Ik ben geen fan van medisch ingrijpen. Ik hou niet van ziekenhuizen en heb tot nog toe geen positieve ervaringen met de gynaecologen en de mensen daar omheen. Dat zal ongetwijfeld niet mee helpen. Ik wil dan ook het liefst thuis bevallen en zo natuurlijk mogelijk. Maar goed, je weet niet wat je allemaal nog te wachten staat. Ik ben me dus in verschillende dingen aan het verdiepen, voor wanneer ik voor een keuze kom te staan. Ik wil dan graag al goede vragen aan de artsen kunnen stellen en zo tot goede keuzes/beslissingen komen. Zo ook de optie keizersnee. Ik heb zojuist ondermeer de informatie van de NVOG gelezen over keizersnedes: http://www.nvog.nl/Sites/Files/0000000098_01%20Keizersnede.pdf Als ik eerlijk ben doen ze dan precies alles met me waar ik tegen ben, of doodsbang voor ben. Kijk, medische noodzaak is medische noodzaak. Dat snap ik ook wel. Wat moet dat moet. Is een van ons in levensgevaar, dan is haast geboden. Logisch. Maar ik vraag me toch af of het misschien mogelijk is om hier en daar toch wat dingen aan te geven en bij te sturen. Is er nog enige flexibiliteit mogelijk? Gaat alles echt altijd precies zo? Wat zijn jullie ervaringen met keizersnedes? Was er nog ruimte voor eigen wensen en zo ja, wat dan?
Onze kleine lag met 36 weken in onvolkomen stuit en 2 dagen later is ze alsnog gedraaid. Onze oudste lag ook altijd in onvolkomen stuit en is rond 34 weken goed gedraaid. Een van de tweeling lag altijd in onvolkomen stuit en is ergens tussen de 36 en 37 weken gedraaid. Ik zou me er nog niet druk om maken, grote kans dat jullie kleine binnen nu en 5-6 weken alsnog gaat draaien. En mocht dat niet gebeuren dan kun je altijd nog gaan nadenken over de opties, want die opties zijn afhankelijk van verschillende factoren. Hoe groot is de kleine, waar zit je placenta, al eerder vaginaal bevallen. Een draaipoging is misschien ook nog een optie, dat wordt vaak tussen 36-37 weken gedaan. De tweede van de tweeling is trouwens alsnog met een keizersnede geboren (hij ging dwars liggen toen de eerste eruit was) en dat is gewoon met een ruggeprik gedaan en ik heb alles meegekregen. Toen hij eruit was, hebben ze hem eerst aan mij laten zien en toen de kinderarts hem had nagekeken, hebben ze hem even bij mij gelegd toen ze aan het hechten waren. Manlief is er ook de hele tijd bij geweest. Van de catheter inbrengen heb ik niks gemerkt, dat deden ze toen de ruggeprik al werkte.
Dank je wel voor je reactie. Ik weet dat de kleine nog kan draaien en ik ga er ook vanuit dat dat nog gebeurt. Maar mocht ik toch voor een keizersnee komen te staan dan wil ik graag weten wat mijn opties zijn en al enigszins wat weten voor ik misschien wel snel een keuze moet maken. Vandaar mijn vraag in hoeverre je zelf ook wat invloed kan uitoefenen op de situatie. Kunnen ze ook bij een keizersnee nog wat flexibeler zijn? Wat zijn dan de mogelijkheden?
ik herken je verhaal helaas is ons kindje nog steeds niet gedraaid vorige week dinsdag draaipoging gehad wat niet is gelukt. Wel merk ik dat de kleine nog wel actief is, vanmiddag gaan we op gesprek om keizersnede te bespreken. Ik hoop echt dat ons kleintje nog gaat draaien zodat ik vaginaal kan bevallen, heb stuitbevalling ook overwogen maar zie dat toch niet zo zitten. mijn angst is dat als de baby eruit is dat ik dan alleen blijf heb van vele gehoord dat je de baby even ziet en dat ze hem daarna gelijk meenemen ter controle en dat manlief dan ook meegaat. En dat hun ondertussen de opening dicht naaien en je pas na een wat lange tijd je baby echt kan vasthouden. nu heb ik ook gelezen over natuurlijke keizersnede waarbij je de baby vrij snel op je buik krijgt ze doen hem dan alleen tempen en een luier aan. Je krijgt de baby dan in een warmtedeken.Nadat je gehecht bent doen ze controle, daar zit ik dus ook aan te denken maar heb het idee dat het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben dit niet doen kan niks vinden op hun site. Verder ben ik als de dood voor naalden, en al die medische toestanden heb nog het geluk gehad nooit eerder te zijn geopereerd maar hierdoor ben ik wel extra angstig voor de keizersnede ben ook bang dat ik in paniek raak ben echt een angsthaas
XLady, precies! Dat heb ik dus ook. Ik ben dus zeker wel van plan dat als de situatie zich voordoet een goed voorbereidend gesprek te gaan hebben, maar ik zou graag al wat voorstellen kunnen doen. Vandaar hier de vraag om tips. Voor nu heb ik in ieder geval de tekst van de link uitgeprint en gearceerd wat ik wil bespreken, maar ik hoop nog op een hoop goeie suggesties hier die me kunnen helpen. Een natuurlijke bevalling heb ik alleen kunnen vinden bij Amsterdam en Groningen. Da's best een eind voor mij en valt dus eigenlijk af. Ik heb wel een geboorteplan waarin wat dingen staat. En met manlief heb ik ook wel afgesproken dat hij dan sowieso bij het kindje blijft (want dat die alleen is wil ik ook niet hebben!). Dan moet ik maar dapper zijn, maar het idee dat ik alleen achterblijf, zonder man en zonder kind... ik moet er niet aan denken. Ik hoop dat het allemaal goed gaat bij jou en dat het niet nodig zal zijn!!!
