Misselijkheid is een onlosmakelijk symptoom lijkt het.. van een zwangerschap. Maar ik heb daar echt wel problemen mee, ben het nu al 3 weken aan één stuk. En buiten dat het leid tot eet-problemen heb ik angst voor overgeven. Die angst is echt serieus een probleem; ik kan NIET overgeven dan kan ik in paniek slaan. Dan breekt het zweet me uit. Ik heb in mijn leven denk ik nog maar zo'n 3 keer over gegeven. Als ik voel dat dat risico erin zit ga ik liggen en ga ik rustig ademen net zolang tot het "gevaar" is geweken! Ik denk wel dat ik er een keer aan moet geloven.. maar pffffff...!!! En daarnaast is het gewoonweg lastig als je niet kunt (eigenlijk meer "wilt") eten als je zo misselijk bent iedere dag.. en daarnaast gaat je energie (die je al zo weinig hebt) er niet van omhoog. Zijn jullie ook zo moe trouwens (ik ben nu 6 weken)...? En veranderd dat in de loop van de zwangerschap..? En hoe zit dat met de misselijkheid..? Veranderd dat ook weer zodat je wel weer eetlust hebt..? Hoor graag jullie ervaring hierover.. Ook eventueel als je ervaring hebt met de angst voor overgeven.. Liefs en een mooie dag vandaag.......
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Pfff, ja die misselijkheid kan ik me nog heel goed herinneren van beide zwangerschappen en wat vervelend dat je tegelijk ook zo bang bent voor overgeven. Lijkt me erg vermoeiend idd! Ik heb in mijn 2e zwangerschap de sea bands geprobeerd (kun je gewoon kopen bij de drogist) en het haalde de misselijkheid niet compleet weg maar maakte het wel iets draagelijker. Bij mijn beide zwangerschappen werd het na een maand of drie wel minder en uiteindelijk is het helemaal verdwenen en dat is gelukkig bij de meeste zo. Heel veel sterkte en doe het vooral rustig aan!
Ik kon niet meer werken door de misselijkheid en het overgeven. Werk in de thuiszorg, mensen wassen dus kon niet even wegrennen om over mn nek te gaan... Ik heb medicijnen tegen de misselijkheid gekregen. Emefasene. Echt een verademing. Ik kon weer eten, spugen was over en misselijkheid bijna helemaal weg.
Ik denk ook dat het te maken kan hebben dat ik niet naar de wc kan gaan fatsoenlijk. Als je darmen vast (of vol) zitten zeg maar en de maag kan het zo niet afvoeren dan lijkt het me logisch dat je misselijk word en niet veel er nog bij kan stoppen.. en ik heb zakjes gekregen van de dokter maar die helpen niet echt. Ik weet dat er een middel is en dat is homeopatisch (op kruiden basis) en ik denk, mits dat mag, dat ik dat ga halen ik denk dat dat ook al een stuk misselijkheid wegneemt.... Maar prettig is het niet nee, ook niet als je niet kan eten op deze manier...
Ik hoop voor je dat het mee blijft vallen. Ik heb helaas Hyperemesis Gravidarum. Zo erg misselijk en overgeven dat ik ook al twee keer in het ziekenhuis heb gelegen aan een infuus. En ook ik heb een fobie voor overgeven. Maar met HG valt het helaas niet tegen te houden. Voor tips voor de misselijkheid kun je ook kijken op deze website: Zwanger en misselijk. En nogmaals, ik hoop voor jou dat het snel weg zakt!!
Lieve Lutje.. Hoe doe je het met die angst en dat je dan dus nu toch moet toestaan zeg maar om over te geven. Hoe doe jij dat dan in combinatie met je angst..? Dat vroeg ik me eventjes af, is dat niet heel confronterend.. maar anderzijds kom je zo wel over de angst heen of is dat niet het geval..?
