Hoe is dat de waarheid? Of mis ik nou iets en zijn sterren helemaal geen brandende gasmassa's ver weg in het heelal maar dode mensen en dieren?
Nou mijm dochter weet wel als er iemamd dood gaat dat die niet meer terug komt. Mensen hebben het erover dat ze naar de hemel gaan en bij ons worden ze een sterretje en waken over ons. Ga jij je kind maar vertellen dat ze doodgaan, en wegrotten onder de grond Vind ik dit een toch wat subtielere manier voor een kind
Ik vertel ook gewoon dat als je doodgaat, je niet meer leeft, niets meer kunt etc. Mijn dochter gaat er heel makkelijk mee om, zoals de meesten denk ik. 'Oh, ok'. Mijn zusje heeft afgelopen jaar een kindje verloren en dat heeft ze ook wel meegemaakt, heb ik ook gewoon allemaal vertelt, ze heeft een foto gezien. Wat er verder met je gebeurt als je dood gaat, ik weet het niet, dus daar 'verzin' ik ook niet over. Ik zal ooit wel vertellen over wat sommige mensen denken dat er gaat gebeuren. Maar daar heeft ze nog nooit specifiek naar gevraagd. Over mezelf zeg ik ook dat ik hopelijk heel oud word, dat iedereen dood gaat, maar je weet niet wanneer. Gisteren kwam ze aan met een verhaal dat je ontploft als je dood gaat.. Huh? Hadden de buurjongens verteld.. Hm, nee, dat is niet zo hoor. De meeste mensen ontploffen niet 'Maar wat gebeurt er dan wel?' Tja, meestal zijn mensen ziek of oud als ze dood gaan. En soms door een ongeluk. 'Wat voor ongeluk dan??' Ehh, met de auto bijvoorbeeld.. 'En wat nog meer?' ..
HAHAHAHAHAHAHAHA nee ik ben ik niet van de mooie verhaaltjes, want het zijn verhaaltjes en dus niet echt... dus hier geen hemel of ster, maar ook niet rotten onder de grond. Je wordt begraven en dan blijf je daar liggen want ja ookal rot je weg je lichaam ligt er toch dus hoef ik ook niet te liegen
Hoe is het liegen om te zeggen dat ze doodgaan, worden begraven en een ster worden? Als wij daar in geloven is dat geen liegen dus ieder ze eigen waarheid
Hier dus een dochter die wel doordenkt... Dat sterren bollen gas zijn... Dus ik zie er de lol niet zo in om te zeggen dat dat eigenlijk onze overleden familieleden zijn. Dat gaat ergens problemen geven vermoed ik zo (Behalve dat ze heel slim is en best wel zelf conclusies trekt zodra ze beseft dat iets gewoon niet kan... Wordt ze heel boos als je liegt. Dat kan dus echt niet) Dus wij hebben ooit al eens uitgelegd dat ouwe oma denkt dat opa naar de hemel is gegaan. (Hoe kan dat dan mama? Is de hemel in de grond? Maar oma zegt dat opa juist in de lucht is, hoe kan dat dan? Ga je via de grond naar de hemel? Dat KAN toch niet!?) Maar andere oma zegt dat opa een sterretje s geworden aan de hemel.. Dus oma en ouwe oma denken dan eigenlijk hetzelfde hè? E dat sommige mensen geloven in reïncarnatie.... Dat het lichaam begraven wordt (verbranden heeft ze nog nooit meegemaakt en wij vertellen er dus ook niet over) en dat je lichaam daar blijft maar dat je ziel blijft bestaan. En dus in een volgend leven terecht komt. (Mama, word je dan weer een baby? Ja dat kan.. Maar je kunt ook een dier worden bijvoorbeeld. Oh dus als ik dood ga word ik misschien wel een pissebed? Ja, dat kan. Daarom zijn sommige mensen altijd lief voor dieren. Omdat je niet weet wie een dier in een vorig leven was. Dus ouwe opa is nu misschien wel onze poes? Nee, dat kan niet want onze poes was er al toen opa dood ging he. Ohja.. Maar dan kan hij dus wel het buurmeisje zijn! Ja dat kan... Maar dat weet het buurmeisje zelf dan niet hoor! (Voor het geval ze ons 2jarig buurmeisje gaat bestoken met allerlei levensbeschouwelijke vragen ) En dat er ook mensen zijn die denken dat er gewoon niks gebeurd.. Dat dood is en niets meer en niets minder. En bovenal dat eigenlijk niemand het ECHT zeker weet... Dus dat ook niemand gelijk heeft. Nouja, niet dat degene het weet dus. Er zal ongetwijfeld iemand gelijk hebben maar een wetenschappelijke onderbouwing is niet echt mogelijk (nog) Laatst kreeg het reincarnatieverhaal nog een mooie wending... Of je ook een plant kon worden. Dus toen wel vertelt dat als je begraven bent je wordt opgegeten door de beestjes in de grond en dat je langzaam oplost in de aarde. E n vooral ook dat je ziel dan toch al in een ander lichaam is dus dat dat helemaal niet erg is. En dat je op die manier toch wel een plantje kunt worden. Maar dat je daar zelf verder niks van merkt. Vraag me weleens af of ik vroeger ook zo was. Je voert gewoon een heel volwassen gesprek vind ik. Ze denkt na over de mogelijkheden en trekt vervolgens haar eigenlijk conclusies. Dus onzin vertellen... Dat komt je altijd duur te staan... Ze vraagt zover door dat je op een zeker moment gewoon in de knoop komt.
