Wie ook een verschrikkelijke jaloerse schoonzus?

Oh op die manier

Nou, nu je het zo stelt: daar zou ik ook problemen mee hebben.
Je hebt groot gelijk dat je dat liever niet wilt!

 

bedoelde het niet boos ofzo na jou toe hihi

 

Zo vatte ik het ook niet op, hoor! Ik vroeg me slechts af waarom je er zo over denkt. Gewoon nieuwsgierig wat je bezwaar is.

 

oke!

 

Nee geen jaloerse.
Wel een beetje nah ja afstandelijk.
Mijn schoonzus is ook zwanger en is zo'n twee weken verder.
Gisteren geprobeerd te vragen hoe het ging en of alles goed was maar ze hield de boot af en kreeg er amper wat uit.
Heb haar wel nog gebeld toen we het net wisten van ze en toen kon ze wel vanalles vertellen dus het is een beetje raar.
Mijn broer is hetzelfde, van hem heb ik niks gehoord tijdens de eerste zwangerschap en bij deze tweede leek het hem verstandiger om eens te gaan bedenken of wij de tweede wel moesten houden.
Mjah......en nog geen maandje later kwam hij met het nieuws dat hij papa wordt.....wat dan gedaan?
Ik heb hem maar gefeliciteerd en ik was ook oprecht enthousiast en blij voor ze.
Hij vroeg me netjes om niks op fb te zetten, prima, zal me mond houden.
Krijg ik daarna te horen dat hij tegen mijn oudste broer had gezegd: Ja, ik had al tegen sasjuh GEROEPEN om niks op fb te zetten."

Euh, hoezo geroepen???
Je had het toch netjes gevraagd aan me?
Waar gaat dit nu weer over?
Volgens mijn oudste broer leek het wel alsof ik dus niet ermee te vertrouwen was..........ja hallo ik ben de lokale krant niet!
En dat weten jullie ook!
En het feit dat ze geen interesse in onze dochter en in deze beeb tonen maakt het wel erg makkelijk voor mij om mijn mond te houden.

 

Mijn schoonzus is ook vreselijk!
Ze bemoeit zich met alles en ze vind het altijd nodig om mij op dingen aan te spreken. Mijn schoonfamilie is turks, dus ja hun hebben andere gebruiken, maar zij hoeft mij niet aan te spreken over hoe ik leef. Paar voorbeelden:

Ik had pannekoeken gebakken, en wij waren even bij haar. Zegt ze tegen mij: eerlijk gezegd vind ik dat geen eten, vooral niet tijdens de ramadan, dat hoort niet je hoort meerdere gerechten en uitgebreider te koken(bepaald zij dat?!) dan kun je geen pannekoeken maken.
Pardon?! Mijn man wou dat zelf eten en ik had nog tomatensoep.

Ze vind het niet leuk dat ik zeg ik vind iets vies ipv ik vind iets niet lekker.

Ze voelde zich niet welkom want dat ze bij ons kwam ontbijten stond mijn man in de keuken ontbijt te maken en niet ik. Terwijl mijn man vind dat gewoon leuk.

Ik pas me te weinig aan, want de NL vrouw van die en die leeft helemaal zoals turken dat doen en ik niet. Dus ze heeft geen hoop en verwachtingen meer van mij want ik wil me toch niet aanpassen! Ten 1e ben ik NL en geen turk en ik leef hoe ik dat wil, en ik bepaal zelf met me man hoe wij leven. Niet zij!! En als ik op bezoek ga doe ik niks raars, en ik ben GEEN turkse dus leef ook niet zo!

Zo zijn er nog veel meer dingen maar is teveel om op te noemen. Ik ben helemaal klaar met haar! Heb 3 weken geleden ook flinke ruzie gehad en voor mij is het voorbij! Wie denkt ze wel niet dat ze is, dat ze mij zogenaamd moet aanspreken als ik dingen anders doe dan haar! Ik bepaal hoe ik leef en wat ik doe, niet zij!

