Herkenbaar. Mijn moeder heeft een kindje verloren met 26 weken zwangerschap. Toen om onverklaarbare reden gestorven in haar buik. Ik was daar heel bang voor. Maar toen ik door ging vragen bleek mn moeder hoge bloeddruk te hebben en kreeg van haar HA te horen gewoon te kunnen blijven werken en dat iedereen wel last had van zwangerschapskwaaltjes. Ik kreeg tijdens mn zwangerschap HELLP en pre-eclampsie. Mijn moeder herkende symptomen... Ineens viel er bij haar een kwartje wat er destijds bij haar gebeurd is. Een kindje wat ineens dood gaat gebeurt niet snel. Neem de signalen van je lijf serieus, maar laat je er ook niet door gek maken. Er worden heeeeeeeeel veel meer levende kindjes geboren dan dode... Er zijn al heel veel goede adviezen gegeven. Met een prof gaan praten vind ik persoonlijk de beste. Als een coach niet vergoed wordt en je het niet kan betalen, kijk dan eens of er mogelijkheden zijn wat wel vergoed wordt bijvoorbeeld. Via je HA naar een GGZ-instelling bvb. Ik weet niet precies hoe het zit met eigen bijdrage. Maar wie weet heeft die weg wel mogelijkheden. Mocht dat niet mogelijk zijn raad ik je aan je angst vooral te delen met mensen in je omgeving. Ik schaamde me destijds best voor m'n angst. Ik vond dat het hoorde dat ik blij zou zijn tijdens mn zwangerschap. Uiteindelijk werd mn angst alleen maar groter en groter doordat ik het voor me hield. Uiteindelijk toch gaan delen. Eerst alleen met mn man en de vk, daarna met meer mensen. Hoe vaker ik deelde, hoe minder groot mn angst werd en hoe meer ik me gesteund voelde. Als je het uitspreekt neemt de lading ook vaak al iets af is mijn ervaring.
Vraag anders of de verloskundige een verwijzing maakt voor de POP poli. Het lijkt op een prenatale depressie.. Pop poli ben ik de vorige zwangerschap geweest en daar heb ik nooit iets voor hoeven betalen.
de pop poli is idd heel fijn ook ik ben hier geweest tijdens mijn zwangerschappen.... heel veel sterkte meis continu leven met die angst is niet fijn......
Ik heb er naar gekeken, zo'n pop poli, jammer genoeg zit er niet eentje in mijn regio. Pff, weer twee weken verder. Ging eerst heel goed, maar ik weet niet wat de kleine heeft. Hij is super actief voor 4-5 dagen, en daarna weer een rust moment. Ik voel wel 10 bewegingen in een uur, maar toch. Nog 10 weken te gaan, ik kan niet wachten totdat ik hem heb. Dank dames voor alle goede adviezen
10 bewegingen in een uur? Zit helemaal goed joh. Je moet er 10 per dag voelen minimaal, dus als hij ook op een rustige dag zoveel beweegt voelt hij zich als een vis in het water . Misschien wil hij nog even lekker gymmen nu hij nog wat ruimte heeft? En dan heb je natuurlijk af en toe een rustdag nodig om bij te komen...
Mijn prinsesje heeft super rustige dagen (ik haat ze die dagen) en actieve dagen........ Zij heeft nog wat ruimte omdat ik veel vruchtwater heb en daar maakt ze graag gebruik van.
Hier nog zo'n angsthaast. De eerste zwangerschap viel het mee met de angst. De 2e zwangerschap was een drama omdat de placenta aan de voorkant lag en ik veel vruchtwater had voelde ik de kleine amper. Bij deze zwangerschap ging het redelijk goed maar de laatste 2 weken is het weer drama en ik baal er zo van. Ik had zo gehoopt deze zwangerschap te kunnen genieten. Ik slaap er amper van. Terwijl de kleine goed beweegt en alle echo's goed zijn. Mijn man zegt het hoort gewoon bij jou. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik hoop over 7 weken mijn meissie in mijn armen te mogen houden gezond en wel. Het enige wat ik probeer is afleiding zoeken. Al is dat s' nachts weleens lastig
Misschien kan je om een doorverwijzing vragen naar 'Stevig ouderschap'. Stevig Ouderschap Ik werd gelijk doorverwezen omdat mijn verloskundige me een "aansteller" vond. (hard gevallen en toen een beetje overstuur geweest). Lees de site even door, het is gratis.
Ook hier heel herkenbaar. Heb november 12 een miskraam gehad en "gelukkig" vrij snel weer zwanger geworden. Rotte is dat de angst dat het mis gaat er is en blijft. Ook mijn kleintje heeft zo z'n drukke en rustige dagen. Vind die rustige dagen maar niks, laat maar lekker bewegen, dan weet ik dat het goed zit. Blijft denk moeilijk tot dat die kleine in je arme ligt!! Succes en de regel blijft, als je het niet vertrouwd, bellen!!!
Mijn eerste zwangerschap eindigde ook in een miskraam. Daarna heeft het 2 jaar geduurd om weer zwanger te worden. Ik ging er toen helemaal niet vanuit dat het fout kon gaan en dat ging fout. Ik durf er nu gewoon niet meer vanuit te gaan dat het goed gaat. Ik denk toch dat het komt door die miskraam.
Ugh, wat een tut! Als mijn vk zo iets tegen mij zou zeggen, dan zou ik woest zijn. Het gaat om onze kinderen! Ik zal de site even bekijken, dank.
Oh, en ik ben begonnen met haptonomie, dat helpt wel moet ik zeggen, dan ben ik meer bezig met hoe het nu gaat ipv denken over de toekomst en over een mogelijk verlies. Morgen heb ik therapie, dus ik ben wel bezig om meer vertrouwen te kweken.
Ik lees net jouw topic en herken veel van mezelf erin. Ik heb al 2 gezonde kids en tijdens die zwangerschappen heb ik nooit getwijfeld aan een goede afloop. Ik heb voor deze zwangerschap 2 miskramen gehad en deze hele zwangerschap heb ik ook in mijn hoofd dat er nooit een lief klein meisje op haar kamertje zal komen te slapen. Ik heb er ook totaal geen reden voor, maar ben zo bang dat mijn gevoel gaat uitkomen. Onze kleine meid is erg bewegelijk dus daar ligt het niet aan.