sorry heb ik zo niet ervaren ik vond de inleiding prettiger dan mijn 1e zelf opgang gekomen bevalling
Ik zou ingeleid worden met 40+4 wat zag ik daar tegenop zeg Ik moest wel in het ziekenhuis bevallen ivm groeiachterstand... Maar voor de rest was alles prima... Heb niet eens de laatste "zware" loodjes gehad.. Gelukkig besloot onze mini om zelf te komen met 40+3.. Heel veel succes!! Probeer idd afleiding te zoeken.. Al is dat haast onmogelijk...knuf
Hier vandaag (naja eigenlijk al gisteren gezien de tijd) intake gehad in het ziekenhuis, met 40.4 dus. Ben op mijn verzoek doorverwezen naar het ziekenhuis door Vk. Ik wil namelijk echt niet langer dan 41 weken lopen, door de risico's die daar aan vast hangen. Blij dat mijn Vk daar in mee ging! Speelt ook wel mee dat ik erg veel last heb van mijn bekken en daardoor slecht slaap. De Vk in het ziekenhuis heeft inwendig onderzoek gedaan en had al ruim een cm ontsluiting en korte bm. Ze heeft me gestript en alvast inleiding ingepland voor zaterdag. Dan ben ik dus 40.6. Vind t fijn dat er naar mij geluisterd wordt en kan niet wachten tot zaterdag!
Ik ben ingeleid met 38+1. Geen medische redenen, puur lichamelijke klachten. Ik hadal zo lang bekken pijn en kon bijna niks meer. Met 30 weken hebben ze me al beloofd dat ze me niet tot 40 weken zouden laten lopen. De inleiding is super gegaan binnen 4 uur had ik mijn dochter in de armen. Die bevalling vond ik prettiger dan die van mijn zoon die uit zichzelf kwam en 1, 5 uur duurde. Verschilt echt per persoon en hoe de toestand van onderen is. Ik had al 2 cm ontsluiting dus ze konden gelijk de vliezen breken en aan het infuus. Succes het kan nu niet lang meer duren
Ik had ook al 3 cm ontsluiting, boel al verweekt maar vond inleiden geen pretje... Wist op een gegeven moment niet meer waar ik het zoeken moest en heb 4 uur volledige ontsluiting gehad (bleek ook nog ineens een sterrenkijkertje te zijn). Gelukkig wel een ruggenprik gehad (was ook nog een kans op een ks).
Om heel eerlijk te zijn vind ik het een beetje egoïstisch om zonder medische indicatie om een inleiding te vragen, simpelweg omdat de laatste loodjes je érg zwaar vallen.... Op het moment van schrijven van de OP was je nog maar net 37 weken.....! Ik lig de afgelopen twee weken al af en aan in het ziekenhuis met extreem pijnlijke harde buiken en slaaptekort als gevolg van die voorweeën. De reden dat ik nog steeds niet ingeleid wil worden (of zelfs erom vraag), is omdat onze mini het ontzettend goed doet in mijn buik en hij heeft totaal geen last van mijn ongemakken. Als de mini zich nog niet aandient, denk ik dan maar dat hij / zij gewoon nog niet klaar voor deze wereld. Pas wanneer het overduidelijk in het belang van de kleine is, zal ik een inleiding overwegen. Tot die tijd zal ik het er mee moeten doen. Voor de meeste zwangere vrouwen zijn de laatste loodjes zwaar, deal with it Daarbij zou ik een inleiding niet onderschatten. Aangezien ze met synthetische hormonen (zoals oxytocine) werken, wordt een inleiding over het algemeen als veel heftiger ervaren dan een natuurlijk begonnen bevalling....
ja ik heb ME en mijn kindjes waren heel groot dus ben ik met 38 weken ingeleid toen ik al 8 weken lang voorweeen had en niet / amper geslapen had (als ik te weinig slaap word ik letterlijk ziek, dus ontstekingen e.d.) ik denk toch dat er wat meer moet spelen dat alleen pijn of beu zijn... Ik vind 41 weken zelf wel de max dan zouden ze bij mij een pond of 10-11 wegen en ik wil ooit nog normaal willen lopen LOL (de kans op KS word ook groter dan omdat de eerste al moeizaam ging. dus mij zouden ze niet zo lang laten lopen maar je moet het ook maar treffen met een gyn/vk denk ik..
Bij mij werd er niet ingeleid voor ik 10 dagen overtijd was. Ben bij de oudste op 41w bevallen en bij de jongste op 40w6. Had erg veel lichamelijke klachten, 2x gekneusde lever (bij zoontje was het beter omdat die op 39w ingedaald was en daardoor de druk wat afgenomen was, maar dochter is pas een uur voor de bevalling, tijdens de weeën ingedaald), immens veel vocht vasthouden waardoor ik niet meer goed kon lopen. Enige dat ik bij onze meid hoorde was dat de placenta erg goed was voor de termijn en dat ze het heel goed had in de buik... Frustrerend!
