Vanaf dat Lemmy ging lopen was de regel, bij ons blijven doe je dat niet dan de buggy in en wordt er niet gelopen. En het werkt. Mazzel dat hij ontzettend goed luistert, de buggy hoeft eigenlijk nooit echt meer mee, hij loopt netjes naast ons en bi het oversteken geeft hij uit zich zelf een handje. Een tuigje is voor ons dus niet weg gelegd. Mijn persoonlijke mening is ook een hond hoort aan de riem en voor een kind vind ik het geen gezicht. Zielig vind ik het niet. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet.
Dacht hier vroeger ook heel anders over (let toch beter op je kind en de opvoeding hihi) maar ik heb ook zo'n zoontje die niet luistert en geen hand wil geven dat ik er echt op terug kom, tuigje lijkt me soms ideaal maar moet eerlijk zeggen het ziet er idd zielig uit maar liever veiligheid voor alles!
Liever een lopend aan een tuigje dan de hele tijd in de buggy. Vind het ook geen gezicht maar een kindje dat al goed kan lopen uit gemakzucht in de buggy zetten vind ik niet beter, dan krijgt het nog minder bewegingsvrijheid. Om vervelende interpretaties te voorkomen:soms is het handig/noodzakelijk om een buggy te gebruiken (gaat bij ons mee voor als de prikkels voor zoontje teveel worden) maar ik ben er wel voor om je kind in de mate van het mogelijke zelf te laten lopen.
Wij hadden er een tijdje terug ook 1 gekocht bij Prenatal. Maar dat ding paste dus niet bij zijn middel. En dik is hij nu ook weer niet.. Tuigje stond ook op de grootste maat. We hebben het dus nooit kunnen testen. Het lijkt me wel ideaal. Misschien moet ik maar een tuigje bij kindertuigje.nl bestellen. Die zullen vast wel passen. Ik ben jaloers op diegene waarbij de kindjes zo naast hun kunnen lopen. Ons zoontje zit zo in zijn eigen wereldje en loopt ook niet met je. Hij laat zichzelf zo vallen als het niet naar zijn zin is, ook al valt hij op een betonnen vloer.. (speelt misschien ook mee dat hij waarschijnlijk autisme heeft wat nu onderzocht word) Is best pijnlijk om te lezen dat mensen het zielig vinden dat kindjes in de buggy zitten, soms kan het niet anders..
ideaal, ik kon eerst ook niet achter mijn uk aan rennen en zij vond het prima, ze wilde hem zelfs vaak om. ik heb lak wat anderen er van vinden ik hoef me niet telkens druk te maken waar ze was, zeker in drukte.
Ik vind er niets zieligs aan hoor. Je hebt hele leuke rugzakjes als tuigjes. Ik vind het juist zielig als je je kindje kwijt zou zijn toch?!
Hier idem. Gaat geen gevaar uit de weg, of het nou laten vallen is of op een mooie auto aflopen (ookal rijdt die). Als hij iets ziet of wilt dan gaat hij zijn weg. En dat heeft niks met opvoeden te maken. Tuigjes zijn in die gevallen alles behalve zielig, maar vooral heel erg veilig.
Ik begrijp het probleem niet om eerlijk te zijn. Sommige kinderen zijn gedwee. De ouders van die 'meelopers' zullen geen tuigje overwegen en zeggen hier: 'hè bah, nee. Het doet me aan een hondje aan de riem denken'... etc. Sommige kinderen trekken zich los en lopen weg wanneer ze de kans krijgen. De ouders van die 'weglopers' willen ook wel eens een wandelingetje maken zonder gevaar. Die schaffen zich dus een tuigje aan. Mijn mening: beter in een tuigje dan ergens in een sloot/vijver... Het zou eerlijk waar niet in mijn hoofd opkomen om iemand aan te vallen op een veiligheidsmaatregel...
Ik wist niet dat je ook buggy's had voor 6-jarigen En ik denk dat je ze meer beperkt in de buggy dan aan zo'n riempje.. Zelf geen riempje gebruikt, maar soms wou ik wel dat ik er 1 had.
Ik ken iemand die ook altijd een loopkoordje (pols) gebruikt, het kindje in kwestie heeft op die manier geleerd om bij haar in de buurt te blijven en dat gebeurt dus ook keurig. Waarschijnlijk zou ik ook uit pure handigheid zo'n polsbandje gebruiken. Vooral tijdens het boodschappen doen heb je mooi even je handen vrij en je weet tenminste zeker dat je kindje bij je is. Enne de veiligheid van je kind komt op de eerste plaats, als deze gewaarborgd wordt door het gebruik van een tuigje, prima toch. Hoe komen mensen er bij dat het zielig is. Een dreumes die zoek raakt of (nog erger) ongeluk krijgt doordat het wegloopt is vele vele vele malen zieliger.
