Klopt - mijn schoonouders (niet meer levend overigens) hebben altijd gezorgd voor hun ouders. Nu was het niet zo dat deze in huis werden genomen, mijn so's hebben wel hun ouders onderhouden. Nu is de NL staat ook niet echt ingericht in dit soort zaken, zo hadden mijn schoonouders het huis gekocht waar Oma in woonde en die hoefde dus ook geen huur te betalen (en dus vroeg ze geen huursubsidie aan e.d., ze had enkel een AOW-tje). Belastingdienst echter was daar niet over te spreken en sommeerde mijn schoonouders dan maar dat zij huur moesten gaan betalen, en dat Oma dan maar huursubsidie moest aan vragen want dat was hoe het moest werken. Ja, idd heeeeeel logisch. Maar goed, cultuurgebonden of niet. Ik vind niet dat loslaten van je ouders betekent dat je er niet meer naar om moet kijken. In sommige gevallen denk ik wel eens dat we wat meer mogen doen voor onze ouderen, zeker als het familie betreft. We zijn verzand in een tijdperk waarin ouderen soms gewoon aan hun lot worden overgelaten en dat kan ook gewoon niet goed zijn.
Maar wat nou als het je eigen ouders zouden zijn, en je vader sterft binnen een paar jaar. Ik snap wel dat er verschil zit in schoonouders en eigen ouders (mits de band goed is). Als ik het voor het kiezen zou hebben, zou ik liever mijn eigen ouders te logeren hebben. Maar dat geldt voor vriend net zo, hij liever juist zijn ouders En nee, je hoeft niet altijd ja en amen te zeggen en alles te slikken. We zijn namelijk met z'n allen volwassen mensen en over alles valt te praten. Van 2 nachtjes per maand naar 1 gaan. Of om de maand een heel weekend? Een midweek om de maand terwijl ze ergens anders overnachten? Als m'n vader terminaal zou zijn, zou ik alle mooie momenten pakken (doe ik nu ook, maar minder bewust denk ik). *gaat haar vader even bellen :')*
Daar heb je ook wel gelijk in hoor! We laten het in sommige gevallen te makkelijk gaan. Teveel ouderen die alleen zijn. Dat vind ik ook de andere kant. Er is gelukkig een middenweg. Iedereen moet zijn keuzes maken.
ik heb niet alle reacties gelezen maar je aanstellen zou ik het niet willen noemen, maar persoonlijk zou ik me hoe lastig het ook kan zijn me erover heen zetten. Ik zou ook aan mijn man denken waarvoor het natuurlijk nog moeilijker is om zijn ouders de deur te wijzen. Gezien de leeftijd en gezondheid zou ik proberen om er toch mooie en goede herinneringen van te maken. De tijd dat het nooit meer zal zijn komt ook en misschien ben je dan wel erg dankbaar voor de inspanningen die je nu hebt geleverd! PS en jongen kinderen maak je makkelijk als je ze gewoon laat meedraaien in het leven daar krijgen ze niets van en later heb je er profijt van!
Mijn vader - die 10 jaar geleden overigens is overleden aan kanker - was daar totaal niet van. Sterker nog, ik heb die afkeer van hem.
Hier sluit ik me bij aan. Ik moet ook allebei mijn ouders missen en vind dat heel erg. Maar ik houd ook niet van dat mensen hier blijven logeren, al was t mijn bloedeigen moeder. Vind dat gewoon niet prettig. Dus snap ts heel goed.
Wat spijtig Kun je niet eens een keer met je schoonouders rond de tafel? En op het moment dat ze zich beledigd gaat gedragen haar uitleggen dat jij je ook beledigd voelt omdat ze zich niet in jou kan inleven?
Ieder zijn mening. Ik denk dat het commentaar voor mij bedoeld is. Ik kan er mee leven hoor. Jullie ook!?
Na blz 1 ben ik hierheen gegaan, dus waarschijnlijk is dit al gezegd... Getver wat ben jij egoïstisch!! Bijna 80 en terminaal! Je zou je moeten schamen. Als dit over jou ouders zou gaan, zou je ze dan ook zo afschepen? Gelukkig zijn we hier niet zo opgevoed.
Ik vind het nogal ver gaan om TO egoïstisch te noemen! Kom op zeg! Omdat iemand er moeite mee heeft dat er meerdere nachten gelogeerd wordt is diegene toch niet meteen egoïstisch? Ik durf mezelf ronduit sociaal te noemen maar zit ook vaak met hetzelfde probleem, de frequentie van familiebezoekjes. Zeker met een ziek kind zijn dat soms lastige dingen.
Ts ik begrijp je helemaal hoor. Ik zo er zo vaak ook niks van moeten hebben. Andersom snap ik hun ook niet zo goed hoor. Ik bedoel: terminaal met alle kwaaltjes van dien, dan moet je dat gewoon niet willen vind ik. Zo vaak bij je zoon en zn gezin gaan logeren, met een jonge baby die ook al opstartproblemen heeft, zoals ik lees. Nee dat snap ik niet.
Veel negatieve reacties gaan er trouwens vanuit dat ze helemaal niet welkom zijn. Dat is zeker niet het geval. Ze zijn zeker welkom en ik laat ze ook echt niet 's avonds laat naar huis rijden. En ja van mij zou dat slapen helemaal niet hoeven maar laten we het dan functioneel houden en het beperken tot 1 nacht per keer. En natuurlijk is het anders met schoonouders dan met ouders. Maar daar zou ik heel makkelijk tegen zeggen dat ik 1 nacht wel genoeg vind. En het is niet netjes om een smoes te verzinnen dat weet ik. We werden alleen weer overvallen met 2 nachten en dat was het eerste wat ons te binnen schoot. Ik zal een keer met de billen bloot moeten en eerlijk zijn of door de zure appel heen moeten bijten en moeten wachten tot er een tweede komt en de logeerkamer verdwijnt. Dan is er namelijk geen plek meer voor een riant tweepersoonsbed en zal schoonvader niet meer komen. Om te logeren dan. Wij gaan overigens ook regelmatig daarheen hoor dus het is niet dat ze alleen afhankelijk zijn van hun bezoekjes aan ons.
Wat een lastige situatie zeg ts! En wat een nare opmerkingen van iedereen zeg! Ik vind het echt niet egoïstisch dat je het zo ervaart, juist omdat je er zo mee zit! Ik denk dat je toch het beste kan proberen het gesprek aan te gaan en zeggen dat het echt niet naar bedoelt. Maar egoïstisch vind ik het niet nee, er moet een mooie middenweg in te vinden zijn. Ik leef met je mee en wil je een hart onder de riem steken!
schamen? Omdat ze het wil beperken naar 1 logeerpartijtje per maand? Echt, ga je mond spoelen! TO's vader is zelf overleden aan kanker dus de term terminaal voegt geen enkele waarde toe.
Boannan, ik word plaatsvervangend boos om sommige reacties hier.. Verschrikkelijk! Ik vind dat jij het recht hebt op privacy, zéker als je een persoon bent die dat gewoon nodig heeft en ik vind het heel hartelijk van je dat je je huis nog zo vaak wilt openstellen. Ik ben het eens met de opmerkingen dat eerlijkheid het langst duurt en ik hoop dat je het gesprek met ze aan kunt gaan. Succes en ik vind je zoon een grote Kanjer! En jullie hebben zo'n strijd geleverd de afgelopen tijd dat dit hopelijk geen punt van zorg meer wordt. Dat mag ook gezegd worden