Dat dachten ze bij mij ook dat ie het wel goed omdat ie nog super groeide maar in werkeljjkheid was het toch anders hij had last van suikers, placenta wasbal verkalkt, hebben ze niet gezien op echo en ik was pas 38 weken van alle voorweeen was er veel stress geweest, daarnaast had ie of vast komen zitten of een ks geworden al shet langer had geduurd, vlgs de gyn had de bevalling zelf nog niet natuurlijk gekomen aan mn lichaam e.d. te merken. Daarnaast als je slechte conditie ben is de kans op kunstingrepen hoger en herstel slechter dus wat nou beste voor kindje, een gezonde mama is ook een blije baby denk ik dan..
Maar goed ik had al 8 weken voorweeen en aliep maar 2/3 van de 7 nachten dus wat langer stress ervan gehad...
Bij onze eerste zijn ze gestart met inleiden precies op 40 weken. Dit zou eerst met 'primen' gaan, was geen success bij mij. 7 gels, 4x gestript is het geëindigd in een keizersnee. Destijds was de reden medisch (zwangerschapsdiabetes en emotioneel zware zwangerschap omdat we niet wisten of ons kindje gezond zou zijn, achteraf is hij dat gelukkig wel). Nu 39 weken zwanger en vooraf gezegd dat ze gezien de geschiedenis tijdig over een plan zouden gaan nadenken en uitvoeren. Echter niet veel eerder dan 40 weken. Doordat ik weer met zwangerschapssuiker zit (zonder insuline, alleen diet) en het feit dat ik met grote regelmaat flauwval/bijna flauwval, veel kilo's ben afgevallen en de baby mij volledig 'opeet' wordt er nu vrijdag (39.3) een besluit genomen hoe de baby gaat komen. Nog geen ontsluiting, en gezien de eerste bevalling een grote kans op een keizersnee die nu waarschijnlijk gepland gaat worden. Niet het scenario wat ik in gedachten had, had gehoopt natuurlijk te kunnen bevallen. Maar dat ik zo vaak bijna flauwval, het enorm benauwd heb, nauwelijks eten binnenhoud, amper op mijn benen kan staan, ben ik blij dat het ws. een keizersnee wordt. Dit wordt wel als medisch gezien, dat hoop ik ook maar. Terwijl ik het zwanger zijn niet beu ben, en volop geniet van mijn buik. Ik zou blij zijn als ik weer beduidend minder wankel ben..
Het is niet leuk, maar ik voel me juist een zeur en denk dan is het niet normaal? maar blijkbaar toch niet, de gyn was gisteren daar ook heel duidelijk in. Maar ik vind het alleen maar vervelend. Mijn ouders passen op de oudste, ik heb overal hulp bij nodig (of tenminste wordt door mijn ouders gelukkig gegeven), want ik mag niets doen van ze... Maar het trappelen in mijn buik wil ik niet missen.. Hoe dubbel kan het zijn...
Helemaal mee eens!! Ik werd ingeleid met 40+4 en de kleine is uiteindelijk met 40+6 geboren. Er is een vacuumpomp gebruikt omdat de kleine in nood kwam en er geen tijd meer was om nog naar de ok te gaan, ik heb een knip gehad die scheurde tot een totaal ruptuur, en ik heb meer dan een week een verblijfskatheter gehad omdat ik niet meer kon plassen, en daarna aan de antibiotica moest vanwege een fikse blaasontsteking en nu nog steeds problemen heb met mijn blaas. Ook de inwendige onderzoeken en het inbrengen van de tabletten zijn echt geen pretje. Dus nee, inleiden is echt geen pretje. Ik heb liever de zwangerschaps pijntjes en vermoeidheid dan wat ik allemaal heb opgelopen omdat ik ingeleid werd.
Mijn nicht werd ingeleid met 38 weken na eindeloos zeuren bij de gyn dat ze het niet trok. Van haar heb ik echt geleerd dat, in sommige gevallen, het echt is wat je er zelf van maakt. Ze had namelijk weinig klachten op de gebruikelijke dingen na. Ik had zware bi en zat in een rolstoel. Niet leuk maar ook niet einde van de wereld. Iig, haar lijf wilde echt nog niet. 1,5 week hebben ze geprobeerd op te wekken en uiteindelijk heeft ze een spoed ks gehad, niet echt prettig. Mijn bevalling kwam zelf op gang en was er eentje uit een boekje. Denk goed na over wat je wilt to!