Na 5.5 jaar eindelijk zwanger.. 4 x ivf mislukt en nu uiteindelijk via eiceldonatie zwanger. heel blij natuurlijk... ben nu ruim 8 weken. en vanavond mijn dochter verteld. ze is bijna 10 en ze vindt het vreselijk...huilen huilen huilen. iemand dit meegemaakt en hoe ging je daar mee om????
Oh dat is niet de reactie waar je op had gehoopt... Ik heb dit niet meegemaakt, dus heb geen tips... Geef haar tijd om te wennen.
Ten eerste GEFELICITEERD!! Wauw, wat een heftige reactie zeg. Heeft ze eerder laten weten geen broertje of zusje te willen of wist ze niks van jullie wens af? Misschien moet het ff bezinken en dat ze na een paar dagen anders reageert?
O nee, wat jammer! Het kan verschillende redenen hebben waarom je dochter zo reageert, het zal een heel ingrijpende gebeurtenis worden en ze zal dat wel beseffen! Ze heeft mama en papa jaren lang met niemand moeten delen en plots komt daar een ( in haar ogen mss) een indringer bij, mss heeft ze schrik dat ze de leuke uitstapjes die ze eerder deed niet meer of toch zo gemakkelijk niet meer zal kunnen doen! Ik ken jullie gezinssituatie niet maar heb al gehoord bij kennissen in een nieuw samengesteld gezin, ook zwanger was en de dochter dit ook verschrikkelijk vond omdat ze mss stiekem nog hoopte dat mama en papa toch terug samen zouden zijn! Och, het zal wel wennen, ze kan alles op de voet volgen en als dat brusje er dan is zal ze die voor geen geld van de wereld nog willen ruilen! Ze zal trots zijn op dat kleine wondertje! En jullie zullen samen nog lachen later met haar reactie nu!
Hier een dochter van 9 die ook niet al te best reageerde. Ze huilde niet, maar liet duidelijk weten het niet leuk te vinden en pakte elke ruzie oid aan om te zeggen dat ze geen zusje/broertje wilde. Intussen ben ik morgen 40 weken, krijg ik elke avond een kus op mijn buik en is zij nog bijna ongeduldiger en nerveuzer dan ik over wanneer dr zusje nou eindelijk komt. Het is dus helemaal goed gekomen, tuurlijk zal ze in de toekomst best af en toe jalers zijn en boos, ze heeft tenslotte 9 jaar alle aandacht gehad, maar ik weet zeker dat dit wel goed komt. Hoe hebben wij het aangepakt? Haar bij alles betrekken! Zo is ze mee gegaan naar de 20 weken echo om het geslacht te weten te komen, heeft ze (tot op zekere hoogte) mee beslist met de naam en heeft ze geholpen met de inrichting van het kamertje. Ze heeft de naam geknutseld door van die letters die je nu overal ziet te beplakken met decopapier en ze heeft accesoires uitgekozen. Ook hebben we ervoor gezorgd dat zij ook wat nieuwe dingen voor dr kamer kreeg en natuurlijk af en toe dat zij ook wat mocht uitzoeken als we weer eens vanalles voor beeb hadden gekocht. Daarnaast noemen we beeb altijd haar zusje. Dus in de trant van goh je zusje ligt weer lekker te schoppen, en zo zegt zij nu dus ook elke keer mijn zusje doet dit of dat, zelfs tegen volslagen vreemden in de winkel Tot slot helpen onze families ook erg mee door haar vooral niet buiten te sluiten, dus nu in de vakantie een extra keertje logeren, of alleen met haar naar het dolfinarium, terwijl mama met dikke buik heerlijk op de bank kan blijven liggen Verder heb ik als verrassing nog een kettinkje voor haar gekocht en daar grote zus in laten graveren met op de achterkant hun namen, die krijgt ze als ze naar het ziekenhuis komt als beeb is geboren.... Het is hier dus echt helemaal goed gekomen! Mijn advies is dus vooral betrek haar er compleet bij en zorg dat ze zich niet achter gesteld voelt! Succes!
Mijn zus had dit toen onze moeder zwanger raakte van de jongste. Zij was toen 9 ik 11. Ze huilde tranen met tuiten. Toen onze kleine zus er was was het direct goed! Helemaal verliefd en een mini moeder. En nu... Helemaal onafscheidelijk! Mijn moeder heeft toen veel met haar gepraat. In de loop van de zwangerschap trok ze al stukje bij beetje bij. Zo leuk! Een jonger broertje of zusje. Komt wel goed!
Geen ervaring mee, hier zien de dochters heel hard uit naar hun broertje. Ik zou ze wel bij de zwangerschap betrekken en meenemen met echo's. Wij hebben hier met 15 weken een 3D pretecho gehad en daar genoten men dames enorm van, omdat je dan toch al een mini mensje ziet en vanaf toen zijn ze aan het aftellen. Veel sterkte en veel succes. Zeker goed blijven praten met elkaar.
heb je al gevraagd waarom ze het niet leuk vindt? waar is ze bang voor? ik zou gewoon met dr praten en haar heel duidelijk maken dat zij nog net zo belangrijk is enzo.