 

Ik ben ook gezegend met een geweldige schoonmoeder en schoonzus (NOT!!)
Heel lang is het gewoon prima gegaan,ik had een leuke schoonmoeder en leuke schoonzus.
Als we daar waren (wat niet echt heel vaak was omdat ze ver weg van ons wonen) was het altijd gezellig en leuk.
Maar toen raakte ik zwanger...
Toen kwamen opeens de vragen,kunnen jullie wel een gezin aan want jullie zijn best labiel
Pardon dacht ik,Labiel????
Dat was 1 ding maar toen ik voor mijn zwangerschap bij de gynaecoloog moest lopen omdat het een hele,hele zware zwangerschap was werd ik niet meer verdacht van labiel maar was ik in hun ogen ook ontzettend labiel.
En dat omdat ik bij een gynaecoloog liep?
Na de geboorte was schoonmoeder 2 dagen later op bezoek en vond het wel leuk maar wou zich niet te veel hechten aan de baby want ze zou het kindje toch niet vaak zien want ik haar gedachte ging al rond dat ik nooit met kinderen ver van huis zou gaan.
Ik zei: Waarom niet? Als ik eenmaal hersteld ben dan kan ik gewoon weg hoor,ik neem mee wat ik nodig heb voor de kleine en dan komt het gewoon goed.
Maar ze vond het maar raar dat ik zo na de bevalling niet naar buiten ging om zelf boodschappen te doen en dat soort dingen en de oudste niet zelf naar de peuterspeelzaal bracht...
Mijn vriend was vrij en hij nam die taken opzich zodat ik kon uitrusten maar ze vond dat hij moest uitrusten want ik had het hem immers zo moeilijk gemaakt in de zwangerschap...
Elke moeder pakt haar taken weer op na de bevalling,zo zei ze het.
Nou,sorry maar ik ken geen enkele pas bevallen vrouw die na haar bevalling meteen weer alles kan en doet...
En nu is het helemaal ellende...
Zwanger van de 3e.
Schoonmoeder sprak mij aan op facebook op de chat een paar weken terug.
Ze zei letterlijk dat ze door mij geen oma kan zijn voor de kinderen omdat ik haar steeds weiger.
Grootste onzin want heb altijd gezegd dat ze gewoon welkom is hier en wij ook daar gerust heen willen komen.
Maar dat was allemaal niet waar opeens.
Ze wil nu opeens niks meer weten over de zwangerschap en ook niet wanneer de baby geboren is,wil geen contact meer en komt ook niet op kraambezoek als de baby er straks is.
Ze wil zich wederom niet hechten aan een kindje die ze toch nooit zal zien,door mij...
Mijn vriend is laaiend op zijn moeder!
Want zijn zusje is zwanger en het typische is dat zij ontzettend labiel is (schoonmoeder overigens ook want heeft net als schoonzus erge psychische problemen)
Schoonzus heeft meerdere zelfmoordpogingen gedaan,opname's gehad en nu is ze dus zwanger...
Ik hou echt mijn hart vast voor het kindje van schoonzus.
Maar de zwangerschap van schoonzus is natuurlijk helemaal het einde,super geweldig en het mooiste wat schoonmoeder is overkomen.
Onze kindjes zijn gewoon maar bijzaak geworden nu.
Sterker nog,ze wil er niks meer van weten opeens.
Ik heb ook gezegd: Prima,als jij besluit niet te komen als de baby geboren is dan hoef je voor mij ook nooit meer te komen.
Nu geen moeite doen en wel wanneer het jou uit komt?
Dan noem ik je geen oma meer.
Dat mocht ik natuurlijk niet zeggen van haar want het zijn wel haar kleinkinderen.
Maar ja,biologisch gezien is ze oma ja,maar ze doet er niks mee want tja,ik weiger haar volgens haar.
Ik heb ook tegen mijn vriend gezegd dat ik het nu na jaren gewoon kotsbeu ben en ik er echt klaar mee ben.
Ik heb gewoon geen zin in onruststokers en als ze opeens de kinderen over een poos wil zien dan heeft ze het nu echt voor zichzelf gewoon verknalt.
Ik doe niks goed en dan ook echt niks,mijn vriend is gehersenspoeld door mij volgens schoonmoeder en schoonzus.
Laten we godzijdank een hele goede relatie hebben en gelukkig zijn met elkaar en de kinderen.
Het is echt dood vermoeiend en ik heb er heel veel stress om gehad maar heb het nu los gelaten.
Ze zijn niet goed bij hun hoofd en dat is erg vervelend voor hun maar wij,als gezin,hoeven daar niet het dupe van te worden.
Heb zoveel kansen gegeven en eens is het gewoon klaar.
Hebben schoonmoeder ook al weken niet meer gesproken en ik vind het heerlijk rustig zo.
We laten wel weten wanneer de baby geboren is,mijn vriend belt haar dan gewoon op.
We willen er boven staan en straks niet het verwijd krijgen dat we niks laten weten wanneer ze geboren is.
Dus we laten het gewoon weten als de baby geboren is en verder niks.
We houden de eer aan ons zelf,aan ons ligt het niet.
Maar er zal wel een hoop onrust komen van die kant als de baby geboren is maar ik sluit me er volkomen vanaf.
En mijn vriend ook want ook hij trekt de manier van doen voor schoonmoeder en schoonzus (zijn moeder en zusje dus) niet meer.

