wel of niet voor een zwangerschap gaan...

Wat ik heb geleerd van mijn moeder is als je twijfelt moet je het niet doen.
En ik wil u niet beledigen maar een vrouw can 40 die zwanger wil worden heeft veel risico op een kind met een afwijking. En ik neem aan dat j dat ook biet wilt, dan heeft u nog meer zorg en minder vrijheid.

 

Als ik je verhaal lees dan klinkt er voor mijn gevoel wel een beetje in door dat je het wel zou willen...of vergis ik me? Je hebt een fijne nieuwe relatie en een vriend waar je op kunt bouwen. Hartstikke fijn toch! Je zegt dat je hem ook als vader van je kind zou willen.
Klinkt allemaal alsof er bij jou ook wel de behoefte is om met hem er samen voor te gaan, maar dat er dingen je tegenhouden.

Je bezwaren zijn verliezen van vrijheid en je leeftijd, maar ik vraag me af welke dingen er precies (of nog meer) spelen waarom je zo twijfelt. Maak je je zorgen wat anderen er van zouden vinden als je zwanger zou zijn? Of ben je daar niet mee bezig?

Ik zou voor mezelf opschrijven wat het precies is wat me tegenhoudt en daar proberen meer inzicht in te krijgen . Daarna zou ik gaan kijken hoe zwaar die bezwaren eigenlijk wegen. Bijvoorbeeld; hoe zwaar valt het jou als je je vrijheid weer moet opgeven. Dat is voor iedereen heel persoonlijk en verschillend.

Heel veel sterkte met het maken van deze beslissing!!

 

Ja dat kan ik me voorstellen. Dat soort dingen zul je in het begin minder snel doen. Maar het is toch niet zo dat je dat helemaal niet meer kan de komende jaren? Ik weet niet of je een fijn netwerk aan familie en vrienden hebt die graag willen oppassen Kijk als alles op jou en je vriend aankomt dan weet je dat die feestjes ed minder zullen worden, maar heb je mensen die je vertrouwt en die graag de zorg een avondje of weekend willen overnemen dan heb je al meer vrijheid...
Je hebt al een zoon van 6 jaar dus daar ben je so wie zo nog verantwoordelijk voor.
Hoe dan ook, je geeft altijd een deel van je vrijheid op. De vraag is of je daar klaar voor bent..En is het voor jullie ook goed als het 'gewoon jullie met zijn 2en' zou blijven..

 

Als je vriend heel graag een kindje van jullie samen wilt en jouw zoon de helft van de tijd bij jullie is, dan denk ik dat hij heel goed beseft dat hij zijn vrijheid zou opgeven voor een kind.

Blijkbaar wil hij liever een kind dan zijn vrijheid.

Daarnaast twijfel je niet of je kinderen met hem wilt.

Maar je twijfelt wel aan het opgeven van je vrijheid.

Inderdaad, een lijstje met plussen en minnen maken.

Verder, heb je ooit een gesprek met een gynaecoloog gehad over de herhalingskansen van een open ruggetje? Misschien is die herhalingskans wel datgene wat de doorslag gaat geven of je nog een keer een zwangerschap aandurft of niet.

 

Hoi Carliene,

Ook ik ben 40 jaar met een zwangerschapswens. Omdat onze verhalen wel wat overeenkomsten hebben heb ik ff een priveberichtje gestuurd.

groetjes mama73

 

Sorry, nog een kleine toevoeging... Hstufkens vrouwen van rond de 40 zijn nog prima in staat om gezonde kinderen op de wereld te zetten.
er worden meer gezonde dan kinderen met afwijkingen geboren.
Je hebt idd meer kans op een miskraam, met die wetenschap moet je dealen. Daarnaast hebben vrouwen van rond de 40 recht op bepaalde onderzoeken waarbij je de afwijkingen waar je meer kans op zou hebben in een vroeg stadium (rond de 12wkn) al kan uitsluiten/achterhalen.

Ik gok dat je zelf nog jong bent??? (ook niet vervelend bedoeld hoor) maar onder mijn 30e snapte ik 'oudere' moeders ook niet!!!
Als je 40 bent denk je weer heel anders dan op je 20e, 30e enz.
Als 10 jarige vond ik mijn moeder van 30 al oud (haha)... lekkere jonge moeder toch!

