Hoi meiden, ik wil graag even mijn verhaal kwijt, want ik heb vandaag een onverwachts heftige dag... Mijn vriend en ik zijn vorig jaar augustus gestopt met de pil, dus inmiddels een jaar bezig met zwanger worden. Vlak voordat we op vakantie gingen, ben ik om deze reden naar de huisarts geweest. Mijn eigen huisarts was op vakantie, dus ik kreeg een van de andere artsen. Zij nam me meteen heel serieus: ze heeft een uitstrijkje gemaakt, ik mocht op een aantal dingen mijn bloed laten prikken, en mijn vriend mocht meteen zijn zaad inleveren. Wauw, wat een tempo! Twee dagen voordat we op vakantie gingen belde ze mij over de uitslagen: mijn bloedonderzoeken en uitstrijkje waren prima, het zaad van mijn vriend ook, het was alleen wat weinig. Ik heb hierop nog gevraagd: 'verontrustend weinig?' Nee, ze hadden een gemiddelde norm, en daar zat hij net onder. Dus op zich allemaal best positief! De volgende stap was een afspraak maken bij de gynaecoloog. Vandaag was deze afspraak. Wij gingen er vrij blanco in, we verwachtten eigenlijk een kennismakingsgesprek met veel vragen van zijn kant, en een echo voor mij. In plaats daarvan gebeurde het volgende: wij kwamen binnen, en het eerste wat de arts zei was: 'Jullie willen een kind, en we zijn niet zo blij met jou.' Hierbij keek hij mijn vriend aan. Wij reageerden nogal perplex: 'HUH?!' Waarop de volgende zin was: 'We gaan met jullie meteen door naar de IVF/ICSI.' Nou jaaa...... Het blijkt dus dat mijn vriend zeer weinig goed zaad heeft (een man hoort 7,2 miljoen zaadjes te lozen, hij had er minder dan een miljoen en de goede zaadjes waren op één hand te tellen). Wij reageerden natuurlijk nogal perplex. Ik heb ook verteld wat de huisarts voor de vakantie had gezegd, en dat wij daardoor het idee hadden gekregen dat alles prima was bij hem. Nou, dat bleek dus niet het geval. 'Vroeger zouden we zeggen: je bent onvruchtbaar, nu kunnen we heel veel.' We zitten nu dus meteen in de denderende trein, waarbij aankomende maand mijn hele cyclus wordt gevolgd. Ondertussen moet mijn vriend nogmaals zijn zwemmers inleveren. Daarna hebben we half oktober een gesprek met de gynaecoloog over de uitkomsten van mijn cyclus en zijn zaad. En daarna kunnen we in principe beginnen met IVF/ICSI. Dus... inmiddels begint dit nieuws een klein beetje te landen... Ik vind het prettig dat ik dit even van me af kan schrijven naar jullie. Graag hoor ik natuurlijk veel positieve verhalen over IVF/ICSI, zodat we vol goede moed het traject in gaan.
Lekker professioneel van de arts om het op die manier te brengen :S Heb zelfs geen ervaring met die behandelingen alleen met iui's. Ze kunnen idd de kans vergroten. Maar vergeet niet het kan zo zijn dat je vriend's zaad de volgende keer juist wel goed is. Bij ons verschilde dat ook steeds. Veel succes met de behandelingen, er zullen vast zware momenten zijn maar hopelijk is het niet voor niets. Geef zeker niet de moed op! Wie weet test je na de eerste behandeling gelijk positief.
Wat een ontzettend botte arts!!! Ik vind het echt niet kunnen. Afgezien daarvan hoop ik dat het helemaal goedkomt voor jullie!
zeer hard gebracht... het zijn erg heftige onderwerpen dat kun je toch op ze minst normaal en rustig uitleggen ? wens jullie veel sterkte met alles
Redelijk lomp inderdaad. Dit soort nieuws komt altijd hard aan en de artsen hebben blijkbaar geen idee hoe hard. Ik had er zelfs wat moeite mee terwijl ik al volop in de MMM zit met m'n IUIs. Tact is blijkbaar geen eigenschap van artsen. ik heb nog geen ervaring met IVF of icsi maar ga dit straks wel krijgen. Ik heb begrepen dat de resultaten veel beter zijn dan met IUIs in ieder geval. De zwangerschapskansen voor IVF liggen in ieder geval gelijk aan de kansen voor een normaal vruchtbaar koppel. 30% voor een verse terugplaatsing en 20% voor een cryo. Bij IUI is dit maar 10% per keer. Dus houd moed, er kan tegenwoordig zo veel dat ook jullie wens uit kan komen.
