Als hun de gezondheid (ook geestelijk) van de kinderen moeten screenen, gaat hun dat wel degelijk wat aan. Als je een slecht huwelijk zou hebben, zouden de kinderen daar toch onder lijden? Lijkt me niet meer dan logisch.
Ik ben nergens 'bang' voor, maar het gaat ze gewoon niets aan, mijn prive-leven. Ik heb er niet om gevraagd. Ik sta ook in het bel-me-niet register en heb een nee-nee sticker op de deur. Als ik dan toch word gebeld vraag ik hoe ze aan mn nummer komen. Misschien een stom vergelijk, maar als ik benaderd wil worden onderneem ik zelf wel actie. Ook als het problemen met mijn kinderen betreft. Als ik ziek ben moet ik ook op eigen initiatief naar de huisarts. Ze belt mij nooit om te vragen of ik ook iets mankeer. Vreemden hebben zulke vragen gewoon niet te stellen. Enne, je kunt ook op een andere manier het programma promoten. Op een wat neutralere manier. Meldt dat het er is, omschrijf de doelgroep. Heb je vragen, ben je geinteresseert meld je dan. Trouwens, bij mij werd helemaal niet verteld dat de vragenlijst verbonden was aan stevig ouderschap. Daar kwam ik later toevallig (via een vriendin achter). Dan slaat zo'n vragenlijk helemaal kant nog wal. En Shahrazed, het consultatiebureau 'moet' helemaal niets. Enkel dat wat de ouders toelaten. Meten, wegen, vaccineren prima. Maar daar is voor ons de grens. consultatiebureau is vrijwillig, dus daarom voelen wij ons ook vrij om verder geen inmenging te willen.
Het probleem met alleen maar informatie geven en bij de ouders zelf laten of ze hulp vragen, is dat juist de mensen waar het om gaat vaak niet bereikt worden. Als je een verleden hebt waarbij verwaarlozing, mishandeling of misbruik een rol spelen, snap ik dat je dat niet zomaar aan iedereen wilt vertellen. Maar goed: het is ook niet de bakker die het vraagt hè. Ze kunnen op zo'n vragenlijst ook wel vragen wat je lievelingskleur is, maar dat is voor het consultatiebureau niet relevant. Problemen in je eigen gezinssituatie kunnen wel relevant zijn, omdat dit een groter risico geeft op problemen in de opvoeding. Het is niet om iemand te jennen of een stempel op te duwen, maar om gericht hulp te geven voor er problemen ontstaan. Ook als je trauma's uit je jeugd goed verwerkt hebt, komt er bij veel mensen toch weer het een en ander boven als ze zelf kinderen krijgen. Dat is logisch. Het lijkt me alleen maar fijn dat je dan bij iemand terecht kunt waar je je zorgen kunt uitspreken en tips kunt vragen. Zeker in situaties waar het sociale vangnet er niet of nauwelijks is. (Ik kan me tenminste voorstellen dat als je een prolematische relatie hebt met je ouders, dat je dan niet naar hun gaat voor advies. En dat die ouders zelf ook niet staat zijn om problemen bij hun kinderen te signaleren.) Aan de ene kant denk ik: als je het niet wil, moet je het gewoon niet doen. Aan de andere kant ben ik al best vaak geconfronteerd met de gevolgen van mensen die de opvoeding niet goed aan kunnen en veel te laat om hulp vragen. En dat zijn echt geen slechte of nare mensen ofzo. Maar wel mensen die beter al eerder een steuntje in de rug hadden kunnen krijgen. Overigens kunnen mensen die geen vragenlijst krijgen of die als laag risico uit de bus komen, natuurlijk ook problemen krijgen. Je kunt denk ik net alles ondervangen. En ik denk dat ze bij die mensen ook een beetje rekenen op de mensen er omheen om signalen op te vangen en hulp te bieden.
Als je niks te verbergen hebt, waarom dan in godsnaam zo moeilijk doen! Vul gewoon die lijst in! Als straks blijkt dat het consultatiebureau een geval van kindermishandeling of iets dergelijks heeft gemist dan staat iedereen weer op zijn kop, met alle vooroordelen. Hoe erg is het om even wat vragen over je huwelijk en verleden te antwoorden, simpelweg omdat het consultatiebureau zo screent wie risicogevallen zijn en wie dus extra hulp nodig hebben. Bijvoorbeeld inderdaad alleenstaande moeders. Moet er bijvoorbeeld met onze huilbaby (de eerste 2 mnd) niet aan hebben gedacht om er alleen voor te staan en het is dan zeeer belangrijk dat het consultatiebureau hiervan weet en bijvoorbeeld extra hulp aanbied....
Hier vroegen ze t op t consultatiebureau aan ons. Ze gaf aan dat ze t iedereen vragen en dat als je wil je er voor in aanmerking kan komen maar dat is alleen als je het zelf wil als je en probleemjeugd had gehad en meer van dat soort voorbeelden.
helemaal mee eens!! Wat een gezeur om de stijl van vragen en de vragen an sich, hier is die ook standaard en ik vul dat gewoon in. Had toch niets bijzonders in te vullen. Dat geneuzel altijd over dat niemand iets van je mag weten.....als je niks te verbergen hebt kun je hem gewoon invullen lijkt mij. Als consultatiebureau medewerker zou ik als eerste langsgaan bij degenen die hem niet invullen.