 

ik had bij mijn eerste zwangerschap ook geen fijne schoonzus. gelukkig is ze nu.niet meer met mn zwager samen.
Maar na mijn bevalling moest mijn zoon in het ziekenhuis blijven . toen belde zwager dat hij en.schoonzus onderweg waren naar het ziekenhuis. Ik heb toen gewoon gezegd dat zij niet welkom was. Daar heb ik echt sch**t aan hoor. Gewoon zelf bepalen wie je naast je kraambed wil hebben, dat moet gewoon kunnen vind ik.
Succes allemaal met de schoon vrouwen

 

Ik heb ook geen goed contact met mijn schoonouders. Schoonzussen gaat redelijk goed. Ze wonen nog thuis wegens bepaalde (psychische omstandigheden).
Mijn schoonvader is geestelijk ziek en dat geeft wel veel stress als hij komt (mogen van mij enkel maar komen met de verjaardagsfeestjes van ons kindjes). Mijn schoonmoeder is een heel zenuwachtige mevrouw die haar wil gewoon doordrijft zonder met je rekening te houden. Omdat ik me niets laat opdringen hebben we vaak ruzie..... Ze vindt dat ik van een andere klasse kom omdat mijn ouders gescheiden zijn en ik enkel maar Hogeschool heb gedaan en haar zoon is dokter (in haar ogen dikke schande dus) Ze is wel lief voor ons kindjes maar erop letten of langskomen kan ik gewoon niet. Een normale relatie opbouwen met haar is onmogelijk........ En ik heb er gewoon genoeg van op dit moment. Ik zie het niet zitten dat zij op kraambezoek zullen komen in het ziekenhuis en mijn dochtertje geef ik niet af aan hen.

 

Hier 2 schoonzussen die het niets interesseert, van mijn vriends kant een schoonzus die sinds vrijdag op vakantie zijn gegaan, ook niet van plan zijn om terug te komen als onze uk geboren is ( zitten gewoon in Nederland ) maar toen er iemand van hun kerk jarig was kwamen ze daar wel voor terug! Vriend heeft 1 broer!
Schoonzus aan mijn kant, ik heb ook 1 broer, heeft nog nooit iets laten horen. Wij zijn degene die daar iedere keer naar toe gaan maar hier komt ze nooit en belt ook nooit. Mijn broer is 3 x geweest in al die tijd, ze wonen hier 15 minuten met de auto vandaan.
Beide hebben al kinderen, ik snap niet dat er geen interesse is want kinderen krijgen was voor ons niet vanzelf sprekend, sterker nog, ik kon eigenlijk helemaal niet zwanger worden en eindelijk op mijn 37ste de grootste verrassing die ik maar kon krijgen
Oja, schoonzus van vriends kant zag donderdag wat we allemaal voor onze uk alvast hadden gekocht, ja zegt ze....nou dan hoef ik die cadeautjes die ik heb gekocht niet eens te geven want jullie hebben alles al. Waarop vriend zegt: ja dan had je eens wat vaker langs moeten komen, had je kunnen zien wat we allemaal hebben gekocht ( ze is 2 x geweest en woont hier 3 minuten vandaan LOPEND! )
Leuke familie hé

 

Hier is het niet de schoonfam maar m'n eigen fam.. Kijk er echt tegenop. In het begin van de zwangerschap is er heel veel gebeurd, met als klap op de vuurpijl m'n oudere broer die heeft gezegd "val dood jullie alle3" dus partner, ik inclusief het ongeboren kindje. Te zot voor woorden, maar hij wordt dus in bescherming genomen door de andere familieleden, terwijl er voor mij geen goed woordje over is.

