Hi Souries, Wat naar dat het even niet zo lekker gaat! Probeer zoveel mogelijk terug te gaan naar de basis. Jij, baby, je partner, thuis. Verder is even niemand belangrijk en die lat kan vast een stukje omlaag Jij bent het belangrijkste nu en je hoeft niet aan andermans verwachtingen te voldoen.. Dus even gas terug en aan jezelf denken. Er gebeurt nu zoveel met je, psychisch en lichamelijk, daar heb je gewoon even ruimte voor nodig. De kans dat het goed blijft gaan is zo groot! Dus niet onnodig druk over maken. Als iets niet goed voelt dan naar de huisarts, anders gewoon genieten van je zwangerschap. Je lichaam geeft het aan als het niet goed zou zijn. En wat betreft je werk, probeer te gaan, niet weglopen voor je paniek. Het is er en het mag er zijn.. en het gaat weer over. En als je 's middags te moe bent of je trekt het niet meer, dan kan je alsnog naar huis gaan. Je kan het meid!!! Denk aan jou!
@nieltje ah lief! Knuffel voor jou ben lekker gaan werken,vooral gaan internetten,haha. Nu weer lekker thuis,moest naar fysio dus kon een uurtje skippen. Gelukkig word tcook weer zomer deze week,dat scheelt ook altijd. vanavond vroeg naar bed. Net mn vrijwilligerswerk op een laag pitje gezet,dus dat scheelt ook weer wat hopelijk. Hoe gaat het met jou?
Hee wat goed! Is altijd even een drempel he, gaan werken terwijl je paniekerig bent of je je zorgen maakt. Ik ken het... Ik probeer altijd gewoon te gaan, want weet ook dat het weer over gaat als ik eenmaal bezig ben en ik altijd weg kan gaan Goed dat je je vrijwilligerswerk op een laag pitje zet! Dat komt straks wel weer als je meer ruimte hebt. Je hebt nu even alle aandacht voor jezelf nodig. Je bent nu a.h.w. 24/7 aan het werk. Hier alles prima. Volgende week woensdag de echo, heel benieuwd naar! Voel me prima, wat last van moeheid, maagzuur en borsten doen pijn, maar verder helemaal prima. Godzijdank geen misselijkheid!!! Ik slik medicijnen, dus daar was ik wel even bang voor, want mag de medicatie niet verliezen, dan ben ik verder van huis. Dus super blij! Moet wel wennen aan het komende moederschap, vind het spannend en gaat een hoop door me heen, maar nu snap ik ook dat het 9 maanden duurt xx
Ik heb zelf ook helaas last van paniekaanvallen. Ik ben ook bang dat dit tijdens mijn (hopelijk spoedig te komen) zwangerschap erger wordt. Ik heb vooral angst dat ik ziek word/ben (hypochondrie) en daarnaast een erge vorm van claustrofobie wat zich in allerlei situaties uit. Vooral situaties waarin ik niet weet wat er gebeuren gaat, nieuwe dingen, dingen die ik niet zelf ik de hand heb en ik niet weg kan. Gelukkig heb ik het redelijk onder controle en heb ik er in het dagelijks leven weinig last van. Alleen mijn hypochondrie komt bijna dagelijks terug. Maar ook die angst kan ik redelijk onder controle houden. Als het echt te erg wordt, neem ik een valeriaan tabletje en daarmee word ik vaak rustig. Vaak is het bij me hebben van de tabletjes al genoeg en neem ik ze juist niet omdat ik dan voor mezelf wil bewijzen dat ik ze niet nodig heb. Nu zijn we aan het proberen voor ons eerste kindje. Ik kan niet wachten! Ik vind het heel eng en spannend allemaal. De eerste keer seks 'voor het echie' werd me al bijna te veel, haha. Direct daarna had ik een moment van: ik ben hier nog helemaal niet klaar voor! Gelukkig ging dat snel weg en hoopte ik juist dat ik zwanger was. Nu ronde 2 al 42 dagen duurt word ik zenuwachtig.. Mijn testen zijn negatief, maar ik ben nog niet ongesteld. Wat is er aan de hand? Als honderd verschillende verhalen gelezen en ik kan er geen rust in vinden. Waarom werkt het nou bij mij niet goed. Vragen vragen.. Nou jullie snappen dat misschien wel. Ik ben blij om gelezen dat de meeste van jullie de zwangerschap gewoon goed (hebben) doorstaan! Ik lees gezellig even mee
