dezelfde fouten te maken. Maar weer kwam hij niet. Toch bleef ik hem vragen of hij z'n kleindochter wilde bezoeken. Na alle valse beloftes en wederom wegblijven was ik het zat en heb ik gezegd dat hij weg kon blijven. De meeste grootouders gaan maar al te graag naar hun kleinkind. Hij niet. En ze is nog wel z'n eerste en enigste kleinkind Mijn dochter kent hem niet. Ze was net anderhalf toen ze hem voor het laatst zag. En zo'n lakse opa verdient ze niet. Wat jouw situatie betreft TS, 5 jaar pijn en verdriet vind ik al teveel.
als ze wat gedaan hebben wat betreft ons kind zoals vanalles beloven en niet nakomen verjaardag niet afbellen maar wel vragen of wij daar heen komen of negeren ja daag dat is dan over maar verder is het 1 kans en dan is het klaar
heb vroeger altijd kans op kans op kans gegeven dit doe ik dus echt nooit meer en geef ze 1 a 2 kansen en dan is het ook echt klaar is het ook genoeg geweest blijf niet meer aan de gang in het verleden te vaak ingetrapt
Hangt af van wat er speelt/speelde maar over het algemeen als iemand bij iets flikt wat mij echt pijn doet dan kan die persoon na een goed gesprek nog 1 kans krijgen en mocht die persoon het weer flikken dat is gewoon echt klaar. Zo heeft een ''beste vriendin'' een valse AMK melding gedaan toen ik net zwanger was. Ze zijn hier geweest maar waren zo weer weg want er was niks om zorgen over te maken zeiden ze,en dat is ook zo. Maar was wel zwaar over de rooie toen die ''beste vriendin'' dat gedaan had. Nu blijkt zij vol frustratie te zitten omdat zij zwanger wilt worden maar het lukt niet en echt 2 dagen nadat ik haar vertelde dat ik zwanger was was die AMK melding gedaan. Ik heb heel lang en veel met haar gepraat en ze gaf toe behoorlijk fout te zijn geweest. Probeerde haar vertrouwen te winnen maar een paar weken later begon ze opeens weer heel raar te doen en opeens hadden we de wijkagent aan de deur. Ik zou haar bedreigd hebben Had helemaal niks gedaan! Nu kom ik haar geregeld nog tegen want we wonen in de zelfde woonplaats en als ze mij ziet kijkt ze heel smerig naar mijn dikke buik en pas geleden wou ze dr mond opeens open trekken en zag aan haar gezicht dat het niet bepaald vriendelijk zou gaan worden. Maar uiteindelijk heeft ze toch niks gezegd maar bleef maar kijken tot ik uit haar beeld verdween. Met dat soort mensen ga ik geen eens nog een gesprek meer aan en dat komt ook echt nooit meer goed. Zie haar er zelfs voor aan dat wanneer de baby geboren is ze weer een streek zal gaan flikken om mij en mijn gezin op de ziel te trappen. Dus ik heb na deze ervaring geleerd dat mensen na een gebeuren 1x nog een kans kunnen krijgen en verzieken ze die weer,dan is het klaar. Al doen ze nog zoveel moeite,het vertrouwen is dan gewoon weg en zal die persoon ook nooit meer vertrouwen.
Ligt eraan hoe close ze zijn en wat ze exact hebben gedaan. Maar probleempje is wel dat ik echt wel niks vergeet.
Geen dank hoor! Ik heb een hele wijze vriend Ik hoop dat de zin je op bepaalde momenten wat houvast kan geven!
Ook ik geef mensen wel nieuwe kansen...ik ben zelfs bij m'n inmiddels ex te lang gebleven...keer op keer kreeg hij een kans! Ook vriendinnen en vrienden, maar ik ondervond zelf schade. Had ik zoveel energie gestoken in mensen, kreeg ik ineens te horen dat ik nooit tijd had voor hen...en pats boem was de vriendschap over! Dus het loste zichzelf wel op uiteindelijk. Of he een nieuwe kans geeft aan mensen is uiteindelijk je eigen gevoel. Wat zegt je gevoel? Zie jij de vriendschap over tien jaar nog levend of niet? Wat wil je van deze vriendschap? Cru gezegd: wat levert het je op? Sterkte met jullie beslissing!
Geen een kans. Heel hard in geworden. " treur niet over de mensen uit je verleden, er is een reden dat ze je toekomst niet hebben gehaald"
Maximaal 1 kans, maar die geldt voor familie. De rest krijgt geen extra kans daar ben ik vroeger te vaak mee op mijn bek gegaan. (lees vern**kt)
Ligt eraan wat ze flikken en of ze hun oprechte excuses aanbieden. Ik zal dan ook niet meer degene zijn die zegt "laten we het nu maar eens uitpraten" als het mijn schuld niet is. Dan kunnen ze gewoon in de stront zakken.