Nou ja wat een botte hork zeg zoiets is al zo ontzettend rot om te horen, en dan ook nog op zo'n manier! Ik doe zelf OI, dus afgezien van hormoonspuiten niet hetzelfde.. Misschien een kijkje nemen in het vruchtbaarheidsbehandelingen deel? Daar zitten veel meer meiden die icsi/ivf doen (en ook veel met positieve verhalen ) Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen, de mmm is niet niks! *digitale knuf*
Hey meid, is niet leuk om dat ineens zo te horen te krijgen denk ik, als je verwachte dat alles in orde is... Ik heb vooral je berichtje gelezen, omdat binnen een maand zijn wij ook een jaar bezig, en dan wil ik ook graag alles laten testen, ook gewoon al voor misschien gerustgesteld te worden als alles in orde zou zijn. Ik hoop dat ze bij ons het resultaat een beetje taktiser zeggen... Ik wens je veel sterkte en succes met zwanger te worden!
Lekkere botte hork van een arts. Wat keepsmilingo3 zegt (Maar vergeet niet het kan zo zijn dat je vriend's zaad de volgende keer juist wel goed is. Bij ons verschilde dat ook steeds.) was bij ons ook zo. Wij werden door de huisarts doorgestuurd omdat het zaad van mijn man niet goed was. Dat is in het ziekenhuis ook nog twee keer onderzocht en toen was twee keer gewoon goed. Heel veel sterkte iig in dit traject!
Wat een botte idioot. En ook zo van: hup, we gaan meteen met MMM beginnen. Alsof je daar niet even bedenktijd voor wilt. Of even andere (alternatieve) routes wilt onderzoeken, als dat bij je past. Jemig zeg. Succes met het vervolg en bewaak jullie gezamenlijke grenzen goed! Met zo'n doordenderende arts kun je misschien aan dingen beginnen die je achteraf helemaal niet wilde.
Zoiets ging het bij ons ook, onze eerste gyn zei ook gelijk van we sturen jullie door naar Rotterdam want het moet IVF worden (pats boem, daar zit je dan, dat ging ook zo lekker bot en idioot)... Had ook te maken met zaadkwaliteit (waardes weet ik echt niet meer) en dat mijn cyclus onregelmatig was (20-90 dagen, waar ik dus voor bij hem kwam) heeft ie helemaal niks mee gedaan.. Eenmaal in Rotterdam is het zaad nog een keer onderzocht en bleek het helemaal niet zo slecht te zijn als dat men in eerste instantie zei. En toen zijn we ipv IVF voor IUI gegaan en de 6e IUI was succesvol... (cyclus gestimuleerd met clomid, eisprong opgewekt met pregnyl) Misschien een second opinion in een ander ziekenhuis? En ik weet niet of je vriend rookt/drinkt/veel met de laptop op schoot zit/vaak in een erg warm bad gaat/strakke onderbroeken draagt e.d.. Persoonlijk zou ik even 3 maandjes rust nemen, alle dingen die ik net omschreef vermijden en kijken of de zaadkwaliteit verbeterd... (overigens heeft die eerste gyn later nog aan mijn bed gestaan, paar dagen voor de bevalling en toen zei tie dat mijn gezicht hem bekend voor kwam, ik zei ja u heeft ons doorgestuurd naar Rdam voor IVF, maar ik ben zwanger geworden door IUI, daar reageerde hij niet op...) Succes en hopelijk valt het net als bij ons toch allemaal nog een beetje mee!