Welkom Petite! Mijn test was in het begin ook negatief, gewoon blijven testen... En als het te lang duurt even langs de huisarts. Ben je vaker onregelmatig? Even een kreet van mij... De hormonen gieren door mijn lijf, voor het eerst emotioneel en onzeker. Wil ik dit wel? Ik ben 35, maar voel me te jong. Heb ik er wel zin in om de rest van mijn leven voor een kind te zorgen? Ga ik er wel van houden? Het is voor altijd... Wil ik dat wel? Er gaat van alles door me heen, is dat normaal? Wanneer wordt het leuk en krijg ik er in in? Klote gevoelens... Xx
@Nieltje oh dat herken ik. Het vloog mij echt de eerste weken af en toe naar de keel. Bij mij werd het na 12 weken rustiger en nu heb ik er echt zin in! Niet de bevalling haha, maar vooral daarna. Ik had een terugval maandag en dinsdag voelde ik me kiplekker :s Er is dus niet echt een pijl op te trekken, maar geloof me, tegen de tijd dat je op 20 weken zit kun je gaan aftellen en dan wordt het leuk. Daarvoor lijkt het nog heel lang en twijfel je inderdaad of je het wel aan kunt en of je hormonen geen rare dingen gaan doen.
@souries, dank je meid! Ik kan de hele dag wel gillen... Haha, wie had dat gedacht.. Je hoort altijd alleen de leuke verhalen, dus ik dacht ook dat hè geweldig zou gaan worden en genieten, maar ben nog eerder deprie Ben helemaal niet bang dat het mis gaat of zo, ben gewoon bang dat ik het eigenlijk helemaal niet wil en geen zin in heb...
@Nieltje ik werd steeds half gek als ik er aan dacht dat er een mensje groeide in mijn buik. Ik kon dat nog even niet helemaal beseffen ofzo. Daarna nog één keer paniekerig toen ik hem voor het eerst voelde, maar als dat vaker gebeurt dan wordt het ineens echt en dan kan je het beter plaatsen. Wilde je kinderen voor je zwanger werd? Dan wil je dat echt nog wel. Er zit ergens een stemmetje binnenin die dat ook zegt, hoe klein ook gewoon denken dat het door die hormonen komt en vanzelf wegtrekt
Ik gooi alles op de hormonen, maar die zij ook helemaal nieuw, moet er even aan wennen Ik heb me altijd afgevraagd of ik het wilde en enerzijds wel en anderzijds vond ik het ook altijd gedoe. P. en ik zijn graag samen, rustig leventje en zijn altijd blij als de kinderen die op bezoek zijn weer weg zijn.. Rust. Nu hoor ik steeds dat een eigen kind heel anders is, die hoort er gewoon bij, maar dat kan ik me dus niet indenken..
Ja, zo hou ik er tegenwoordig altijd maar rekening mee dat ik heel erg moet wennen aan verandering en dat dat soms wat tijd kost. Vroeger had ik dat nooit! was ik zo snel afgeleid van iets, nu heb ik het liefst alles duidelijk en rechtlijnig. Ik mis dat wispelturige van mezelf, of zou dat volwassen worden zijn
Herkenbaar...! Ben heel slecht met veranderingen Afgelopen dinsdag voelde ik me echt slecht, naast de buikgriep kwamen de hormonen echt los, veel huilen en afvragen waar ik in godsnaam mee bezig was. Woensdag was ik al wat rustiger, maar ook super moe, dus dat hielp niet mee. Donderdag hadden wij een mannenhuwelijk, heel intiem, 60 personen, voornamelijk familie en paar vrienden, was ENORM genieten, zat daar echt als prinses te genieten van de hele dag... grappig dat je je dan ineens ook weer zo goed kan voelen. Vrijdag voorbereid voor zaterdag, want toen was het huwelijksfeest (ja ze maken er een hele happening van!), ook weer super gevoeld en werd ook steeds blijer met de zwangerschap.. het is ook heel leuk.. moet gewoon wennen Nu weer even bijkomen.. Hoe gaat het met jullie?
