De eerste zes weken waren heeeel relaxt!! Daarna regelmatig overgeven en tot 14weken enorm misselijk dag in dag uit. Toen baanwissel, zeer vermoeiend, fysiek zwaar Werk, toen dat beter ging werd t zo heet en kon ik bijna niet meer vooruit. toen een weekje lekker doorgefietst maar daarna weer warm weer en nu, nu doen mn bekken hels pijn... Ach er zijn ergere dingen maar ik vind mn hele zwangerschap best zwaar
Bij de eerste totaal niet zwaar gehad tot 41 weken, vond het heerlijk., Nu van meer dingen last, bandenpijn, moe (te weinig ijzer) En merk ook gewoon dat wanneer je à, een kleintje hebt, het gewoon zwaarder is. Je kabinet even op je kont gaan zitten en lekker een uur tv kijken bijv... Je bent continue in de weer, ook al kan hij gelukkig zelf ook goed spelen, toch ff een ochtend naar het zwembad, speeltuin, kinderboerderij e.d.
Zo rond de 31 weken werd ik weer net zo moe als in het begin, dat hakte er wel even in. Ik kreeg ook meer last van m'n ribben/druk op m'n blaas en hoe ik ook zit, het zit niet lekker. Dat is nu nog steeds zo en ben bang dat het alleen maar erger zal worden
Tot de 14 weken heb ik volop overgegeven, alles wat ik at kwam er net zo makkelijk uit. Verschrikkelijk. Toen werd het even wat beter maar vanaf de 20 weken kon ik niet meer even stil staan, moest veel zitten/liggen. Naar de dokter geweest en ik bleek een flink ijzertekort te hebben waardoor ik op een gegeven moment hele dagen op de bank lag omdat niks ging. Nu ben ik aan het afwachten tot de ijzer pillen effect hebben maar ik merk er nog niks van. Dus het grootste gedeelte van de tijd word ik gek van het liggen. Ik hoop dat ik gewoon een heel prettige bevalling krijg ter compensatie .
Vanaf week 16 al tekenen van bi, rond week 25 niet meer te doen op werk maar ging nog lekker ff op vakantie. Vanaf week 28 thuis en werk op therapeutische basis. Maar echt zwaar, tja, is niet leuk dat ik minder kan dan normaal, maagzuur ben ik wel een beetje zat en om de twee à drie uur uit bed om te plassen is ook niet fijn, maar echt zwaar vind ik het nog niet. Meer soms ongemakkelijk.
Ik ervaar afgelopen week ineens als flink zwaarder. Mijn buik zit me constant in de weg en alle bewegingen kosten me moeite. Opstaan, gaan zitten en bukken gaan lomp en onhandig en ik loop voortdurend overal tegenaan omdat ik mijn dikke buik onderschat. Ook voelt mijn buik steeds harder/gespannen aan, alsof ik constant met een harde buik rondloop, maar het kan ook zijn dat onze enorm actieve kleine zich flink schrap zet. Het maakt me enorm onzeker.
Bij de eerste vond ik eigenlijk alleen het eerste trimester echt heel zwaar. Veel overgegeven en afgevallen, en tot 13 weken echt doooooodmoe. Maar tot m'n bevalling (40+1) heb ik het prima volgehouden. Ja hier en daar wat kwaaltjes, en minder gaan werken, maar vond het prima te doen.. Ben heel benieuwd hoe deze zwangerschap zal zijn, omdat het er nu twee zijn. Tot nu toe was het 1e trimester iig wel beter te doen..
Ik vind het vanaf nu (33 weken) zwaar worden. Ik probeer tot 36 weken te blijven werken, dus nog even op mijn tanden bijten...
Ik geef al heel de zwangerschap over (verschillende keren per dag) maar vond dit niet zwaar. Sinds week 30 begin ik me een echte "moe" te voelen... Alles gaat moeizaam en ik heb het echt zwaar.
