Het is alweer een tijd geleden dat ik hier nog nog actief was maar zit met een gewetensprobleem. Even in het kort uitleggen: Mijn broer is 6 jaar geleden gestorven aan een acute maagbloeding en mijn papa is 4 jaar geleden gestorven aan kanker. Mijn papa is 6 maanden ziek geweest en uiteindelijk thuis gestorven. Mijn mama heeft niet van zijn ziekenbed geweken (buiten 3 dagen omdat ze in naar het ziekenhuis moest omdat ze hartkloppingen had). Ze heeft hem verzorgt tot de laatste sec. Nu 4 jaar later heeft ze een man leren kennen. En het spijt me mensen maar ik kan me der niet mee verzoenen met het idee dat mijn mama met een andere man zoent, laat staan seks hebben. Ik kan de gedachte niet verdragen dat die man in het huis van mijn ouders komt en op mijn papa zijn zetel zal zitten. Ik weet mijn mama is een mooie jonge vrouw (56 jaar) en hoeft niet alleen te blijven maar ik heb het er heel moeilijk mee. Het is makkelijk gezegd als buitenstaander van je mama moet ook verder, ze zit daar anders ook altijd alleen enz. maar in mijn hart, als ik die man (die ik trouwens nog niet gezien heb) zou goedkeuren zie ik dat als verraad aan mijn papa. Heeft iemand hier ervaring mee?
Geen ervaring met het overlijden maar wel gescheiden ouders.. Ik vond het eerst heel moeilijk. Maar door mij te interesseren in het persoon werd het steeds beter, en over 2 weken gaat mijn vader trouwen met deze vrouw. Geef het tijd, vooral in jouw geval!
Nee geen ervaring mee. Wel zal je het op de een of andere manier moeten accepteren dat heeft jou moeder verdient. Vaak gelezen dat niks afdoet aan de partner die overleden is. Ze zal altijd van jou vader blijven houden. Je mag het er moeilijk mee hebben maar geef het toch een kans. Wil je idd anders dat je moeder alleen blijft? Of gun jij haar haar geluk! Weet het klinkt niet leuk zo als ik het hier neer zet. Geef het een kans en je moet gewoon wennen aan deze nieuwe situatie. Wie weet kijk je er over een jaar toch anders tegen aan als je jou moeder gelukkig ziet en als jij die andere man ook een beetje hebt leren kennen. Doe je moeder geen verdriet om dwars te gaan liggen. Wel mag je eerlijk tegen je moeder hier in over zijn. Dus praat met je moeder over jou gevoelens wie weet snapt ze het beter dan je denkt. Sterkte ermee.
Geen ervaring, maar heb hier pas wel een programma over gezien bij omroep Max. Daar was ook een dame die het er erg moeilijk mee had dat haar vader na de dood van haar moeder een nieuwe liefde kreeg. Zij heeft gezegd tegen haar vader dat ze hem echt alle geluk van de wereld gunde maar dat zij er nog niet klaar voor was om de nieuwe partner te ontmoeten. Na een jaar is de nieuwe partner bij haar thuis op bezoek geweest. Ze was er nog niet aan toe om dat bij haar vaders huis te doen.
Heel lastig inderdaad, ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt me inderdaad erg rot als een andere man een bepaalde plaats inneemt die je vader gewoon had moeten houden. En inderdaad heb je van die standaard antwoorden als wat je aangeeft, daar zit ook wel wat in. Maar kan je het niet bespreken met je moeder? Je kan haar natuurlijk dit niet ontzeggen, maar misschien kunnen ze wel rekening houden met jou gevoelens. Zoals dat de vriend van je moeder niet op de plaats gaat zitten waar je vader altijd zat, of dat ze niet te klef doen waar jij bij bent etc. Zijn toch niet zulke gekke vragen die je kan stellen en waar zij dan rekening mee kunnen houden? Lastige situatie, sterkte ermee.
Lastig, jouw moeder heeft niet van zijn zijde geweken, ze was er dus al die tijd voor je vader. Het is inmiddels 4 jaar verder en ik kan me voorstellen dat jouw moeder om weer wil proberen iets van haar leven te maken. Dit heeft absoluut niks met jouw vader te maken. Ze heeft van hem gehouden en theetuin eind verzorgd helaas konden ze niet langer bij elkaar blijven anders hadden ze dat vast gedaan. Jouw moeder is tot het eind bij hem geweest, ze zal veel van hem gehouden hebben een dat zal ook niet veranderen. Ik weet niet of jouw vader ook zo veel van jouw moeder hield maar dan weet ik bijna zeker dat hij haar het geluk gunde nu hij het haar niet meer zelf kan geven. Hij moet het ook niet zien alsof je je vader afvalt, want als jij deze relatie goedkeurt betekend dat niet dat jouw vader nooit bestaan heeft.