ik heb het in januari zelf mee gemaakt met me kinderen hun vader is overleden mij ex man en heb hun verteld dat hij een sterretje is geworden en dat hij op die manier over hun waakt heb ze ook overal bij betrokken de begrafenis ze zijn ook afscheid wezen nemen van hem de oudste geloofde niet dat hij dood was dus heeft hij gevoeld en toen was het goed als je meer wild weten mag je me best een pbtje sturen
Heftig ukky.. Ook jij hebt ooit veel van hem gehouden tenslotte. Plus dat je dan nog het hele rouwproces van je kinderen doorgaat ook.
Haha, leuk Saskia Maar ik vind dat ook heel normaal om er zo nuchter over te vertellen/praten. Ook evt dat wat er daadwerkelijk met een lichaam gebeurd als het in de grond ligt, of verbrand wordt. Maar ben zelf ook niet gelovig.
@arivenol: wij ook niet.. Maar dochterlief vindt dat god wel bestaat. Want oma zegt.. Opa is in de hemel. De hemel is gemaakt door god... Dus moet god wel bestaan anders kan opa niet in de hemel zijn Ik vrees... Dat ze, net als wij, later te nuchter is om in een allesomvattende god te geloven Nu onderbouwt ze god met voor haar vast staande feiten. Wij zeggen dus altijd dat ze dat mag geloven maar dat wij iets anders geloven. En dat het heel simpel is.. Want niemand weet het antwoord 100% zeker. Dus haar mening is net zo veel waard als de onze. Maar er komt een dag.. Dat ze ook aan die "feiten" gaat twijfelen... Gewoon omdat oma op een dag niet meer alwetend is
Nijntje heeft ook een boekje die uitlegt hoe dat gaat als iemand doodgaat. Misschien samen met hem lezen en eventuele vragen gewoon zo eerlijk mogelijk beantwoorden.
zoon stopt hier langzammerhand vlees en vis te eten. omdat hij het goed snapt wat dood gaan betekent helaas. nou vandaag een hapje van de zalm en vragen....vragen: heeft papa de vis dood gemaakt, of die pijn heeft gehad? kan de vis nog pijn voelen als ik het pak met mijn vork? wie heeft de vis uit het water gehaald.. dus geen hapje meer gegeten...ik zou niet weten hoe je het uitlegt. maar wanneer ze het snappen heb je wel altijd effect op hun gedrag, denk ik, en het duurt wel lang. zoon snapt het al een tijdje. 'alles dat leeft gaat wel op n gegeven moment dood. iets dat niet levend is kan ook niet dood gaan' etc. zo legt hij ook aan zijn vrienden maar die nemen het allemaal niet zo serieus...we hebben hem eerst uitgelegd wat levend is...dan is het makkelijker om dood uit te leggen, dacht ik...er zijn geen gebruiksaanwijzingen vr het onderwerp hellaas. want na een uitleg komen er meerdere vragen en zorgen...etc...wij doen het altijd het pozitive er bij. dood levend, oud jong etc...meer evenwicht in een uitleg...
@belize: zo zaten wij met kerst bij oma en opa aan tafel. Mam, wat is zalm? Dat is toch een vis? Hoe groot is hij dan? En waar zwemt hij dan? En ze wilde echt tot n detail weten hoe hij eruit zag, wat hij at, waarom wij hem nu gingen opeten etc.. Op een zeker moment gezegd dat ze de rest van d'r vragen maar even moest bewaren tot na het eten want oma ging er niet echt vrolijker van kijken... En voordat ze d'r vis echt niet meer hoefde...
O sorry ik wist niet dat dat bij een geloof hoorde. Dacht gewoon dat mensen dat verzonnen omdat ze het een beetje mooi wilee aankleden *woeps*
Ik ben er tegen mijn zoontje heel open over. Wat hij vraagt krijgt hij een eerlijk antwoord op. Natuurlijk niet tot in de gruwelijke details, maar gewoon heel neutraal in hoofdlijnen. En dat gaat heel goed, want na een 'moeilijke vraag' kan hij rustig een vraag stellen als: 'waarom een olifant een slurf heeft' Helaas hebben we een zeer naaste familielid redelijk plots verloren dit jaar en daar heeft hij wel eens vragen over. Ik geef dan zo eerlijk mogelijk antwoord. Hij is niet mee geweest naar de begrafenis. Maar we zijn 'op zijn verzoek' en week later wel bloemen gaan brengen naar het graf. Daar ging hij heel rustig mee om.
zoontje s vragen waren meer over het dood zijn en vermoord zijn van n levend wezen...om het te eten...tja...
Ik ben ook erg voor eerlijkheid, maar vond dat ook wel erg lastig toen mijn dochter bijna een jaar geleden heel verdrietig allerlei vragen stelde over de dood. Ze vroeg oa of wij eerder dood zouden gaan of zij. Ik weet niet precies meer wat ik geantwoord heb, maar wel iets in de trant van dat mensen die dood gaan vaak oud en ziek zijn. Niet helemaal eerlijk, maar ze was echt in paniek en ontzettend verdrietig erover.