Ja, die pieken en dalen lijken veel groter dan normaal he! Wel leuk zo'n feestweekend! Hier merk ik dat ik langzaam het derde trimester in rol. Gisteren fanatiek schoongemaakt en 's avonds had ik zoveel last van mijn rug en benen dat ik niet meer normaal van de bank kon opstaan of van houding kon wisselen. Nu ook als ik van bureaustoel opsta, wat een drama! Morgen maar naar bekkenspecialist om te kijken wat we er aan kunnen doen want dit hou ik niet nog 13 weken vol zo. Gelukkig hoef ik nog maar 6 weken daarvan te werken en misschien 4 als ik besluit om toch zes weken van te voren te stoppen.. En dromen! Niet normaal! Haha, gaan jullie ook nog last van krijgen denk ik. Niet van in paniek raken, hoort er ook bij
Hoi Ik vind dat jullie het allemaal geweldig doen! Het is ook soms zo moeilijk! Voor de gene die zwanger zijn (gefeliciteerd!), hoe lang hebben jullie er over gedaan om zwanger te worden? Ze zeggen dat je van stress en paniek (en dat heb behoorlijk vaak ) minder snel zwanger kan worden. Ben benieuwd!
Hoi S87, Ik heb de eerste maand negatief getest, maar bleek dat mijn eisprong 3 dagen later lag dan gemiddeld.. dus de tweede maand was eigenlijk meteen raak. Wij hebben wel de kinderwens een paar jaartjes uitgesteld, omdat ik het niet trok, mijn medicijnen moesten nog goed ingeschaald worden etc. Maar ben nu 35, dus werd nu wel tijd om te gaan beginnen En meteen raak..
Ladies, Morgen heb ik de eerste echo, 10 weken.. Hoe hebben jullie die doorstaan met je paniek? Ben vandaag al aardig gespannen, voel me niet helemaal lekker (daar werkt het altijd in door). Ben vooral gespannen voor de angst morgen, dat ik niet goed wordt daar. En dan ga ik ook nog naar een speciaal gespecialiseerde afdeling Allemaal mensen die al jaren samenwerken met paniekmensen.. Jullie ervaring graag
Ik probeer maar te denken: Als er iets is, dan deal ik daar op dat moment wel mee. Ik ging er maar vanuit omdat er in onze familie niks raars voorkomt, dat dat nu ook niet zou blijken. Doe je combinatietest of gewoon termijnecho? Wij hebben combinatietest niet gedaan. Ik vond het achteraf vooral heel leuk omdat je heel lang naar je ukkepuk kan kijken.
Ik heb geen idee, volgens mij gewoon een termijnecho. Ben niet bang dat er iets niet goed is met het kindje, bij ons in de familie zitten ook geen gekke dingen.. Ben meer bang voor mijzelf, dat ik het niet trek, angstig wordt etc. Maak ik me druk om niets? Valt het allemaal wel mee?
Oh nee dat valt allemaal heel erg mee. Op het moment zelf ben je veel meer met die echo bezig. En ik vond het nog steeds zo onwerkelijk dat ik nog steeds niet besefte dat dat bij mij in mijn buik zat. Lekker van genieten!
Ik kreeg het pas later, toen de progestron ging werken haha! wel angstig hoor. Zeker omdat ik al een mk heb gehad, was ik constant aan het piekeren. En nu weer heb ik wat krampen in mijn buik, denk ik: neeeey blijven zitten! maar ik kan wel makkelijker realistisch blijven denken en zeggen tegen mezelf: oke, als het over twee uur er nog is, dan bel je gewoon de vk. Ik krijg die paniekgevoelens er veel minder bij zeg maar. Aleen begin vorige week dan dat ik echt knijterangstig was, maar ja, koffie, cola light, veel snoepen, ik weet dat ik daar op reageer.