 

Ik lees in jou verhaal veel twijfel, en bij twijfel NOOIT doen, zeg ik altijd.
Daarbij vindt je het een luxe positie, dat je je kind om de week hebt.
Dan komt er ook nog bij kijken dat je 40 jaar bent.
Ik persoonlijk, zou er niet voor kiezen om op mijn 40ste nog zwanger te raken. Ik zelf ben nu 32, en in verwachting van onze 2e wonder.
Ik heb altijd graag 3 kindjes gewild, als me dat gegeven zou zijn.
Maar aangezien ik nu al 32 ben, hebben mijn partner en ik besloten dat we het bij 2 kindjes houden.
Hoe hoger de leeftijd, hoe meer risico zit er aan.
Daar zou ik toch ook rekening mee houden.

 

Ik vind je redenering nogal zwak eerlijk gezegd.. De argumenten die je nu aandraagt zijn echt geen reden om aan een kind te beginnen... Daarbij krijg ik het gevoel dat je je vrijheid heel belangrijk vind, en ja als je iets kwijt raakt de komende jaren is het wel je vrijheid.. Past het wel in je leven? En veel belangrijker: Wil je dit echt? Ik lees alleen de angst om wellicht spijt te krijgen maar dat is toch geen reden?

Bij twijfel zeker niet doen.. Je kunt in dit geval beter spijt hebben van het niet hebben van een kind van jullie samen, dan dat achteraf blijkt dat je het beter niet had kunnen doen...

 

Ik snap je wel. Die angst dat het toch weer mis kan gaan. Ik heb een dochter uit een vorige relatie en ben nu zwanger van mijn huidige vriend. Wij gingen al heel snel voor een kindje samen. Omdat de relatie goed voelt, omdat ik van hem hou en omdat ik echt nog wel een 2e wil. Natuurlijk was er bij mij ook die angst, van wat als deze relatie ook mis gaat? En ik ben tot het besef gekomen, dat je dit van te voren gewoon niet weet. Mijn vorige relatie duurde 13 jaar. Mijn ouders waren 32 jaar getrouwd toen ze uit elkaar gingen. Het zegt allemaal niets. Luister naar je gevoel. Doe het niet voor je vriend, maar maak een besluit op wat jij wilt. Jij moet je er goed bij voelen en als je het alleen voor hem doet, dan gaat dit je vroeg of laat opbreken.

 

Ik snap ook de vrouwen van 40. Ik bedoelde het ook niet vervelend. Ik wou alleen aangeven dat de risico dan groter is. En ja ik ben inderdaad nog jong. Maar ik weet dat je er soms ook niks aan kan doen. Ik.had ook een moeder op me Stage van 42 die een kind van 2 had omdat ze eerder haar grote liefde niet had gevonden. Of iemand die het probeert maar jaren niet lukt.

 

Ken je overigens deze site al:
Older mothers. Mothers 35 Plus - older mothers' information, resources and books on motherhood over 35

Een collega van mij was al in de 40 toen zijn vrouw van dik 39 besloot dat ze toch een kind wilde. Binnen 3 maanden was het raak en kregen ze een gezonde zoon.

Ze waren al jaren gelukkig getrouwd, hadden ze dan maar niet meer voor een kind moeten gaan, omdat de wens laat kwam?

Ik vind dat je je te veel op de leeftijd van TS focust.

 

Ik zeg bij twijfel niet doen..

 

Ik zeg bij twijfel niet doen dat brengt alleen een hoop ellende. Ik ben zelf 34 en ben dus ok al wat ouder , ben bij de verloskundige geweest anderhalve week geleden en krijg veel bloedonderzoeken extra echos dus dat zal bij jou ook al wel dan t geval zijn. Ik ben nu pas zwanger van mijn eerste kindje ook omdat ik pas later de liefde van mijn leven leerde kennen. Ik had de hoop al opgegeven om eerlijk te zijn. Dus ga er alleen voor als je erachter staat succes met je beslissing.

 

als je een kind hebt met een afwijking zul je veel meer zien dat er ki nderen zijn met een afwijking. wij hebben daar zelf van verschoten en beginnen beseffen dat het niet evident is om gezonde kinderen te hebben. het moet allemaal heel erg klikken voor het minste kan er een afwijking zijn. Vroeger dachten we dat ook er zijn veel gezonde kinderen maar als je een hebt zal je wel beseffen dat er veel andere kinderen zijn ook

 

als hij je heel graag ziet zou hij je moeten begrijpen.
zelf wil ik na mijn 33 geen kinderen meer omdat ik dan meer andere vrijheid weer wil en niet terug in de pampers.
en als ik 40 zou zijn en stel dat mijn kind dan 20 is zou hij al een oude mama hebben van 60.
er zit veel risico in hoe ouder je wordt