Dag dames, Ik moet het gewoon even van me aftypen, sorry als het een lang verhaal wordt... Maandagavond legde ik mijn zoon op bed, ik ging even douchen en toen ik klaar was, hoorde ik hem geluid maken. Ik dacht hij is vast aan het dromen, maar het geluid werd raar. Dus ik deed zijn licht aan en wat ik toen zag dat beeld raak ik niet kwijt. Hij lag te schuimbekken en schokken, draaide met zn ogen en was compleet weg. Ik schreeuwde heel de buurt bij elkaar, naar beneden mijn man bel 112 Quinten ligt dood te gaan!! Dat was het eerste wat ik dacht hij is bijna 4 en nooit had ik zoiets meegemaakt. Mn man tilde hem naar beneden en legde hem op zijn zij, de ambulance was onderweg. Ondertussen kwamen de buren en die namen het een beetje van ons over, ik was compleet van het padje. De ambulance broeder dacht aan een koortsstuip, maar hij was/is niet ziek. Suiker geprikt, hartslag alles goed. Mee naar het ziekenhuis, bloed geprikt, en toch een nacht moeten blijven. Gelukkig heeft hij die nacht rustig geslapen. Ze denken aan epilepsie of een verkeerde aanleg in de hersenen, we moeten binnenkort naar de neuroloog en er wordt een EEG gemaakt. Hopelijk vinden ze iets, want ik ben heel benieuwd wat het geweest is.... Ik hoop het in ieder geval nooit meer mee te maken, het waren de ergste minuten van mijn leven, ook al hoor ik nu van mensen die met epilepsie leven, er prima mee te leven is met medicijnen, als je zoiets voor de eerste keer meemaakt, denk je gewoon hij is er geweest Ben wel ontdaan en hij slaapt nu even bij ons op de kamer, hoop dat ik het snel los kan laten.....
Nee hij herinnert zich van de aanval zelf niets, maar daarna wel alles van in het ziekenhuis. Zo raar, hij is nu weer de oude gelukkig, net of er niets gebeurd is.
Wat een afschuwelijke ervaring zeg, ik kan me voorstellen dat je je rotgeschrokken bent. Veel sterkte de komende tijd. Ik hoop voor je dat er niets ernstigs gevonden wordt en dat het slechts een eenmalige gebeurtenis was...
Wij hebben het ook meegemaakt, ik weet dus wat je gezien en gevoeld hebt op het moment dat je de kamer binnenkwam. Ons zoontje heeft het zelfs twee keer gehad, op zeven en op negen maanden. Geen schuimbekken, maar waarschijnlijk wel een epileptisch insult: trekken met beide armen en benen, draaiende ogen en daarna slap en hangerig. Hij begon heel hard te gillen en te huilen toen het gebeurde. Bij ons dachten ze ook aan een koortsstuip, maar L. heeft ervoor en erna geen koorts gehad, net als bij jullie. EEG gemaakt, ik was ook erg ongerust. Conclusie: niets kunnen vinden. Tot op heden nooit meer meegemaakt, maar toch, het maakt je behoorlijk onzeker. Het beeld is nooit meer van mijn netvlies gegaan en zal denk ik ook niet meer verdwijnen.
Jemig, krijg er kippenvel van. Dan zakt de grond even onder je vandaan zeg. Hopelijk vinden ze iets dan kun je er ook wat mee! Sterkte
Ja het maakt je heel onzeker en volgens mij raak je idd het beeld nooit meer kwijt. Angstig he? Pfff dikke knuf ook voor jou en dat 2 keer
Oh wat afschuwelijk zeg, ik kan me voorstellen dat je totaal van de kaart bent. Vreselijk om dat mee te maken! Gelukkig dat alles nu weer goed gaat en hopelijk kan de kinderarts snel vinden waar het nu door is gekomen.
Hier gehad met onze jongste dochter toen die 5 weken oud was Idd ook 112 gebeld, want we zijn ons helemaal kapot geschrokken toen. Bij haar kwam het -waarschijnlijk- van heftige pijn door opkomend maagzuur/verborgen reflux. Het is toen 2 keer achter elkaar gebeurd, maar daarna gelukkig nooit weer, al blijf ik bij hoge koorts wel alert hierop. Hopelijk valt het mee en is het eenmalig geweest maar sterkte bij de onderzoeken!
rozemarijke is dat niet een bepaald syndroom wat ze dan noemen? Ik kan er even zo snel niet meer opkomen....
Heeft de arts toen niets over gezegd, enkel dat die stuipen dus ook door extreme pijn veroorzaakt kunnen worden. Maar als je er een naam bij hebt, ben ik wel benieuwd.
ik was toen heel bang, dus heb bij west syndroom gekeken (NIET kijken!). Maar dat andere, dat door reflux komt, hoe heet dat nou? Ik zal nog eens diep graven.....
Ons ziekenhuis was niet zo 'vriendelijk': nadat ze op de EEG niets konden ontdekken, gingen ze maar met een lampje in zijn oogjes schijnen, met als doel te ontdekken of er iets met de haarvaatjes was, ofwel of wij hem soms door elkaar geschud hadden. Jaja,......dit doen ze dus echt. ZONDER de ouders het doel van het onderzoek mede te delen. Ik was geschokt, echt waar. Ongelooflijk. Tuurlijk, elke mishandelingszaak is vreselijk en moet voorkomen worden, maar er was dan ook helemaal niets wat hiertoe aanleiding had gevormd om dan dit maar even op die manier aan te pakken.........Behalve de angst, de onzekerheid, gaf dit ook een behoorlijke nare nasmaak.....:x
Hmm, heel herkenbaar, dat was wel precies wat er gebeurde toen. Is maar eenmalig geweest dus, maar we waren toen al bezig de reflux aan te pakken. Ben ik nu wel dubbel zo blij dat ik doorgedramd heb om nexium te krijgen.... Maar jemig, fijn zo'n houding van een arts Heb je daar geen klacht over ingediend, dat dat ook wel anders aangepakt had kunnen worden?
He bah...vreselijk zeg! Wat zijn jullie geschrokken. Ik kan me herinneren dat jou man toch ook iets met zijn hersenen heeft? Heeft dat er misschien iets mee te maken? Kan dat? ( geen idee wat je man precies ook alweer heeft, sorry...maar dat staat me zo bij ) Ik hoop ook echt dat ze snel vinden wat het was en dat het blijft bij 1 keer ( en nooit meer...) Sterkte