Denk dat dat wel aan de leeftijd ligt hoor. Mijn dochter werd een week nadat de baby geboren werd 3 jaar en vond het enorm leuk in het begin tot ze erachter kwam dat de baby niet meer terug ging naar het ziekenhuis... Drama! Ze is echt 2 weken onhandelbaar geweest voor ze bij kwam. Ze wilde wel helpen en was erg lief tegen de baby maar naar ons toe vroeg ze nonstop aandacht en als ze die positief niet kreeg dan vroeg ze het negatief. We hebben echt wat te stellen gehad met dr. Uiteindelijk veel met haar alleen gedaan toen de baby sliep en dat hielp. Daarna was het erg leuk! Nog steeds zijn ze erg gek op elkaar en ze kijken enorm uit naar de baby die nu komt. De een word deze maand 5 en de andere 2 en de baby komt ook deze maand. Denk dat het nu wel goed gaat maar je weet nooit. De een is er ontzettend bewust van en vind het oke en leuk en de ander is er zo niet mee bezig en het boeid hem echt totaal niet allemaal. Ben erg benieuwd! Het kan elk moment komen.
Happyglow, al denk ik ook dat het weer anders zal zijn als het bijvoorbeeld een derde of vierde kindje is... De kindjes zijn dan al gewend om aandacht te delen, vooral de tweede, die weet niet beter... Maar wat jij ook zegt, denk ik ook dat het aan de leeftijd ligt hoe de oudste om gaat met de komst van een tweede.. Hoe jonger ze zijn, hoe eerder ze gewend zullen zijn denk ik? Maarja, heb geen ervaring hihi... Spannend voor jou de laatste loodjes!
Mijn dochter was ook 2,5. Ze vond het mega interessant allemaal. Mama's buik en de baby. Was ook altijd al heel lief voor andere babies en heel zorgzaam voor haar poppen. Toen baby broertje eenmaal gearriveerd was vond ze het heel lief en mooi allemaal. Maarrrr ze was ook wel flink jaloers zo nu en dan. Heeft zelfs een keer in zijn handje geknepen. Ook de peuterpubertijd begon weer van voor af aan, met uitproberen, uitdagen etc. Babybroertje is nu 4 maanden en we komen daar nu een beetje uit. Ze is weer rustiger en liever, geen jaloers gedoe meer.
Wij hebben nog geen 2e dus dat kan ik niet vertellen . Wel vertelde mijn moeder dat ze naar mijn oma belde om te zeggen dat ik was geboren . Toen kreeg mijn vader mijn broer (2,5) aan de lijn en zei "je heb een zusje" toen zei hij "oh ik had toch gezegt ik wil ren bloertje " haha . Maar daarna was hij heel lief hoor .
Hoe mijn zoon reageerde! Echt op een leeftijd van wat moet ik met die baby. Wel trots. Maar tot de dag van vandaag heeft hij nog vaak zo iets van. Het is omdat ze geboren is maar voor mij had het niet gehoeven. Hij is wel gek op haar hoor zeker. Maar ja voor hem is het best ingrijpend geweest een jong zusje krijgen voor die tijd was hij echt een kind dat alleen opgroeide. En moest hij in eens rekening houden met een baby! En nu nog wel eens peuterzusjes zijn niet leuk. Heb wel de hoop dat als ze groter zijn dat ze een betere band krijgen. Maar hij strijd ook voor haar. Als ik boos op haar ben dan beschermt hij haar. Van mama hoepel op en doe lief Dus jaloers en niet jaloers te gelijk. Vandaar ook mijn banner samen spannend tegen mama. Heerlijk.
Thirza begon meteen te knuffelen en was overduidelijk helemaal hoteldebotel van haar zusje. Is nog steeds zo, ook al zijn er uiteraard momenten dat ze d'r ook gewoon even zat is of het moeilijk vindt om de aandacht te delen.