Ik kan het bespreken met mijn mama, zeker wel. Het enige probleem is dat ze direct de relatie stop zet als ik niet weet of ik het ooit zal kunnen aanvaarden. Dus moet ik wel liegen tegen haar. Mijn mama doet alles voor mij en heeft daar ook alles voor over. Een ander "probleem" is ook dat mijn mama en ik alles samen deden. We gingen samen naar de winkel, mijn mama kwam veel bij ons eten, we belden uren naar elkaar. Kortom er ging geen dag voorbij dat we elkaar geen 4 of 5 keer gezien hadden. Nu moet ik daar ook afstand van doen (ja tis kinderachtig en jaloers dat weet ik) maar ik moet ook weer een andere manier van leven opbouwen. Mijn man is op deze manier heel vrijgevochten en kon veel tijd aan zijn hobby besteden omdat mijn mama mij wel entertainde. Om een lang verhaal kort te houden, heb ik ook het gevoel dat ik mijn mama nu ook voor een stuk kwijt ga zijn en dat vind ik ook zo jammer.
Mijn moeder is 7 jaar geleden gestorven aan kanker. Mijn vader is geen man die bij de pakken gaat neerzitten en denkt graag vooruit. Hij heeft het er heus wel moeilijk mee gehad, maar dat liet hij nooit zo merken. 2 jaar geleden heeft hij via vrijwilligerswerk een vrouwtje leren kennen en ze hadden het erg gezellig samen. Ik vond het in het begin best moeilijk, tuurlijk gun ik mijn vader een nieuwe liefde om zijn laatste jaren oud mee te worden, maar dit vrouwtje leek al erg veel op mijn moeder qua uiterlijk. En daarbij zaten ze hier op de bank als 2 verliefde pubers zo klef te doen, dat heb ik mijn vader in heel mijn leven nog nooit zo met mijn moeder zien doen. het voelde een beetje als verraad. de relatie heeft maar een paar maanden geduurd, overigens. Een nieuwe liefde voor de overgebleven ouder zal nooit maar dan ook nooit de overleden ouder kunnen vervangen, niet als ouder zijnde, maar ook niet als nieuwe partner zijnde.
Maar hoe gedraagde jij je dan tegenover die vrouw? De eerste keren dan? Je kwam binnen en zei doodleuk van hoi, ik ben ... hoe gaat het met jou? Allez ja, ik zou me niet weten hoe te gedragen. Ik zou in tranen uitbarsten denk ik, en dat wil ik niet want wil mijn mama niet kwetsen.
En toch denk ik dat het beter is dat je eerlijk naar je moeder toe bent. Je vertelde net dat jullie samen zo veel doen. Dit kan je haar ook vertellen. Op een manier dat ze niet het gevoel krijgt om die relatie te stoppen. Maar op een manier dat ze je kan begrijpen. Van mama ik wil eerlijk tegen je zijn maar ik wil ook dat jij je leven verder gaat ontplooien zonder dat je daar nu gelijk weer mee stopt. Vertel haar dat je het gaat missen. Maar eerlijk denk als ze zo hecht is met jou dat dit ook zo zal blijven. Mijn moeder heeft een nieuwe partner al een jaar of 14. Mijn ouders zijn gescheiden en dan kan je het als kind ook lastig vinden. Vond het in het begin maar een rare kerel. Maar langzaam aan begon ik te zien. Die man maakt mijn moeder gelukkig en zo is de band beter geworden. Haar man is belangrijk in haar leven. Maar ze heeft 5 kleinkinderen die zal ze geen dag vergeten.
Ik denk dat je in je achterhoofd moet houden dat een nieuwe man je vader niet vervangt. Zo zal je moeder het dus ook niet zien en zo moet jij dit ook niet zien. Ik denk ook dat er echt niet van je verwacht wordt dat je gelijk dikke vriendjes moet zijn met die nieuwe partner. Stel je gewoon voor, zoals je dat bij andere vreemden zou doen. Stel je open en neem gewoon de tijd. En geef ze de ruimte. En ja, het zal ff raar zijn om je moeder opeens anders te zien, maar ook dat is goed. Toen mijn moeder een nieuwe vriend kreeg, was het ook gewoon ff wennen.