Hier een polsbandje voor mijn kleine wegloper. In een tel is hij verdwenen en zou het mezelf nooit vergeven als hij wel een 'verkeerd' persoon tegen het lijf loopt. Daarbij komt, dat ik nu ook niet zo mobiel meer ben, better be safe then sorry. Iemand vroeg waar je zo'n polsbandje kunt kopen: jippie's wandelkoord heet het, bij o.a. Bol.com te koop
Zeker niet zielig. Het is pas zielig als ze onder een auto terecht komen. Mijn oudste dochter heb ik wel eens aan een polsbandje gehad.
Ik weet dat mijn broertje er mee gelopen heeft, en ik zal het ongetwijfeld ook wel aangehad hebben. Kan me er geen trauma's van herinneren. Me broertje evenmin. Er zijn momenten dat ik wenste dat ik er 1 had voor die watervlugge klimaap van me. Mag er sneu of zielig uitzien, of geen gezicht zijn, ik vind het veel erger als ie de poten genomen zou hebben en of verdwenen was, of ergens onder zou eindigen.
Zielig? Als ze onder een auto komen, dat is zielig! Ik gebruik ze niet maar kan me heel goed voorstellen dat er kindjes of situaties zijn waarbij zo'n ding onmisbaar is - prima toch? Laat iedereen toch lekker zijn eigen keuzes maken zonder meteen een oordeel erover te hebben
Ja, dat werkte bij mij twee oudsten prima. Maar gaat bij mij jongste dus echf niet werken. Dan liever bij mij aan zo'n polsbandje dan dat hij ineens wegloopt of dat arme jongetje de hele tijd in de buggy laten zitten. Dat vind ik veel zieliger.
Inmiddels ben ik er wel achter dat het voor onze zoon niet nodig is. We hebben wel een tijdje een vrij strenge aanpak nodig gehad die we soms nog even moeten herhalen. Maar hij blijft nu keurig bij ons in de buurt en geeft een hand als dat moet. Maar als dat, ondanks onze pogingen, niet was gelukt, dan waren er best situaties geweest waarin ik voor een tuigje zou kiezen. Met name plekken waar het wegglippen van een kind, gelijk een gevaarlijke situatie kan opleveren. Dat doet me er aan denken dat we het tuigje toch één keer hebben gebruikt, toen we nog aan het oefenen waren. We waren toen aan het wandelen in de Ardennen en langs het (brede) pad ging het het vrij stijl en diep naar beneden. Op zo'n plek of bijv. aan het strand, vind ik niks mis met het gebruik van een tuigje als dat voor jouw kind nodig is. Er is trouwens niks zieligs aan hoor. Als kind zat ik op het strand wel aan een tuigje. Ik heb daar absoluut een trauma aan overgehouden. En voor mensen weer gaan roepen dat het een kwestie van opvoeden is: onzin. Mijn oudere broer heeft nooit in een tuigje gezeten, die had het niet nodig.
Tsja, ik ga er vanuit dat niemand te lui is om zijn kind te corrigeren/opvoeden en dat er pas een tuigje wordt aangeschaft wanneer het echt nodig is. Natuurlijk heeft iedereen liever een kind wat gewoon bij je blijft, maar liever een kond in een tuigje als een kind in de sloot of onder een auto. Hier heeft "niet luisteren = niet lopen" goed gewerkt. Onze dochter had al snel door dat ze maar beter bij me kon blijven, maar bij de kleine man heeft het me behoorlijk wat energie gekost.... Zonder de buggy naar de speeltuin en gillend onder je arm terug, terwijl je ook nog een peuter in de gaten moet houden is na 20x behoorlijk vervelend. Gelukkig heeft hij nmiddels het licht gezien
Hebben er ook een. Alleen gebruikt in de kinderstoel maar nooit in openbaar. Waarom niet: nooit van gekomen/nodig geweest. Mocht het nodig zijn, ik vind het echt niet zielig. Een kind wat haar mama krijt is, is veel zieliger.
Heb het bij mij zoon ooit wel eens een keer gedaan vond het achteraf maar niks. Was ook bang hem kwijt te raken. Daarna nooit meer gedaan. Het voelde als of ik een hondje bij me hand. Maar als andere ouders het wel willen doen. Prima jullie kind jullie keuze. Van af het moment dat het kon ( ben nooit streng) maar met buiten lopen ben ik wel erg streng altijd al geweest. Vertelde ik vaste regels. En dat hielp. Van je mag tot de volgende boom zelf lopen wel op mama wachten anders ga je terug de buggy in. En zo gaf ik hem meer vertrouwen Met dochter eigenlijk net zo maar tot nu toe is zij een kind dat eigenlijk altijd bij je in de buurt blijft. Die heeft eigenlijk nog nooit pogingen gedaan om weg te lopen. Maar ik zeg nooit nooit.