ook wij hebben helaas ons kindje af moeten geven na een lange strijd om uberhaupt zwanger te worden.verschillende behandelingen te hebben gehad werd in augustus 2010 verteld dat we ons er maar bij neer moesten leggen dat we waarschijnlijk geen kinderen zouden krijgen de kans was heel klein.Maar wonder boven wonder werd ik in september 2010 toch zwanger we konden ons geluk niet op en konden het dus in het begin ook niet geloven.Na een bijna onbezorgde zwangerschap ging ik met 40+6 naar de verloskundige toe voor een van de laatste controles en we waren nog aan het geinen van ja ik had verwacht je wel had gebeld van het weekend dat het was begonnen.Maar helaas tijdens de controle was het goed mis ze kon het hartje niet meer horen en zien ze belde naar het ziekenhuis en daar moesten we meteen naar toe.Helaas werd daar bevestigd wat de verloskundige vermoeden ons kindje was overleden op dat moment zaktten de wereld onder onze voeten vandaan we konden die dag erna terug komen en zouden ze me inleiden na een korte maar zeer heftige bevalling is op 21-6-2011 onze bink van 57 cm en 4325 gram geboren genaamd Guus. Doordat de bevalling zo super snel ging heb ik een totaal ruptuur gehad en moest diezelfde avond naar de operatiekamer om gehecht te worden helaas kwamen ze erachter dat er ook nog een stuk van mijn endeldarm was meegescheurd gyneacoloog en chirurg hebben nog staan te discusseren met zijn twee en hebben toen besloten om een tijdelijk stoma te plaatsen zodat de endeldarm normaal kon genezen.Ik heb na de bevalling nog een week in het ziekenhuis gelegen en op de dag van de crematie naar huis gegaan alleen lag ik twee weken hier na weer in het ziekenhuis ik had uitdrogingsverschijnselen door het stoma.Toen de tweede keer in het ziekenhuis lag begon het besef langzaam terug komen van wat er eigenlijk allemaal was gebeurd en dan merk je ook wel je de eerste weken word geleefd en de rest gewoon door gaat terwijl dat jou wereld stil lijkt te staan.Maar gelukkig gaat het lichamelijk goed heeft wel een tijd geduurd hoor.
Jeetje wat een heftig verhaal. Wat moet dat ook vreselijk zijn. Gecondoleerd. Hoe gaat het nu met jullie? Nogmaals heel veel sterkte x
Oei, wat verschrikkelijk erg....mijn zoontje is ook 21-6-2011 geboren.. Gecondoleerd en heel veel sterkte.
Wat verschrikkelijk. Ik kan tranen niet bedwingen. Inderdaad niemand zou dit mee mogen maken. Wat goed van je dat je je verhaal hier nu verteld. Respect voor jou. Heel veel sterkte!!!
Hij is overleden door een stollingsprobleem in de placenta hierdoor is de placenta te groot geworden en heeft guus te weinig zuurstof gekregen in de laatste weken van de zwangerschap de gyn vermoedde toen dat het vanaf week 35 of ergens in die buurt is fout gegaan.We hebben zoals ze het in de medische termen zeggen gewoon domme pech gehad.
Het is zeker een heftig verhaal en ook een heftige periode geweest voor ons je word geleefd en de wereld staat voor jou stil terwijl die voor andere doordraait.Het gaat momenteel met ons goed natuurlijk zijn er momenten het even niet meer gaat maar gelukkig worden die minder.Ook durven we weer voor een kindje te gaan en als het ons nog een keertje gegund is hij/zij meer dan welkom.