Gister flink ruzie gehad met mijn man, ik weet dat ik geen lievertje ben tijdens zamwangerschap. Maar werkelijk iedere kik of klacht die ik geef, gaat hij opin....:x... Dus gister vlam in de pan. Ik houd op een gegeven moment maar bewust mijn mond om erger te voorkomen. Maar manlief ging maar door en haalde mijn (moeilijke) jeugd erbij en haalde mij emotioneel zo onderuit dat ik alleen nog maar kon huilen en ben zo in slaap gevallen, vanmorgen niets gezegt en hij is nu werken. Mijn buik doet zo enorm pijn, ik weet gewoon ff niet wat ik moet. Vind t te warm voor n kruik. Frummeltje beweegt soms ook erg hevig.. Pfff gez*k... Zwanger zijn is niet mijn hobby
Even een lief smsje sturen en in de avond maar weer samen knuffelen Buikpijn kan door de spanning zijn. Sterkte
...aks t zo makkelijk was... Op dit moment hoeft ie van mij niet eens thuis te komen na z'n werk... Tis dat ik nergens heenkan, anders was ik dr mooi ff n paar dagen tussrnuit gegaan..
Laat hem maar eens 'n lief smsje sturen of het goedmaken, weet natuurlijk niet wat allemaal gezegd is. Zwanger zijn is niet altijd zo fijn, dat beseffen mannen soms niet. Doe het rustigaan meid, neem een lekker warm bad, of ga lekker shoppen, probeer het van je af te zetten...
Hmmmm..sorry als dit n beetje bot overkomt, maar vind t behoorlijk laag en lullig van je man dat hij jou, zijn vrouw die zwanger is en die hij zou moeten steunen enJUIST nu extra zou moeten vertroetelen, emotioneel helemaal onderuit haalt tot huilen aan toe. Lekkere vent.
Die buikpijn komt van de spanning van stress, herken het de laatste iets te veel Meneer is nu ook weer de deur uitvestormd en laat mij weer zitten. Ach je tv kijken en proberen te relaxen. Kleintje gaat nu even voor Dus ook voor jou geld; even rust pakken, even ontspannen.
Ff doorgaan en duidelijk maken dat hij niet alleen jou kwetst maar dat jullie beeb er ook last van heeft. Daar hoort ie toch ook rekening mee te houden! Kan zelf totaal onredelijk van de hormonen worden. Maar een arm om me heen is toch niet teveel gevraagd?? Herkenbaar. Mijn hobby is het ook niet.
Pff, had m gistermiddag n open brief gestuurd, mijn gevoel uitgelegd en ook aangegeven waar ik fout in zat, handrijking gedaan om ea samen op te lossen, krijg ik alleen verwijten terug, ja onderaan wel z'n excuses voor een kwetsende opmerking maar verder niet terug gekomen op t feit (wat ik uitgelegd had) dat ik enorme buikpijn van stress heb... Niet echt bevordelijk. Gisteravond was de sfeer redelijk omwille van onze dochter maar vanmorgen weer een mega rotsfeer, en ben blijven liggen tot ie wegging, kwam ie vragen waarom, ja omdat ik je niet wil zien.... Oh dan niet, doei en ging... Kortom buikpijndag 2.0.... Grrr
Vermoeiend is dat hé, ze lijken het niet te willen snappen. Soms moesten we eens kunnen ruilen, dat die mannen eens konden voelen wat wij voelen tijdens de zwangerschap. Dan piepten ze wel anders Ga lekker met je meisje er even uit, even de spanning loslaten, laat hem effe in zijn sop gaar koken.
dit vind ik dan zo'n oneerlijke situatie, alsof het alleen aan jou ligt, want jij hebt last van je hormonen waardoor je onredelijk bent. Alsof dat zijn gedragingen vrijpleit. Allebei moeten jullie je inzetten om dit op te lossen. niet alleen jij. Geef nogmaals aan dat je ontzettende buikpijn van de stress krijgt, en dat jullie daar SAMEN wat aan moeten gaan doen. Mannen hebben zo makkelijk lullen.. gister viel het gelukkig mijn vriendin om hoe onredelijk mijn vriend tegen mij deed, dat ze tegen hem zei dat hij last van zijn hormonen had! niet dat hij wat met die info doet.. maar het doet mij wel goed dat ik me het niet verbeeld..