Huid op huid contact borstvoeding na natuurlijke keizersnede | Babyblog over slapen & voeden op deze site staan nog meer ziekenhuizen die dat doen. ja idd dat heb ik dus ook dat alleen achterblijven :S Hoop ook voor jou dat een keizersnede niet nodig is
Ik heb op 1 augustus een keizersnede gehad ivm stuitligging en hoewel ik er enorm tegenop zag (om de redenen die jullie al hebben genoemd) is het mij erg meegevallen. Het was echt een heel mooie ervaring! In het ziekenhuis waar ik beviel doen ze geen natuurlijke keizersnede en er was dus weinig tot geen flexibiliteit wat betreft mijn wensen. Maar ik heb haar na de geboorte wel meteen een paar minuten bij me gehad en mijn man heeft haar geboren zien worden. De tijd dat ze mij moesten hechten e.d. vloog om en voor ik het wist was ik al op de recovery. In de tussentijd heeft mijn man huid op huid contact met onze kleine meid gehad en zodra ik op de recovery was mochten zij direct bij me en heb ik haar ook meteen kunnen aanleggen. Ik vond het uiteindelijk dus een heel positieve ervaring!
Hey, Mijn dochter is ook niet meer gedraaid, lag al vanaf week 32 in stuit. Ik heb een natuurlijke keizersnede gehad: ik heb dochterlief geboren zien worden en direct huid op contact net als bij gewone bevalling. Ze is niet meer van mijn borst af geweest en op de OK is ze al aangelegd. De kinderarts heeft de controles gewoon bij mij op de borst uitgevoerd op de OK. Ze is dus geen moment bij me weggeweest. Misschien kun je hier ook om vragen??
Hier twee keer een keizersnede gehad, twee keer heel positief,heel veel geluisterd naar mijn eigen wensen, echt super!
Ik heb 3 sectio's gehad en dat beviel me prima. Maar bevallen in het ziekhuis , of dat nu vaginaal gaat of op de OK, is een klnische aangelegnhed waar je niet zo veel n te brengen hebt als thuis. Ik zou je aanraden om aan je vk te vragen of ze bij het ziekenhuis bij je in de buurt een voorlichtingsavond hebben. Dan krijg je uitleg, een rondleiding en kun je je een beetje voorbereiden, mocht je toch ineens in het zkh terecht komen.
Onze dochter is geboren met een spoedkeizersnede. Toen we naar het ziekenhuis gingen dacht ik een gewone bevalling te krijgen en wel een aantal uren/dagen zoet te zijn. Echter was S. al na iets meer dan een uur geboren. Ik had absoluut geen keuze, bang was ik ook echt niet. Heb me helemaal overgegeven aan de specialisten en zelfs op de OK besloten om onder narcose te gaan. Dat is de beste keuze die ik gemaakt heb. Had ik dat namelijk niet gedaan dan had onze dochter ongetwijfeld een zuurstof tekort gehad! Dat wilde ik niet zomaar op mijn geweten hebben. Ik heb een flinke medische achtergrond en ook op de OK gewerkt, tientallen operaties gezien, dus wist precies wat er ging gebeuren. Zou me er vooral niet te druk om maken. Vond het 'piece of cake'!!!
Ik was heel bang voor een keizersnede. Helaas kwam mijn nachtmerrie uit en kreeg ik een spoedsectio. Ik heb tijdens mijn zwangerschap wel aangegeven bij mijn gyn dat als een sectio noodzakelijk zou zijn dat ik niet onder narcose wilde. Dat heeft ie in mijn status gezet, maar als het een leven/dood situatie zou worden dan zouden ze doen wat er moest gebeuren. Verder had ik de hele zwangerschap een ik-laat-het-maar-op-me-afkomen mentaliteit. Nu ik heb meegemaakt wat ik heb meegemaakt ga ik de volgende keer wel meer zelf invloed uit proberen te oefenen op bepaalde dingen. Ik zou gewoon een lijstje maken en je dingen bespreekbaar maken, dat is toch wel belangrijk. Zeker voor je gemoedsrust. Het is toch fijn om, wat voor bevalling je ook zult hebben, er rustig in te gaan zonder zorgen die je van te voren had kunnen elimineren Wat betreft je angst: ik was ook nog nooit geopereerd of in een ziekenhuis opgenomen geweest. En toen ineens overkwam mij dit Maar ik ging echt in een soort overlevingsmodus (ik liep nogal groot risico op complicaties tijdens keizersnede). Ik keerde helemaal in mezelf en raakte in een soort trance toen ze meer dan 10 x in mijn rug moesten prikken voor de ruggenprik. Mijn bloeddruk steeg niet, dus ik was echt vrij stressloos, terwijl ik mijn grootse angst onderging. Ik vind dit nog steeds heel bijzonder... Wat ik dus wil zeggen: jij en je lijf kunnen meer dan je denkt!