Ik heb geen ervaring maar ik kan misschien wel met je meedenken. Mijn opa (waar ik deels door opgevoed ben, heb ook bij hem gewoond) is altijd alleen gebleven na het overlijden van mijn oma. Hij heeft weleens wat geprobeerd, om het maar zo te zeggen, maar er is nooit echt iets uitgekomen. Ik had het hem wel gegund maar goed, her is natuurlijk anders dan bij jou. Kan je dit, wat je hier schrijft, niet ook zo aan je moeder vertellen? Niet dat ze die nieuwe man gelijk moet laten gaan maar wel dat jij het er moeilijk mee hebt en ze daar eventueel wat rekening mee kan houden bij bijvoorbeeld ontmoetingen (verjaardagen, feestdagen) zodat jij ook op jou tempo kan wennen aan de situatie?
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn vader overleed na een lang ziektebed en mijn moeder kreeg toen ook een nieuwe partner. Ik vond het eerst ook niet zo'n fijne gedachte en voelde er een beetje hetzelfde over als jij omschrijft in je openingspost. Hij is jouw vader niet en zal ook geen vervanger zijn, want die pijn die jij in je hart hebt doordat je hem mist, zal niemand gewoon in kunnen vullen. Echt helemaal niemand. En een beetje vent (die goed bij zijn hoofd is) realiseert dat verdraaid goed. Ik vond het egoïstisch om te denken dat mijn moeder de rest van haar leven alleen moest blijven. Nu oordeel ik niet over hoe jij je zou moeten voelen; ik ging alleen van mezelf uit hoe dat voor mij zal zijn. Ik vond het knap van mijn moeder dat ze ondanks het gemis van mijn vader - die nog steeds een groot deel van haar liefde in beslag nam - zich open durfde te stellen voor een andere partner. De brokstukken van pijn en verdriet oppikte en er toch het beste van probeerde te maken en opnieuw gelukkig probeert te zijn. Nadat ik de beste man ontmoet heb, dacht ik: tja, zoals mijn vader was er maar ééntje - en dat is prima - maar deze man is hartstikke lief voor mijn moeder en gek op haar. En ik vind oprecht dat ze iemand verdiend die gek op haar is (ook al heb ik zelf een verstoorde relatie met haar) en haar gelukkig wil maken en er voor haar is. Ga eens bij hem op de koffie en probeer je vader niet centraal te zetten; hoe moeilijk ook. Hij gaat hem toch niet toppen That's not the point. Je kunt hem tolereren, en later zul je hem vanzelf wel gaan accepteren. Alle begin is moeilijk, maar als je wilt, komt het goed.
Ja wel ervaring mee En ik voel dat helemaal niet zo Ik weet zeker dat mijn vader het super vindt dat mijn moeder weer een geweldige man heeft leren kennen en waar ze nu gelukkig mee is. Maar goed, het is ook een hele leuke man en ik snap dat als je nog maar 50 bent echt nog veel te jong bent om alleen te blijven ( mijn moeder was 32 toen mijn vader overleed...dus sowieso veel te jong om alleen te blijven)
Mijn moeder is 6 jaar geleden gestorven. Mijn vader was er kapot van maar na een maand of 3 begon hij al omgang te krijgen met een andere vrouw (zij zocht hem steeds op en hij kon absoluut niet alleen zijn dus nam het gezelschap van haar direct aan). Ze kregen vrijwel direct een relatie en ondanks dat het voor ons even slikken was, bleef het allerbelangrijkste dat mijn pap gelukkig was of weer zou worden. Als het zo snel krijgen van een nieuwe relatie zijn keuze was, dan wilde ik die keuze voor hem accepteren en hem steunen. Het 'mooie' was dat ik zijn nieuwe vriendin echt verschrikkelijk vond! Ik heb daar echter nooit iets van gezegd omdat ik mijn pap geen pijn wilde doen en inmiddels heeft iedereen zijn draai gevonden en gaat het prima en is mijn pap weer redelijk gelukkig (hoewel het verdriet over mijn moeder nooit echt bij hem weg zal gaan). Ik hoop en denk dat het voor jou het belangrijkste is dat je mam weer gelukkig wordt. Als deze nieuwe relatie haar keuze is en je ziet dat ze er blij en gelukkig van wordt, zou ik proberen om mijn eigen gevoelens even aan de kant te zetten en het een kans te geven. Ik bedoel het niet vervelend en misschien mag ik het ook wel een beetje zeggen omdat ik in hetzelfde schuitje heb gezeten maar het gaat denk ik hierbij niet om jou maar om je mam. Ik denk dat ze het fijn zou vinden als je haar zou steunen, voor haar zal het ook niet makkelijk zijn. Bespreek je verdriet even met een ander zoals je man en geef je mam een kans in deze relatie. Het feit dat je het er moeilijk mee hebt heeft te maken met je eigen onverwerkte verdriet en niet met je mam of haar nieuwe relatie en ik denk niet dat het eerlijk is om je mam daarmee in een lastig parket te brengen (omdat jij zegt dat ze de relatie zal verbreken als je dit met haar bespreekt). Succes!