Heb van hemzelf niks meer vernomen sindsdien, en m'n moeder ook amper. Ik had vaak last van flauwvallen (in het openbaar ook, terwijl ik dan in m'n eentje was) en verder nog andere, niet-fijne kwalen. Dat kreeg m'n moeder dan wel eens door via m'n zus, maar het kon haar blijkbaar niet heel veel schelen, of in ieder geval niet genoeg om even een berichtje te sturen of via m'n zus iets te laten horen of iets dergelijks. Ook op smsjes over de controles reageerde ze niet. Nu heb ik haar uitgenodigd voor de 30-weken echo, dat werd dus een telefonisch verwijten van 2 uur lang. Ik heb haar nu dit weekend gesmst of ze nog mee wilde komende donderdag, maar nog niks gehoord. Lekkere situatie voor een kleintje om in terecht te komen.. m'n broer wijs ik gewoon de deur mocht hij langs willen komen na de bevalling, eerst mag er wel een heel goed excuus komen van zijn kant. Maar m'n moeder..? Heb er echt enorm veel verdriet en last van, want het is en blijft m'n moeder, ik snap niet hoe ze zo kan denken, doen en zijn (helemaal omdat ze tegen haar andere kinderen heel anders is, en die veel minder voor haar hebben gedaan wat betreft financieel, zaken regelen en orde krijgen, emotionele steun etc.). Ietwat andere situatie dus, maar ook allesbehalve fijn..

 

Jeetje zeg, wat een verhalen.

Vind dat sommigen van jullie t wel heel ver laten komen (niet gemeen bedoeld). Maar ik had ze allang de deur uitgeschopt, en al helemaaaaaaal niet naast mn kraambed gehad. Dan konden ze binnenkomen, en direct doorlopen naar de achterdeur al moest ik ze aan de haren meeslepen.

Geen dingen doen waar je spijt van krijgt, en al helemaal niet mensen (zowieso in je kraamtijd) bij je laten komen of je kindje in handen geven. Krijg je zo spijt van.. ik heb zelf niet zo'n schoonfamilie gelukkig, maar ik kan me heeeeel goed voorstellen dat als dat wel zo was ik er gigantisch spijt van kreeg.

 

Pff, wat een verhalen zeg. Daar krijg je toch de gruwels van...

Hier ook schoonfamilie waar ik een boek over kan schrijven ondertussen. Wil er niet teveel over uitwijken (je weet maar nooit ) maar het komt erop neer dat de families van mij en van vriend niet bepaald door één deur kunnen. Dat gelazer begon toen er een babyshower voor me geregeld werd (werd geregeld door mijn beste vriendin en die arme meid heeft ook bucketloads of shit over zich heen gehad toen) en gisteren is er serieus iets geknapt bij mij.
Ik was er zo ontzettend klaar mee! Heb duidelijk gemaakt bij schoonfamilie dat ik het zat was dat ruzies over onze rug worden uitgevochten (we hebben ons bewust zo min mogelijk bemoeid met al dat gedonder) en dat het al helemaal niet leuk was voor onze kleine.

Daarbij irriteerde ik me al een tijdje mateloos aan opmerkingen van sm, waarvan ik niet weet of die als geintje bedoeld moeten zijn of niet, maar ik vind ze sowieso niet grappig. Enkele voorbeeldjes:
* als ik uit de auto stap voor visite bij schoonfamilie, het eerste wat ik naar mijn kop geslingerd krijg: "Ha chagrijn!" Euh... huh?
Gelijk aangegeven dat ik dit niet leuk/ nodig vond (op een in mijn ogen normale manier). Nou, toen was het huis al gelijk te klein, vloog ze stampvoetend naar boven en sloeg keihard met de deuren.
* Bij een discussie over taalgebruik (in de trend van accenten e.d.) wordt me gezegd dat ik dat niet op mijn dochter mag overbrengen. Als ik (uit irritatie en principe) zeg dat ik dat nog altijd zelf uitmaak, krijg ik als antwoord: "Dat maak jij helemaal niet uit. Jij hebt niks te zeggen!"
* Oh, en het is ook "haar" kleinkind. Niet ONS kind, niet HUN kleinkind, maar alleen haar kleinkind. Kleine zat van de week bij mijn moeder op schoot, en sm vliegt erop af: "Aah, daar is MIJN kleinkind" (met de klemtoon op MIJN).