Hey meis ik was zelf 9 toen mijn broertje geboren werd en ik vond het leuk. Na de bevalling alleen minder aangezien niet meer alle aandacht naar mij gevestigd was. Ik ben vanafe 2de tot 12de ernstig ziek aan mijn nieren geweest dus was gewend dat ik het middelpunt van de aandacht was. Kinderen op jongere leeftijd zijn hier vaak flexibeler in, mijn dochter vind het prachtig dat ze een zusje krijgt! Op wat oudere leeftijd denk ik dat er ook de angst is eat ze niet meer 'alleen' met mama of papa kan zijn en daar kan je het beste begrip voor hebben. Probeer met haar te praten wat ze zou willen helpen met de baby, neem haar mee naar echo's en koop na elke echo wat voor de baby wat zij uit mag zoeken. Betrek en praat zoveel mogelijk met dr dat geeft voor haar de bevestiging dat ze er niet alleen voor staat
Hier een andere leeftijd maar mijn zoon van 5 vond het ook helemaal niet leuk dat hij nog een broertje of zusje krijgt. Wij hebben hem gewoon lekker laten gaan, niet steeds over praten maar als hij met vragen komt dan eerlijk beantwoorden. We hebben hem wel betrokken met het bedenken van vragen en mee genomen naar de echo. Dat laatste vond het niet leuk, hij is een gevoelig ventje en hij vond het vreselijk dat andere mensen aan mijn buik zaten. Nu laten we hem dus bewust thuis, Ondertussen bijna 32 weken zwanger en hij vind het geweldig. Hij kan niet wachten tot de baby geboren is!
Allereerst gefeliciteerd! Ons kindjes zijn nu 6 en 4 jaar en kijken wel uit naar baby-zusje. Maar ik weet niet hoe ze zullen reageren als zusje éénmaal geboren is. Wij proberen hen er zoveel mogelijk bij te betrekken (keertje mee naar de echo en spulletjes mee kiezen). Wij zorgen deze vakantie ook beetje voor extra aandacht voor hen en hebben voor elk hun kamer ook andere spullen gekocht die ze deels zelf mochten uitzoeken van ons. Zo krijgen ze alledrie eigenlijk een "nieuwe kamer".
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Misschien is je dochter bang voor de veranderingen die er gaan komen en is ze idd bang dat ze geen aandacht meer zal krijen van jullie. Ik zou haar ook zoveel mogelijk bij alles betrekken..geef haar ff wat tijd om aan het idee te wennen. Mijn dochter van toen 5 heeft ook tranen met tuiten gehuild omdat wij 2 jongens kregen. Ze vond het vreselijk en wilde een zusje...ze zei Steeds nu blijf ik alleen en heb ik geen vriendin. Was echt niet leuk om te horen! Ik heb haar ook uitgelegd dat enig meisje zijn voordelen heeft ...lekker alleen shoppen met mama enz. Vertel haar wat er allemaal leuk is aan het hebben van een broertje/zusje. Mijn tweelingen zijn nu 13 maanden en mijn dochter is helemaal gek op ze! Vooral het meehelpen met de verzorging vind ze super leuk
Bedankt voor al jullie verhalen!!! kinderen moesten eens weten hoeveel ze betekenen voor mama (en papa) dat het een liefde is die nooit overgaat... Na een heel verdrietige avond gisteren...is ze vanmorgen zo goed opgevangen op school door haar vriendinnen dat ze helemaal om is... en het ook wel weer heel leuk vindt nu.....
Ik weet nog dat mijn zus een baby kreeg toen ik 8 jaar oud was. Ik vond het vreselijk. Het enige wat ik me ervan kan herinneren dat ik wel eens huilend krijsend door de stad heb gelopen en heb geroepen ik haat de baby!! haha echt erg.. Ook wilde ik haar niet vast houden en moest ik er ook niets van weten. Mijn zus was 18 en dus nog vrij jong. Ik weet ook niet precies of het waar is, maar ik hoorde alleen maar baby dit baby dat. Heb mijn zus wel eens uitgescholden als vuile babydrager.... ook zoiets waar we nu echt heel hard om kunnen lachen. Dit is allemaal na een tijdje over gegaan en ben ik helemaal omgedraaid. Overal waar ik liep, liep haar dochter bij me. Altijd had ik haar vast enz enz enz. Nu zie ik haar ook echt als een zusje. Komt goed, verdeel de aandacht goed en hoe maaike het heeft gedaan is idd erg knap.
Hier ook 2 kinderen die tranen met tuiten deden toen ze hoorde dat er nog een broertje of zusje komt. Maar misschien ligt dat wel wat anders. Het zijn namelijk de kinderen van mijn man die hij heeft uit zijn vorige relatie. Ze zijn 13 en 16 jaar oud, 2 meiden. We hebben co-ouderschap over hun. Het is zo verdeeld dat ze hier een hele week zijn (vrijdag tot vrijdag) en dan weer een week bij hun moeder, en dat zo om en om. We hebben er heel bewust voor gekozen om enkel mijn man "het nieuws" te laten vertellen, het is toch hun papa... Ze hebben zich letterlijk in slaap gehuild. Ik vond dat heel moeilijk, ons kleintje voelde nu al als "niet welkom". Inmiddels ben ik 28 weken zwanger en word er geen woord over gezegd, ze willen er nog steeds niets van weten. Ik hoop dat het bijdraait als de kleine er eenmaal is. Gelukkig staat mijn man ook wel achter mij, hij zegt ook: " Ze zullen en hoe dan ook aan moeten wennen". Ik hoop dat de dochter van TS snel bijdraait en het heel snel leuk gaat vinden!