Mijn oudste was 3,5 jaar. Ze had een pop en noemde haar babypop Tilo. Ik lag zelf lang in het zh en toen onze tweede dochter geboren werd (spoedkeizersnede in de avond) heeft mijn vriend haar laten slapen. De volgende morgen is hij haar gaan halen en kwam ze bij haar zusje in de couveuse kijken. We zeiden tegen haar... dit is je zusje F. Waarop haar antwoord was, wat lief, maar ik vind Tilo een mooiere naam. Twee weken heeft ze haar zusje de naam Tilo gegeven. Ze was erg lief voor haar, en nog. Vier handjes op 1 buik..
Mijn dochtertje is nu twee dagen en zoonlief 26 maanden. Hij is heel trots, niet jaloers en wil graag bij zijn zusje zijn. Hij is alleen nogal onhandig dus wat dat betreft hou ik me hart vast. Kusjes geven is hier sowieso een gratis kopstoot
Onze dochter was 2 jaar en 4 maanden toen haar zusje geboren werd. Vanaf het allereerste moment was ze op slag verliefd op haar kleine zusje. We merkten wel dat ze van slag was door de grote verandering omdat ze een paar weken bijna niets at. Maar haar zusje was en is haar alles. Toen oma haar op wilde halen om lekker naar de speeltuin te gaan tijdens de kraamweek moest ze heel hard huilen en riep: nee oma! Ik blijf bij papa, mama en mijn kleine zusje, bij mijn familie! Ze wilde echt niet weg bij haar zusje. Erg lief.
Mijn oudste reageerde eigenlijk niet op de komst van zijn broertje. Hij was toen 20 maanden. Wilde later wel meehelpen met in bad doen, maar dat was meer omdat hij dan zelf met water kon kliederen . De geboorte van zijn zusje reageerde hij al een stuk enthousiaster: oh, die is mooi!! Hij was toen 34 maanden. Mijn andere zoon vond het allemaal maar raar. Maar hij was nog maar 14 maanden toen zijn zusje kwam. Is nu wel een hele leuke combi trouwens.
Hij heeft de jongste 3 maanden genegeerd.. vond er niks aan. Zag hem als een aandachtinpikker. Daarna vond hij hem wel leuker worden. Nu gaat het wisselend, soms goed, soms minder.
Ons zoontje was 14 maanden toen ik zwanger was van ons tweede zoontje. Vanaf het begin hem meegenomen naar de gynaecoloog en ook betrokken bij het groeien van mijn buik. Hij mocht ook een knuffel kiezen voor broer en zo. Hij wist de naam ook al dus spraken we thuis vaak over broer Lukasje die in mama's buik zat. Na de bevalling eerst een moment voor ons gezin gehouden, broer mocht kusje geven en hem even vasthouden. Alexander zei onmiddellijk broertje, Lukasje. Nooit jaloers geweest, dol op zijn broertje. Eerste dat grote broer zegt als hij wakker wordt of thuiskomt van weggeweest zonder broer, is Lukasje weg? Of Lukasje wakker? Als kleine broer weent komt grote broer dat zeggen. Ze liggen nu vaak samen op het speeltapijt te spelen. Dus denk dat het wel helpt je kindje er al vroeg bij te betrekken.
Mijn oudste was 2 jaar en 4 maanden. Hij vond (en vindt) zijn broertje geweldig, knuffelt en kust hem plat. Ook vindt hij het heel leuk dat hij grote broer is. Vanaf het begin is hij heel beschermend geweest naar F. Kom niet aan zijn broertje, dat doet hij zelf wel .
Ja mijn zoontje gaat ook mee naar de echo's en controles. En ook als we spulletjes gaan kopen voor broertje is hij er altijd bij enzo.. Wij hebben het thema van lief lifestyle, dus als hij nu al dat logo ziet dan zegt ie: voor babybroertje!! haha schattig Of in de ochtend komt ie met een treintje onze slaapkamer op en dan wil hij er per se mee over mijn buik rijden en zegt ie ook: mama broertje treintje spelen hihi... dus ja nu denk ik dat hij het straks helemaal geweldig vind als zijn broertje er eindelijk is maarja zeker weten doe je het natuurlijk nooit.