Goed, gisteren dus onze irritaties hierover uitgesproken, maar typisch dat sm dan gelijk in de slachtofferrol kruipt, situaties erbij haalt die uit de prehistorie komen en niet relevant zijn,de schuld ligt uiteraard bij de rest van de wereld en niet bij haar en ze "mocht" niet blij zijn met haar nieuwbakken kleindochter.

's Avonds krijgt vriend appjes van zijn zus: hoe wij het in ons hoofd haalden om zo tegen moeders te doen, dat alle schuld bij MIJ ligt en dat ik onze dochter bij de schoonfamilie vandaan houd.
Vriend natuurlijk ook compleet over de rooie.

Dat laatste is trouwens gebaseerd op het volgende: afgelopen weekend en het weekend ervoor 2 verjaardagen gehad. Kleine was toen 12 dagen oud en nog net geen 3 weken oud. Ik vind het niet prettig om de kleine als een schoothond door te geven, en al helemaal niet op een verjaardag. Kind is al gevoelig voor prikkels. Ik wil dat simpelweg niet hebben (sja, dan maar een tr*t, I don't give a flying shit ) Schijnbaar waren er een aantal gepikeerd over.
Sja, jammer-de-bammer dan. Als je wilt komen kroelen en knuffelen, dan kom je een keer apart, mag je van mij dat kind platknuffelen (bij wijze van spreken).

Aah, lekker zeg, effe zeiken!

 

Hier zijn alle contacten met schoonfam verbroken, althans voor nu, en sinds een half jaar.

Sm maakt verschil in onze kids. De oudste is geadopteerd en is niet echt volgens haar. En de jongste trok ze zo voor, kan hele voorbeelden noemen...grrr maar dan gaat mijn bloed weer koken.

Zij weet niet dat de jongste via een D is ontstaan....zou ik dat graag willen zeggen!!

Maar goed mijn man heeft de deur naar hen toe dichtgesmeten en wil (voorlopig) geen contact meer met ze.

ALs hij dat wil tzt, prima, maar mijn kids krijgt ze niet meer te zien. Ik heb me jaren laten vernederen door haar : 5 missed abortions waren allemaal mijn schuld, mijn schuld dat we icsi nodig hadden, we gingen adopteren als het maar geen zwarte is...ze maakte mij ook altijd belachelijk: haha je bh is een mandarijnennetje (ja ik heb kleine borsten), te dik, haar te lang, haar te kort...nooit goed.

Ik heb toen besloten dat ik hier de lijn trek. Mij heb je nog belachelijk mogen maken, maar das over. Aan mijn kinderen kom je niet.

Ze maakte ook mijn man belachelijk!! Jaaaaaaren heeft ze hem voor lui en sul uitgemaakt. Maar wij zijn er pas achter wat de oorzaak was dmv testen en haar dat verteld, ze schoof zo de brief weg! Terwijl vroeger school haar al gevraagd had hier wat mee te gaan doen..Ze erkende dus niet dat mijn een beperking heeft die zij als ouder zijnde niet heeft willen opmerken. Ze duwde de brief weg en zei niets. Mijn man was zo gekwetst dat dit de druppel was.

Zo zei ze telkens tegen mij en hem dat ze ons nooit haar zegen zou geven en dat ik haar zoon en kleinzooN heb afgepakt (halloooo ik heb 2 kids!!)

Dus daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag...

 

Ja! En meerdere schoonfamilie die ik verafschuw..

Schoonzus: negeert me sinds ik met haar grote broer ben, ze is een jaar ouder als ik, 6 jaar jonger dan manlief. Toen we gingen samen wonen keek ze me kwaad aan, nooit gefeliciteerd, nooit op visite geweest. Een jaar terug gingen we trouwen, half jaar daarvoor verloofd geraakt, vertellen, mevrouw janken nooit gefeliciteerd etcetc (toen woonden we 2 jaar samen, en met de bruiloft pas voor t eerst bij ons thuis geweest) met kerst verteld dat we ons eerste kindje verwachten, zij boos kijken, geen felicitatie en later staan janken bij moeders omdat ze heb zo erg vond. Nu inmiddels 39 weken en nooit geïnformeerd of iets dergelijks, het is een zware zwangerschap, ziektewet en verplicht rust sinds 22 weken, en meerdere keren opgenomen. Maar nooit gevraagd hoe of wat...

-oma van man: altijd commentaar leveren rotopmerkingen plaatsen etcetc