Wat vervelend dat je man zo onbegripvol is. Ik weet zelf hoe zwaar een zwangerschap kan zijn en hormonen gieren door je lijf dus sta je sowieso al minder stevig in je schoenen. Hopelijk komen jullie eruit! stress is niet gezond voor jou niet maar ook voor je kindje niet. Mannen snappen gewoon niet wat het inhoudt om zwanger te zijn en dat is niet erg maar begripvol en geduldig zijn is wel het minste wat hij kan zijn tegen zijn zwangere vrouw.
Als hij nou gewoon inziet dat ik er zelf ook last van heb. Heb n kort londje, daar baal ik zelf ook van. Maar hij zegt dan pas je je maar aan...pfff. ik ben heus ook niet lief maar in the heat of the moment roepen, wat heb jij nou gepresteerd behalve een kind krijgen... DIE hakte er wel in.... Ben inmiddels leeg, voelde me zo in mijn rug gestoken. Later heeft ie wel sorry gezegt, maar dat maakt de pijn niet minder...
:x Die had op de bank kunnen slapen! Ik weet dat wij vrouwen in een zwangerschap soms een b*tch kunnen zijn maar dat is geen reden om zulke dingen te gaan zeggen tegen jou, pfffff, begrip is voor sommige moeilijk. Schop onder zijn kont en hopelijk komt ie met een goede goed maker. Hier heb ik ook zo'n exemplaar rondlopen, soms erg frustrerend en kwetsend, dus snap je heel goed. Dikke knuf!
het lijkt wel of mannen tijdens de zwangerschap van de vrouw de opperbitch willen zijn.. Het enige wat ik (we) wil (willen) is een arm om me heen en zeggen: komt wel goed schatje.. verder hoeft er niks gezegd te worden! Maar dat zit er vaak al niet in.
Pffff hou maar op.. Krijg vaak het idee dat mannen heel hard hun best doen om je zwangere periode nog even iets zwaarder te maken, op welke manier dan ook Sterkte, hoop dat hij snel tot het besef komt dat ie zich als.een eikel gedraagt
Ik kan alleen zeggen, blijf er over praten... Zelf weinig ervaring verder, ik had voor de zwangerschap ernstige pms en was toen een draak, maar nu de rust zelve. Erover praten heb ik dus puur vanuit de situatie voor de zwangerschap...
Wat onrespectvol zeg :x al mijn man zoiets zou zeggen zou hij iets naar zijn hoofd gegooid krijgen :x Lijkt wel of je man zwanger is ipv jij , hij voelt zich nogal verheven boven jou als ik eht zo lees.
Wat is dat toch met die mannen he, hier ook zo een 'lieve' man die me vraagt wat er sinds enkele maanden eigenlijk in godsnaam met me scheelt Van mezelf vind ik niet dat ik zoveel anders ben, ik ben net rustiger en kan veel makkelijker relativeren dan voor m'n zwangerschap. Maar als er dan eens een conflict is dan gaat hij roepen totdat hij zijn gelijk krijgt, steeds opnieuw. Dan vraag ik hem of hij misschien last heeft van zijn hormonen. Hij zegt dan 'hou je kop' en 'b*tch' wat hij nooit eerder tegen me heeft gezegd en is zo arrogant, ik herken hem soms niet. Was ik nu wel echt een kreng, tja dan probeer je dat toch ergens te plaatsen als man? Je zou toch verwachten dat je man extra lief en begripvol is tijdens de zwangerschap, maar nee, hier dus ook het tegenovergestelde. Mijn eerste zwangerschap was dan wel anders in die zin dat hij heel afwezig was, tja altijd iets met die mannen hoor
Die van mij kan helaas ook soms zo reageren, het goede in dit verhaal is dat we aan het verbouwen/verhuizen zijn en ik tijdelijk dus bij mijn moeder woon en hij bij zijn moeder .. maar leuk is anders ! Steun is juist ff hetgeen wat je DAN nodig hebt .. Succes meid en laat je niet gek maken, ff je rust pakken !