Mitchell is vrij onrustig en kan niet lang alleen in zijn wieg of bedje liggen. Hij begint na 20 min te jengelen wat dan over gaat in echt huilen. Wanneer hij echt huilt haal ik hem eruit en hou ik hem bij me waardoor hij stil word. Als ik hem dan na een tijdje weer terug leg is het weer hetzelfde liedje, waardoor ik dus zelf ook aan niets toe kom! Ik zit praktisch een hele dag met mijn kind op mijn arm. Mijn vriend zegt wel eens, laat hem maar gewoon eens huilen hoor want hij word verwend zo. Nu is mijn vraag: heeft een baby van een maand al door dat als hij huilt hij door mama eruit word gehaald en lekker bij mama mag liggen? Ik zelf denk van niet en huilt een baby altijd met een reden. Ik ga dus altijd na wat er kan zijn. Nemen jullie je kind altijd bij als hij huilt, of laten jullie hem wel eens huilen? Soms blijft hij ook gewoon huilen als ik hem bij me neem en weet ik het ook niet meer. Nu las ik hier een stukje over rust en regelmaat en volgens mij geef ik hem dat niet. Hij is soms een hle dag wakker! Er hangt een mobiel boven zijn wieg, radio overdag aan, tv s'avonds, stofzuigen waar hij bij is. Sinds vandaag probeer ik er rekening mee te houden door te zorgen voor zo min mogelijk prikkels en hoop dat hij zo wat rustiger word.
Volgens mij hebben ze geen geweten hoor en kun je ze gewoon niet verwennen. Ik troost haar altijd als ze huilt. Nu ben ik ook niet het type dat de bel uitzet, niet stofzuigt, t.v. uit etc. Ik doe gewoon alles, maar meestal 's middags. Ze wordt er niet heet of koud van. Maar ik zorg wel dat ze genoeg slaap en rust krijgt. ' s Ochtends en 's avonds ligt ze vaak in haar eigen bedje boven, 's middags ligt ze meestal in de wandelwagenbak benenden. Maar ieder kind is ook weer anders, de een kan er goed tegen en de ander niet. Maar overprikkeld is ook niet goed en als hij bij jou zowat de hele dag wakker is, zou ik er inderdaad wat meer rust en regelmaat ingooien. Succes!
Rust en regelmaat is het allerbelangrijkste voor je kleine! Het is niet gezond als je kleine de hele dag wakker is. Het krijgt dan geen enkele kans om tot rust te komen in deze grote wereld vol met nieuwe indrukken, geluiden, dingen zien etc.. In jouw buik was het veilig, dus logisch dat hij zich prettig voelt bij jouw. Hij is in principe oververmoeid van alle indrukken en het niet slapen dat hij op een gegeven moment ook bij jouw niet meer tot rust komt....gevolg? ook bij jouw huilen. Deze "beginnersfout" maakte ik in het begin ook bij Noa. Ik heb toen een heel stuk geschreven hier op het forum en een heleboel anderen ermee geholpen. Ik raad je aan het boekje van Ria Blom aan te schaffen (regelmaat brengt rust) Kort samengevat: Wakker worden - voeden - knuffelen - zelf spelen in de box - eerste vermoeidheidssignalen? naar bed (eigen bedje) Door deze regelmaat telkens op dezelfde manier toe te passen, wordt het voor je kindje begrijpelijk wat er gaat gebeuren. Deze regelmaat en rust, maakt ook dat je kindje weet waar het aan toe is. In het begin als je ermee start, zal hij heel veel huilen, van voeding tot voeding waarschijnlijk. Dit omdat het dit niet gewent is. Het boek geeft aan dat je met jezelf een tijd afspreekt wat voor jouw haalbaar is om vol te kunnen houden. Ik hield 20 minuten aan, ging naar boven en kalmeerde haar in bedje en maakte geen oogcontact en fluisterde tegen haar. Ik hield het dus rustig! zo wennen ze aan hun bedje en dat dit de plek is om te rusten (slapen). Jengelen, brabbelen of mopperen is geen reden om op te pakken. Zo blijven ze nog even rustig in hun bedje. Op de derde dag krijg je echt een hoogtepunt met huilen en op de vijfde dag is nog een "terugslag". Houd deze regelmaat eens 6 weken vol en je krijgt er echt een ander kind voor terug. Ik ging van een huilbaby naar een tevreden meisje. Hoe ouder de kindjes worden, pas je de regelmaat en sturctuur aan. Heb je vragen? je mag me altijd pb 'en.
Een bebay van de leeftijd van Michell kun je echt nog niet verwennen hoor! Hij heeft al helemaal geen geweten, alles gaat op instinct. Gewoon lekker zo vaak op pakken als jij aankan. Inderdaad ook dat zal hem niet altijd stil krijgen maar veilig bij iemand je niet prettig voelen is vaak toch fijner dan je alleen niet prettig voelen. Het zijn vaak fases die echt weer overgaan maar zo vermoeiend voor jou als moeder kunnen zijn. De eerste fase van hechting is nou eenmaal je veilig voelen en de basisbehoefte bevredigen. Tessa is nu 6 maanden en heeft nog wel eens van die buie (op dit moment). Je leert wel dat ze overgaan. Ritme kan wel wat helpen, althans hier wel. Niet perse elke dag hetzelfde maar wel bijv na slapen eten, eten op dezelfde plek, na 1,5 uur naar bed, af en toe echt even niks aan in huis.
Mitchell word ook niet echt warm of koud van al die geluiden, hij schrikt ook niet gauw. Maar omdat hij soms zoveel wakker is en vaak huilt en ik niet goed de reden weet (ben het hele rijtje dan al afgegaan) is hij misschien inderdaad overprikkeld. Ik probeer hem al sinds de geboorte in zijn bedje te leggen als hij moe is maar hij begint dan te huilen, dus haal ik hem er maar weer uit en hou hem op schoot.
