Juffie, inderdaad, je dikke darm kan echt niet tegen gal, raakt overprikkelt en werkt de gal er zo snel mogelijk uit : diarree.. Ik voel het soms ook echt door mijn dikke darm gaan. De pijn loopt dat mee, tot het eruit is.. Nath, als het echt te erg wordt, doen ze er wel iets aan hoor. Maar dan heb je het echt over teveel behoefte aan pijnstilling, baarmoeder die mee gaat doen, alvleesklierontsteking, etc. Gelukkig is het toch wel te doen meestal. Is voor kind uiteindelijk wel beter om rustig te kunnen groeien.. Dan liever de moeder even ongemak nu, en dan later oplossen..
Deepfreeze dank je voorde uitleg, dat wat je beschrijft voel ik inderdaad ook 'de pijn gaat mee' hopelijk trekt het ooit nog weg, deze week alleen dinsdag last gehad rest niet meer *klopt af*
ik heb trouwens wel weeen gekregen met 33 weken door die aanvallen! mijn baarmoeder werd zo geprikkeld. Gelukkig hebben ze toen wel kunnen remmen en is me dochter pas met 39 weken geboren maar heb wel na de weken bedrust gekregen nadat ik uit het zh kwam
Eventjes dit topic weer omhoog.. De aanval die ik hier benoemde, was nummer 3, maar de eerste extreme.. inmiddels 2 middel, en wéér een ziekenhuisopname rijker, met een extreme, gisteren/vannacht.. Moet ik morgen terug naar het ziekenhuis om een operatiedatum te plannen, en dat MOET deze week nog gebeuren.. 6 in 7 weken vinden ze te risicovol voor mij, aangezien ik de kleine nog wel een poos binnen moet houden..
Hier is mijn galblaas er 2 weken geleden uit gehaald... Er spannend omdat ik toen 6 weken zwanger was... Gelukkig kunnen ze het vaak via een kijkoperatie doen en kan een narcose helemaal veilig gegeven worden. Ik moet wel zeggen dat de operatie bij mij behoorlijk tegen gevallen is... het herstel gaat erg langzaam en heb behoorlijk last van kwaaltjes maar of dat nu narcose of zwangerschapskwaaltjes zijn dat weten we niet zo goed... Ik heb wel wat extra controles bij de gyn maar verder gewoon onder controle bij de vk!
Jee, lijkt net of ik mijn eigen verhaal hier lees. Ik kom net vanmiddag uit het ziekenhuis. Gisteravond om 22:00 werd ik overvallen door enorm veel pijn bovenin mijn buik. Nog nooit zoiets gevoeld. Constante pijn zonder pieken of dalen. Omdat het zo hevig was, al na 3 kwartier de vk gebeld. Na een tijdje aankijken en paracetamol, geen verbetering dus hop, naar het ziekenhuis. Jemig. Wat had ik een pijn. Gelukkig snel aan de ctg en daar bleek dat ons kindje het goed deed. Mooi. Nu ik nog. Na bloedtest en urinetest kreeg ik pijnstilling. Pethidine geloof ik. Om 02:00 zakte het eindelijk af en kon ik wat slapen. Toen ik snachts soms een minuutje wakker werd en vanochtend, was de pijn weg. Heel vreemd. Zoveel pijn en dan zo ineens weer weg. Ze zeiden inderdaad dat ze wilden wachten met verder onderzoek, omdat dit alleen maar nadelig voor de baby kan zijn. Zeker nu de pijn was afgezakt, wilden ze het even aankijken. Ben als de dood dat dit terug komt en als ik jullie verhalen zo lees is dat niet echt ondenkbaar. Gekke is dat ze weinig afwijkende waarden in mijn bloed en urine hebben gevonden. Ook had ik geen last van diaree. Wel kokhalsneigingen door de pijn, maar er kwam niks. Lastig dat er geen duidelijke diagnose is.
