Weet je Aloe, voor een deel ben ik het zeker met jou eens, er zit alleen een maar aan. Kinderen die eigenlijk niets mankeren, kunnen hier over het algemeen prima mee overweg, het zijn vaak wel de kinderen die wel wat mankeren die hierdoor overvraagt worden. Dat je door dit ritme en deze maatschappij juist gaat zien wie wel of wie niet iets mankeert. Maar over het algemeen gesproken is wel zo dat er tegenwoordig veel meer van kinderen (maar ook van volwassenen) wordt gevraagd dan 30 jaar terug.
Pas oordelen als je er zelf mee te maken hebt verdiept hebt tig boeken hebt gelezen Het is een handicap en een vervelende! Geen verzinsel
Tja, ik ben van mening dat je door deze maatschappij vanzelf wel wat gaat mankeren. Wie kan er voldoen aan alle eisen van tegenwoordig? Ook als ouder weet je vaak niet meer hoe je je kind nog op moet voeden. Slaan is uit den boze, je kinderen vrij laten opgroeien tot sterke individuele geesten is het motto. Dit bereik je door ze vrijheid te geven, vertrouwen, recht op hun eigen mening en gelijkwaardigheid ten opzichte van de ouders en ga zo nog maar even door........ Ik vraag mij weleens af...........werkt bovenstaande nog in een maatschappij waar discipline, normen en waarden en fatsoen scheldwoorden zijn geworden. Een maatschappij vol verleidingen! Als kind zijnde is het een vreemde wereld denk ik. Een wereld waar alles kan maar eigenlijk niets mag! Drank, drugs, leningen enz.....alles ligt op de loer....... Nou ja om weer OT te komen...........Hoe moet je als ouder je kind nog opvoeden. Wanneer men het zelf dan niet weet, hoe moet het kind dan weten wat er verwacht wordt? En hoppa, daar zit je dan met die stempel ADHD op je kop! Voor mijn gevoel zou bij 75 procent zo weer de diagnose ingetrokken kunnen worden. Dat zou het hele stigma van 'ADHD als modeverschijnsel' ook laten verdwijnen. Dan kunnen die mensen die de aandacht echt nodig hebben het volop krijgen zonder weggewuifd te worden van ohjaaaaaa weer zo'n ADHDertje......
Deels waar. Aan de andere kant krijg je (als het goed is tenminste) absoluut niet zomaar de diagnose. Er worden behoorlijk wat onderzoeken verricht, gesprekken gevoerd, met de ouders, school, kinderarts en evt consultatiebureau-arts. Kind wordt meerdere malen geobserveerd door verschillende psychiaters/maatschappelijk werk , video hometraining, enz enz. Daar gaan echt maanden overheen. Althans zo ging dat hier. Het is bewezen dat kinderen die een "verkeerde opvoeding" krijgen (geen structuur) negatieve aandacht gaan vragen, die helaas vaak door leken of door slecht onderzoek "vertaald" worden naar een of andere diagnose. Door deze kinderen wel structuur, regels en positieve aandacht te geven en ze daar ook voor te belonen, veranderen deze kinderen alsnog in kinderen met "normaal gedrag", en houden dit ook vol, doordat zij hierdoor vanzelf weer leren hoe ze zich moeten gedragen. Maar deze methode werkt niet voor kinderen die wél wat mankeren, structuur helpt hen wel, maar zodra er dan ook maar even de aandacht van de opvoeder verslapt hierin, vallen zij per direct weer terug en kun je weer van voor af aan beginnen. En dat is het verschil.
Ik heb op school gezeten in een tijd dat de diagnose adhd nog niet bestond. (Hooguit mbd, wat toen wel eens werd 'geplakt' op kinderen die nu de diagnose adhd zouden krijgen.) Er was helemaal nog geen lobby vanuit de farmaceutische industrie om kinderen aan medicijn te krijgen. Mijn moeder was het grootste deel van mijn jeugd gewoon een brave thuisblijfmama die na school met de thee klaar zat. Zij kwam uit een militair gezin en mijn vader was militair. Aan Rust Reinheid en Regelmaat echt geen gebrek bij ons thuis. En ze waren echt duidelijk en consequent. Ik mocht ook maar op één sportclub, keek nauwelijks tv en snoepen was er ook echt niet dagelijks bij. Al die mensen die roepen dat adhd is uitgevonden omdat moeders werken, agenda's te vo zijn, ouders niet meer streng genoeg zijn en dat het allemaal komt door kleurstofjes en de tv, kletsen uit hun nek en weten niet waar het over gaat. En dan maar zeggen dat die kinderen 'gewoon druk' zijn. Als je denkt dat adhd alleen maar gaat over druk zijn, dan weet je blijkbaar niet eens waar de afkorting voor staat, laat staan dat je weet welke kenmerken je 'moet' hebben. Geeft trouwens niets als je er niks vanaf weet, maar geef er dan je mening ook niet over. Dat is namelijk nogal kwestend voor mensen die (veelal uit ervaring) wel weten wat het inhoudt. Voor mij trouwens nog steeds geen medicatie en zelfs geen therapie, dus de farmaceutische industrie en de psychiaters verdienen nog steeds niks aan me. Maar dat neemt niet weg dat ik adhd heb en dat dit zeker niet een zelfverzonnen iets is. Ik denk, werk en functioneer anders dan de meesten. En dat is gewoon net zo normaal als de manier waarop 'gewone' mensen denken en functioneren. Maar wel anders. En dat past helaas niet zo bij het onderwijssysteem dat we de laatste decennia hanteren. En het wordt ook niet altijd zo gewaardeerd door de maatschappij. Vandaar dat (niet gediagnosticeerede) adhd-ers vroeger vaak prima konden functioneren, terwijl ze nu vaak vastlopen. Dat betekent niet dat het vroeger niet bestond en nu dus ook niet. Dat betekent dat het vroeger minder een probleem was.