Ik hou het tegen zolang als het me lukt. Volgens mijn vriend ben ik met mijn hele lijf aan het vechten tegen het overgeven. Ik lig dan idd ook zo stil mogelijk en probeer me op m'n ademenen te concentreren om maar niet te spugen. Dit is mijn 2e HG zwangerschap en mijn angst voor het overgeven is niet veranderd. Wel heb ik geleerd dat als het echt niet tegen te houden is, ik het maar over me heen moet laten komen. Ik heb geluk hoor. Ik heb nu dat ik maar om de paar dagen een keer moet spugen. Er is een zwaardere variant van HG, waarbij je soms wel 50x per dag moet. Dus probeer ik mezelf moed in te praten. Het kan erger, veel erger. Bij sommige mensen lucht overgeven op. Dat heb ik niet, ook nooit gehad. Die mensen doen het veel gemakkelijker. Ik heb er de rest van de dag last van. Maar inmiddels weet ik wel dat ik er zo nu en dan aan toe moet geven. Soms kan het niet anders en soms moet de druk van mijn maag af. Die angst die blijft, helaas wel. Ik zit iedere keer huilend boven de wc. Maar ik besef me heel erg goed dat ik er niets aan kan doen. Ik heb een ziekte, ik heb HG. Zodra ik bevallen ben is alles weer normaal. Het duurt maximaal negen maanden en ook al lijkt dat vooral in het begin nog heel lang te duren, het gaat voorbij. Echt waar. En weet je, het kan bij de 8e, bij de 12e, bij de 16e en bij de 20e week opeens volledig verdwenen zijn. En er zijn medicijnen voor: Emesafene en Primperan. Bij mij maakten ze het helaas erger, maar bij anderen helpen ze wel. Overleg met je huisarts en met je verloskundige. Vooral als je zo'n fobie hebt. Hoe klote het ook is, hoe beroerd jij je ook voelt, het is het echt waard. Hou vol, klaag gerust, huil, scheld, schreeuw, wat dan ook. En als je hulp nodig hebt, tips, steun of gewoon wat lotgenoten... die zijn er echt wel. En anders mag je me altijd een prive bericht sturen. Dikke knuffel meid en hoe angstig het ook is, als je lichaam het echt eruit wilt hebben, dan is er helemaal niets wat jij eraan kan doen. Beste tip die ik je kan geven is, probeer het dan te laten gaan. Ik weet hoe moeilijk dat is, ik doe het ook te weinig. Maar het maakt het zoveel gemakkelijker.
Even ter aanvulling, bij de gyn kun je naast emesafene en primperan ook vragen om zofran/ondansetron. Misschien het proberen waard?
Oooh...ik weet precies wat je bedoelt. Ik ben als de dood voor overgeven en lig idd(als ik ziek ben) heel stil op bed en lig dan alleen maar te zuchten. Ik ben nog geeneens zwanger en als ik alle verhalen lees over misselijkheid/overgeven word ik al beetje " bang". Stel je voor dat ik dat ook krijg? 16 wkn (misschien wel langer) misselijk en overgeven...poeh! Ik krijg ook altijd slape benen etc. Ik kan je dus geen tips geven... Maar Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het snel over is.... Het is iniedergeval voor een goed doel..
Hier helaas ook HG, ik heb ook medicijnen, maar helpt niet. Ik spuug nog steeds regelmatig, en eten doe ik weinig. Ben nu 21 weken. En ik weet precies wanneer dit allemaal weggaat: als ik bevallen ben! Ik sta voor de klas en ik kan al vanaf week 6 niet meer werken... Sterkte, ik hoop dat het voor jou nog stopt!
Ik raak ook in paniek als ik moet overgeven, heb altijd het gevoel dat ik stik.. Maar hier niet tegen te houden, en kwam er 3 a 4 keer per dag uit.. Heb nu medicijnen omdat ik niets binnen hield, maar dat vind ik eigenlijk NOG enger..
Waarom vind je medicatie nog enger? De medicatie die in NL voor misselijkheid gebruikt worden zijn gewoon veilig hoor. Wordt weinig mee geexperimenteerd.