Hebben ze geen echo van je galblaas gemaakt dan? met een echo kunnen ze snel zien hoe je gal eruit ziet!
heftig dames, ik had er voorheen nooit van gehoord! Bij mij is 2enhalf week geleden de echo gemaakt waarop meerdere stenen te zien waren.. Morgen gesprek met de chirurg, en datum plannen.. En we proberen zoveel mogelijk vragen op te schrijven.. Dus als iemand nog een vraag weet.. Pff ik vind een operatie al niks, en nu vind ik het 10.000 keer erger met zon kleine in m'n buik.. @ Samarinde, bij mij zijn de waardes ook niet dramatisch verhoogd, wat verhoogde leverwaardes, en eiwitten, de rest is normaal. hebben ze geen echo gemaakt om te kijken of het idd galstenen zijn? echt diarree heb ik ook niet bij alle aanvallen, wel vaak naar de wc, maar alles verkrampt natuurlijk.. Spugen doe ik ook niet.. Alleen kotsmisselijk vd pijn.. En trillen/moeite met ademen door de extreme pijn.. @ pluus, wat is je precies tegengevalleb als ik vragen mag.. En waar heb je nu nog last van..?
Ik kreeg er met 36 weken last van toen nog geen idee dat dit galkolieken waren. Na de bevalling heb ik nog een aantal aanvallen gehad en ziekenhuisopname. Die aanvallen waren echt ondraaglijk zoveel pijn! 6 weken na de bevalling ben ik middels een kijk operatie geopereerd. En tja ik moet eerlijk zijn het is mij ook behoorlijk tegengevallen. Nu achteraf ben ik enorm blij dat ik er vanaf ben!
Bij mij is 3 jaar geleden m'n galblaas eruit gehaald. Er bleken geen galstenen (meer) in te zitten, maar hij was wel flink ontstoken. Toch heb ik daarna nog 3 aanvallen gehad (leverstenen). Is zeldzamer, maar kan helaas ook de oorzaak van de aanvallen zijn. Tips voor morgen heb ik niet voor je, maar hou er wel rekening mee dat je na de operatie behoorlijk wat last van je buik(spieren) zult hebben en je conditie tijdelijk flink minder zal zijn.
Mijn galblaas is er uit gehaald omdat het op dat moment echt nodig was, ik was dood en dood ziek. Mijn galblaas was ontstoken en er zat overal ontstekings vocht en ik had ondraagelijke pijn. Na de operatie was ik van de pijn af maar de bijwerkingen (diarree, misselijkheid) moet ik mee leren leven helaas
Hmm, nee, geen echo gehad. We hebben in overleg besproken niet teveel onderzoeken te doen. Mocht dit nogmaals voorkomen, dan heb ik een nummer waar ik naartoe kan bellen, zodat ik meteen weer opgenomen word. Omdat de pijn zo plotseling weer weg was en ik me zoveel beter voelde, wilde ik graag naar huis waar in tot rust kon komen en dat was goed. Het is inderdaad frappant te lezen dat jullie dezelfde klachten hebben. Mocht het weer voorkomen, dan dring ik wel meteen aan op een echo. Ik vind het erg spannend allemaal. Ben als de dood dat ik hier weer doorheen moet. Pffff..
Het is mijn heel erg tegen gevallen dat het echt een buikoperatie is ook al heb je maar een paar gaatjes. Ik mag dus ook echt 6 weken niet tillen en dat is heel lastig met een kleine dame. Daarnaast ben ik heel erg moe en heel erg veel misselijk maar dat kan ook in samenwerking met de zwangerschap zijn. Maar dit houdt mijn herstel wel heel erg tegen, voel me gewoon heel erg zwak. En wat mij na de operatie heel erg tegen viel was de pijn in mijn schouder. Ze blazen je buik op met gas om goed bij de organen te kunnen. Dit gas zorgt er voor dat de zenuwen een beetje van slag zijn en daardoor kun je dus pijn in je schouder hebben. Hier heb ik echt heel erg last van gehad maar gelukkig was dit na 2/3 dagen echt weg! Wat je goed na moet vragen is of ze contact hebben opgenomen met de gyn om te kijken welke medicijnen je mag hebben. Ik heb alleen maar paracetamol gehad omdat ze bij mij niet goed overlegd hebben... ik had best wat zwaarders mogen hebben...