Klopt hoor Tupp! Maar ik geloof wel dat de maatschappij nu vele malen lastiger te hanteren is voor een ADHD-er dan 30 jaar terug. Er worden nu veel meer eisen gesteld, waardoor iemand met ADHD naar mijn idee sneller vastloopt. En dat is dus niet dat er toen minder mensen waren die wat mankeerden. vaak werd er ook binnen de (toch wel grote gezinnen soms) gezegd: oh dat is Jantje, dat is onze lastpak, die kreeg (helaas) gewoon vaker een flink pak slaag en werd nauwelijks begrepen. Daar hadden zijn ouders ook geen tijd voor met al die andere kinderen. Aan de andere kant leerde Jantje in de loop der jaren wel langzaam wat wel gewenst was (en vast ook omdat hij geen slaag wilde ) waardoor het "probleem" vaak werd "opgelost". Want ook Jantje werd volwassen en leerde er min of meer mee om te gaan.
Ik denk dus dat 75% wel problemen heeft door kleurstoffen, suiker en overprikkeling en dat mensen dat dus heel vaak gooien op ADHD. Wat het niet is. Met andere woorden: we zeggen dus hetzelfde😀
Waar ligt die boerderij? Ik ben niet moeilijk als het gaat om schreeuwen (van plezier) rennen en springen, maar ik merk dat anderen dat wel zijn. Mijn dochter heeft af en toe zo der momenten en dan laat ik der effe en is het ook zo weer goed. Maar van der vader mag het dan niet want dat is te druk.....van de buren mag het niet, dat is te veel herrie. Ze doet dit niet elke dag, alleen als ze wat te veel geprikkeld is. Ik let ook een beetje op wat ze eet, want ook dat heeft invloed. Maar pffff mag mijn kind kind zijn? In deze maatschappij lijkt het erop dat het niet mag want dan val je buiten de 'normale' norm. Er zijn heus kinderen en volwassenen die echt ADHD of ADD hebben, maar die label wordt soms te snel opgeplakt door de maatschappij. (en dan bedoel ik dus niet dat elke arts dat doet) Laat kinderen eens wat meer buiten rennen en ze boomhutten maken in plaats van te xboxen of tv kijken. Tegenwoordig moeten ze maar rustig zijn en dan is die tv of xbox een uitkomst. Nee, begrijp me niet verkeerd, ik wil er niet mee zeggen dat het alleen aan de ouders ligt, maar aan de druk die de maatschappij uitoefent om iedereen in het gareel te hebben.
Je hoort heel vaan ADHD genoemd worden. Maar ik denk dat het heel belangrijk is om verder te vragen ipv te oordelen. Het kan zijn dat veel ouders een vermoeden hebben. Maar is het bij al die kinderen ook werkelijk (goed!) gediagnosticeerd? Verder vind ik het opvallend dat mensen die zelf geen kind hebben met ADD/ADHD vaak reageren dat ze het een trend/onzin/te weinig buitenspelen etc vinden. Ik denk dat deze mensen geen idee hebben wat er eigenlijk gebeurd in de hersenen bij iemand die dit heeft. Het is al met MRI bewezen dat de overdracht van bepaalde neurotransmitters minder soepel verloopt dan bij de meeste mensen. Lijkt me voldoende bewijs toch?
Ik heb de diagnose ADD en als begeleider op een zorgboerderij in the middle of nowhere gewerkt en dat ging me stukken beter af. Als een dergelijke gemeenschap goed draait kun je elkaar aanvullen en komt iedereen beter tot zijn recht. Ook ik ben van mening dat er natuurlijk kinderen zijn die echt een "probleem" hebben maar dat de toename van het aantal gevallen AD(H)D voor een groot deel te maken heeft met de grote druk.
+10! Gelukkig ben ik heel wat gewent (zus pddnos en dergelijke en neefjes en nichtjes ADHD of een aanverwanten ervan) dus houdt ik het wel langer vol met jou kind haha. Als het maar zichzelf is vind ik veel belangrijker als 'lekker' rustig. ------ Zelf ben ik tegen 'zomaar' pillen te geven. Mijn broertje werd er bijv heel down van. Was totaal zijn eigen niet meer.. Tja de rest vond hem wel lekker rustig! Dus maar snel weer van die pillen afgehaald.. Hij voelde zich totaal niet fijn bij de medicatie.. Vind het maar makkelijk dat veel zeggen duw er ff een pilleke in! Ik vind medicatie alleen mogen/kunnen als de 'patiënt' er zelf veel baad bij heeft. En niet voor de omgeving..