Ja, en het zijn zetpillen, dus het is niet zo dat je ze inslikt en ze in je maag komen waardoor de kans op spugen groter wordt...
Ik herken je verhaal helemaal! Ik heb ook het gevoel gehad afgelopen weken van de wereld te zijn geweest. Man wat kun je je beroerd voelen zeg en ik kan ook echt niet overgeven, ben er ook zo bang voor. Het werd zo erg dat ik bijna niks meer kon eten en nog misselijker werd, rotter ging voelen, flauwvallen .... Dit kon niet langer zo. De arts heeft mij ook emesafene gegeven, wat een verademing zeg. Vond het heel eng om nog meer medicijnen te gebruiken (gebruik ook utrogestan) maar het werkte na het eerste pilletje al. Ik ben nog wel misselijk maar kan iets makkelijker eten en het is wat dragelijker om de dag door te komen. Als ik jou was zou ik echt medicatie vragen, want extreme misselijkheid breekt je op en je moet nog even ! Sterkte
Hoi Allemaal, Zo herkenbaar! In 2010-11 m'n eerste hg zwangerschap gehad. Daarvoor ook op 1 hand te tellen hoeveel keer ik in 30 jaar had gespuugd. Ik weet dat ik na een week of 16 'gewend' was om over te geven en letterlijk zei tegen mn vriend: 'wacht even, moet even spugen'. Enige wat beetje hielp was primperan zetpillen. Alleen werd er gezegd dat dat niet echt goed is voor de vrucht de eerste 3 maanden? Iemand anders hier kennis over? Want: ben net weer zwanger! Nu 6,5 week en eerder thuis gekomen van vakantie vanwege de misselijkheid. De hel begint weer... Ik kan niet meer normaal eten en lig in bed of bank sinds 2 dagen. M'n vriend wil dat ik in de tuin ga zitten, gordijnen open en zo, want 'zo wordt je alleen maar zieker'. Dat kwetst me. En ik ben boos dat ie t toch niet begrijpt. Bovendien hebben we een heerlijk lief maar druk zoontje. Hoe moet dat als ik alleen ben? Ik ben radeloos... Nu had ik nog emesafene liggen. Dat ga ik vandaag maar s nemen. Vieze pillen. Hopelijk wordt t er niet erger van. Heel veel sterkte van een lotgenoot! Veel eetlust toegewenst.
Het klopt ook niet wat je vriend zegt! Vrouwen met HG worden vaak zieker in het licht, licht is een bekende trigger voor overgeven bij HG namelijk. Misschien moet hij even bijlezen op www.steunpunthg.nl ! HG/ernstige zwangerschapsmisselijkheid is echt iets heel anders dan normale misselijkheid. Heb overigens nog nooit gehoord dat primperan in de eerste maanden niet gegeven wordt. Je zou het eens met je arts kunnen overleggen? Anders zou je aan je gyn ook zofran kunnen vragen. Ander middel dat vaak bij HG gebruikt wordt.
Ik heb ook Hyperemesis Gravidarum en ben bang van overgeven, geen fijne combinatie.. Inmiddels heb ik zoveel gespuugd, maar het wordt nooit normaal. Ik moet tijdens het spugen echt tegen mezelf blijven zeggen 'komt goed, stop echt weer, gaat over, over 10 minuten ben je weer klaar, rustig aan, niks aan de hand' etc. Emesafene hielp bij mij niet, maar in het ziekenhuis kreeg ik Primperan en dat neem ik nu nog steeds. Werkt voor mij het beste.
Ik woon niet in Nederland. Maar het is niet zozeer dat ik de medicijnen niet vertrouw, maar in de bijsluiter stond dat ze het niet aanraadden aan zwangere vrouwen.. Maargoed, vandaag weer net als altijd ingenomen, en alsnog drie keer overgegeven. Dus die gaan de deur uit..
ja die misselijkheid is een ellende maar geen pijl op te trekken bij mn eerste nergens last van tweede tot 4 maanden ziek geweest en bij de derde ook 5maanden en kon weinig verdragen kwa eten daarna ging t beter