Hoe gaat het ondertussen met jullie? Ik heb na de laatste opname nog 2 keer het begin van een fikse aanval gehad, toevallig beide keren op zondag. Wel direct Buscopan genomen, en paracetamol. Dat heeft een hele hoop pijn tegengehouden, en ben dus eigenwijs thuis gebleven. Vandaag heeft de chirurg weer gebeld, hoe het ging enz. Tsja, ik gezegd van die 2 aanvallen, en hij zegt; red je het nog een paar weken? ik; Tsja weinig andere keus. Hij; zo lang mogelijk proberen de operatie uit te stellen. Nu ben ik eigenlijk wel vergeten te vertellen dat ik buiten de aanvallen na al het eten, en drinken behalve water wel lichte krampen/zeurgevoel heb.. Mja zou dit nog zinnig zijn om toch achteraan te melden? De verloskundige dacht dat je vanaf een bepaalde week in je zw. schap geen buscopan meer nemen mag, en dit zou ze dus deze week uitzoeken. De dieetiste heb ik weinig aan gehad, het is vrijwel niet mogelijk een dieet op te stellen tegen galstenen, wanneer je zwanger bent, omdat je veel dingen toch nodig hebt. Zelf hoop ik dat het nog een week of 8 rustig blijft, en dan mag mn meisje van mij wel komen. Erg veel stress door dat galstenen gedoe, en dus ook erg vaak harde buiken.. Morgen wil ik toch de verloskundige nog bellen voor advies, en dan gaat ze maar in overleg met het ziekenhuis. Ik ben ontzettend blij met mn meisje, maar ik geniet amper van de zwangerschap, door de BI, en vooral de galstenen.. want niet wetend wat te verwachten/moeten is doodeng..
Hier gisteren aanval 3 gehad in de zwangerschap, wat een helse pijn echt vreselijk zeg. Nu afwachten wat er vandaag uit de vervolg onderzoeken gaat komen, dat zweten hebben jullie dat ook bij een aanval bizar ik wist niet dat ik zo hard kon zweten niet normaal meer.
Ik ben dus wel de pineut over 8 dagen wordt ik geopereerd. Ik ben zo vreselijk bang niet zozeer voor mijzelf maar voor de kleine meid. ' Helaas is laten zitten geen optie omdat die gevolgen veel schadelijker zijn voor ons kleine meisje. Mijn galblaas zit voor 75%vol met galsteentjes.
ik snap dat het idee eng is hoor, maar geloof me, doorlopen met die aanvallen is geen doen! Ik zou willen dat ik geopereerd kon worden! krijg je een kijkoperatie of? mijn galblaas zit ook vrij vol, en hier is vanwege de termijn het risico te groot, maar doorlopen ook, dus iedere keer in het ziekenhuis met aanvallen moeten m'n leverwaardes gecheckt worden, ze zijn al licht verhoogd, en als dat erger word is het dus schadelijk voor m'n kleintje. de narcose enzo, is minder schadelijk voor de kleine dan een mama met al die aanvallen, en de risico's die daaraan zitten. ik weet er inmiddels behoorlijk wat over, omdat we al verschillende gesprekken gehad hebben met chirurgen..
Ik zou willen dat ik keus heb maar het risico is te groot dat ik mijn eigen baby ga vergiftigen. Ik zou 10000000 x liever nog 100 van die kolieken hebben. Deze keus is niet te maken ik krijg een hoge kijkoperatie mijn baarmoeder zit al een heel stuk boven mijn navel uit.
okee, dus 3 sneetjes van zon beetje 2 cm. ik snap dat het ontzettend eng is, het idee van een operatie terwijl jij zwanger bent, maar het is écht de beste oplossing, anders zouden ze het niet doen meid, echt niet! Weet je toevallig hoe het met jouw leverwaardes is op het moment? en wat betreft liever aanvallen als de operatie, helaas worden de aanvallen alleen maar heftiger, ik kan veel pijn hebben, maar stort serieus in, en kan dan niet meer op m'n benen staan.. Zelfs in het ziekenhuis zijn ze ervan geschrokken de laatste keer.. ook al is het eng, dat rotding eruit is echt beter! Echt waar.. Sterkte meid
Begrijp niet dat ze er niets aan doen bij jou. Ze nemen nogal een groot risico door de galblaas pas te verwijderen na de bevalling. Galstenen moeten niet onderschat worden, en dat gebeurd helaas nog te vaak. Ik had ook galstenen, maar omdat het te laat werd ontdekt, is 1 van die stenen vast komen te zitten in de afvoergang, met als gevolg een acute pancreatitis. Ik ben letterlijk door het oog van de naald gekropen, anders had ik het niet meer na kunnen vertellen. Ik zou toch maar eens goed gaan overleggen of die galblaas er niet uit kan tijdens je zwangerschap.