Hoe weet je of een kindje goed gehecht is? Waar merken jullie dat aan? Mijn dochter van 1 jaar heeft tot nu toe bijv. niet echt verlatingsangst of eenkennigheid laten zien. Of is dat nog te vroeg om te beoordelen?
Onze zoon toonde pas met 14 maanden de eerste verlatingsangst, in dat hij even huilde als je hem naar de creche bracht of naar de wc ging. Het heeft ook niet lang geduurd trouwens. Maar ik ben er al die tijd wel van overtuigd geweest dat hij goed gehecht was Is ze blij jullie te zien als jullie even weg zijn geweest? Zit ze lekker in haar vel? Is ze meestal vrolijk? Dan is ze vast wel goed gehecht! Ik denk eigenlijk dat je het zeker merkt als een kind niet goed gehecht is - dat lijkt me erg akelig voor zo'n kind.
Verlatingsangst is vaak een fase die onderdeel is van het hechtingsproces. Het is echter niet noodzakelijk dat een kindje/baby ook zichtbaar die fase mee maakt. Mijn oudste is 2,5 jaar en heeft geen verlatingsangst fase meegemaakt. Ik heb mij hierover in verdiept en het kan iets betekenen, maar hoeft niet. Onze oudste is wel goed gehecht overigens.
9,5 maand en ook nog geen verlatingsangst te bekennen. Ze is echt altijd vrolijk dus ik maak mij daar niet zo druk over. Ik ga nuchter naar de oppas en ben vrolijk als ik haar weer kom halen. Ze gaat altijd vrijwel direct slapen (een enkele keer even geluidjes maken). Ik ga er dan altijd naar toe, speen er in, aai over de bol en slapen. Tot nu toe even heel hard afkloppen!
Hier een paar weken terug vreselijke verlatings angst gehad... Als ik alleen al de krant ging pakken of naar de wc ging begon ze paniekerig te huilen. Die periode lijkt nu weer voorbij en heb ik mijn vrolijke prinses weer terug!
Hier het tegenovergestelde...een kind dat al anderhalf jaar lang eenkenning is... Het is denk ik ook een beetje afhankelijk van de persoonlijkheid die je kind heeft?
Hier het tegenovergestelde...een kind dat al anderhalf jaar lang eenkenning is... Het is denk ik ook een beetje afhankelijk van de persoonlijkheid die je kind heeft? Maakt je dochter onderscheid tussen jou/haar vader, mensen die verder dichtbij haar staan (opa, oma, enz.), mensen die ze minder goed kent en mensen die ze niet kent?
Verlatingsangst en eenkennigheid zijn geen teken van een goede danwel slechte hechting; het is een heel normaal verschijnsel, maar het kan best dat je er niet veel van merkt of zelfs niks. Mijn dochter heeft wel eens een 'eenkennig dagje', maar over het algemeen merk ik er nooit echt iets van. Verlatingsangst heeft ze nooit gehad tot ik 1 weekendje wegging; tijdens het weekend met papa ging alles prima, toen ik weer thuis was, ging 't ook prima... maar als ik nu wegga, is het húilen! Ik mag wel de kamer uit, geen probleem, maar jas aan + de tuin in, nee, dat mag niet....
Ons zoontje is helemaal niet eenkennig, ook nooit geweest. Maar sinds twee maanden (hij is nu 20 maanden) wel verlatingsangst. Niet heel erg, maar hij vindt het nu soms niet leuk als ik (of papa, of oma en opa) weggaan. En als ik terugkom is hij heel blij me te zien, dus met die hechting zit het wel goed!
Hier ook nog niets van gemerkt hoor, en toch twijfel ik echt niet aan zijn hechting aan mij of zijn vader. Het KAN dat je kindje dit gedrag gaat vertonen maar het is geen moeten of beter als ze dit wel/niet doen.
Dat is niet waar. Alleen is er geen causaal(oorzakelijk) verband dus verlatingsangst en eenkennigheid zijn een teken dat de hechting goed tot stand is gekomen maar andersom als ze niet (of niet duidelijk) aanwezig zijn dan wil dat niet zeggen dat de hechtingsrelatie niet goed is. Geen zorgen dus!
Hier nu ruim 17 mnd en nog geen echte verlatingsangst periode gehad.. Heeeel soms huilt ze als mijn vriend of ik weggaan.. Maar dit doet ze ook als ze bij oma is geweest en mee naar huis moet Ze is altijd blij als we thuiskomen, maar ook blij als oma langskomt Denk dat ons meisje zeker wel een veilige hechting heeft
Ik maak me hier ook weleens zorgen om. Ze huilt nooit als ze naar oma gaat bijvoorbeeld, of naar het kinderdagverblijf. Ze is sociaal met bijna iedereen, maar maakt wel verschil tussen vreemden en bekenden. Ze is altijd wel blij als we d'r komen ophalen. Als ze gevallen is ofzo, dan komt ze wel altijd eerst naar mama dus dat lijkt me wel een teken dat het goed zit.
Hier maak ik het ook nog niet echt mee, Alleen soms als ik naar de keuken loop en dan even het hekje dicht doe, dan begin ze wel te mopperen/huilen maar als ze word achtergelaten bij oma/opa dan kijkt ze als ik weg ga, maar gaat ze daarna weer vrolijk spelen. En gehecht is ze wel. Want als ik op me knieen ga zitten dan vliegt ze zowat in me armen voor een knuffel!
Even nog een kanttekening bij deze verder kloppende post... Varlatingsangst en eenkennigheid zijn (vaak) ook sterker als een kind fysieke klachten heeft. Het heeft dan al z'n energie nodig voor het leven met de klachten en kan daardoor zich maar aan een beperkt aantal mensen of zelfs enkel de moeder hechten. Kinderen die niet veilig gehecht zijn, maken ofwel weinig onderscheid tussen vader/moeder en vreemden. Gaan net zo gemakkelijk bij een vreemde op schoot zitten, zijn vriendjes met iedereen zonder onderscheid, enz enz. Of verlatingsangst en eenkennigheid worden zo sterk en blijven ook voortbestaan, dat wel opvalt dat er iets met het kind aan de hand is.
Mijn dochter gaat ook makkelijk bij een vreemde op schoot zitten (niet gelijk hoor) is mijn dochter dan ook niet veilig gehecht?
Het gaat om de combi met geen onderscheid maken tussen de ouders en vreemden. Er zijn zat kids die bij iedereen op schoot willen en daar is op zichzelf dus niets mis mee. Maar kinderen die zich net zo gemakkelijk laten troosten door een wildvreemde als door mama: dan is het meestal wel tijd voor alarmbellen...
Ja klopt helemaal. Dit is hoe ik het geleerd heb tijdens mijn studie ontwikkelingspsychologie. De hechtingstheorie van Bolwby is al enige tijd gangbaar en blijken aardig te kloppen. Er zijn echter best uitzonderingen. Zijn onderzoeken zijn tegenwoordig niet meer ethisch verantwoord. Er staat mij bij dat er apen zijn gebruikt (ter observatie) die van de moeder zijn weggehaald. Ook kinderen die door omstandigheden niet bij de moeder opgroeiden zijn geobserveerd. Je hebt ook verschillende hechtingstypes: veilige hechting, onveilige hechting en ambivalente hechting. Er zijn dus ook gradaties hierin. Dat maakt het moeilijker.
Ja klopt, die onethische studies zijn in mijn colleges ook langsgekomen destijds. Goed dat dat niet meer kan En uitzonderingen zijn er op elke regel, dus zaak blijft idd wel om ALTIJD een complete situatie in de context te beoordelen en niet te snel te oordelen...