Geen enkel zaadcel gevonden deel 6!

Ja dat is ook zo. Een half jaar geleden voelde ik elke ochtend nog aan hem om te voelen of hij nog warm was. Als ik hem uitzwaaide, kon ik alleen maar hopen dat het niet de laatste keer zou zijn. En de hele dag door maar berichtje sturen om te kijken of hij nog reageerde en er niks ergs was gebeurd. Het lijkt inmiddels alweer zo'n tijd geleden. Die angst is nu voor 99% weg. Het vertrouwen dat we samen oud gaan worden is weer terug en dat is het grootste 'bezit' wat je kan hebben, elkaar.

Hij wil het ook heel graag, alleen niet op elk moment van de dag. En wat je zegt, stapje voor stapje verleg je je grenzen.

Als ik er zelfs aan denk dat hij het niet kan aanzien dat ik huil (om wat voor dingetjes dan ook) en hij zelf dan ook vaker moet huilen, dan kan ik me niet voorstellen dat hij mij met zoveel hartzeer en verdriet zou laten zitten in de wetenschap dat een TESE een mogelijke oplossing zou zijn.

Maar wie weet is een TESE niet eens een optie.

 

Zoveel onduidelijkheden, was het maar wat makkelijker he. Dat je gewoon kon zeggen: 'so what, we gaan lekker elk jaar een half jaar reizen en er met zijn tweetjes van genieten'. Kon je het maar zo makkelijk naast je neerleggen. (dan komt dat duiveltje weer)

 

Ik bedenk me trouwens net dat hij wel een keer letterlijk heeft gezegd dat hij een TESE zou doen. Kan me alleen niet meer echt herinneren in welke context of wat hij precies zei...

 

Wat is het toch fijn dat je hier een luisterend oor vindt (dat ook nog advies geeft ). Bedankt!!

 

Die nuchterheid komt denk ik voort uit het feit dat we toch een behoorlijke klap hebben gehad afgelopen jaar. Als dat niet was geweest, denk ik dat ik er wel anders in had gestaan en ook niet zo bewust en dankbaar zou zijn voor hetgeen ik wel heb: een hele fijne man waarvoor ik veel te veel liefde voel.
En de woorden van die kaartlezeres staan ook nog steeds ergens achterin mijn geheugen geparkeerd.

Het heeft zo moeten zijn denk ik dan maar.

(maar zoals al eerder gezegd, het is een emotionele achtbaan, dus die nuchterheid maakt op een bepaald moment ook weer plaats voor boosheid en frustratie en verdriet...)

 

Gyn heeft gemeld. Zaad is goed gekeurd. Nu haycosy afwachten en dan starten we. we zijn echt door het dolle heen.
Als de clomid niet aanslaat dan gaan ze de cyclus afbreken want ze willen niet mijn lange cyclus afwachten ook omdat ik geen kans eb op een spontane zwangerchap.

 

Van hartevgefeliviteerd meid met het goede nieuws.
Stap1 is gemaakt!

 

Lotje snap je gedachte wel over ik wil dat de donor gestudeerd heeft etc maar dat bied geen garantie.
En eerlijk gezegd denk er nooit aan als ik mijn mooi mannetje zie die echt slim is.
Maar wie zijn verwekker is tja.

 

Swimming, Super!! Gefeliciteerd!

One, inderdaad garanties heb je niet. Ook niet als twee hoogopgeleide ouders. Ik denk ook dat mijn beeld van donoren niet klopt hoor. En wellicht ald je bij een kliniek met wederkerigheid gaat, dat dat gevoel sowieso weg is omdat je allemaal in hetzelfde schuitje zit ofzo? Eerlijk is eerlijk ik heb geen enkel idee.

Vandaag weer een downdag, hoop dat het morgen beter gaat.

 

Lotje, die emotionele 8-baan blijft nog wel een tijdje bestaan hoor!!
En wbt onze donor, wij hebben alleen uiterlijke kenmerken doorgegeven en verder 'het lot laten bepalen'.
Ik geloof eerlijk gezegd niet zo in hoogopgeleid en/of hoge intelligentie etc.
Denk hier ook nooit aan als ik m'n zoontje zie.
Hij is zich als een razende aan het ontwikkelen!! Is erg snel hierin.
Het zaad wordt sowieso al heel streng gecontroleerd op erfelijke aandoeningen, ziektes etc. Dus zomaar ff zaad doneren zit er echt niet in.

 

Ik heb even vlug vlug gelezen, maar zie wat vragen voorbij komen.
Mijn dochter zal getest worden op hoogbegaafdheid zodra dit kan.
Ik had juist liever gehad dat ze iets minder slim was
IQ zegt echt niet alles!
Daarbij zijn het juist meestal hoger opgeleide mannen die doneren.
Daar hoef je dus echt niet bang voor te zijn.

Dat je niets van je man terugziet vond ik ook heel moeilijk.
Ik heb er een filmpje over gemaakt (staat in mn handtekening)
Maar nadat ik het allemaal had geaccepteerd en verwerkt ging het wel.
Nu we 2 kids hebben kan ik vertellen dat ik daar echt niet mee bezig ben.
En het grappige? Mensen zeggen dat de kids sprekend op hun vader lijken

Ik heb heel veel gelezen en uitgezocht voordat ik de keuze maakte om voor KID te gaan (ik zeg ik, want mn man stond er direct voor open/achter)
De uiteindelijke keuze lijkt me duidelijk

Succes met alles!