Tot nu toe gaat het hier ook nog wel soepel maar merk wel aan mijn lichaam dat ik het rustiger aan moet doen. Na een drukke dag ben ik echt kapot en wil ik alleen maar slapen (en huilen haha). 's Avonds veel last van maagzuur en tijdens het lopen mijn banden. Maar dat zijn tot nu toe nog steeds de enige kwaaltjes.
bij mijn eerste zwangerschap rolde ik zo door de eerste weken heen, tot een "slechte" combitest en de daaropvolgende vlokkentest. Lichamelijk niet zwaar, psychisch des te meer. En die trend zette door later in de zwangerschap, lichamelijk kon ik tot aan week 32 ofzo alles nog, maar psychisch kregen we wel het één en ander voor onze kiezen waardoor ik de zwangerschap toch als heel zwaar heb ervaren. Vanaf 32 weken ging het psychisch beter maar lichamelijk minder. Ben bij 34 weken gestopt met werken ipv bij 36, want ik trok het echt niet meer. Rugklachten, harde buiken... Bij week 37 sliep ik niet meer van de maagzuurklachten.. gelukkig kwam onze zoon bij 38 weken, hij voelde denk ik aan dat mama het niet leuk meer vond Ben nu 14 weken zwanger van de tweede en tot nu toe gaat het goed. De gebruikelijke kwaaltjes (misselijk,moe) maar daar kan ik prima mee omgaan. De combitest doen we dit keer niet, scheelt een hele hoop spanning.
vanaf gisteren merk ik dat ik het echt zwaar vind worden maar dat ik meer het wachten en met het slapen dat ik het vervelend vind ook wil ik graag weer lekker rennen enzo
Dit is voor mij al heel de zwangerschap, best een zware. Troost mijzelf met dat het erbij hoort om dat mooie wondertje op de wereld te zetten maar nu heb ik het toch wel even heel moeilijk door een darminfectie en de maag en darmen die pijn doen en natuurlijk het continu naar het toilet lopen pffff
Ik vind het echt zwaar eigenlijk sinds ik slecht slaap in combinatie met oververmoeidheid, dat is ongeveer sinds half/eind Juli (vanaf 6 maanden dus). Ik heb veel last gehad van eigenlijk bijna elke kwaal wel, maar die vermoeidheid breekt je gewoon echt op. Ik geniet nog steeds echt van het zwanger zijn, maar het is gewoon echt zwaar. Kijk er enorm naar uit om weer een beetje energie te hebben of me enigzins energiek/uitgerust te voelen, maar dat zijn volgensmij niet echt kenmerken voor een nieuwe mama..nouja, ik wen er nu in ieder geval vast aan hehe..
Ik vond de gehele zwangerschap niet echt zwaar.. Heb 41 weken gelopen en buiten een toeter die in de weg zat en wat minder goed slapen op het einde had ik niets te mopperen.. Had best nog ff door kunnen lopen haha (alleen ik was zooooooo nieuwsgierig dat ik om die rede wel erg aftelde naar de bevalling)
Bij mijn eerste zwangerschap was alles heerlijk tot week 39, toen was ik er ineens klaar mee. Deze zwangerschap is al vanaf week 5 zwaar. Extreme vermoeidheid en bekkenklachten en daarbij is het psychisch zwaarder omdat een 1-eiige tweeling meer risico's met zich meebrengt. Veel ziekenhuizen en onderzoeken. Geen roze wolk dus en die gaat ook niet komen vrees ik.
6 weken Toen werd ik zo godsgruwelijk misselijk dat ik niks meer kon tot aan 20 weken. Daarna nog zwaar maar draagbaar (spuugde iig niet meer) maar totaaaal verzwakt. Vanaf toen wel veel bekkenpijn maar hoe lastig dat ook is, dat viel in t niet bij de nog altijd 24/7 aanwezige misselijk dus tja.. het eind was minder zwaar als t begin maar eigenlijk was de hele zwangerschap hels.