Hoi, heb een vraagje over werken en het traject. Ik werk in de jeugdzorg crisis opvang waar het momenteel erg druk is, dus veel geregel, onrustige groep etc. Dus alertheid op zijn top! Nu ben ik vorige week begonnen met decapeptyl en fostimon. Nou heb ik lichamelijk niet heel veel last. Wel merk ik op dat ik me minder goed kan concentreren, beetje donderwolken in mijn hoofd heb en me moe voel. Daarbij vandaag weer gewerkt en merkte op dat ik moeite had dingen bij te houden, te reageren en regelmatig de kluts wat kwijt leek te zijn. Dus niet helemaal mezelf was en ik ervaarde iedereen als vervelend en zeuren. Ik voel me er ongelukkig bij en mijn lichaam reageerde later de op dag ook met wat onderbuik kramp en gespannenheid. En janken omdat ik mezelf niet echt kan zijn! Nu wil ik geen aansteller zijn, toch vraag ik me af...kan ik beter even niet werken? Dan toch beter de rust opzoeken en thuis blijven? Of gewoon doorgaan en erdoorheen bijten? Herkent iemand dit? Hoe doen jullie dit en welk werk doe je etc? Groetjes, Joos.
Het niet jezelf zijn herken ik heel goed! Per toeval zat ik zonder opdracht thuis toen ik mijn eerste icsi begon (zit in de detacheringswereld vandaar) en moet zeggen dat ik dat heerlijk vond! Ik heb mijzelf prima kunnen vermaken in die periode. Op goede dagen lekker met familie of vrienden erop uit en op minder goede dagen lekker thuis. Als ik aan mijn tweede icsi begin werk ik ook gewoon dus ben benieuwd. Enige wat ik je kan meegegeven is dat je moet doen wat goed voelt voor jou! Als jij t werk er niet bij kan hebben.... moet je lekker vrij nemen, en als het je juist wel bevalt ga je lekker door Sterkte en succes!
Ik werk bij de sociale dienst, ik heb me niet ziekengeld maar merkte vooral dat ik minder geduld had met mijn doelgroep. Ik probeerde per dag een max aantal gesprekken in te plannen en af en toe echt mijn rust te pakken.. Wat jij doet, kan alleen jij bepalen.. Wij voelen jouw lijf en gedachten niet volg je hart en makelij het bespreekbaar als je het net meer trekt. Wie weet kunnen ze je even iets makkelijker werk geven
inderdaad heel herkenbaar. ik werkte in de bejaardenzorg en had hetzelfde als jou. al was het ook wel een afleiding op sommige dagen. 1 tip luister naar je geest ook naar je lichaam maar vooral je geest. ik ben verre van een aansteller en ben door gegaan en maar door gegaan met gevolg overspannen. het niet jezelf zijn hoort bij het traject is ook bijwerking zo noem ik het maar van de hormonen. maar wanneer je geest zeg dat je moe ben, niks erbij kan hebben: denk dan aan jezelf, hou je rustig. succes verder. bedenk wel en daarmee zeg ik absoluut niet dat je een aansteller bent. dat wanneer je jezelf 'NU AL" ziek meld dit best vroeg is. want je het kan nu lukken maar ook pas de derde ivf en weet ik hoeveel terug plaatsingen later. ik moest drie weken spuiten en drie weken thuis zitten is naar mijn idee niet goed en gaan de meeste werknemers ook niet leuk vinden. ik ben het eens met degene hierboven, praat erover op je werk hun kunnen je vaak tegemoet komen. je wat werk uit handen nemen of er alleen al begrip voor hebben, iets wat vaak al heel prettig is.
Hoihoi! Wat fijn en ondersteunend de herkenning en eigen ervaringen. Ik ben nu bezig met korte schema en spuit als het mee zit iets van 2-2,5 week. Ben dan nu al een week onderweg. Ik kan hier wel wat mee. En zal zeker naar mijn geest en lichaam luisteren. Ik ben ook een doorzetter en kan ook te lang doorgaan en alsnog afknappen. Dat zal niet de bedoeling zijn. En natuurlijk ook bedenkende dat je niet weet hoeveel pogingen er nodig zijn... Tis nu wel eerste keer. Geen idee of dan een 2e keer de nieuwigheid eraf is. Wel bijzonder dat ik erger had verwacht. Maar toch meer last heb als dat ik wilde. Meer ervaringen zijn welkom. Doet me goed te lezen hoe anderen het traject ervaren. Groetjes, José.
Ik heb de laatste 2 keren gewoon doorgewerkt. Vanaf de punctie een week vrij genomen. De eerste keer een week voor de punctie halve dagen gewerkt ivm overstimulatie. Alle drie de keren ben ik na de punctie een week ziek geweest. 2 maal door overstimulatie en 1 keer ben ik slecht uit de narcose gekomen. Als je voelt dat het niet gaat, kan je dan niet bepaalde werkzaamheden vermijden/ tijdelijk uitbesteden? En anders een weekje halve dagen werken?
Ik heb tijdens de ICSI ook gewoon gewerkt. Had eigenlijk ook geen last van bijwerkingen, wel iets moeier, maar dat was 't enige. Alleen de dag van de punctie vrij genomen en dagen erna weer gewerkt. Wel geprobeerd wat rustig aan te doen thuis.
Ik werk in de gehandicaptenzorg. Eerste twee pogingen zat ik in een hecht team en wist iedereen dat wij ermee bezig waren en werd er ook rekening mee gehouden wat erg fijn was. Eerste keer na tp gewerkt, ook zware situaties, waarbij ik krampen kreeg en uiteindelijk misging. 2e poging niet gewerkt in de wachtweken. Na mijn zwangerschap op nieuwe groep gekomen en dit keer voelde het niet vertrouwd om weer zo open te zijn. Werk nu ook minder, dus alles was prima te combineren. Wel idd extra vermoeid, maar geen rare uitspattingen Alleen de punctie viel in mijn werkweekend....was ff stressen (toen was het ff niet handig) maar dag na de punctie gewerkt....pffff heavy Maar vandaag positieve test dus jeeh
Ik herkend het ook wel, spuit nu een week decapetyl en puregon. Ik heb ook moeite met me concentreren en dat vind ik wel vervelend. Heb verder lichamelijk niet heel veel last wat (hoofd)pijntjes, maar idd ook wat onrustig in mijn hoofd. Ik heb de vorige 2 icsi' gewerkt tot de punctie, bij de eerste een week zh met overstimulatie en daarna een week halve dagen gewerkt. Bij de 2e icsi dacht ik vooraf ik werk gewoon de dag erna weer, maar dat viel wel even tegen ben een week ziekgemeld. Ik doe kantoorwerk, lichamelijk niet zwaar maar wel nodig me te concentreren. Ik werk 24 uur, heb al een dochter van bijna 2 jaar. Wat hierboven wordt gezegd, luisteren naar je lijf en jezelf! Ik probeer zelf tot de punctie even op mijn tanden te bijten en daarna verwacht ik een paar dagen thuis te gaan zijn.