Het is zo dat je ze niet kunt verwennen, maar ze kunnen al wel snel dingen AANwennen. En baby's huilen soms gewoon omdat ze aandacht willen. Dan hoeven ze dus geen pijn of een volle Pamper o.i.d. te hebben. Soms wat negeren, tijdens dat jengelige, zeurderige huilen, kan al genoeg zijn om Mitchell toch te laten slapen. Maar dat moet je dan wellicht een paar dagen vol houden. Mij lukte dat wel, al hield het huilen er niet direct van op. Maar Siem kreeg iig niet altijd zijn zin. Vaak wel, maar dus niet altijd. Nu, na 11 weken, lijkt hij toch meer vanzelf in slaap te vallen overdag. Ik denk persoonlijk dat Mitchell dat ook wel gaat doen, alleen hij moet het nog leren. Sommige kindjes hebben hier meer moeite mee. Succes!
En daarmee geef je hem niet de kans om zelf in slaap te kunnen vallen. Het is ook niet makkelijk om je kindje te laten huilen hoor en minuten lijken dan al snel uren. Je kunt ter ondersteuning een wekkertje zetten, spreek met jezelf een tijd af wanneer je gaat kijken.. bijvoorbeeld na 10 minuten huilen even naar zijn wiegje, aai over zijn bol en weer weg.. Succes!
Ja ik wil hem graag rust en regelmaat bieden. Denk dat ik idd dat boekje van Ria Blom ga kopen. Mitchell heeft nog totaal geen ritme van eten en slapen en dat maakt het voor mij ook moeilijk. En van al dat gehuil raak ik ook oververmoeid
Siem is 11 weken en begint nu iets te krijgen dat op ritme lijkt. Eerder was het ook zoals jij beschrijft. Een ritme met een maand zou al erg snel zijn hoor. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar ik ken ze ook andersom. Nog geen ritme met een jaar. Volgens mij is 3 maanden een gemiddelde, dus je zult toch nog wat geduld moeten hebben. Ik heb me zoals jij gevoeld, maar zie nu in dat ik te snel wilde. Hoe moe jij ook bent (ken ik helemaal), je kindje geeft het zelf echt een keer aan. Succes!
Ik heb niets maar dan ook helemaal niets met laten huilen. Wij vonden de draagdoek een ideale oplossing. Zo zat hij lekker bij een van ons te slapen en wij konden toch onze gang gaan. Nu slaapt hij prima in zijn bedje en nooit meer in de draagdoek, een enkel keertje als we buiten zijn daargelaten. Wat wel belangrijk is heb ik gemerkt, is om op tijd te zijn. Bij vermoeidheissignalen naar bed. Was ik iets te laat, dan was hij te vermoeid om te slapen.
Hai! Ja het boekje is echt fantastisch! Wij hebben het gebruikt en een tevreden baby gekregen! Wij gebruiken het boekje nu niet meer, dus als je het graag zou willen mag je het wel van me overkopen! PB maar als je interesse hebt! Liefs
ik ben ook een fan van het boekje! Heb nu zelfs 2 extra exemplaren besteld om ze naar zwangere vriendinnen te sturen. Ik wou dat ik het boekje voor mijn bevalling had gelezen, i.p.v. erna!
Ik denk persoonlijk dat het heel belangrijk is de verschillende signalen die je kindje uitzendt te herkennen. Kinderen van die leeftijd zijn binnen een uur na wakker worden moe, en moeten dan dus weer in bed liggen. Huilen is de enige signaalfunctie die ze hebben en is dus niet alleen honger of vieze broek.De kindjes hebben geborgenheid nodig en die moet jij als moeder ze bieden, veel bij je houden en wiegen, zachtjes praten. Dit werkt heel kalmeren voor je kindje. Regelmaat prima, maar ik ken geen 1 kind wat slechter is geworden van veel huid op huid kontakt.
Natuurlijk heeft een uk van die leeftijd nog geen geweten, zo'n uk heeft nog geen besef van tijd. Als mama weg is is mama voor altijd weg, zo voelt dat aan voor een baby. Verwennen is onmogelijk nu. Je kind heeft gewoon behoefte aan contact, lichamelijk contact. Veel vasthouden en koesteren. Van veel huilen stijgen de stresshormoonspiegels in het bloed enorm en dat is slecht voor de hersenontwikkeling. Zoals Stranger al zegt: een draagdoek is ideaal. Je kind zoekt gewoon contact met je en heeft behoefte aan jouw aanwezigheid. Dat is logisch, want voor hem ben jij de hele wereld, jij bent z'n bescherming, z'n warmte, z'n eten, z'n alles. Dat ga je toch niet afwijzen door hem te laten huilen? Hoe zou je het zelf vinden als je contact zocht met je vriend en hij legt je weg i.p.v. je de aandacht te geven die je nodig hebt?
Nou ja...daarom vraag ik het.Ik ben nog wat onwetend, ik heb nog niet al die wijsheid die jij al hebt
Ik heb het boekje van Ria Blom net besteld..bedankt voor die tip! Ik dacht wel al dat het te vroeg zou zijn voor een vast ritme..nog een beetje geduld hebben dus Ik heb er gister voor gezorgd dat Mitchell zo min mogelijk prikkels kreeg en hem steeds een uur na wakker worden in bed gelegd en het klinkt misschien gek, maar ik merkte al verbetering. Hij was veel rustiger, minder huilen en viel veel sneller in slaap Bedankt voor jullie adviezen, zo kom ik er wel