Tering wat een klote manier om te vertellen zeg.. sommige hebben extra les nodig in sociale vriendelijke communicatie. Wens je heel veel sterkte met de mmm!
jeetje zeg! dat verwacht je inderdaad niet!! Ik heb er geen ervaring mee maar wil je gewoon succes wensen in dit traject! Laat je niet gek maken !
Sow hey nogal heftig en niet zo professioneel van de arts om dat zo maar te zeggen. Dat had beter gekund en mag je gerust zeggen vind ik. Het is wel heftig dat jullie meteen in die trein moeten idd, maar wel fijn dat jullie meteen duidelijkheid hebben en bij het eindstation gaan beginnen zeg maar, al had je het natuurlijk liever anders gehad. Maar om de mmm van voren af aan te beginnen en jaren door te sukkelen is lijkt mij ook niet fijn. Je weet nu wel iets meer waar je aan toe bent en misschien moet je dat maar als het positieve eruit halen. Heel veel succes en ik hoop dat jullie snel zwanger zijn!
Wat een heftig verhaal zeg! Ik herken dit precies helaas. Bij ons zit het zo dat ik in mei 2012 gestopt ben met de pil, en vervolgens geen menstruatie kreeg. Een paar keer naar de huisarts geweest, welke steeds bleef zeggen dat het bij het ontpillen hoort. Na 5 maanden eindelijk voor elkaar gekregen om een bloedonderzoek te krijgen. Toen ik met de assistente belde met de uitslag zei ze, je bloedwaardes zijn prima wat betekent dat je eierstokken gewoon goed werken. Ik moest de menstruatie nog een maand afwachten en anders opnieuw contact opnemen. Na die maand nog geen menstruatie gehad en eindelijk doorverwijzing gekregen naar gyn. Die constateerde al vrij snel PCOS en ik kreeg medicijnen voorgeschreven om de menstruatie op gang te brengen, daarna medicijnen om de eisprong op te wekken (wat helaas nog niet gelukt is). Tijdens het eerste gesprek gaf ze aan dat mijn man ook nog een zaadonderzoek moest doen, maar dat daar geen haast bij was. Dat was meer een formaliteit. Dus na een paar maanden zaadonderzoek gedaan en een HSG. Ik had een afspraak bij de gyn waarbij ik beide uitslagen tegelijk zou krijgen en dan kon ze ook meteen kijken of een hogere dosis clomid zou was aangeslagen om mijn eitjes te helpen rijpen. Deze keer was manlief niet meegegaan, omdat het hem anders elke keer snipperuren kost (hij ging wel mee voor de HSG en tijdens het eerste gesprek) en het was toch geen "bijzondere afspraak". De uitslag van de HSG was goed, maar manlief z'n zaad was erg slecht. Ze zei 0% beweging. De behandeling werd eerst stop gezet en we werden doorverwezen naar de uroloog. Toen ik naar buiten liep begonnen de tranen te stromen en heb ik mijn werk gebeld dat ik die dag niet meer kwam. Ik vond het erg lastig om mn man het slechte nieuws te vertellen, maar uiteindelijk toch gebeld. Bij de uroloog, lichamelijk onderzoek gehad. Dat zag er goed uit. Zij gaf aan dat er wel enige bewegelijkheid was, maar echt maar een paar. Het zag er absoluut niet goed uit en ze wilde ons geen hoop geven. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt voor een tweede onderzoek en daaruit bleek dat het niets beter was. De uroloog gaf aan dat zij bang was dat er voor ons geen mogelijkheden waren, omdat het ook te weinig was voor IVF. Maar de gyn. moest daarover beslissen. De week erop verwees de gyn ons gelukkig wel door naar het UMCG voor IVF/ICSI, maar het is dus nog niet zeker of dat wel mogelijk is. We hebben vorige week vragenlijsten ingevuld van het UMCG. Mijn man dacht dat hij altijd dat hij als kind geopereerd was aan een liesbreuk, maar na overleg met zijn ouders bleken zijn ballen niet ingedaald te zijn. Met veel pijn en moeite het dossier hiervan uit een ander ziekenhuis