mooi verwoord! ik denk dat je vader diep in zijn hart ook wel gewenst heeft dat je moeder het geluk opnieuw vindt ja eigenlijk wel! het enige waar ik een beetje aan moest wennen was dat kleffe gedoe, maar voor ik daar aan was gewend, was de relatie al weer over. Ik denk dat je je moeder te veel als je mama ziet en niet ook als een indivduele vrouw met behoeftes. (Ik denk trouwens dat niemand graag gedachte heeft over hun ouders icm seks maar dat terzijde.) Ze is nu een vrouw alleen en wil graag net als ieder ander iemand hebben waar ze lief en leed mee kan delen. Dit heeft ze nu in deze man gevonden. Ik vermoed ook dat er nog veel onverwerkt verdriet in je zit. juist ook omdat je geen vader, maar ook geen broer meer hebt, heb je nu misschien het gevoel dat iedereen van je afgenomen wordt, ook je moeder die nu "afgenomen" wordt door een nieuwe vriend.
Ik ken het gevoel wel. Mijn vader had 9 maanden na het overlijden van mijn moeder een vrouw leren kennen. En na een tijdje zag ik haar op het plekje van mijn moeder zitten zoals zij ook altijd zat. Dat was even slikken en ben toen even naar buiten gegaan en heb even flink gehuild. Gelukkig snapten mijn vader en zijn vriendin het heel goed, ze wisten dat ik het niemand kwalijk nam en ze ook al het geluk gunden samen, maar dat de pijn om het verlies van mijn moeder er wel nog zat. En wellicht maakte het besef dat mijn vader de laatste jaren met mijn moeder zowat aan huis gebonden was (alcoholverslaving van mijn moeder) en we wisten dat hij van mijn moeder houd het wat makkelijker. Je mag je moeder gerust zeggen dat je verdriet hebt om je vader en dat je tijd nodig hebt om eraan te wennen, maar dat je het haar van harte gunt. Zo kan ze er rekening mee houden dat wanneer je even een tranen laat dat je het geen van beiden kwalijk neemt maar dat de pijn om het verlies er nog zit. En bedenk, de beste man is niet je vader, hij wilt gelukkig zijn met je moeder en kan er niks aan doen dat je vader niet meer in je leven is. Heel veel sterkte, het is even niet niks.
Mijn oma is vorig jaar oktober overleden En mijn opa date nu ook met een andere vrouw . Ik kan alleen maar zijn woorden hier neer zitten en hij heeft gelijk vind ik : als oma nog terug zou komen , ookal is het over 20 jaar zal ik op haar wachten elke seconde . Maar ze komt niet meer terug . En de overledenen zelf heeft zijn partner ook het liefst gelukkig . Een andere man of vrouw vind ik oké zolang die andere man of vrouw maar altijd 2e keus blijft! Maar het blijft heftig ! Zou het ook heel erg vinden om te zien van een van mijn ouders . Ik zou wel met je moeder bespreken dat het je pijn doet om te zien . En of zo bepaalde dingen niet wil doen waar je bij bent . Dit heeft echt niks met de liefde van je moeder voor je vader te maken vergeet dat niet .
sorry maar ben je een kleuter??? een moeder die jouw moet entertainen.. kom op zeg. Ik snap dat het moeilijk is maar dat je moeder een relatie heeft met een andere man wil niet zeggen dat ze je vader vergeten is en niet van hem houd. Het is de keuze van je moeder en grof gezegd zul je daar mee moeten dealen.
sorry hoor maar dit vind ik een k*t opmerking..... wat je er over denkt, je kan toch wel een beetje rekening houden met ts haar gevoelens? zij vraagt oprecht wat ze ermee moet, voelt zich verdrietig door de situatie en dan zo'n opmerking alsof je haar nog even een trap na geeft! natuurlijk komt nu de opmerking tja ts vraagt om onze mening maar dan nog. dit is een gevoelloze opmerking.