Hier een zeer positieve ervaring met stevig ouderschap. Wij zijn dus zo'n risicogezin. (Oa door mijn misbruikverleden) De so-vrouw komt nu om de 2 maanden langs. In het begin elke maand. Wij hebben juist aangekaart dat we SO wilde hebben omdat we met een paar dingen erg onzeker waren tijdens m'n zwangerschap. Nu achteraf gezien staan we erg sterk in onze schoenen en is SO niet erg nodig. Maar toch... Het is echt fijn om zo nu en dan is je hart te kunnen luchten over lastige dingen in opvoeding. Of gewoon even wat tips vragen. Over van alles en nog wat. En ze ziet onze zoon opgroeien en ons ook in het ouderschap. Het is fijn om feedback te krijgen van iemand die er verstand van heeft. Wij hebben het geluk dat het ook echt goed klikt met haar. Dus hier niets negatiefs. Je word echt niet gelijk gezien als een probleem gezin. Wij hebben er dus zeker geen spijt van!
Fijn dat je een positieve ervaring hebt en die deelt. Ik heb toch vaak nog het idee dat er een taboe rust op ondersteuning bij de opvoeding,
Dat idee heb ik vaak ook. En dat is jammer... Het is toch geen schande om om hulp te vragen..? Je hoeft je niet te schamen als je wat extra hulp kunt gebruiken. Vind het juist sterk als je dat durft toe te geven. Maar dat is mijn mening. ;->
Wij hebben hem ook ingevuld en daaruit kwam geen 'risico gezin'. Maar door mijn depressie verleden hebben ze vanuit de psycholoog het wel in start gezet. Vooral omdat de communicatie tussen mijn partner en mij slecht is. En we totaal onverwachts en ongepland zwanger waren. Die dame is nu al lange tijd niet meer langs geweest. En ik moet zeggen ze heeft ons echt geholpen. Soms mail ik nog met haar maar het helpt echt!
Wij hebben hem ook gehad. Ik heb dat zelf niet al negatief ervaren. Eerder als een soort formaliteitje.
dan had ik je toch lekker buiten latenstaan Hier stonden ze ook onaangekondigd aan de deur. Met een smoesje dat ze "toevallig" in de buurt waren. Heb ze toen binnen gelaten. Later hoorde ik van een alleenstaande plaats genoot dat ze bij haar precies hetzelfde hadden gedaan en gezegd. Later bij een alleenstaande vriendin van haar ook. Onverwachts langskomen. En waaom? Kijken of het een puinhoop is of zo Sorry maar daar ben ik niet van gediend... Heel fijn Dat je niks bijzonders in te vullen had.... Ik heb wel een "verleden" die overigings ver achter me ligt. Afgesloten en geen last van.en nee, daar hebben ze dus niks mee te maken. Maar daar kan jij niet over ordelen, jij hebt immers niks bijzonders te melden op de vragenlijst. Ik vraag me af als jij door je vent geslagen word, je kind slaat of erge problemen gehad heb, je die lijst nog (naar waarheid) in zal vullen... of je dan nog dezelfde mening hebt. Ik denk het niet... Maar als ik die lijst nasr waarheid in moet gaan vullen dan zal ik dus bij voorbaat al een risico geval zijn... En daar pas ik voor. Ik zorg nu al 2 jaar zonder problemen voor mn kind en zit dus niett wachten op bemoeienissen en goed bedoelde adviezen. Ik ben prima in staat om hulp te vragen als er iets niet goed gaat. En als je terug leest dan schrijf ik ook dat ze er hier al een probleem van maakte dat ik weinig tot geen contact met de buren had. Als dit al zo'n issue is dan wil ik niet weten wat ze dan allemaal met de rest van de vragen doen.. Hier krijgt dus niet standaard iedereen een brief, alleen de risico gevallen. Geloof me, al iedereen je al bekritiseerd omdat je het alleen doet dan zit je er echt niet op te wachten dat je ook nog eens als een soort risico geval gezien word. Hier dus net de brief weg gegooid. Ik doe er niet aan mee.
Het gaat hier niet over hulp vragen.... Het gaat erom dat die vragenlijst je ongevraagd min of meer door je strot geduwd word.... Het "dwingende" van het consultatiebureau voor iets wat vrijwillig is. Tenminste, hier wel. Denk dat de meeste hier echt wel in staat zijn om hulp te zoeken of te vragen. Ik iig wel. En ik zou me daar ook niet voor schamen. Ik heb alleen geen hulp nodig en zit daarom ook niet op de adviezen van het consultatiebureau te wachten... Me moeten gaan verdedigen voor "problemen" die er niet zijn..
Hmm..die vragenlijst nooit gezien hoor.. Alleen vragen over hoe de zwangerschap is verlopen, hoe de bevalling is gegaan en hoe ik me voelde tov die 2...
Er is een reden voor dat protocol, en die is er niet voor niks. De meeste risicogezinnen die wel problemen hebben vinden ook meestal van zichZelf dat ze het prima doen. En daar worden kinderen de dupe van. Ik vind het een goede zaak dat er onverwachte bezoeken zijn, ze kunnen niet van te voren ruiken waar problemen zullen komen. En als ze bij 1 van de 100 bezoeken juiste hulp kunnen bieden is dat al succes. Ik snap al die weerstand niet. Zelfs mijn nieuwe tandarts heeft tijdens het intakegesprek gevraagd of ik ooit drugs heb gebruikt. Je antwoordt ' nee' en gaat over naar de volgende vraag. Het roept juist vragen o. Als iemand vijandig gaat roepen ' gaat jou niks aan!'