gehaald en deze aangeleverd bij het UMCG. Nu afwachten op een oproep. Spannende tijden en vooral veel wachten, wachten en wachten... Mijn man is al met 7 maanden geboren. Op internet lees ik dat pas in de achtste maand van de zwangerschap de ballen van een jongen indalen. Dit is bij hem dus nooit gebeurd. Het is van belang ivm vruchtbaarheidsrisico's dat je voor je tweede levensjaar hieraan geopereerd wordt. Hij was al 4... Dus alle puzzelstukjes vielen op z'n plek. Ik hoop dat jullie snel meer duidelijkheid krijgen. Veel succes en sterkte... Liefs Syl
@juf21: Omdat ik geen forums kon vinden waarin meiden in de wachtfase zitten voor IVF/ISCI, heb ik dit onderwerp geopend. Misschien ook leuk voor jou om mee te kijken/praten met meiden die in dezelde fase zitten: http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/459559-wachten-op-intakegesprek-ifv-icsi.html
Lieve meiden, heel erg bedankt voor alle lieve reacties! Inmiddels heb ik vandaag een heel ander dagje meegemaakt. Gisteren was het eigenlijk vliegen van ziekenhuis naar etentje, tussendoor wat vriendinnen aan de lijn waaraan ik heel opgewekt vertelde hoe het er voor stond. Maar toen ik vannacht in bed lag begon het een beetje te landen. Ik heb een behoorlijke tijd liggen huilen! Ook vandaag was ik een beetje labiel. Toen ik vanmorgen mijn lieve collega/vriendin alleen maar zág met een meelevende blik kreeg ik al waterige ogen. En net, terwijl ik aan het stofzuigen was, liep ik weer te brullen. Pfff!! Normaal ben ik echt niet zo!! Op zich zie ik nog niet heel erg op tegen het traject, met het spuiten e.d. (maar dat ben ik waarschijnlijk flink aan het onderschatten). De IVF behandeling zelf zie ik wel tegenop! Het zijn meer de momenten waarbij ik het aan mijn lieve bezorgde ouders zal vertellen, mijn baas, op den duur mijn collega's... Als ik daar alleen al aan denk, pff! Ik ga het dan echt niet droog houden! Dus ik merk nu dat ik het echt even moet laten bezinken, en dat zal voor mijn vriend vast hetzelfde zijn. Ik heb net gebeld met mijn zorgverzekeraar en het ziekenhuis, omdat mijn vriend en ik allebei ons eigen risico op het hoogst hebben. Het blijkt dat elk semenonderzoek 175 euro gaan kosten, en het volgen van mijn cyclus gaat ook richting 500 euro. Daarnaast hebben we gisteren natuurlijk het consult gehad, die bijna 300 euro kost. Mijn vriend en ik gaan nu eerst nadenken of we dit nu DIRECT willen gaan doen. Misschien dat we er ook wel voor kiezen om het even te laten bezinken tot de kerst, en dan in januari gaan starten met alles. En verder... de gynaecoloog... Gisteren zaten we maar een beetje beduusd te lachen bij hem aan tafel en zeiden we nog tegen elkaar: 'hij is in ieder geval duidelijk'. Maar een nachtje verder, en ook na het lezen van jullie reacties, heb ik wel het idee dat het ook anders kan. Ik voel wel heel sterk dat als de pijnlijke IVF behandeling komt waar ik tegenop zie, dat ik dan geen behoefte heb aan een zakelijke arts die het al 300x heeft gedaan, maar dat ik dan een begripvolle arts heb die de tijd voor ons neemt. Ik weet alleen niet goed of deze man nu meteen 'onze' vaste gynaecoloog is geworden of dat het toch wisselt in het ziekenuis. Zal ik een andere aan moeten vragen? Kortom: we hebben nog genoeg stof tot nadenken. We moeten denk ik eerst even een pas op de plaats maken en bedenken in welk tempo we dit willen gaan doen en bij welke arts. Het klinkt nu misschien allemaal een beetje negatief, maar ik heb even een dipje nu alles begint te landen.
Ach meisje, lekker in je eigen tempo gaan hoor! Neem echt de tijd om alles te laten bezinken en erover na te denken.