@All: dikke knuffel!
De jongste ligt er net weer in en de oudste wordt nu wakker, dus ik ren en vlieg snel weer verder

 

Dreamer, ik heb je filmpje vorige week bekeken. Als ik zoek dan kom ik jouw vragen en posts op topics overal tegen van de tijd dat jij in de fase zat waar ik nu in zit.
Wat goed om te lezen dat je er verder niet meer mee bezig bent dat ze niet op jouw man lijken. Hebben jullie het aan veel mensen verteld? Ik ben er ook heilig van overtuigd dat kinderen het resultaat van je opvoeding zijn en dat ze gedrag kopiëren van hun ouders, dus ook van de vader.
Het iq is overigens niet belangrijk hoor. het gaat meer om mijn beeld van de donor dat niet klopt. Maar dat beeld is aan het veranderen.

Vandaag helaas weer slecht opgestaan. Ik ging ermee naar bed en het was weer het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd. Word er een beetje troosteloos van als ik uit het raam kijken de regen zie neerkletteren op de terrastegels, ook nog een treurig liedje op de radio...

Zijn er op eerdere topics eigenlijk veel meiden geweest die nu niet meer meeschrijven?

Vandaag werken, het gaat een zware dag worden tussen de kindjes. Maar vanavond weer even sporten en naar de sauna.

 

Hoe is het die meiden vergaan? Allemaal heel wisselende keuzes gemaakt?

Dreamer, hoe reageert je man erop dat ze vinden dat de kids op hem lijken? Weten jullie al of en zo ja aan wie je het gaat vertellen?

Moeilijk allemaal dit.

Hoogstwaarschijnlijk 1 oktober de afspraak voor de uitslagen. Maar ben nog even op ml's antwoord aan het wachten wanneer hij wil. Ik denk 1 oktober.

 

Vandaag maar weer even gebeld met het ziekenhuis en tot mijn verbazing kreeg ik de mevrouw aan de lijn van wie ze me eergisteren nog vertelden dat ze op vakantie was voor de komende 3 weken. Dit keer een prettig gesprek gehad met een mevrouw die al mijn vragen kon beantwoorden en zelfs uitleg gaf over diverse opties. Ze sprak met name over ICSI/IVF. Dus ik gelijk vragen of dat wel een optie was met 0.0 zaad, en toen legde ze de tese uit en dat we zeker nog hoop moeten houden, etc.

Ze vertelde me zelfs ook de bloeduitslagen. Bij mij ziet alles er heel goed uit en bij manlief zijn de fsh en lh wat verhoogd. Geen verrassing, had ik al verwacht. Ik denk ook dat het neerkomt op non-obstructieve azoöspermie. N.a.v. zijn lichaamsbeharing (heeft wel wat, maar is zeker geen aap) en zijn balgrootte. Ik kwam nl op internet tegen dat een normale bal 15ml groot is. En toen ik zag dat mijn kleinste parfumflesje 15ml was, wist ik zeker dat mijn mans ballen niet 15 ml groot zijn.

Ik hoef geen bloed meer te prikken. Maar manlief moet wel nog even een tweede zaadmonster inleveren, omdat het blijkbaar toch soms gebeurt dat er dan wel opeens iets te zien is, al is het maar een enkel zaadje.

Nu dus de echo afwachten en 1 oktober mogen we voor de uitslagen terecht. Ze zei ook dat we daarna doorverwezen worden en had het over een ziekenhuis in België (in Genk) of een ander ziekenhuis in Nederland. Maar ze adviseerde die in Nederland n.a.v. ervaringen van patiënten van haar.

Ze vroeg zelfs of ze me nog eens mocht bellen na 1 oktober om te horen hoe het met ons is. Dat is nog eens wat anders dan het gevoel dat ik na mijn vorige telefoontje heb overgehouden: het gevoel een 'interessante freakshow' te zijn waarover wordt gekletst op de afdeling.

Ze had het zelfs over KID als laatste optie. En ze heeft me diverse websites gegeven waar ik informatie kan vinden over de tese. Erg fijn. Ik vermoed dus dat we sowieso worden doorverwezen voor een tese.

En ik ben erg blij dat er bij mij geen afwijkende waardes zijn gevonden, dat biedt in elk geval hoop dat ik een mooi, warm huisje heb waar misschien nog ooit een klein mensje in mag gaan groeien.

 

Dag allemaal, ik kom even melden dat ik ongi geworden ben. Ronde drie is dus helaas ook niet gelukt. Ik heb wel genoeg afleiding, we hebben verrassend een huurwoning aangeboden gekregen en gaan binnen een maand verhuizen. Genoeg te doen. En helaas is mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis wegens problemen met doorbloeding.
Ik hoop zo dat alles goed gaat en dat ze snel weer naar huis mag. Door de zorg om haar gezondheid is mijn verdriet over de mislukte poging meteen overschaduwt lijkt wel...
Iedereen veel succes met de behandelingen en groetjes - ik ben door alle hektiek even afwezig.

 

Iluna, Zo naar dat deze poging is mislukt. Hou moed! Wat fijn dat jullie gaan verhuizen! Is het een fijne woning waar je een prettig thuis kan maken?
Veel beterschap voor je moeder. Inderdaad maar hopen dat ze snel weer naar huis mag. Het is fijn dat je in een ziekenhuis onder toezicht en zorg ligt, maar thuis opknappen is toch veel prettiger meestal. Sterkte.