Tja, ik voel me eigenlijk een doos dat ik dit topic überhaupt plaats maar goed, ik maak me er nou eenmaal soms zorgen over en misschien is hier wat herkenning. Het kost mij erg veel moeite om de meisjes aan het schateren te krijgen. Meestal lukt me dit ook gewoon niet. Geeft opzich niet hoor, ze zijn vrolijk genoeg bij me en ik krijg regelmatig lieve lachjes toegeworden (zonder geluid) Maar m'n vriend hoeft maar over ze heen te gaan hangen en ze liggen allebei al helemaal in een deuk. Alles wat ie doet is grappig en leuk en het schateren dubbel in dwars waard. Tja, en nu ben ik toch een beetje bang dat ik niet leuk genoeg/grappig genoeg etc ben Ben soms sowieso al bang dat ik ze tekort doe wat aandacht en spelletjes betreft maar door dit soort dingen verergert die onzekerheid alleen maar. Herkenbaar?
hey meid ik herken het ook youame deed dat toen ook niet bij mij maar wel bij mijn vriend het schijnt dat meisjes meer naar hun papa trekken youame begint nu meer naar mij te lachen enz maar met 7 maand was het net zo als bij jou toen dacht ik dat youame mij niet leuk vond
He Ik heb hetzelfde hoor maar Finn is een jongen. Ik probeer nu regelmatig elke dag even hetzelfde te doen en merk dat hij nu ook bij mij aan het schatteren is. Het heeft tijd nodig geloof me. Finn zijn eerste dingen zoals lachen deed hij bij mijn vriend.
Niet herkenbaar dat hij bij mij niet lacht, maar die onzekerheid wel! Pff...soms die gevoelens die naar boven komen! Als hij bij mij de hele dag gejammerd heeft en papa komt en o wat een lach en smile! Dan komt die onzekerheid ook naar boven, stel nou dat hij mij niet leuk vind! Moeilijk he... Maar ik weet zeker dat jouw meisjes jou de aller aller liefste vinden! kus miek
danisha lacht sowieso niet veel hardop.. maar "loopt" verder wel de hele dag met een big smile maar zowel ik als haar papa weten wat we moeten doen om haar aan het lachen te krijgen.. ik vind het wel leuk dat ze soms spontaan lacht om iets. als bijv. ons neefje voor ons uit rent dan heeft ze de grootste lol
Hier is het precies andersom! Ik krijg Vigo echt aan het lachen, maar mijn vriend moet echt alles uit de kast trekken om ook maar 1 glimlachje tevoorschijn te toveren. Dit is gewoon echt niet leuk voor hem, en ik kan me goed voorstellen Caithlin dat jij je hierdoor onzeker voelt. Echte tips heb ik jammergenoeg niet voor je... Gewoon blijven proberen denk ik. Het komt vanzelf wel denk ik....
Hier van hetzelfde! Papa is hilarisch en mama doet de hele dag moeite... Al lacht Myrthe wel de ganse dag door (iedereen noemt haar een vriendlijk kind) maar het schateren is voor papa bewaard. Maar ik word er niet bepaald onzeker van. Papa heeft dan ook de gekste kop ! Haha. Ik sloof me der zeker niet extra voor uit. Die kleine deugniet heeft het meteen door en kijkt me dan toch maar vreemd aan. groetjes
Hier ook het precies het zelfde. Voel me daar ook vaak onzeker door en denk van wat doe ik anders als papa. Maar ik denk zelf dat baby,s wel een soort idee hebben van mama is al zo eigen en al normaal geworden. Maar Cecile schatert ook alleen als ze haar papa ziet en nu ziet ze die nu ook meren deel op de dag niet pas s,avonds als die thius komt of soms smorgens.
Jah ik heb ook wel eens het gevoel gehad dat papa meer 'punten' scoort dan ik, mja ik heb wel eens gehoord dat de mama's voor het zorgen en het troosten zijn en dat de papa's voor het spelen zijn. Dat troost dan weer wat he hihi!
hier hetzelfde hoor , bij papa schateren als de beste hier komt het doordat papa de leuke vent is die altijd gekke,leuke en ruwe spelletjes speelt. ik ben gemoedelijker denk ik daartegenover staat dat papa ook niks kan doen als hij alleen is met haar, continu vraagt ze dan zijn aandacht terwijl ik het huishouden best kan doen met haar erbij, zolang ze me ziet en ik tegen haar praat kan ik heel wat werk verzetten. succes en geloof me , ze kunnen toch niet zonder mama straks als ze eens ziek zijn of pijn hebben, dan willen ze bijna zeker weten door jou getroost worden
Hey Caithlin, Hier hetzelfde hoor!Daan lacht veel, maar het echte schaterlachen bewaart ie voor papa!Maar ja, als ik ook zie hoe gek papa kan doen Dat red ik niet eens!Daan "roept" papa ook..en de poes...maar mij niet!Niet onzeker zijn meid, je doet het hartstikke goed en de meiden zijn supergek met je!
Hihi thnx meiden, jullie stellen me wel wat gerust Ik had voor mezelf ook wel al besloten dat ze mama gewoon als de 'verzorger' zien en papa als die grappige kerel die zondags het vlees snijdt Maar ja, ik merk aan mezelf dat ik steeds moeite doe om ze aan het schateren te krijgen en als het dan niet lukt word ik alleen maar meer onzeker. Volgens mij ga ik het maar opgeven en gewoon accepteren dat ik niet zo grappig ben
Misschien heeft je vriend wel een rare neus oid waar ze zo om moeten lachen Herken die gevoelens wel hoor, je kunt er alleen zo weinig mee.
Hier is het ook precies andersom! Ik krijg Joris heel snel aan het schaterlachen en mijn vriend daarentegen totaal niet! Dan moet hij echt alles uit de kast halen wil hem dat lukken. Hij voelt zich daar soms ook erg onzeker door... Gisteren zei hij nog tegen Joris: Waarom lach je alleen bij mama, is papa niet grappig genoeg. Waarop Joris gelijk begon te lachen Maar ja lachen is geen probleem, hij lacht vrijwel naar iedereen maar schaterlachen krijg ik bijna alleen voor mekaar bij hem!
Tessa vindt zichzelf de grappigste van het gezin. Zet haar dus af en toe voor de spiegel Denk dat je gelijk hebt dat het gewoon een verschillende rolverdeling is. W.s. willen ze bij jou weer liever getroost worden etc. En ja als je nou eenmaal niet zo grappig bent............
Mark moet ook bij bepaalde dingen die ik bij hem doe schaterlachen. Maar hij moest ook een keer schaterlachen, toen een hond van mijn schoonzusje blafte. Tja. Bij anderen doet hij dat niet zo snel (wel heel af en toe).
Dano lacht eigenlijk naa iedereen, maar papa is zijn absolute favoriet! naar mij kan hij weer heel verliefd kijken, echt zooo grappig. alsof hij me aan het versieren is, met zo'n oogopslag