Beste Juf, Jeetje zeg, nu begint het allemaal een beetje door te dringen. Ik vind het heel knap van je dat jullie er eerst even over na willen denken en alles laten bezinken. Het is ook niet niets wat er allemaal gebeurd nu in je leven en je wordt een beetje geleefd zeg maar. Even tijd voor elkaar is zeker ook goed. En natuurlijk gaat het moeilijk worden om dit aan alle mensen te vertellen die je liefhebt, maar daarna kunnen zij jullie ook steunen! Wat betreft de zorgverzekering: Het is allemaal pokkeduur, echt belachelijk! Het is altijd goed om alles goed van te voren uit te zoeken. Misschien zit je nu wel al tegen de grens van jullie eigen risico aan en kunnen jullie net zo goed de laatste paar maanden van dit jaar nog doorgaan en dat jullie dan niets meer hoeven te betalen. Ik kan niet in jullie beurs kijken en wil jullie niet pushen, maar vanaf januari kun je weer opnieuw je eigen risico betalen van 2014. Maar misschien is het ook beter om er even voor te sparen of zo. Wellicht een idee om tegen die tijd te kijken of een andere zorgverzekering met betere dekkingen en eigen risco een optie is in jullie situatie. Over de arts: Ik kan je alleen maar aanraden op je gevoel af te gaan. Als jij je niet prettig voelt bij hem mag je gerust wisselen van arts en dit ook aangeven. Ik heb ditzelfde al eens meegemaakt met een internist. Deze was ook niet zo vriendelijk, ronduit ongbeschoft zeg maar, maar ik dacht dat het aan mij lag. Later sprak ik mensen die hem ook als arts hadden en die zeiden hetzelfde. Ik heb toen niet meer getwijfeld en ben meteen gewisseld. Er is niets zo fijn dan vol vertrouwen in je arts naar het ziekenhuis te gaan en de behandelingen in gaan. Er is 1 ding wat ik niet zo goed begrijp. De huisarts had het zaad gecheckt of was dit in het ziekenhuis gebeurd? Heeft het ziekenhuis dan een verkeerde uitslag naar de huisarts gestuurd of heeft de huisarts dit verkeerd geinterpreteerd? Ik wens je heel veel succes, sterkte en wijsheid toe, met het maken van jullie beslissing.
Wat betreft de zorgverzekering: we hebben allebei ons eigen risico op het hoogst, 800 euro pp. Ik heb vandaag gebeld, en dat is nog lang niet op, dus deze drie maanden gaan dan honderden euro's kosten. Het volgen van mijn cyclus is alleen al 500 euro. We hebben wel spaargeld hoor, maar ik merkte dat ik voelde: 'dus misschien toch maar 3 maand wachten' en bij dat gevoel voelde ik me meteen goed. Ik ben gewoon een denderende trein in gegooid gisteren, en dat wil ik niet. Ik wil zelf die trein in stappen zodra wij er aan toe zijn en 100% klaar voor zijn. Zoals ik het nu voel, wil ik in ieder geval niet aankomende cyclus al aan de bak. Ik wil dat we echt allebei goed voorbereid zijn en het aandurven. Maar goed, dit is natuurlijk de eerste dag, misschien voelen we ons over een week al weer heel anders. Wat betreft het zaad: ik heb het potje ingeleverd bij dit ziekenhuis, en zij zouden de uitslag doorsturen naar de huisarts (niet mijn eigen dus, maar een andere uit de praktijk). En zij belde mij over deze uitslag. Dus hoe dit nou kan weet ik zelf ook niet. Was die gyn nou gewoon zo'n lompe botterik en valt het best wel mee? Heeft ze er niet zoveel verstand van? Wilde ze ons sparen omdat ze wist dat we op vakantie gingen (maar liegt ze er dus over)? Nu ik reacties van jullie krijg vind ik het inderdaad wel raar dat we deze uitslag kregen uit één potje. Ik zou ook denken dat ze bij een negatieve uitslag in ieder geval nog een potje zouden willen bekijken.
noujaaaa wat lomp gezegd...arts was aan vakantie toe? Kijk hij draait er niet om heen maar pfff succes met ff verwerken.....